Ik dacht de ware gevonden te hebben... - Liefde, Vriendschap & Familie

Sinds enkele maanden heb ik een relatie met een jongeman die ik sinds begin dit jaar heb leren kennen via Tinder. Het klikte meteen heel goed en vanaf het begin voelde het alsof we elkaar al jaren kende. Daar we beide gecompliceerde relaties hadden gehad, besloten we het rustig aan te doen en werd het na diverse maanden pas serieuzer.
Nu kaartte hij destijds aan dat hij bezorgt was over een aantal dingen, iets wat mij logisch leek na een trubbelige relatie. Ik vond dan ook dat ik open en begripvol naar hetgeen luisterde wat hij te vertellen had; namelijk dat hij relatief hoge eisen had wat betreft het seksuele aspect van een relatie en dat als ik daar niet aan kon voldoen het voor hem niet hoefde. Terwijl ik dit erg kortzichtig vond, kon ik hier begrip voor kweken daar hij ouder is en dus ook meer ervaren. Ik heb mijn uiterste best gedaan om hier aan te werken daar ik het absurd vond als onze relatie hierdoor zou stranden. Ik was ook in de veronderstelling dat deze issue inmiddels van tafel was verdwenen, hij zei dat hij van me hield, we gingen samen op vakantie en ik kreeg als verjaardagscadeau (o.a.) een pot met 100 redenen waarom hij van me houdt. Alles koek en ei als je het zo leest, toch? 🤔

Zoals sommigen van jullie weten worstel ik al jaren met een depressie, waarvoor ik regelmatig therapiesessies heb. Een nieuw “project” hiervan zorgt ervoor dat ik plots onzeker ben over bepaalde dingen, waaronder dus onze relatie. Toen ik zojuist aankaartte dat ik momenteel met de angst worstel dat hij me niet meer leuk vind (en me wil verlaten), zei hij ineens dat hij dus weer twijfelt aan onze relatie daar hij wederom het seksuele aspect binnen onze relatie niet bevredigend genoeg vind.

Allereerst raakte het mij enorm dat mijn angst dus niet zo onrealisch was als ik me had voorgehouden. Ten tweede raakte zijn woorden me, daar er vrij weinig begrip lijkt te zijn voor mijn emotionele toestand, wat uiteraard meespeelt op de situatie. Ten derde snap ik niet hoe iemand kan zeggen dat hij van je houdt e.d. als je (blijkbaar?) zo’n groot probleem ervaart binnen je relatie. Een probleem waar je zoveel waarde aan hecht dat je de relatie wellicht wilt beïndigen.

Het zou nu makkelijk zijn om te zeggen dat hij een lul is en dat ik hem wil dumpen. Maar dat is niet zo. Qua boyfriend-material is hij het beste wat me is overkomen en ik hou oprecht van de persoon die hij is, maar wederom krijg ik het gevoel dat ik niet “goed genoeg” ben en dat ik niet wordt geaccepteerd om wie ik ben (of waar ik dit moment doorheen ga).

Als jullie advies hebben, hoor ik dit graag. Want ik weet even niet meer wat ik moet denken/vinden... 😩

[ bericht aangepast op 6 nov 2018 - 23:45 ]

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Tbh als hij jou niet goed genoeg vind omdat jij die ‘seksuele aspecten’ volgens hem niet tegemoet kan komen vind ik dat hij niet waard is om nog een relatie mee te hebben. Ik weet natuurlijk niet het hele verhaal en de details ook niet maar just my opinion. Ik vind het een beetje bull dat hij gaat twijfelen alleen om die ene reden. Dan vind ik meer dat hij daar meer aandacht op richt dan op wie en wat voor persoon jij bent.

Ik ben ooit aan de kant gezet omdat ik me ´niet sexy genoeg´ gedroeg. Oftewel; ik voldeed niet aan de torenhoge en belachelijke eisen die mijn ex had op het gebied van seks, terwijl de rest van de relatie gewoon goed ging. Same story als bij jou; ook een verleden met depressie en anxiety, waar hij nauwelijks aandacht voor had. Destijds wilde ik het toen niet zien want ik hield echt van hem en hij was een match made in heaven voor me. Maar echt, iedereen die geen respect toont voor jouw emotionele behoeften maar wel wil dat zijn seksuele bevredigd worden, is jou niet waard. Als dit zijn enige twijfel is dan zou ik gewoon de eer aan mezelf houden en iemand zoeken die die twijfels niet heeft. En ik weet dat dat lekker makkelijk gezegd is, maar je bent zoveel meer waard.

---

Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"

Ik ben iemand die het seksuele aspect ook heel belangrijk vindt. Namelijk: je kan maar met één persoon seks hebben dus beter is het goede (en frequente) seks. Incompatibiliteit op dat gebied is één van de meest voorkomende redenen dat mensen uit elkaar gaan (naast financiën). Op dat gebied snap ik hem dus wel. Echter hangt het er in deze situatie vanaf hoe hij (en jij) ermee omgaan. Doe jij je best het te verbeteren en is het nog niet genoeg, ondanks dat hij de redenen weet? In dat geval is hij vrij kortzichtig bezig, zeker aangezien jij je best doet om te dealen met je issues. Is het meer van, meer verbetering is fijn maar ik waardeer je effort? Dan is het al anders. Kijk, als jullie simpelweg niet op één lijn zitten op dit gebied en dit nooit gaan veranderen zou ik gewoon uit elkaar gaan. Als hij ziet dat je ermee bezig bent (en jij voelt je er prettig bij) dan zou ik nog even afwachten. Wat in elk geval belangrijk is is dat hij je niet onder druk zet en begrip toont voor de situatie.

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Dat hij de seks belangrijk vind kan ik mij voorstellen en het is goed dat hij dit zei. Echter heb jij je deels aangepast voor hem op dat gebied maar blijken ik is hij dan niet bereid om dat voor jou te doen. Althans zo komt het over.

Als je je angsten aangeeft en hij speelt hier verder op in dan vind hij zichzelf belangrijker in mijn ogen dan jou

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Nym schreef:
Ik ben iemand die het seksuele aspect ook heel belangrijk vindt. Namelijk: je kan maar met één persoon seks hebben dus beter is het goede (en frequente) seks. Incompatibiliteit op dat gebied is één van de meest voorkomende redenen dat mensen uit elkaar gaan (naast financiën). Op dat gebied snap ik hem dus wel. Echter hangt het er in deze situatie vanaf hoe hij (en jij) ermee omgaan. Doe jij je best het te verbeteren en is het nog niet genoeg, ondanks dat hij de redenen weet? In dat geval is hij vrij kortzichtig bezig, zeker aangezien jij je best doet om te dealen met je issues. Is het meer van, meer verbetering is fijn maar ik waardeer je effort? Dan is het al anders. Kijk, als jullie simpelweg niet op één lijn zitten op dit gebied en dit nooit gaan veranderen zou ik gewoon uit elkaar gaan. Als hij ziet dat je ermee bezig bent (en jij voelt je er prettig bij) dan zou ik nog even afwachten. Wat in elk geval belangrijk is is dat hij je niet onder druk zet en begrip toont voor de situatie.

Dat is begrijpelijk en dat heb ik hem ook gezegd. Ik heb een periode gehad waarin dit heel goed ging, daar ik goed in mijn vel zat en ik hier ook bewust hard aan heb gewerkt (waar ik overigens vrij weinig respons op kreeg, deze inzet leek hij vrij normaal te vinden). Nu gaat het momenteel een stuk slechter met mij en nu komt hij ineens weer aanzetten mijn zijn “geklaag.” Goed dat hij dit aankaart, begrijp me niet verkeerd! Maar ik krijg 0 respons over alles wat ik al heb “bijgeschaafd” of hoe ik me momenteel voel. En dat doet pijn. Het lijkt wat dat betreft alsof hij zich “blind” staart op dit probleem terwijl ik hem tijdens onze eerste date al heb aangekaart dat ik worstel met een depressie en dus niet de makkelijkste persoon ben om een relatie mee te hebben. Dat was toen geen probleem (zei hij), maar nogmaals: voor mijn gevoel passeert hij mij (en de situatie én mijn gevoel) en staart hij zich wederom blind op dit ene punt. En dat voelt voor mij niet als het duidelijk aangeven van je grenzen, maar eerder een potentiële relatie kapot laten gaan omdat je bepaalde dingen niet kunt handlen. Vervolgens staat mijn hele wereld ineens stil wegens bovenstaande redenen en vervolgt hij ongestoord het voorgaande onderwerp, namelijk waar we zondag gaan eten... 🤨

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Waar ik persoonlijk moeite mee heb in je verhaal is niet zo zeer dat hij zijn onvrede aan kaart (in een relatie is het zinvol om uit te spreken dat iets je dwars zit) maar juist dat hij het probleem alleen bij jou dumpt en zelf niet geïnteresseerd is in meewerken aan een oplossing. Als hij echt van je houd zou hij dan niet vechten voor het verbeteren van de dingen die hem dwars zitten in plaats van alles bij jou dumpen? Je hebt seks immers met zn tweeën en dan kan hij best ook meer doen om een compromis te sluiten. Ik vind dat hij te veel waarde hecht aan het seksuele aspect momenteel, ik snap dat dat belangrijk is maar als hij om die reden geen rekening meer houdt met jouw emotionele gesteldheid is er echt iets mis. Ik zou aangeven dat je er best aan wil werken maar jij zijn hulp wel nodig hebt wil hij dat niet weet je ook voldoende want dan vind hij het de relatie niet waard om voor te werken en dan ben je hoe dan ook beter af zonder.

---

The truth is out there.

Lohse schreef:
Waar ik persoonlijk moeite mee heb in je verhaal is niet zo zeer dat hij zijn onvrede aan kaart (in een relatie is het zinvol om uit te spreken dat iets je dwars zit) maar juist dat hij het probleem alleen bij jou dumpt en zelf niet geïnteresseerd is in meewerken aan een oplossing. Als hij echt van je houd zou hij dan niet vechten voor het verbeteren van de dingen die hem dwars zitten in plaats van alles bij jou dumpen? Je hebt seks immers met zn tweeën en dan kan hij best ook meer doen om een compromis te sluiten. Ik vind dat hij te veel waarde hecht aan het seksuele aspect momenteel, ik snap dat dat belangrijk is maar als hij om die reden geen rekening meer houdt met jouw emotionele gesteldheid is er echt iets mis. Ik zou aangeven dat je er best aan wil werken maar jij zijn hulp wel nodig hebt wil hij dat niet weet je ook voldoende want dan vind hij het de relatie niet waard om voor te werken en dan ben je hoe dan ook beter af zonder.

Je slaat de spijker op de kop. Dankjewel, je woorden doen me goed op dit moment. ♥️

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Het is goed dat hij aankaart wat hem dwarszit, maar op deze manier, zoals Lohse al zegt, legt hij het probleem alleen bij jou neer. Dat zijn libido in dit geval hoger ligt dan dat van jou, is niet jouw schuld. Nu staart hij zich blind op dat ene probleem terwijl jij eraan werkt, maar in een relatie draait het over compromissen sluiten en dat doet hij niet. Als hij echt zo seksueel gefrustreerd is, heeft hij altijd nog zijn twee handen die hem kunnen helpen. Jij hoeft/moet geen seks met hem hebben als jij dat niet wilt. Zo simpel is dat. Hij moet óók compromissen sluiten, en als dat betekent dat hij een date heeft met zijn rechterhand, is dat maar zo.

Ik vind het heel naar dat je je zo voelt over een man die je zo leuk vindt, maar ik denk dat het beste is om dit aan te kaarten bij hem, ook al kan dat uitlopen tot een ruzie. Als jullie écht een relatie beginnen, kan dit niet bij wijze van spreken vijftig jaar doorgaan. Jullie moeten hier doorheen komen als een team, niet als twee kampen tegenover elkaar. Er komen uit deze discussie geen winnaars.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Imelda schreef:
Het is goed dat hij aankaart wat hem dwarszit, maar op deze manier, zoals Lohse al zegt, legt hij het probleem alleen bij jou neer. Dat zijn libido in dit geval hoger ligt dan dat van jou, is niet jouw schuld. Nu staart hij zich blind op dat ene probleem terwijl jij eraan werkt, maar in een relatie draait het over compromissen sluiten en dat doet hij niet. Als hij echt zo seksueel gefrustreerd is, heeft hij altijd nog zijn twee handen die hem kunnen helpen. Jij hoeft/moet geen seks met hem hebben als jij dat niet wilt. Zo simpel is dat. Hij moet óók compromissen sluiten, en als dat betekent dat hij een date heeft met zijn rechterhand, is dat maar zo.

Ik vind het heel naar dat je je zo voelt over een man die je zo leuk vindt, maar ik denk dat het beste is om dit aan te kaarten bij hem, ook al kan dat uitlopen tot een ruzie. Als jullie écht een relatie beginnen, kan dit niet bij wijze van spreken vijftig jaar doorgaan. Jullie moeten hier doorheen komen als een team, niet als twee kampen tegenover elkaar. Er komen uit deze discussie geen winnaars.

Dankjewel. ♥️ Mede dankzij jullie lieve berichtjes realiseer ik me dat deze relatie merendeels bestaat uit mijn geven en zijn nemen. Hetgeen wat me het meeste raakt is dat hij zich nu (terwijl ik dus enorm slecht in mijn vel zit) alleen maar kan bekommeren over de tekortkomingen in onze relatie. Er is vrijwel geen steun of begrip voor het feit dat mijn mentale gesteldheid momenteel ergens opgerold in een foetushouding in een hoekje ligt...
Wat ik me nu ineens heel goed realiseer is dat hij meet met twee maten, waardoor ik eigenlijk altijd wordt benadeelt. Als hij iets vind of zegt is dit altijd correct/acceptabel, maar als ik een soortgelijk iets doe of zeg is dit niet altijd geoorloofd. Nogmaals, het is verder een schat. Maar ik realiseer me plotseling al zijn tekortkomingen en dat het terug kerende probleem inderdaad is dat hij géén compromissen sluit terwijl ik inmiddels meer water dan wijn over heb. Niemand is perfect, ik ook zeker niet. Maar het moet inderdaad niet zo zijn dat ik de enige ben die tijd en energie in onze relatie steekt en dat hij alleen maar klaagt zonder verder iets te doen om de relatie te verbeteren.

---

I'll lick the poison from right off your kiss

^ Wat goed dat je dat inziet want dat is geen makkelijke stap om te zetten. Is het misschien een idee om deze gedachten naar hem uit te spreken? Het is immers niet, nooit de bedoeling dat je je slecht voelt in je relatie en als een ongelijke wordt behandeld.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Gelijk heb je! Ik denk dat je heel duidelijk voor jezelf op een rij moet zetten wat jíj vindt en voelt. Als hij dit soort dingen over jou mag zeggen, heb jij het recht om ook jouw onvrede te uiten over dit soort dingen, zeker als jij altijd al probeert meer en meer te geven terwijl hij alleen maar neemt.

En misschien wil je dit niet horen en dat is ook logisch, maar als jij al zo lang met een depressie worstelt en je er niet uit lijkt te komen als hij geen aandacht besteedt aan jouw mentale gezondheid, is het dan niet een idee om even afstand te nemen? Om helemaal terug te gaan naar het begin of om zelfs gewoon een pauze in te lassen? Dit soort dingen helpen niet om jou mentaal weer op orde te krijgen en als je alleen maar onzeker wordt over dit soort onderwerpen, lijkt het mij niet dat dat heel gezond is voor je. Ik snap als je dit niet wilt, maar het is misschien iets om over na te denken, zeker als je echt gek op hem bent. Als je met hem verder wilt, moet hij óók aandacht besteden aan jou en je struggles, niet alleen maar de andere kant op.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Imelda schreef:
Gelijk heb je! Ik denk dat je heel duidelijk voor jezelf op een rij moet zetten wat jíj vindt en voelt. Als hij dit soort dingen over jou mag zeggen, heb jij het recht om ook jouw onvrede te uiten over dit soort dingen, zeker als jij altijd al probeert meer en meer te geven terwijl hij alleen maar neemt.

En misschien wil je dit niet horen en dat is ook logisch, maar als jij al zo lang met een depressie worstelt en je er niet uit lijkt te komen als hij geen aandacht besteedt aan jouw mentale gezondheid, is het dan niet een idee om even afstand te nemen? Om helemaal terug te gaan naar het begin of om zelfs gewoon een pauze in te lassen? Dit soort dingen helpen niet om jou mentaal weer op orde te krijgen en als je alleen maar onzeker wordt over dit soort onderwerpen, lijkt het mij niet dat dat heel gezond is voor je. Ik snap als je dit niet wilt, maar het is misschien iets om over na te denken, zeker als je echt gek op hem bent. Als je met hem verder wilt, moet hij óók aandacht besteden aan jou en je struggles, niet alleen maar de andere kant op.

Ik vindt het alleen maar prettig dat je je gedachten eerlijk met mij deelt! c: Dat vind ik inderdaad lastig, want ik merk dat ik niet de steun krijg die ik nodig heb en dat werkt natuurlijk averechts op mijn herstelproces. Ik heb alleen het idee dat een pauze niet gaat werken, daar hij "vastgeroest" zit in zijn mindset en ik bang ben dat hij niet tot een ander inzicht komt door een pauze. Zeker daar we elkaar al vrij weinig zien, doordat hij nachtdiensten werkt. We zien elkaar dus maar 1 (maximaal 2) keer per week, dus je zou zeggen dat er genoeg "ademruimte" is om over dat soort dingen na te denken.

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Ik denk niet dat deze jongen van je houdt, hij gaat je niet helpen. Persoonlijk zou ik er niks mee te maken willen hebben.

[ bericht aangepast op 7 nov 2018 - 13:40 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Dreadful schreef:
(...)

Dankjewel. ♥️ Mede dankzij jullie lieve berichtjes realiseer ik me dat deze relatie merendeels bestaat uit mijn geven en zijn nemen. Hetgeen wat me het meeste raakt is dat hij zich nu (terwijl ik dus enorm slecht in mijn vel zit) alleen maar kan bekommeren over de tekortkomingen in onze relatie. Er is vrijwel geen steun of begrip voor het feit dat mijn mentale gesteldheid momenteel ergens opgerold in een foetushouding in een hoekje ligt...
Wat ik me nu ineens heel goed realiseer is dat hij meet met twee maten, waardoor ik eigenlijk altijd wordt benadeelt. Als hij iets vind of zegt is dit altijd correct/acceptabel, maar als ik een soortgelijk iets doe of zeg is dit niet altijd geoorloofd. Nogmaals, het is verder een schat. Maar ik realiseer me plotseling al zijn tekortkomingen en dat het terug kerende probleem inderdaad is dat hij géén compromissen sluit terwijl ik inmiddels meer water dan wijn over heb. Niemand is perfect, ik ook zeker niet. Maar het moet inderdaad niet zo zijn dat ik de enige ben die tijd en energie in onze relatie steekt en dat hij alleen maar klaagt zonder verder iets te doen om de relatie te verbeteren.

Ik zou zeggen om nog een keer te proberen om een persoonlijk gesprek met hem aan te gaan. Laat hem ervoor zitten en echt voor zitten. Zeg dat hij niet weg mag voor jullie zijn uitgesproken (op een lieve manier natuurlijk). Schrijf op papier de punten die je besproken wil hebben. Noem ook het gegeven wat je hier in het topic heb gevonden. Jij krijgt het gevoel dat je veel begrip voor hem toont, maar ook dat je het terug wilt hebben. Dat jij mentaal niet goed in je vel zit, en dat je daar graag zijn steun bij wilt hebben. Vertel dat je een open gesprek met hem wil hebben, maar dat je moet neerleggen wat jezelf dwars zit. Spreek met hem af dat je uitlegt wat jijzelf/hijzelf voelt. En niet dat we met vingers gaan wijzen. En dat als jullie dat wel doen, elkaar erop mogen wijzen dat jullie dat doen (gek genoeg helpt dat).

Bovenstaande is kort, aangezien al veel advies hebben gegeven. Maar ik wilde dit nog heel graag zeggen:
**Als hij zo'n probleem heeft met seks of het goed genoeg is of niet, vraag dan of hij het je 'leert'. (Tussenhaakjes, want waarschijnlijk weet je zelf ook heel goed wat je wel/niet wil en is dat eigenlijk helemaal niet nodig). Ik weet niet wat zijn standpunt is over seks. Maar heb een gesprek er met hem over. Hij vindt seks belangrijk, dan mag hij er ook over praten. Seks is namelijk niet alleen de daad, het is erover hebben met elkaar. Wat is dan belangrijk, wat voelt goed, wat niet. Wat wil hij graag zien, wat wil jij graag zien? Wil hij alleen genieten van een beurt, dan zou hij toch in moeten schikken - aangezien dat voor de meeste dames niet zo werkt. Vrouwen hebben vaak voorspel nodig, terwijl mannen dat minder hebben. (Ten minste, dat is wat ik vaak om me heen hoor en ook bij mij persoonlijk het geval).
      Plus seks is niet alleen seks. Als hij een goed seksleven wil, hoort daar ook het daten bij. En de tijd! Als jullie elkaar maar één keer in de week zien, moet hij niet verwachten dat hij dan seks van je krijgt. Er moet meer tijd in de relatie gestoken worden, en veel tijd in daten. Een seksleven staat niet op zichzelf, een seksleven maakt deel uit van je relatie. Die relatie moet goed zijn, tijd ingestoken worden en dan komt de intimiteit vanzelf. Het klinkt misschien gek, maar van daten en leuke dingen samen doen, wordt de seks echt beter. Zeker als je een hele romantische date heb gehad in een restaurant, waar je lekker hebt gegeten en dan thuis komt.

Ik hoop dat je aan dat laatste wat had. Misschien kun je dat als argument aan hem aandragen, hihi.
Hij mag dan ouder zijn en meer ervaren, dat wil niet zeggen dat iemand het perse beter weet dan jij (;

[ bericht aangepast op 7 nov 2018 - 14:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Dreadful schreef:
(...)

Ik vindt het alleen maar prettig dat je je gedachten eerlijk met mij deelt! c: Dat vind ik inderdaad lastig, want ik merk dat ik niet de steun krijg die ik nodig heb en dat werkt natuurlijk averechts op mijn herstelproces. Ik heb alleen het idee dat een pauze niet gaat werken, daar hij "vastgeroest" zit in zijn mindset en ik bang ben dat hij niet tot een ander inzicht komt door een pauze. Zeker daar we elkaar al vrij weinig zien, doordat hij nachtdiensten werkt. We zien elkaar dus maar 1 (maximaal 2) keer per week, dus je zou zeggen dat er genoeg "ademruimte" is om over dat soort dingen na te denken.

Ik snap je helemaal, echt. Zelf heb ik hier gewoon weinig tot geen ervaring mee (zowel de depressie als een echte relatie), dus ik kan ook alleen maar zeggen wat ik zelf vind. Wat LeFou hier ook zegt: met hem er een gesprek over hebben is heel, heel belangrijk. Een relatie is over geven en nemen, en zoals het bij jou nu klinkt, ligt het geven meer aan jouw kant dan aan dat van hem. Misschien heeft hij het zelf niet eens echt door en vindt hij het moeilijk met (mensen met) depressies om te gaan, dat is ook niet erg, maar hij kan het leren en hij kan zich erin verdiepen.

Als jullie elkaar ook maar redelijk weinig zien, kan ik wel inzien dat hij graag seks wil, maar dat moet ook van beide kanten komen. Als jij geen zin hebt, is dat heel simpel. Ik denk dat je toch in dit geval jezelf even voorop moet stellen. Deze onzekerheden zitten jou in de weg wat betreft het herstellen van je mentale gezondheid. Het een staat in verband met het ander, denk ik echt, en op dit moment is het gewoon echt belangrijk dat jij je eigen gezondheid verbetert. Als dat samen kan met het verbeteren van de relatie met deze jongen, is dat mooi meegenomen, maar als hij zelfs na lange gesprekken en veel moeite niet laat blijken dat hij je in jouw zoektocht steunt, moet je ook bij jezelf te rade gaan wat voor jou de doorslaggevende factor is. (:

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.