Mijn broer moet dinsdag zijn auto naar de garage brengen en werken. Dit was allemaal vrij onverwachts dus hij vroeg of hij mijn auto mee mocht nemen en ik erheen wilde rijden. Ik had gezegd dat ik met een vriendin nog moest afspreken maar het zou laten weten. Maar al voorwaarde dat zij mij wel thuis brengen of een leenauto geven.
Het is namelijk mijn vrije dag en dan ga ik niet in de garage zitten voor lange tijd.
Nu kwam ik net naar boven en begint mijn moeder te vertellen over hoe mijn broer mijn auto wel kan pakken want die vriendin en ik hadden een andere dag afgesproken. Dus ik gaf aan dat dat mijn taak was om met hem te communiceren. Waarop mama aangaf dat mijn broer erom gevraagd had.
Na een poosje zei ik tegen haar van 'ik bedoelde het niet lullig maar jij wilt dat wij meer onze eigen dingen regelen. Ik weet dat je het goed bedoeld maar vaak doe jij het voor ons. Zo kunnen we dat nooit leren' waarop haar reactie gelijk is dat ze dan wel niks voor ons meer regelt.
Ik weet dat dit morgen waarschijnlijk weer vergeten is maar ik voel mij hierdoor echt heel klote. Had ik dit anders moeten aanpakken en mijn mond moeten houden?
Change is for weirdos ~ Niall Horan