Animal Aftermath
– — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – —
– — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – — – —
|
|
|
[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 20:56 ]
[RPG - [16+] - 100] Animal Aftermath [Speeltopic] - Speeltopics
-
27 aug 2020 - 12:55
10 sep 2020 - 13:10
Ajax Masters
"I chose her, for she could still color my life, even with her 'broken' crayons."
Ex pimp ♕ Helps the girls ♕ Lover of dogs & a certain Latina ♕ Outfit ♕ At the farm w/ DaniDe hand rond haar keel wordt al gauw vergezeld door de hare — gezien deze zich plaatst rond zijn pols — terwijl hij haar richting het betreffende kastje leidt. Eenmaal daar ontgaat het hem niet dat de Latina alle spullen die erop te vinden zijn een mooie zwaai geeft waardoor deze op de grond belanden. De magere glimlach rond haar lippen eentje die haar graag wil verbreden, al is het maar op zijn eigen manier.
Ajax ontgaat het niet dat ze erg meewerkend is, iets dat waarschijnlijk te maken zal hebben met het feit dat ze hierdoor de mogelijkheid denkt de hebben niet richting het groepsgesprek te gaan. Haar op het kastje plaatsen is net zo gemakkelijk als haar medewerking om het shirt uit te krijgen, waardoor alles lekker soepel verloopt. De kus die volgt eentje die ze beide nodig lijken te hebben — de blonde man voornamelijk doordat deze zojuist een openbaring heeft gedaan die hijzelf ook niet zozeer aan zag komen. De gelukzalige zucht welke tussen haar lippen vandaan schiet eentje die hem goed doet en hem evenals verteld dat haar andere reden, welke bekender voor hem is, ook aanwezig is.
'Ajax. .'
Haar hese gemompel zo dichtbij laat hem al een zachte kreun slaken — wat ook deels komt door de krassen die hij haar bovenbenen bezorgd op het moment. Haar armen om hem heen zorgt ervoor dat hij even zijn mogelijke doel verliest, vooral dat tezamen met alles dat zich verder afspeelt. Het openen van haar benen ontgaat hem niet, wat hij voelt tegen zijn eigen benen aan. Waar hij normaliter de uitnodiging accepteert, speelt er nog steeds het een en ander door zijn hoofd — of beter gezegd begint het langzaamaan terug te sijpelen. Te traag naar zijn zin.
Het is Dani's zachte kreun welke hem even op laat kijken, hem laat wankelen binnenin zijn eigen waas waar ze hem in mee weet te slepen. Het verbaasd hem tot op de dag van vandaag nog altijd hoe het Dani gelukt is zijn muren te beklimmen en haar plek te maken in de smalle ruimte die tussen hem en zijn wantrouwen te vinden was. Waar hij nooit liefde heeft gekend, is het een zekere Latina geweest die hem het heeft laten voelen en er wonder boven wonder voor heeft gezorgd dat dit volledig beantwoord is. Het is daarom dat zijn lippen de hare nog altijd beroeren, de kus met genoegen verdiept ondanks het slachtveld in zijn hoofd.
Ajax besluit nog even te genieten van het moment, gezien hij dondersgoed weet dat dit gaat verdraaien — dat hij ditmaal degene gaat zijn die gestraft gaat zijn om haar te laten doen wat hij wil. Hij verwacht niet anders, ondanks dat hij het niet altijd even goed kan waarderen is hij het maar gaan accepteren dat de vurige Latina nooit voor hem zal buigen, niet zoals hij in de eerste instantie dacht nodig te hebben.
Met haar nagels over zijn blote huid, en zijn blouse al op de grond beland, weet ook de blonde man dat er een einde aan moet komen en dat hij haar inderdaad hot and bothered mee zal moeten nemen richting het centrum. Waar hij eigenlijk schuldgevoel zal moeten voelen tegenover degene die zo met haar te maken moeten hebben, heeft hij dat echter niet.
'Vergeet die sessies. Je weet wat ik echt nodig heb.'
Magische woorden, waardoor Ajax zichzelf voelt terugkeren naar het heden — in zijn geheel ditmaal. De abruptheid eentje die zelfs hem weet te choqueren, maar waar haar handelingen hem ervan weerhouden te heftig te gaan reageren. De verbroken kus eentje die hij al direct mist, maar haar lippen, en vervolgens haar tanden, langs zijn stoppels iets dat ervoor zorgt dat zijn tong tegen zijn gehemelte drukt en een zacht sissend geluid tussen zijn lippen door schiet door de trage ademhaling.
'Ik heb jou nodig.'
En daar is zijn kans, als ze niet zijn plekje gevonden had en aan het beroeren was op het moment. Ajax begint dan toch langzaam te grijnzen, terwijl hij hij één van zijn handen van haar bovenbenen afhaalt, welke hij nog altijd heeft lopen bekrassen, om deze naar haar haren te brengen, een stevige bos vast te grijpen en haar hoofd naar achteren te dwingen hiermee. Pas wanneer ze oogcontact maken drukt hij een vederlichte kus op haar volle lippen. 'En dat krijg je. . .' Begint hij, ergens al een uitdaging van wat er gaat komen duidelijk af te lezen op zijn gezicht, maar ook duidelijk hoorbaar in zijn stem. 'Straks. Eerst ga je maar een good girl zijn, en doen wat ik van je vraag. Zoals altijd, ik beloof het je dat het het waard is, Reina.'
De hand op haar haren laat hij los, maar deze laat hij naar haar kin toe glijden om deze enkel in zijn hand te laten rusten. 'Dan doe ik dat ding dat je zo lekker vindt.' Zijn ijsblauwe kijkers zoeken haar chocoladebruine poelen op, voor hij zich dan met tegenzin losmaakt van de Latina. Hij bukt om hun kledingstukken op te pakken, waarna hij dan toch met een lichte grijns weer overeind komt en haar haar shirt aanbiedt, voor hij zijn blouse weer over zijn shirt heen trekt.
'Dus plaats die prachtige billen van je maar op de autostoel, voor het enige dat je straks gaat krijgen een spanking gaat zijn,' brengt hij dan serieuzer uit, ergens welbekend met haar tegenstribbeling. Opnieuw zoeken zijn poelen de hare, maar al gauw maakt hij aanstalten om te vertrekken — afwachtend of Latina hem nu wel gaat volgen. Met de beelden die door zijn hoofd spelen heeft Ajax zelf op het moment geen voorkeur, beide klinkt perfect in zijn ogen. En buiten dat om zijn er in zijn ogen geen andere mogelijkheden, gezien dit enkel goedschiks of kwaadschiks zal gebeuren — althans voor haar. Hij wint hoe dan ook.
I'm your little ray of pitch black.
11 sep 2020 - 15:23
De glimlach die Levi haar schenkt, wanneer Luna zich omdraait, geeft haar een geruststellend gevoel. Nog altijd blijft het vreemd om haar eigen gevoelens te verwoorden – iets dat in het Hotel absoluut niet werd gewaardeerd. Natuurlijk sprak ze weleens met Malikah of Kesari, maar op den duur werd dat ook minder. En op hulp of medeleven vanuit Juve of later Black Cat’s kant hoefde ze al helemaal niet te rekenen.
Langzaam gaat Luna zitten en de woorden die Levi geeft, als antwoord op haar vragen, komen bijna als een opluchting. “Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik dat niet heb gedaan,” antwoord Levi en een tweede, gemeende glimlach speelt rond Levi’s lippen. Hij buigt zich wat meer haar kant op en vervolgt: “Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad en leefde vroeger veel op straat. Je doet wat je moet doen om overeind te blijven.”
Die woorden komen Luna bekend voor, waardoor ze opkijkt en haar lichte kijkers de donkere variant van haar begeleider ontmoeten. Dat zijn dezelfde woorden die Malikah tegen haar heeft gesproken, zij het in een andere vorm. Heeft zij ook gedaan wat ze heeft moeten doen, om te overleven? Of, om Levi’s woorden te gebruiken, om overeind te blijven?
Mason achtervolgt haar nu al twee jaar, brengt slapeloze nachten met zich mee en duikt op de meest onverwachte momenten op in haar hoofd. Evenals de minuten voor en na zijn dood. De angst, de paniek, zelfs een moment van opluchting - al was dat van korte duur. Een korte huivering schiet door Luna heen terwijl ze zich die emoties nog glashelder voor de geest kan halen. Alsof het de dag ervoor is gebeurt, in plaats van twee jaar geleden. Pas wanneer Levi’s stem weer tot haar doordringt, kijkt Luna op.
“En, zo heb ik ook hulp nodig gehad om eruit te komen. Om te staan waar ik nu sta zonder bedolven te raken onder het gevoel van schuld en spijt.” Langzaam knikt Luna op zijn woorden, zich opeens beseffend dat ze eigenlijk vrij weinig over haar begeleider weet. Al hun gesprekken gaan over de dames zelf en alles wat ze hebben meegemaakt. Natuurlijk heeft Levi weleens voorbeelden gegeven wat zijn eigen leven betreft, iets waardoor de dames het doel van de therapieën aan hun eigen ervaringen hebben kunnen koppelen, maar veel dieper dan dat is het eigenlijk nooit gekomen.
“Levi…” Opnieuw aarzelt Luna, terwijl ze ditmaal Levi’s blik ontwijkt. Haar blik verplaatst zich naar haar schoot terwijl ze aan de touwtjes van haar vest friemelt. “Ik... Heb ook iets gedaan wat niet mag… Maar Mal- iemand zei dat het niet… Dat het niet erg was. Ik was bang en het was echt niet mijn bedoeling.” Die laatste woorden komen er smekend uit, evenals de blik die ze Levi toewerpt. Alsof ze niet alleen Levi probeert te overtuigen, maar ook zichzelf. Ze bijt op haar lip, net zolang tot ze bloed proeft en komt dan nogmaals overeind. “Ik haatte het daar,” mompelt ze dan, wanneer ze veilig met haar rug richting Levi toegekeerd staat. Driftig knippert ze met haar ogen, terwijl enkele tranen over haar wangen druppelen. “Maar… Het werd wel beter, toen ik… Snap je het nog?” Luna draait zich terug om, zoekend naar Levi’s blik terwijl ze hem haast verontschuldigend aankijkt. Soms volgt ze haar eigen gedachten niet eens, laat staan dat iemand anders er wijs uit wordt.
“Nou, het werd niet perse beter. Maar…” Hakkelend valt Luna stil, zoekend naar het juiste woord. Het niet eten, het niet slapen, de klachten van klanten. Beter werd het er zeker niet op, maar Mason viel haar in ieder geval niet meer lastig. “Makkelijker, misschien. Ik weet het niet. Is het dan nog steeds verkeerd?”11 sep 2020 - 18:11
Levi Vaince
"I don't have a short temper.
I have a quick reaction to bullshit."
• Twenty-nine • Counsellor • Daycare centre w/ Luna • Outfit •
Levi ziet hoe Luna knikt, alsof het volledig eens is met zijn woorden. Echter, ziet hij zo ook de tweestrijd over haar gelaat heen trekken — welke duidelijk maken dat ze nog altijd in een gevecht is met zichzelf en hetgeen ze bij zich draagt.
“Levi. . .” klinkt het dan vanuit de blondine, aarzelend opnieuw waarbij ze zijn blik wederom tracht te ontwijken. “Ik... Heb ook iets gedaan wat niet mag… Maar Mal- iemand zei dat het niet… Dat het niet erg was. Ik was bang en het was echt niet mijn bedoeling.”
De smeekbede in Luna’s stem ontgaat Levi niet, alsof ze hem er nu al van wil overtuigen het haar niet kwalijk te nemen wat ze heeft gedaan. Miniem gekanteld de man zijn hoofd iets, fronst zijn wenkbrauwen licht zonder enig andere emotie te tonen dan begrip voor haar situtie.
Wat heb je dan in hemelsnaam gedaan?
De vraag brandt op het puntje van zijn tong, maar Levi stelt hem niet — biedt de jonge vrouw zo nog altijd de ruimte om er uit zichzelf over te praten. Tevens ook om later niet het verwijt voorgeschoteld te krijgen dat het zijn schuld is, dat hij haar gedwongen heeft het tegen hem te vertellen enkel en alleen om het zo nodig te moeten weten. Nee, Levi brengt dan liever het geduld op om af te wachten, wetende dat dát uiteindelijk de beste oplossing is.
“Ik haatte het daar.”
Levi knikt begrijpend. Hoewel hij misschien geen ervaring in het hotel heeft, kan hij zich voorstellen dat de gedwongen werkzaamheden niet iets zijn geweest waar de dames van hielden. Zelfs de eens zo vurige Latina in midden toont op haar manier afkeer over wat zij hebben moeten doorstaan, ook al blijft het een raadsel vanuit de brunette zelf.
“Maar… Het werd wel beter, toen ik… Snap je het nog?”
“Ik snap je,” reageert Levi zacht, zijn mondhoeken miniem iets opgetrokken tot een bemoedigende trek. “Je hebt iets gedaan wat niet mocht om je tijd daar beter te maken, voor jezelf en misschien ook wel voor andere.”
“Nou, het werd niet perse beter. Maar…”
Heel even valt de blondine stil, zoekende naar de juiste woorden. Levi’s gedachten maken echter overuren, pogen de puzzelstukjes die Luna hem gegeven heeft op een juiste plek te leggen, maar weten het nog niet compleet te krijgen door gebrek aan enige informatie. “Makkelijker, misschien. Ik weet het niet. Is het dan nog steeds verkeerd?”
Direct schudt Levi met zijn hoofd, buigt terug naar achteren in zijn stoel zodat zijn rug steun vindt bij de rugleuning die hem tegenhoudt — zijn handen rusten losjes in zijn schoot, terwijl zijn blik die van Luna weet te vangen.
“Wat het ook is dat je daar gedaan hebt, Luna — wat je hebt moeten doen om het jezelf gemakkelijker te maken — niemand zal het je kwalijk nemen. Je hebt gedaan wat je moest doen om je staande te houden en ik durf te wedden dat als er een andere mogelijkheid is geweest, je daarvoor gekozen zou hebben.”
“Ik ben hier om je te helpen — zonder verwijten, zonder vooroordelen. Ik kijk je nergens verkeerd op aan,” verzekerd Levi de jonge vrouw, zittend op een stoel meters bij hem vandaan. “Wanneer jij, en jij alleen, er klaar voor bent,” voegt hij een laatste maal toe, doelend op het delen van een loodzware gebeuren dat Luna bij zich draagt.
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
12 sep 2020 - 0:13
Kesari Zahira Dahab
"I've been running with the wolves to get to you. . ."
• Twenty-six • Ex prostitute • her job w/ Malikah • Outfit •
”Mocht ik je ook maar ergens mee kunnen helpen. . .”
Kesari glimlacht dankbaar, wetende dat ondanks alles wat er op dit moment bij Malikah gaande is, de donkere schone inderdaad voor haar klaar zou staan — zoals ze dat altijd heeft gedaan, hier nu en tijdens hun verblijf in het hotel.
”Jij en Luna wel. . . Dani en ik zijn een ander verhaal. Jullie proberen het nog,” reageert de Libanese op Kesari’s daarop volgende woorden. Het gezicht van de brunette vertrek op een minieme wijze. Ze mochten het dan wel proberen, maar dat betekende niet dat het daardoor ook goed met hen ging. Luna zag er op haar slechte dagen nog steeds uit alsof ze nog in het hotel leefde en ook Kesari zelf voerde elke dag een innerlijke strijd met de sluimerende angsten die door haar heen trokken.
Om dan maar niet over Mal te spreken, die het zwaarder getroffen had. Of over de Spaanse brunette, wie met haar langste zit veel te veel heeft moeten doorstaan. Wiens lippen tot op de dag van vandaag nog altijd geseald zijn.
”Wat moeten we anders?” brengt Kesari zacht uit, tilt daarbij één van haar schouders op terwijl ze Malikah’s blik naar buiten kort volgt. Als ze net als Malikah of Dani thuis zou gaan zitten, dan zou Kesari pas echt gek worden — de muren dusdanig op zich af ziet komen dat ze er op door zou gaan draaien. Vooral nu ze alleen is, met niemand om haar heen die ook thuis een steun kan bieden. Hetgeen ze niet telkens van de meiden wil vragen, omdat ze hen ook liever vooruit ziet gaan, dan blijven hangen in het verleden.
”Laten we gaan, voor Levi gaat zeuren,” zegt Malikah dan, waarop Kesari niks anders kan doen dan instemmend knikken. Al verwacht ze niet dat hun mannelijke begeleider enorm gaat zeuren wanneer ze te laat aankomen, daar hij zich vast en zeker bewust is van het feit dat hij al blij mag zijn dat de meeste vrijwillig blijven komen — waar een enkeling zich volledig blijft verzetten.
Kesari volgt Malikah in het overeind komen, legt haar hand over de arm heen die de Libanese aan de hare haakt en leunt subtiel iets tegen haar beste vriendin aan, terwijl het duo het kleine eetcafe dan eindelijk besluit te verlaten.
”Denk je dat Dani komt?’ vraagt Malikah onderweg naar het centrum.
Een bedenkelijke frons verschijnt tussen Kesari’s donkere wenkbrauwen in. In haar eerste jaren in het hotel was ze beslist geen fan van de Spaanse jonge vrouw. Echter, door de jaren heen is er geleidelijk aan enige verstandhouding tussen beide dames ontstaan, welke zich nu heeft weten te uiten in een vorm van wederzijds begrip — respect eveneens tot op een zekere hoogte. De innerlijke strijd die Dani dan ook met zichzelf lijkt aan te gaan, een die Kesari moeilijk vind om te zien. Deels omdat ze weet hoe het is, maar daar waar Kesari er hulp voor krijgt, weigert Dani alles buiten Ajax om.
”Ik denk niet dat Ajax haar de ruimte gaat geven om er onderuit te komen,” reageert Kesari, terwijl ze samen met Malikah op een rustig punt de straat over steekt. Het is naarmate de tijd verstreek wel duidelijk geworden waarom Dani op de meetings verscheen en door wie. Haar eigen keuze is het namelijk beslist niet, los van het weerzien met de andere dames — een zorgzaam trekje dat de Spaanse brunette nooit is verloren door de jaren heen. Evenals haar temperament.
”Denk jij wel?”
Dit keer kijkt Kesari schuins naar haar beste vriendin, haar hoofd licht gekanteld in afwachting van de Libanese haar reactie.
[ bericht aangepast op 12 sep 2020 - 0:50 ]
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
12 sep 2020 - 0:48
Dani Reina Verdad
"Please, dance with me in the dark."
• Twenty-seven • Ex prostitute • Home w/ Ajax & dogs • Ouftit •
Dani voelt hoe Ajax één van zijn handen van haar bovenbeen afhaalt, om vervolgens in haar lange donkere lokken te verdwijnen — waar hij een dikke bos haar vastgrijpt en haar gezicht op deze wijze naar hem omhoog dwingt. Waar ze niks anders kan doen dan recht in het heldere blauw van zijn ogen te staren, alvorens hij een zachte kus op haar volle lippen drukt.
”En dat krijg je. . .” begint Ajax.
Een onheilspellend gevoel bekruipt de Latina als ze aan zijn klanken al kan horen welke kant het is dat zijn woorden dreigen op te gaan. Gevangen in zijn greep weet Dani licht met haar hoofd te schudden, grijpen haar eigen vingers zijn witte t-shirt stevig vast om te voorkomen dat hij daadwerkelijk bij haar vandaan gaat.
”Straks. Eerst ga je maar een good girl zijn, en doen wat ik van je vraag. Zoals altijd, ik beloof het je dat het het waard is, Reina.”
Dani’s opgewonden toestand vlamt op bij het horen van de o zo zoet ogende koosnaampjes, welke Ajax enkel en alleen voor haar weet te gebruiken, omdat hij als geen ander weet wat voor reacties het bij haar oproept. Ze voeren de warmte in haar binnenste op, maar deze wordt gevolgd door een ijskoude afwijzing. Dani gromt gefrustreerd, vuurt haar verhitte blik op Ajax af in een perfecte mengeling van pure lust en nijdigheid, terwijl hij op zijn beurt haar haren loslaat en met diezelfde hand haar kin zacht omvat.
“Dan doe ik dat ding dat je zo lekker vind.”
Instinctief reageert haar lichaam meteen bij de belofte die zojuist gedaan is, maar de Latina zelf vernauwt enkel haar ogen — pogend de donkere tint in haar kijkers enigszins te verbergen. “Dit flik je me niet,” hijgt ze vervolgens zacht, tevergeefs weliswaar. Lichaam en geest overduidelijk in strijd met elkaar. Dani kan zien dat het Ajax enige tegenzin kost om los van haar te komen, waarna hij bukt om haar shirt van de grond af te rapen en deze terug aan te bieden. De lichte grijns op zijn lippen, een die ze bij een vreemde er met plezier vanaf geveegd zou hebben.
Maar dit is Ajax — voor haar en haar alleen. Ze loog niet toen ze zei dat ze hem nodig had, de enige persoon die haar in zijn macht heeft, maar ook de liefde in haar weet op te roepen zoals geen ander dat ooit heeft kunnen doen. Niet op deze manier, niet in de diepte zoals het nu is ontstaan.
”Ajax. . “ op een waarschuwende toon spreekt Dani zijn naam uit, haar ademhaling nog altijd versneld daar ze de omschakeling tussen haar opgewondenheid en terug naar het normale niet meer gemaakt krijgt. Ze wilde hem, hier en nu. “Dus plaats die prachtige billen van je maar op de autostoel, voor het enige dat je straks gaat krijgen een spanking gaat zijn.”
”Nee, nee, nee,” gromt Dani, terwijl Ajax zich moeiteloos van haar om lijkt te draaien en bij haar vandaan loopt alsof er zojuist helemaal niks gebeurd is. Brandend van verlangen slaakt de Latina een gefrustreerde kreet, smijt haar shirt in een waardeloze poging achter de man aan en wipt haast vluchtig van het kastje af.
”Als je me hier echt zo laat vertrekken, Masters,” begint Dani bijna ziedend terwijl ze op blote voeten, in haar spijkerbroek en bh achter hem aanstampt. Enkelingen van hun viervoeters slaan lui vanuit hun kussen gade hoe hun baasjes voorbij lopen. “Dan is het enige dat jij straks krijgt een vrijpartij met je rechterhand.”
[ bericht aangepast op 12 sep 2020 - 0:49 ]
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
12 sep 2020 - 19:37
Zo graag – Luna wil het zo graag vertellen. Haar verhaal met iemand delen, haar angsten die ze nog dagelijks heeft, maar bovenal horen dat ze niks verkeerds heeft gedaan. In zoverre dat ze juist heeft gehandeld, of dat ze geen andere keuze heeft gehad. Maar Luna is bang voor de gevolgen. Doodsbang. Niet alleen wat anderen zullen zeggen of denken, dat kan haar niet eens zoveel schelen. Nee, ze is vooral bang voor de strafrechtelijke gevolgen – om in haar vaders termen te spreken.
Vreemd genoeg heeft Luna daar nooit met Malikah over gesproken. Ook niet na hun bevrijding. Tijdens de periode in het Hotel, was hun grootste angst om door de mannen ontdekt te worden. Dat zou de meest desastreuze gevolgen hebben.. Echter, nu ook Malikah overduidelijk haar eigen problemen heeft wil Luna de Libanese niet ook nog eens met haar eigen ellende opzadelen.
“Ik snap je,” reageert Levi vervolgens op haar verwarde, met hem gedeelde gedachtes. “Je hebt iets gedaan wat niet mocht om je tijd daar beter te maken, voor jezelf en misschien ook wel voor andere.” Langzaam knikt Luna, al verbeterd ze zichzelf daarna – pogend het Levi iets duidelijker te maken, zonder dat ze haar crime meteen bekend maakt. Maar het valt niet mee, iets te verwoorden en uit te leggen zonder het te vertellen. Op haar laatst toegevoegde vraag, schudt Levi vrijwel direct zijn hoofd. “Wat het ook is dat je daar gedaan hebt, Luna – wat je hebt moeten doen om het jezelf gemakkelijker te maken – niemand zal het je kwalijk nemen. Je hebt gedaan wat je moest doen om je staande te houden en ik durf te wedden dat als er een andere mogelijkheid is geweest, je daarvoor gekozen zou hebben.” Is dat zo? Luna heeft vaak genoeg over die avond nagedacht, de situatie keer op keer herbeleeft in haar gedachten. De enige reden dat het zo uit de hand is gelopen, komt doordat dat pistool er lag. Als dat er niet lag, Luna was absoluut niet opgewassen tegen Mason. “Ik denk het wel,” mompelt Luna aarzelend, haar blik op de grond gericht. “Het gebeurde opeens. Ik dacht er niet bij na…” Opnieuw sterft haar stem weg, de grond op dat moment vele malen interessanter dan dat ze haar begeleider aan moet kijken.
“Ik ben hier om je te helpen – zonder verwijten, zonder vooroordelen. Ik kijk je nergens verkeerd op aan. Wanneer jij, en jij alleen, er klaar voor bent.” Langzaam schudt Luna haar hoofd, komt opnieuw overeind. Ze zwijgt, voelt de drang bij zichzelf opkomen om het te vertellen. De woorden liggen op haar lippen, hebben alleen dat laatste zetje nog nodig. Nu het gesprek al zover gevorderd is, de vriendelijke en zelfs begripvolle houding van Levi. Het maakt het allemaal zoveel makkelijker, maar tegelijkertijd ook zoveel moeilijker. Doet ze er wel juist aan?
“Levi… Ik heb Mason doodgeschoten.” Het is eruit voor Luna er erg in heeft, voor ze er goed en wel over na heeft gedacht. De enkele tranen vermenigvuldigen zich en volgen elkaar in een rap tempo op. “Maar het was een ongeluk. Echt waar. Hij kwam zo op me af… En ik wilde niet…” Luna deinst achteruit tot ze met haar rug tegen de muur gedrukt staat, de angst volledig terug in haar lichaam.16 sep 2020 - 16:58
Levi Vaince
"I don't have a short temper.
I have a quick reaction to bullshit."
• Twenty-nine • Counsellor • Daycare centre w/ Luna • Outfit •
”Ik denk het wel,” mompelt Luna tussen Levi’s woorden door. “Het gebeurde opeens. Ik dacht er niet bij na. . .” Hij kan de twijfel zien in haar blikken — het gevecht, welke ze inwendig met zichzelf lijkt te voeren. De beslissing om zich volledig naar de begeleider toe te openen, een die niet luchtig gemaakt mag worden. En, Levi begrijpt het — pusht haar daarom niet verder, waarbij hij de ruimte open houdt om het alsnog te vertellen, of niet. Beide keuzes zijn prima, hoe moeilijk wellicht ook.
Luna komt hoofdschuddend overeind, terwijl Levi blijft zitten. Zijn blik is echter op de blondine gericht, waar hij haar blijft volgen en uiteindelijk de laatste overwegingen in haar gelaatstrekken weet te lezen. Al die tijd zwijgt de man, echter zij het wel op een ontspannen manier en zonder enige aanleiding dat ze zich gehaast moet voelen. Er was tijd genoeg voor de andere dames zouden verschijnen — Luna een van de weinige die altijd iets te vroeg was.
“Levi. . .” De beladen sfeer die zijn naam weet mee te brengen wanneer hij over Luna’s lippen heen rolt, is er een die Levi kippenvel bezorgt. Onbewust verschuift hij iets in zijn stoel, poogt zijn gezichtsuitdrukking neutraal te houden, terwijl het zich begint te realiseren dat wat het is dat Luna hem gaat vertellen, alles behalve prettig gaat zijn.
“Ik heb Mason doodgeschoten.΅
Levi voelt hoe een schokgolf door hem heen trekt, waarop hij met een zachte vloek overeind komt uit zijn stoel. Van alles wat er door hem heen gegaan is — alles waarvan hij gedacht had wat het had kunnen zijn, was dit wel het allerlaatste. De lieve, veel te onschuldige Luna niet het type die iemand in koele bloede zou vermoorden. LEvi beseft het zich direct, nog voor hij ook maar iets heeft kunnen vragen.
”Maar het was een ongeluk. Echt waar. Hij kwam zo op me af… En ik wilde niet…”
Levi ziet hoe tranen opwellen in Luna’s ogen, waar ze zich bijna in paniek tegen de muur aan lijkt te drukken waar ze tegenaan is komen te staan in haar passen naar achteren. Langzaam, om haar geen verdere schrik aan te jagen, loopt Levi naar de blondine toe — steekt een hand naar haar uit in een subtiele poging toenadering te zoeken.
“Het is oké, Luna,” brengt hij ondertussen uit. “Het is oké. Wat de reden ook is geweest. . .”
Wanneer Levi de blondine bereikt heeft en ze net weg deinst voor de hand waarmee hij zachtjes haar arm aanraakt, verplaatst hij deze zacht naar haar kin. Zonder dwang tilt hij deze omhoog, biedt haar constant de ruimte om bij hem vandaan te gaan — mocht ze daar de nood aan hebben. Als hun blikken elkaar eindelijk weten te kruisen, herhaalt Levi de woorden die hij eerder heeft uitgesproken.
”Als je een andere mogelijkheid had gehad, dan had je daarvoor gekozen.”
Vervolgens trekt Levi de blondine zacht naar zich toe en slaat zijn armen om haar heen — gooit daar vermoedelijk alle protocollen mee opzij die er mogen zijn, maar luistert op het moment enkel en alleen naar wat Luna nodig heeft. Verschillende vragen stijgen de kop op; Wat is er gebeurd? Wie weten er vanaf? Zijn er getuigen? Wat hebben ze met hem gedaan? Levi houdt echter zijn mond, maar zijn gedachten draaien in een rap tempo duizenden overuren.
[ bericht aangepast op 16 sep 2020 - 17:00 ]
'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'
