• Ja, want dat ben ik. Ik zit momenteel in de auto op de parkeerplaats, terwijl ik binnen zou moeten zitten voor een begrafenis.

    Ik kan het gewoon niet. Ik lees over de dood, schrijf over de dood en kijk altijd ID, maar als ik dan naar een begrafenis moet dan krijg ik paniekaanvallen en wordt ik echt hysterisch. Voor de dienst gaat het prima, maar zodra die begint..
    Het ergste is nog, dat mijn ouders me straks hier vinden en vast zeggen dat ik me aan stel. But, I'm not. Ik vind het zelf ook verschrikkelijk dat ik zo ben.

    Om het dan nog even relevant te houden: hebben jullie wel eens paniekaanvallen? Hoe gaan jullie daar mee om?

    [ bericht aangepast door een moderator op 25 juni 2018 - 13:32 ]


    We were the forever that didn't last

    Ik begrijp compleet hoe je je voelt in zo'n situatie. Zelf heb ik er geen last van tijdens begrafenissen alleen als jij er absoluut niet tegen kan en er angstig van wordt, dan is dat begrijpelijk. Het is echt jammer dat je ouders zouden zeggen dat jij je aanstelt, want dat doe je niet. Paniek en angst is echt niet aanstellen.

    Ik heb bijna elke dag wel een stuk of 4 paniek aanvallen. Dan denk ik dat ik geen lucht kan krijgen en dat ik stik. Het voelt dan echt alsof je verdrinkt ofzo. Helemaal erg als mensen je dan gaan aanstaren. Hoe ik er mee omga is gewoon letterlijk wachten totdat het minder wordt, meer kan ik niet doen.

    [ bericht aangepast op 25 juni 2018 - 13:50 ]