Pfffff, eh, jeetje.
Het cijfer voor 2022... man, wat een ingewikkeld iets!
Nu ik zo terug kijk vind ik 2022 helemaal niet zo'n slecht jaar eigenlijk, maar als ik het vergelijk met andere jaren en de levens van andere mensen en de 'standaarden' die als enorm heftig en als risicovol gezien worden, dan kan ik niet anders dan 2022 een onvoldoende geven.
Ik denk dat het een 4,3 wordt. Geen extreme onvoldoende omdat ik het zelf allemaal niet zo erg vind, want er zijn ook dingen gebeurd die mij juist lucht gaven.
b i j - q u o t e r e n - n i e t - d e z e - s p o i l e r - m e e c i t e r e n - a u b
Een korte opsomming van de gebeurtenissen in dit jaar
Dan eerst een gebeurtenis van vorig jaar, toen overleed 31 juli mijn Opa. Ik heb me toen twee weken (6 werkdagen) ziekgemeld omdat ik mentaal gezien niet in staat was om te werken. Dat is even belangrijke achtergrondinformatie.
In januari, tijdens mijn vakantie, werd ik gebeld door mijn werkgever voor een 'verzuimgesprek' omdat ik dus toentertijd ziek was. Ik gaf aan dat ik met vakantie was en dat ik me niet met werkzaken bezig wilde houden. Dat vonden ze echt niet kunnen. Uiteindelijk werd dat verzuimgesprek ingepland voor februari.
Ondertussen werkte ik me kapot (met o.a. 30 uur werk (pauzes zijn eigen tijd) tijdens tentamenweken terwijl ik voor 12-16 uur gesolliciteerd had).
In februari kwam dat gesprek en daarin kreeg ik (voor de 30e keer) te horen horen dat ik me niet ziek had mogen melden. Ze vertelden ook hoeveel geld ik hen gekost heb door me toen ziek te melden, dat ik collega's in de steek heb gelaten enzovoorts enzovoorts. Ik werd echt enorm 'aangevallen' voor m'n gevoel (daar kan ik niet heel goed tegen) en ik moest beloven dat ik me niet meer ziek zou melden want dan zou m'n contract niet verlengd worden. Ondertussen stapelde de werkdruk zich op, ging ik steeds meer overwerken. Ik heb voor het werk een nieuwe telefoon aan moeten schaffen om thuis te kunnen werken (die ik al wel had willen kopen, maar dan een paar maanden later als de opvolger uit was gekomen, nu heb ik er 450 euro voor betaald terwijl dat 3 maanden later 'maar' 260 had geweest.) en de dag dat ik met m'n eigen laptop naar kantoor moest komen om via m'n laptop te bellen trok ik het niet meer. Die dag heb ik me ziek gemeld van werk.
Studeren lukte ook niet meer, ik was helemaal gesloopt door werk. Daardoor herkansingen waar ik al 2 jaar op moest wachten (vorig jaar zijn ze me vergeten in een Teams-klas toe te voegen waardoor ik niet vanaf de allereerste les mee kon doen en NOG een jaar moest wachten op de herkansing) alsnog gefaald.
Mja, dat is de background.
Januari: enorm veel overwerk, wel minor afgerond van studie.
Februari: gezeik met werk.
Maart: de eerste dag van maart is mijn eerste ziektedag, die avond maakte m'n ex het uit waardoor ik ook zijn fijne, liefdevolle familie met wie ik het goed kon vinden moet missen en heb sinds deze maand ook definitief geen contact meer met mijn verwekkers.
April: where it all went down, nacht op de spoedeisende hulp doorgebracht door omstandigheden, amper buiten geweest, heel veel ruzie met de verhuurder gehad en een heel proces bij de huurcommissie.
Mei: amper het huis uit geweest.
Juni: altijd een kutmaand, o.a. de zitting over m'n huis was toen.
Juli: met heel veel afspraken drie weken alleen op vakantie geweest (nogal last minute), dat ging verbazingwekkend goed.
Augustus: wederom een kutmaand, gedoe met de verhuurder, een hele week ramenzetters en schilders in m'n huis waardoor ik verplicht thuis moest blijven en m'n raam niet dicht kon doen en geen gordijnen of zonwering omlaag kon doen dus 42 graden in m'n huis. Gestopt met studie en een heel ingewikkeld bureaucratisch proces met het aanvragen van bijstand.
September: wake me up when september ends.
Oktober: crisisopname, wel bericht over toekenning bijstand waardoor m'n reïntegratieplek legaal is en energietoeslag gestort waardoor ik m'n huur kon betalen, toch uiteindelijk gedwongen opname.
November: deels opname, verder heel veel stress en gedoe en nieuwe therapeuten en enorme opschaling van zorg. Oh ja, en ook nog eens fiets kapot.
December: ziekenhuis, nu om lichamelijke redenen dag op spoedeisende hulp, heel veel pijn/overgeven en fysiek gewoon helemaal niets kunnen doen, verder een hoofdbehandelaar die afscheid nam, heel veel zieken waardoor m'n afspraken gecanceld werden, 'feest'dagen. En 't jaar is nog niet voorbij. Who knows, ongeluk zit in een klein hoekje.
Jep. Was me een jaartje wel, pff.
b i j - q u o t e r e n - n i e t - d e z e - s p o i l e r - m e e c i t e r e n - a u b
Er waren ook wel 'leuke' dingen in 2022 hoor. En de prognose voor 2023 is op zich wel goed.
> Tweemaal Anson Seabra mogen ontmoeten, met Q&A's hem het hemd van het lijf kunnen vragen en akoestische openluchtconcerten in het park gehad;
> Eindelijk naar het concert van Louis Tomlinson geweest dat in eerste instantie in maart 2020 zou zijn;
> Een aantal pretparken bezocht (Disneyland Parijs, Efteling, Toverland, Movie Park Germany);
> Mountainbike gekocht van de belastingteruggave en daar enkele mooie tochtjes mee gemaakt (het fietsen kost alleen erg veel energie dus dat heb ik nog niet mega vaak gedaan);
> Een aantal heel bijzondere, lieve en fijne mensen ontmoet;
> Erachter gekomen dat hulpverleners en werkcoaches het beste met je voor hebben en heel aardig kunnen zijn.
Voor 2023 heb ik niet veel wensen. Vooral veel rust. Dat is mijn enige wens. Okay, en andere woonruimte zou fijn zijn zodat ik me wat veiliger voel... maar ik mag al blij zijn dat ik überhaupt een dak boven mijn hoofd heb.
Ja, idk, een 4,3 klinkt extreem laag voor mijn doen. Ik zit zo van: moet ik het niet een 6'je of een 7 geven? Maar dan loop ik alles na en denk ik: nah, ik hoef niet nóg een 2022. Dat houd ik oprecht niet vol. Dus misschien dat het dan toch wel een onvoldoende moet zijn. Maar ik vind het twijfelachtig hoor.
so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly
Ledecky
