Spaargeld - Lifestyle

Hoi allemaal,

Mijn vriend en ik hebben de laatste tijd wat gesprekken over financiën, en met name daarbij over spaargeld.
Voordat we gaan samenwonen, zou ik het namelijk fijn vinden als hij een bedrag aan eigen spaargeld heeft (daarnaast zou ik dan ook graag een gezamelijke rekening willen waar we op kunnen sparen voor uitgaven van een (huur)huis, meubels, vakanties etc).
Nu hebben hij en ik verschillende ideeën over de hoogte van het bedrag, en wat haalbaar zou zijn.

Dus ik vraag me af, hoe zien jullie spaargeld?
Voor de mensen die een relatie hebben en/of samenwonen; wat is voor jullie een goed bedrag om spaargeld te hebben voor ieder apart? En wat voor jullie samen? Hebben jullie überhaupt spaargeld? Is dat belangrijk voor jullie?

En voor de mensen zonder relatie; hebben jullie hier al eens over nagedacht? Is het hebben van spaargeld belangrijk voor jezelf? Is het voor jou belangrijk dat je een partner hebt die eigen spaargeld heeft? Hoeveel spaargeld zou je willen dat je partner zou hebben?

Onder de spoiler een uitgebreide versie van wat er tussen ons speelt. Het leek me iets te lang om helemaal in de post te zetten :')

Inspiration can hit you any time

Logische vraag en wat goed ook dat je er zo over nadenkt, daar is helemaal niets mis mee. Het zorgt er juist voor dat je goed voorbereid bent en dat zowel jij als je vriend elkaars verwachtingen managen.

Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten als jij. Ik heb het thuis ook heel goed gehad en nooit wat hoeven te betalen, waardoor ik ontzettend veel kon sparen. Mijn vriend kon dat ook minder en had bijvoorbeeld een forse studieschuld en daardoor ook weinig spaargeld. Toen wij gingen samenwonen, hebben we hele duidelijke afspraken gemaakt over wie wat betaalt en hoe veel dat precies moet zijn. We hebben gekeken naar wat onze maandelijkse vaste lasten zijn en wie welk deel daarvan gaat betalen.

Wij hebben een gezamenlijke betaalrekening waar we elke maand een bedrag op storten (hij iets meer dan ik, omdat ik de hypotheek van mijn woning betaal. Ik heb namelijk alleen mijn huis gekocht en mijn vriend "woont bij mij in"). Van dat bedrag betalen op de gezamenlijke betaalrekening betalen we alle vaste lasten (exclusief de hypotheek), dus: energie, water, wegenbelasting, gemeentebelasting, internet, verzekeringen die we samen hebben, abonnementen die we samen gebruiken, boodschappen etc.

Daarnaast hebben we allebei een eigen salaris. Daarvan zet ik elke maand een deel opzij voor mijn eigen spaarrekening en hij doet hetzelfde. Volgens het Nibud moet je minimaal 10% van je inkomen kunnen sparen, maar wij zitten daar fors boven omdat wij 10% echt weinig vinden. Pas na het sparen kijken we allebei wat er over is voor overige uitgaven. Bijvoorbeeld voor gezamenlijke vakanties en etentjes op restaurant, maar ook voor persoonlijke, individuele uitgaven. Voor mij zit dat bijvoorbeeld in skin care, kleding of boeken en voor mijn vriend zit dat in de spullen die hij voor zijn sport nodig heeft, kleding of games. Dat is het "vrij te besteden budget" van elk van ons eigen salaris wat overblijft nadat de vaste lasten en het sparen er vanaf zijn gehaald. Dat bedrag zal de ene maand hoger zijn dan de andere maand.

Een gezamenlijke spaarrekening hebben wij niet, maar als we bijvoorbeeld een vakantie willen boeken, dan leggen we ieder geld van onze persoonlijke spaarrekeningen in. Of als er iets kapot gaat in huis, nemen we ook geld van onze persoonlijke spaarrekening. Het is daarom wel belangrijk om een goede buffer te hebben om voorbereid te zijn op pech. Het is uiteraard wel heel belangrijk dat je allebei een goed bedrag spaart. Wat je kan sparen, is natuurlijk afhankelijk van je inkomen en lasten. Dat kan ik niet voor jullie bepalen, maar niets of weinig sparen is zeer af te raden.

Kortom, het is voor mij wel heel belangrijk dat mijn partner spaargeld geeft en ook genoeg inbrengt in het huishouden dat we samen hebben. Het is echt niet de bedoeling dat één van ons op de centen van de ander meelift en je moet een goede bijdrage kunnen leveren, maar de hoogte van die financiële inleg zal per situatie verschillen afhankelijk van de mogelijkheden.

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Hey, ik kan hier over meepraten!

Ikzelf heb ook een goede jeugd gehad. Altijd kunnen sparen, ook geleerd hoe ik ermee om moest gaan en niet te pas en te onpas onzin kopen. Zo heb ik bijvoorbeeld nooit pokémon kaarten gekocht en gaf ik op schoolreisjes hoogstens geld uit aan een ijsje, terwijl de klas de souvenir-winkel leeg kocht. M'n vader heeft mijn opleiding bekostigd - wel met de deal dat ik niet bij m'n vriend zou gaan wonen toen hij een huis kocht, anders kon ik zelf betalen. Dus 0 studieschuld, maar ik ging ook niet feesten of dure dingen doen. Het duurste tijdens mijn opleiding was m'n 2e tattoo in 2020 en m'n vakantie naar Japan in 2019. Toen ik 3 weken in China zat met school had ik zelfs nog geld over, nadat ik alle souvenirs, vervoer en m'n eten had betaald. Dus ja, ik heb het ook goed gehad en heb een aardig goede controle over mijn spaargeld.

Mijn vriend daarentegen heeft dat laatste wat minder. Begrijp me niet verkeerd, hij had veel spaargeld en heeft toen een huis gekocht. Als hij dat nooit had gedaan, hadden we het huis waar we nu wonen nooit kunnen betalen. Maar sindsdien heeft hij, mede door depressie, er wel een handje van z'n geld uit te geven voor dat kleine sprankeltje happiness. Warhammer set hier, verfje daar, oh ik ga boogschieten als hobby erbij doen dus ik moet ff een boog en spullen kopen, een playseat om te racen die hij bijna niet gebruikt omdat het toch niet zo handig werkt zonder een 2e pc, enz. Daar erger ik mij wel eens aan, maar ik weet ook heel goed dat ik heel hard de andere kant van het "spectrum" ben. Maar daarom kan ik wel een vakantie naar Japan betalen voor z'n 30e verjaardag (±6k), heb ik zijn deel van de telescoop eerst betaald, heb ik al 10k aan de kant staan voor verbouwingen aan het huis, enz. En heb ik bijna de hele inboedel gekocht voor ons nieuwe huis 2 jaar terug.

Zoals @nerveus al zegt, een gezamenlijke betaalrekening doet wonderen. Wij storten hier allebei ongeveer de helft van vaste lasten op (ik iets meer, omdat ik beter betaald krijg) en daar gaan alle vaste lasten van af. Sparen voor aankopen binnen het huis doen we beide apart dus, en hier praten we ook gewoon over. Wij willen bijvoorbeeld de achtertuin compleet omgooien en een stenen schuur bouwen - dat kost gewoon een paar jaar om dat bij elkaar te scharrelen, gezien we niet op vakanties in willen leveren.

Een 2e ding wat ik super handig vind is automatisch sparen bij Rabobank. Ik gok erop dat andere banken dit ook wel aanbieden, maar ik heb dus op de 25e (ik werd altijd de 25e betaald, nu de 24e) een aantal automatische overboekingen staan. 50 euro voor auto, 50 euro voor tattoos, 100 euro voor vakantie, enz. en een potje 'emergency' waar iedere maand 50 euro naartoe gaat. Mocht je wasmachine het dan ineens begeven, zit je niet ineens zonder geld en dus zonder wasmachine. Daar is dat potje in ieder geval bij mij voor bedoeld.
Zo kan je ook niet smokkelen in een maand. 'Oh ja, maar ik wil deze maand graag een 6-pack fristi limited edition kopen, dus weet je wat, ik doe die 50 euro deze maand gewoon niet en dan doe ik volgende maand dubbel' kan je dan voorkomen. En je hebt "het niet door", omdat het zo snel weg is van je rekening als dat je het geld krijgt als je het goed timet. Dus je houdt over wat je daadwerkelijk over hebt na je spaar-acties.

Als 3e, blijf er vooral over praten en biedt elkaar hulp. In mijn geval probeert m'n vriend me wat losser te krijgen in het "geld"-ding - niet omdat hij wil dat ik alles uitgeef, maar omdat ik nooit grote aankopen doe voor mezelf. Hence mijn solo tripje naar London 26 t/m 29 juli en dat ik 'fuck it' heb gedacht over vakantie Japan voor zijn verjaardag. Het is veel geld, maar als je dood bent heb je ook niks aan je spaargeld. En dat probeer ik nu een beetje te leren, gezien we geen kinderen willen en dus ook geen legacy hebben om het aan door te geven of waar we voor moeten betalen. Maar ik probeer hem juist een beetje bij te brengen dat hij niet constant zulke grote aankopen moet doen, ook al geeft het dat momentje blijheid.

In jouw geval raad ik vooral aan te beginnen met hem iedere maand consistent te laten sparen door middel van die automatische overschrijvingen. Dan kan jij eventueel een voorstel doen van 'goh spaar dan x voor dit potje en y voor dit potje, en dan vind ik het voor nu al ff goed', zoals 100 euro voor emergency en 200 voor huis bijvoorbeeld. 4000 euro sparen over 2 jaar voor uitgaven voor het huis moet te doen zijn in mijn optiek als hij een redelijk salaris heeft.

Als je het er meer over wil hebben mag je me ook altijd privé een berichtje sturen als je dat fijner vindt ^^ Happy to help als dat mogelijk is

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Waar je ook naar moet kijken is: gaan jullie samenwonen in een huur situatie, of willen jullie gaan kopen? (i.v.m. hoogstwaarschijnlijk moeten gaan overbieden)

Als jullie momenteel meubels hebben, heb je minder spaargeld nodig. Als jullie nog niets hebben, is €4.000 weinig om een inboedel bij elkaar te schrapen.
Ga eens kijken wat jullie vaste lasten maandelijks zouden zijn. Hoeveel wil je overhouden voor leuke dingen?

Probeer er wel op te letten dat financiën niet tussen jullie relatie in gaan staan, geld kan een bitch zijn. Maak duidelijk afspraken met elkaar. Blijf oog houden voor elkaar. Als hij is opgegroeid met een andere mentaliteit rondom geld, is het moeilijk hem jouw mentaliteit zomaar ‘op te leggen’ (of te overtuigen).

•

Ik zat in de situatie bij de andere partij. We gingen samenwonen toen hij begon met werken en ik nog studeerde, en we hebben een huis gekocht toen hij al een paar jaar werkte en ik nog maar een paar maanden. Het belangrijkste is dat je in gesprek met elkaar blijft, en iets afspreekt waar je je beide goed bij voelt.

That said, ik had met geen mogelijkheid €10.000 bij elkaar kunnen schrapen in twee jaar en moet eerlijk zeggen dat wij ook pas grotere bedragen opzij zijn gaan zetten toen we een huis kochten. Natuurlijk spaarden we wel allebei toen we huurden, maar niet zulke grote bedragen. In principe zijn veel extra kosten voor de huurbaas (waar je met een koophuis daar zelf voor moet opdraaien). Bovendien kun je eerst je oude meubels meenemen alsmede die hebt (of wonen jullie nu nog thuis?) en dat pas upgraden als je daar de ruimte wn het geld voor hebt. Wij hebben geloof ik alleen een wasmachine en een vitrinekast gekocht in ons huurhuis, de rest was bij elkaar geschraapt van onze studentenhuizen of onze ouderlijk huizen.

Geld in een relatie is best een lastige kwestie. Doordat je inderdaad niet dezelfde basis hebt, kun je niet van de ander verwachten dat ie precies hetzelfde erin staat als jij. Het zal ook nooit volledig in evenwicht zijn - mijn vriend werkt bijvoorbeeld al langer en heeft dus aanzienlijk meer tijd gehad om een spaarrekening op te bouwen. En dan heb je inderdaad ook nog de thuissituatie, waardoor de ene persoon het werkende leven ingaat met een flinke spaarpot en de ander met een studieschuld. Wij leggen daarom vanaf het begin geld naar rato in - ik dus minder dan mijn vriend. De balans zal nooit helemaal rechtgetrokken worden en daar zijn wij beide akkoord mee, zeker omdat we weten dat we voor elkaar kiezen en samen onze toekomst opbouwen.

Laat geld niet tussen jullie inkomen. Het is moeilijk voor te stellen hoe het is om krap bij kas te zitten als je daar zelf nooit last van gehad hebt - zelfs al ben je je daarvan bewust. Je denkt écht anders over bedragen daardoor. En hoe groot is de kans dat jullie in een keer €20.000 moeten uitgeven? Dan moet wel écht alles tegelijk kapot gaan ;p Bedenk hoe erg je het zou vinden als, mocht de situatie zich voordoen, jij meer geld moet betalen dan hij, of het moet voorschieten. En maak daar duidelijke afspraken over.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Voor mij is spaargeld belangrijk, vooral als buffer voor onverwachte kosten of als er iets misgaat. Toen mijn partner en ik gingen samenwonen, vonden we het prettig dat ieder een eigen spaarrekening had en daarnaast een gezamenlijke spaarpot voor grote uitgaven zoals vakanties of meubels. Een vast bedrag vind ik lastig te noemen, maar voor mij voelt 3 tot 6 maandsalarissen per persoon als een goede buffer.

Ik vind dit echt een goede om zelf eens over na te denken. Ik heb zelf geen relatie op het moment, maar wel een koophuis en behoorlijk wat spaargeld.
Ik heb er dus eigenlijk nooit over nagedacht. Ik kan je dus ook geen tips geven verder

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ik heb weinig spaargeld en geen relatie, dus op dat vlak kan ik je helaas niet adviseren, maar ik heb er wel over nagedacht voor als ik ooit wél een relatie zou krijgen.

Voor mij zou het in een relatie heel belangrijk zijn om gewoon een eigen bankrekening en spaarrekening te behouden en dan een gezamenlijke rekening waar ieder naar rato een deel inlegt (Stel dat iemand 5000 euro netto verdient, dan legt diegene iets meer in dan iemand die 2000 euro netto verdient). Daar betaal je dan de maandelijkse lasten van en spaar je ook voor een back-up (in de meest ideale situatie).

Ik heb dus geen idee of dat gaat werken, maar ik vind het wel een interessant topic dat ik graag volg, dus stiekem is dit gewoon een verkapte MT, ben wel benieuwd hoe anderen hiermee omgaan!

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Derks schreef:
Ik heb weinig spaargeld en geen relatie, dus op dat vlak kan ik je helaas niet adviseren, maar ik heb er wel over nagedacht voor als ik ooit wél een relatie zou krijgen.

Voor mij zou het in een relatie heel belangrijk zijn om gewoon een eigen bankrekening en spaarrekening te behouden en dan een gezamenlijke rekening waar ieder naar rato een deel inlegt (Stel dat iemand 5000 euro netto verdient, dan legt diegene iets meer in dan iemand die 2000 euro netto verdient). Daar betaal je dan de maandelijkse lasten van en spaar je ook voor een back-up (in de meest ideale situatie).

Ik heb dus geen idee of dat gaat werken, maar ik vind het wel een interessant topic dat ik graag volg, dus stiekem is dit gewoon een verkapte MT, ben wel benieuwd hoe anderen hiermee omgaan!

•

Ikzelf heb het financieel zwaar gehad in mijn jeugd door allelei torehoge schulden van mijn ouders die mijn moeder in haar eentje moest terugbetalen toen ze de relatie met mijn vader verbrak. Ik ben al sinds mijn pubertijd betrokken bij het terugbetalen van al deze schulden en hielp mijn moeder met berekeningen waardoor ik juist heel goed ben geworden in geld sparen. Ik heb in mjjn (11 jaar lange) studententijd al mijn rekeningen en studies zelf volledig betaald en daarnaast altijd ervoor gezorgd dat ik minimaal 200 euro apart kon sparen. Mijn man daarentegen had het financieel beter in zijn jeugd maar is juist in zijn volwassen leven in situaties terecht gekomen waardoor hij financieel in zwaar weer heeft gezeten nadat hij zijn ex moest uitkopen uit zijn koophuis.

Toen ik nog student was en in zijn koophuis woonde, voor ons huwelijk, betaalde ik alleen mee aan de rekeningen en boodschappen maar niet aan de hypotheek ect. Hierdoor bleef ik ruimte houden voor te sparen en kon hij ook beginnen met sparen. Dit hebben we zo gedaan omdat ik geen aanspraak heb op een deel van die hypotheek. Ook als we uit elkaar gaan en we ons huidige huis verkopen dan krijgt hij de inleg met het verkopen van zijn eerdere koophuis volledig terug, daar heb ik dan ook geen aanspraak op. Ik kan mijn aandeel aan de hypotheek alleen opkrikken door bijv. Meer af te lossen dan hem.

Mijn man en ik hebben een eigen rekening met spaargeld. We hebben nooit vaste spaarbedragen met elkaar afgesproken want ons eigen geld is ons eigen geld. De gezamenlijke rekening hebben we pas gestart toen we samen een nieuw koophuis kochten, deze is bedoeld voor gezamenlijke lasten en plotselinge uitgaven. We hebben een periode meer vaste lasten overgemaakt dan nodig waardoor we daar nu een paar duizend extra hebben opstaan. Wel hebben we onze bruiloft volledig betaald van ons eigen spaargeld door een jaar lang te sparen (20.000 euro pp) en zijn nu voor een reis naar Japan aan het sparen bijv. Andere spaardoelen zijn gewoon voor onszelf. Soms vragen we "hey hoe ziet jouw spaarrekening er nu uit?" Maar meer niet. We hebben ongeveer ook dezelfde inkomsten nu iedere maand. Verbouwingen bekostigen we met de overwaarde en nieuwe meubels betalen we ook van de gezamenlijke rekening.