[RPG - 200] The battle of Tortuga • Speeltopic - Speeltopics

☠

 

Welcome to Tortuga! Hoewel er vele pirateneilanden bestaan, is er geen gelijk aan Tortuga. Gevaarlijk, wild, smerig en rijk aan alcohol en plezier, Tortuga is de piratenhemel. De vochtige, vuile haven, een thuis voor piraten, kapers, dieven en zeelieden. De vreemde gebouwen en de eigenaardige wezens maken Tortuga een plaats als geen ander. Het is 6 juni 1666, de twee rivaliserende schepen, de Fearless Fire en de Poisonous Rose, zijn net aangemeerd in de haven van Tortuga. Waar ze het zeker fijn vinden om weer in hun thuishaven te zijn, zijn ze hier ook zeker met een missie; het verkrijgen van nieuwe rekruten. Door de vele avonturen op zee, waarbij er wel eens een piraat om het leven komt, is de bemanning van beide schepen namelijk flink uitgemagerd. Maar zal het de bemanning lukken om nieuwe rekruten in te winnen, als hen rivalen deze het liefst van onder hun neus wegkapen en de zeewezens die rond Tortuga leven er alles aan proberen te doen om de eilandbewoners van de schepen te houden? Geen eilandbewoners betekent voor hen namelijk geen voedsel. Wat vinden de eilandbewoners er eigenlijk zelf van? Dromen zij van een leven op een piratenschip of willen ze hun geliefde Tortuga eigenlijk helemaal niet verlaten? 'Yo ho, yo ho, a pirate's life for me.'

---

---

Praktische Info In deze RPG volgen we het leven op en rondom het eiland, het leven van de eilandbewoners, maar ook van de aan het eiland gebonden zeewezens en de twee rivaliserende piratenschepen, de Fearless Fire en Poisonous Rose, die van Tortuga hun tijdelijke thuis hebben gemaakt. Waar het voor de eilandbewoners al niet makkelijk is om een normaal leven te leiden, wordt dat door het feit dat de bemanning van de twee schepen nieuwe rekruten proberen te winnen en de zeewezens er alles aan doen om zoveel mogelijk onschuldige zielen de zee in te lokken zeker niet makkelijker gemaakt. 'The cure for anything is salt water: sweat, tears or the sea.'

☠The ships

Fearless Fire: een groot schip, ruikend naar brandend hout, bloed en rottend vlees, dat velen die het schip in zicht krijgen een gevoel van angst weet te bezorgen. Het is onmogelijk te ontkennen dat de Fearless Fire een echt, gevaarlijk piratenschip is. Het schip staat vol kanonnen en is in staat om bijna elk gevecht met ruw geweld te winnen. De bemanning van de Fearless Fire wordt door velen net zo, of zelfs nog meer, gevreesd dan het schip zelf, er wordt zelfs beweerd dat de mannen de dood onder ogen hebben gezien en in het gezicht hebben uitgelachen, dat ze een deal met de duivel voor eeuwig leven hebben gemaakt en zo de dood met gemak blijven ontlopen.

Poisonous Rose:Een prachtig schip, waar altijd muziek op te horen lijkt te zijn. De mix van rozen, wijn en parfum bezorgt het schip zijn heerlijke, vrouwelijke geur. Wie het schip van rood hout voor het eerst ziet, kan het met gemak onderschatten, maar wie al eerder in aanraking is geweest met haar bemanning weet wel beter en rent bij het zien van de bloedrode vlag waarschijnlijk het liefst zo snel mogelijk weg. De dames die de macht over het schip hebben, weten hun vrouwelijkheid en ogende onschuld namelijk heel goed zo in te zetten, dat er al veel mannen overboord zijn gegooid en er nog veel meer schatten zijn veroverd.

---

---

By Chiacchierare & Everglow

Rollen  Bemanning Fearless Fire ♂ Asher 'Ace' Darkworth x 30 x captain by Everglow 1.3 ♂ Bones - Jericho x 34 x Quartermaster by MerciIess 1.4 ♀ Riley x +/- 23 x cabin boy captain & quartermaster by Chiacchierare 1.4 x x Bemanning Poisonous Rose ♀ Myrene Jones x +/- 26 x Quartermaster by Chiacchierare 1.1 ♀Ninève x 27 x Sailing Master x by Ruthless 1.2 ♂Fergus Gwyn Murray x 41 x Prisoner x by Raccoon 1.3 x x Zeewezens ♀Raina Maeve Adira Marcelline x zeemeermin by Chiacchierare 1.2 ♀ Aria Rosemary Morgance x zeemeermin by Everglow 1.4 ♂ Terrowin Malcolm x zeemeerman by Sombre 1.2 x x Eilandbewoners ♀ Evelyne Desrosiers x 25 x witch by glowfaery 1.2 ♂ Gilbert Ramsay Eckermann x 28 by Isolophilia ♀ Millicent "Milly" x eigenaresse The hollow bird by Dionysas 1.4 x x Indien je nog vragen hebt, stel ze gerust!

---

"She would've made such a lovely bride, what a shame she's fucked in the head, " they said

Mt!

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT

mt

---

--

MT

Beginsituatie;
Het is avond. De Poisonous Rose & Fearless Fire zijn zojuist aangemeerd in de haven van Tortuga. Waar hun leven tijdelijk veranderd van een leven op zee naar een leven op het eiland, gaat het normale leven van de eilandbewoners en zeewezens gewoon door. Het is druk in de kroegen en herberg, het criminele leven op het eiland is in volle gang en de zeewezens zijn, zoals altijd, een wezenlijk gevaar.

[ bericht aangepast op 18 juli 2021 - 9:12 ]

MT.

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

MT.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Sinds besloten was dat ze weer koers zouden varen richting Tortuga, was Mira in een uiterst beste stemming geweest. Ze hield van het eiland, zijn bewoners, de zeewezens en de vele avonturen die er te beleven waren. Als ze zich ergens aan land thuis zou kunnen voelen, dan was dat zeker in Tortuga. Zeker sinds Mira er een paar uur geleden achter was gekomen dat de Fearless Fire ook koers maakte richting het eiland, had een brede grijns haar gezicht gesierd. Ze zou het nooit toegeven, maar het stinkende schip had iets speciaals. De mannen van de Fearless Fire waren dan wellicht hun grootste rivalen, Mira vond het geweldig om ze in actie te zien. Daarnaast waren ze ook zeker niet onaantrekkelijk te noemen. Maar ja, dat gold voor wel meer mannen op Tortuga. Wellicht was dat ook deels de reden waarom ze zo gek op het eiland was, want wanneer ze geen avonturen op de zee kon beleven, zorgden Gilbert en zijn mannen er wel voor dat er in ieder geval aan land genoeg leuks te beleven viel. Daarnaast had ze natuurlijk ook haar afspraak met Milly, die ervoor zorgde dat Mira ook in de herberg meerdere heerlijke nachten had kunnen beleven. Mira keek zeker uit naar de komende tijd, ze zou het alles behalve saai gaan hebben. Met een grote grijns op haar gezicht liep Mira die avond dan ook zeer tevreden naar de gevangenis van de Poisonous Rose. In haar handen had ze de kleding van drie piraten met wie ze een tijdje geleden een zeer hete nacht had beleefd. De mannen die zich, wellicht met haar hulp, aan het begin van die avond vrijwillig van hun kleding hadden ontdaan, hadden hun kleding namelijk niet meer nodig. Ze had de op dat moment dronke piraten overboord gegooid. Ze had haar plezier met ze gehad en had ze niet meer nodig, waardoor ze ze met alle liefde aan haar vrienden in de zee had geofferd. Eenmaal in de gevangenis aangekomen, hing Mira de kleding rustig op aan de cel tegenover die van Fergus, zodat hij ze goed kon bekijken, waarna ze zich voor het eerst die dag tot hem richtte. Zonder ook maar iets tegen hem te zeggen, liet ze haar ogen genietend, langzaam over zijn heerlijke lichaam glijden, zich maar al te goed bewust van het feit dat, nu hij nog in de cel zat en zij de sleutel bij zich droeg, ze de overhand in de situatie had. Iets wat ze maar al te leuk vond. "Hmm, daar moeten we maar even iets veranderen," zei ze, na een lange stilte, doelend op zijn kleding, "ik wil niet gezien worden met iemand van de Royal Scots Navy." Mira draaide zich half om, zodat ze zowel makkelijk naar Fergus als de kleding kon kijken. "Een knappe piraat, met jouw heerlijke lichaam, is een heel ander verhaal." Langzaam haalde Mira de sleutel van zijn cel uit haar broekzak, waarna ze de deur opende en hem plagend, met een hand tegen zijn borstkas, naar achter, tegen de muur aan, duwde, zodat ze bij hem in de cel kon komen staan. De cel was niet groot, ze pasten er maar met moeite met zijn tweeën in, maar voor nu vond Mira dat alleen maar leuk. "Wat denk je?" Zo dicht als ze bij hem stond, was het maar al te duidelijk dat hij veel groter dan haar was. Echter wisten haar hoge hakken de hoogte gelukkig aardig te verkleinen. "Heb je zin om je verscheurde uniform te verwisselen voor de kleding van een piraat en met mij mee te gaan naar de bar van de herberg?" Mira gleed met haar hand over zijn borstkas en begon al plagend met de knoopjes van zijn blouse te spelen. Pirate outfit 1 Pirate outfit 2 Pirate outfit 3

[ bericht aangepast op 18 juli 2021 - 13:38 ]

MT

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

'Dance with the waves, move with the sea. Let the rhythm of the water set your soul free.'

Vol vuur hadden Aria's ogen gestaan toen hun mannelijke slachtoffer Raina ook echt onder zich probeerde te trekken. Het was uiteraard maar een spel om de 'arme' jongeman mee te lokken de zee in, maar wist hij veel? Eigenlijk kon Aria het de man ook weer niet kwalijk nemen. Ze wist immers zelf hoe onweerstaanbaar Raina was en het was ook de bedoeling om de heren te misleiden. In dit geval was dat misschien net iets te goed gelukt want die arme ziel dacht echt eens kans te maken. De paniek die ontstond in zijn ogen toen hij zichzelf realiseerde dat hij in de val gelokt was, bluste Aria's woede meteen weer. Het was priceless en ze genoot er elke seconde van. Al helemaal omdat ze de man weleens vaker in de gaten hadden gehouden en het was geen lieverdje bleek te zijn. Ze hadden gezien hoe hij met vrouwen om was gegaan en dat maakte het makkelijker voor de dames om hem als slachtoffer aan te wijzen. Niet dat ze normaliter een reden zochten om iemand mee de zee in te lokken, meestal was hun slachtoffer willekeurig. Maar om er meer plezier aan te kunnen beleven lieten ze de man af en toe zogenaamd ontsnappen. Zodra hij bij de oppervlakte kwam en een beetje lucht in zijn longen had toegelaten, trokken de dames hem alweer terug naar beneden. Eigenlijk was het pure martelingen, maar daar keken Raina en zij allang niet meer van op. Ze hadden gewoon veel plezier met hun slachtoffer, want dan proefde alles nog veel beter. Aria had nooit begrepen hoe wanhopig dit soort mannen waren. Ze deden alles om een goede avond te hebben met vrouwelijk schoon. Vaak waren ze er ook nog arrogant bij, alsof elke vrouw hen wilde. Voor Aria ging dat absoluut niet op, ze had mannen nooit aantrekkelijk gevonden. Ze deed uiteraard alsof om de arme mannen mee te lokken de zee in. Maar aantrekking had ze niet, dat had ze alleen kunnen voelen voor vrouwen. Zodra hun 'spelletje' met het slachtoffer over was, zwommen ze voldaan naar de oppervlakte nabij de haven van tortuga. Zoals ze weleens vaker deden, zouden ze nog even naar de sterren staren daar. Maar zodra ze boven kwamen, waren de grote schepen te zien van de Fearless Fire en de Poisonous Rose. Ze kwamen weleens vaker op het eiland, tot groot ongenoegen van Aria. Ze zat er niet op te wachten dat zij al hun menselijke hapjes afpakten. 'Wat moeten zij?' Zuchtte Aria een tikje gefrustreerd tegen Raina. Ze was niet bang om het de piraten lastig te maken. Als ze wisten wat goed voor ze was, zouden ze niet in haar weg staan.

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 1:21 ]

---

"She would've made such a lovely bride, what a shame she's fucked in the head, " they said

hello

---

- thank you for existing -

FERGUS GWYN MURRAY

---

"Yoho - " zuchtte ik verveeld, terwijl ik met mijn rug tegen de lichtvochtige muur van de cel aanleunde, welke benedendek zat van de Poisenous Rose. Ik had de afgelopen maanden al vertoefd in deze muffe naar bloemenruikende cel met moeite kon ik me er helemaal in uitstrekken. Door mijn vingers liet ik de gouden munt rollen welke ik onlangs had weten te bemachtigen, waar mijn vrijheid nu door was afgenomen maar ik had he verrotte ding. Wat ik er nu mee moest was echter nog de vraag. Ik hoorde het goud kraken en het licht van uiten kwam met enkele stralen binnen schijnen. "Yoho-" vervolgde ik mijn blik niet weghalend van de schim die naar beneden kwam, terwijl ik in achterdocht en zeer stiekem de munt liet verdwijnen in de binnenzak van de kapotgescheurde blazer.
Een brede grijns verscheen om mijn lippen terwijl ik de contouren van de dame al herkende als Mira, de schunnige Quartermaster van dit vervloekte dameschip. " - A Pirates life fer me'h-" vervolgde ik mompelend terwijl ik mijn blik iets vernauwde en overeind kwam om te zien waarmee de dame bezig was. 'Hmm.' humde ik mijn blik over haar achterkant glijdend, even langer op haar ronde achterste houdend dan respectvol was om vervolgens haar bewegingen te volgen. Ze was enkele hoopjes stof aan het uithangen en even haalde ik mijn wenkbrauw ongeïnteresseerd op. Sinds wanneer hingen de dames hun was uit? Echter begon het me stilaan dan ook op te dagen dat dit er eerder mannelijkere outfits uitzagen dan wat ik gewoon was om hen in te zien. De brunette draaide zich nu naar me toe, haar donkere peolen nu ook ongegeneerd over mijn lichaam glijdend, geamuseerd liep ik naar de tralisen toe en nam deze beet.
"Hmm, daar moeten we maar even iets veranderen," Sprak de dame zonder enige context, waardoor een lach over mijn lippen bulderde. "I agree, deze tralies staat me ook enorm tegen. " sprak ik spottend en keek de dame verrast aan toen ze verder ging. "ik wil niet gezien worden met iemand van de Royal Scots Navy." Gezien worden? Dit wekte wel mijn interesse. Ik grijnsde breed, tegen de tralis aanleunend zodat. "Don't like the uniform Las?" sprak ik zonder enige gene.
"Een knappe piraat, met jouw heerlijke lichaam, is een heel ander verhaal." vervolgde ze waardoor mijn blik van haar naar de mottige vodden ging die ze had uitgehangen, Aahhh. Moest ik wisselen van dit stinkend gewaad in het andere? Ik liet de roestige barren los en liet Mira de cel openen, waarna de dame meteen de dominante rol opnam en me naar achteren duwde, haar ranke vingers tegen mijn borstkas aangeduwd. Hmmm. "Wat denk je?" spinde de vrouw gevaarlijk ik keek iets neer op haar gezien ik wat groter dan d'r was en lachte even echter bleek de dame bloedserieus te zijn.
"Heb je zin om je verscheurde uniform te verwisselen voor de kleding van een piraat en met mij mee te gaan naar de bar van de herberg?" de manier hoe de dame het ook nog eens vroeg, het leek haast een valstrik te zijn, zo imponerend was haar blik op dit moment. "Yer kidding." begon ik ongelovig terwijl ik toekeek hoe ze al de knopen van mijn blouse tergend traag aan het openen was. Herberg? We waren aan land, en ik was heus niet dom om te beseffen waar ze het schip aangemeerd had, iets wat me nog meer deed lachen. "We zijn in bloody Tortuga is het niet?" sprak ik luid en keek de dame nu uitdagend aan. "En jij wilt mij mee aan land? Hmm, interessting." mijn vettig Schotse accent was ik duidelijk nog niet verleerd. Mijn handen liet ik even langs Mira's middel glijden, uitdagend, maar ook met een bepaald respect. "I'd Like that." grijnsde ik breed. "Ga je me ook helpen Uitkleden dan?" vervolgde ik geamuseerd, de donkerblauwe blazer al van mijn schouders schuddend, in mijn achterhoofd houdend dat ik deze munt niet on de klauwen van deze dame wilde.
"Ben je wel zeker dat die dingen me niet te krap gaan zitten? " sprak ik vervolgens knikkend naar de gewaden die ze had uitgehangen. "Welke idioot draagt nog es zoveel lagen kledij." zei ik mijn neus ophalend naar de eerste outfit wilde uit veel de veel prulletjes bestond. Haf mij maar een lichte open bloes, goedzittende broek en lederen riemen om mijn wapens en drank aan de hangen.
"You know, Ik kan je ook wel even helpen met een outfitchange." grijnsde ik vervolgens ondeugende pretlichtjes waren de vinden in mijn donkere poelen. Ik zag de dame namelijk veel liever zonder haar kledij.

[ bericht aangepast op 19 juli 2021 - 15:02 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

NINÈVE teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst ALONE CROWS NEST OUTFIT

I WAITED, AS IF THE SEA COULD MAKE MY DECISION FOR ME       De wind snijdt weinig zachtzinnig door Ninève haar haren, schrijnt meedogenloos langs haar wangen met zijn zilte klauwen. Normaliter zou ze haar krullen binden, haar gezicht wegdraaien in een poging haar huid te ontzien. Ze weet echter niet wanneer ze die schraalte weer zal voelen, heeft geen idee wanneer ze het gevoel van vrijheid weer terug zal vinden. De gezette koers zorgt al minstens twee weken voor een innerlijke onrust die zelfs haar isolatie in het kraaiennest niet weg kan nemen, en alleen zijn met haar eigen gedachten is voor de verandering eerder een vloek dan een zegen.       Ze wikt en weegt, neemt besluiten en komt hier vervolgens weer op terug.       Angst, beseft ze, hoeft nooit gebonden te zijn aan grootse dingen, hoeft niets te maken te hebben met meters boven het dek klimmen op woeste zee, of het andere eind van een zwaard op je af zien komen met de absolute intentie je te doorklieven. Nee, angst kan zo simpel zijn als het onder ogen komen van een verleden wat je liever niet oprakelt. Iets wat om wat voor reden dan ook zo diep geworteld zit dat je de antwoorden in geen zevenentwintig jaar hebt opgezocht.       Deze keer… deze keer gaat ze het proberen. Een begin maken. Een poging doen geen lafaard te zijn. Misschien.       Terwijl de hemellichamen ontbranden tegen de indigo kleurende uitgestrektheid boven hen, komt diens sturing als een overbodige luxe. Sterren zijn niet nodig, want daar, aan de verre horizon, ligt Tortuga als een verlichte baken tussen de golven, een lokroep voor ieder schip in de wijde omgeving.       Iets in haar borst trekt strak, het licht in haar ogen dooft. De eerste die hun bestemming spot en de enige die er eigenlijk niet heen wil— de enige die hen zelfs nu nog zo gemakkelijk een andere koers kan laten varen. Was ze egoïstischer dan zou ze het doen, maar zelfs hierboven, zelfs nu, lijkt ze het enthousiasme van de crew te kunnen voelen en kan ze het niet in zich vinden daar een deuk in te slaan.       Onbepaalde tijd. Het is maar voor een onbepaalde tijd en dan varen ze weer uit. Toch kan Ninève het niet in zich vinden de rest in te lichten, de woorden klevend op haar lippen tot—       ‘TORTUGA!’       ‘LAND IN ZICHT!’       Beneden aan dek roert de bemanning zich, het rumoer een geestdriftige kakofonie boven de ruis van de zee uit. Ze weet dat haar werk voor nu is gedaan, de laatste kilometers naar hun bestemming duidelijk voor iedereen. Toch blijft ze in het nest, negeert de omhoog geschreeuwde plagerijen en vragen of ze ligt te slapen, of ze blind is geworden omdat zij het eiland eerder hebben gespot. Mira zal de enige zijn die de juiste invulling weet te geven, maar haar zuster is momenteel nergens te bekennen.       Ook die kijkt uit naar het aanleggen in hun thuishaven, dat laatste woord als een holle echo door Nève haar gedachten. Ze kent geen ander thuis dan dit schip, de Poisonous het enige wat ze als zijnde erkent. Hoewel ze de bevuilde straten heeft bewandeld en haar ogen goed de kost heeft gegeven, is ze op het eiland nooit meer geweest dan een schaduw, een gezichtsloze naam in de mond van haar crew.       En terwijl ze naar beneden klimt, trager en meer bedachtzaam dan ooit tevoren, vraagt ze zich af of ze toch geen schaduw wil blijven— lafaard of niet.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

Milly twenty nine - At The Hollow Bird Geamuseerd liet Milly haar ogen glijden over de verovering van deze namiddag. De jongedame die tegenover haar stond met haar lange blonde haren, bleek hetzelfde te doen. Milly grijnsde bij de gedachte dat de jongedame net haar mond niet kon houden, maar op dit moment leek ze niks meer uit te spreken. Enkel de tonen van vertier en ambiance vanuit onder in de bar waren licht hoorbaar in een van de oude kamers in The Hollow Bird. De blonde schone was zichzelf inmiddels aan het bekijken in de spiegel. Ze deed er dan ook alles aan om er weer precies zo uit te zien voordat de twee de kamer binnen stormde. Milly stapte dichter naar de dame toe, waarbij de oude plank een licht krakend geluid maakte. “Dit moeten we snel nog eens doen” fluisterde Milly in het oor van de prachtige dame voorhaar. De jongedame glimlachte en plantte een korte kus op haar volle lippen. Een beter antwoord kon de dame gewoonweg niet geven. “Ik zie je snel weer” zei de jongedame met een zwoele, hese stem. Het duurde dan ook niet lang voordat ze heup wiegende de kamer verliet. De geluiden vanuit de bar werden luider zodra de deur werd geopend, maar verdwenen weer toen de deur weer gesloten werd. Dit gaf Milly de gelegenheid om zelf ook een kijkje in de spiegel te nemen. Haar wilde bosharen verraden de wilde middag van enkele minuten geleden. Met haar ranke vingers probeerde ze haar krullen enigszins te temmen, maar echt baat had het niet. Beter dan dit ging het dan ook niet worden. Het besef van tijd zorgde ervoor dat de dame de kamer verliet. Ze grinnikte nog bij de gedachten wat er die middag was gebeurd en deed de deur dicht. Op de gang was het rustig. Er waren hier dan ook nooit verdwaalde gasten te vinden, daar zorgde Milly persoonlijk voor. Vanuit de balustrade zag ze de over volle Hollow bird. Ze lachte dan ook tevreden bij het afdalen van de traptreden. Bij de laatste traptreden streek ze nog even haar smaragd groene jurk recht. Eenmaal beneden overheerste de typische geuren van The Hollow Bird. De penetrerende geuren van zweet en diverse soorten alcohol. Ieder ander zou de geur verafschuwen, maar Milly niet. Gek genoeg zorgde de geur voor een bepaald gevoel van thuis komen voor haar. Het schelle gelach van een dame wekte haat interesse. Haar blik lande binnen no- time op Beatrice. Een wat oudere volle dame met gitzwarte haren. Beatrice was een dame van plezier. Het leek dan ook alsof ze weer eens beet had. Twee mannelijke piraten leken dan ook interesse te tonen in de vrouw. Waar de een enkel gericht was op de vollen borsten van de vrouw, leek de ander haar meer te willen veroveren met zijn gladde praatjes. Milly grinnikte door de aanschouwing en liep vervolgens door naar de bar. Onderweg passeerde ze nog enkele dronkaards die met dubbele tong nog wat seksistische opmerkingen konden uitkramen. Ze zuchtte, maar liep deze keer toch met een opgeheven hoofd door. Als ze nu zou reageren dan zou ze dat dagelijks ontelbare keren kunnen blijven doen. Eenmaal bij de bar aangekomen staat de jonge John zich in het zweet te werken. Het was dan ook niet enkel en alleen druk, maar de mensen leken weer liters drank te bestellen. Milly grijnsde bij het idee dat er weer genoeg geld in het laatje zou komen. De jongeman voor haar had haar inmiddels opgemerkt. Milly knipoogde kort naar hem. Hij glimlachte dankbaar, wetende dat ze hem kwam versterken. Hij vluchtte snel langs haar af met 6 kruiken in zijn hand. De stenen kruiken klotste flink tegen elkaar waarbij er kleine spatjes bier verloren gingen op de vloeren. Ze glimlachte even op het moment dat ze de jongen nog even nakeek. Als er iemand was aan wie ze The Hollow Bird aan door moest geven, dan was het John wel. De jongeman wist precies wat hij moest doen en ondanks zijn wat jongere leeftijd wist hij vaak menig mannen de baas te zijn. Een opstootje rechtsachter in de zaak wekte even haar interesse, maar het bleek al snel niet spannend genoeg te zijn. Milly besloot om weer achter haar oude vertrouwde bar te kruipen. Haar shift begon ze eerst met een slok rum. Zodra drank haar lichaam licht verwarmde, was ze klaar om de drukke avond in de Hollow Bird aan te gaan.

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 11:45 ]

𝗧𝗘𝗥𝗥𝗢𝗪𝗜𝗡 𝗪𝗜𝗧𝗛 𝗠𝗜𝗟𝗟𝗬 | 𝗢𝗨𝗧𝗙𝗜𝗧 | 𝗔𝗧 𝗧𝗛𝗘 𝗛𝗢𝗟𝗟𝗢𝗪 𝗕𝗜𝗥𝗗

Voorzichtig liet Terrowin het gloeiende stuk metaal in het water zakken, waardoor het hard begon te sissen en het water begon te bubbelen. Na enkele seconden trok de rode kleur door het metaal weg en was het een welgevormd stuk zilver. Terrowin haalde het metaal uit het water en keek goedkeurend naar de ring tussen zijn tang. Hij liet het ding nog even afkoelen voor hij hem over zijn wijsvinger schoof. Hij zat als gegoten. Hij had vandaag ook de ketting met de tand van een mandril afgemaakt. Hij had tegen de aap gevochten op een ander eiland waar hij een tijdje terug was geweest voor wat te eten en zilver. Op het moment dat hij een mens mee wilde nemen de zee in viel het beest hem aan, niet wetend dat hij geen partij was voor Terrowin. Scheelt dat hij nu een mooie ketting heeft als reminder aan dat eiland. Ook de ketting had hij trots om zijn hals gehangen. Terrowin's maag begon te knorren, waardoor hij besloot wat te eten, maar geen mens deze keer, gewoon een stuk vlees bij de Hollow Bird. Hij verliet zijn hut en wandelde op zijn dooie gemak naar de kroeg, waar hij al snel werd begroet door de lucht van alcohol en zweet, nog voor hij binnen kwam. Terrowin zwaaide de deuren open en liep regelrecht naar de bar, waar hij Milly vond, zoals gewoonlijk.       'Ay, Milly,' Terrowin nam plaats op één van de krukken en liet zijn ellebogen rusten op het onverzorgde hout van de bar.       'Heb je nog iets van een stoofpot met vlees, ik heb hongerrrrr.'

[ bericht aangepast op 20 juli 2021 - 14:16 ]

---

- thank you for existing -