Hij heeft zelfmoord gepleegd - Liefde, Vriendschap & Familie

En met "hij" bedoel ik de vader van een klasgenoot. Ik kan onze relatie niet goed uitleggen. We waren geen vriendinnen, maar we konden ontzettend goed met elkaar lachen. Vanmorgen kwam onze mentrix bij ons in de klas om ons te vertellen dat afgelopen vrijdag haar vader was overleden. Er zijn geen woorden voor.
Haar ouders waren gescheiden en ze had al een keer haar zusje verloren aan wiegendood. Ze woonde bij haar moeder, maar had nog wel contact met haar vader. Er zijn echt geen woorden voor.
Nu weet ik dat het niet om mij draait, maar ik heb geen idee hoe ik hier op moet reageren. Ik ben vandaag nog niet naar haar toe gegaan, want ze was maar even op school. Ik wil wel graag naar haar toe, maar ik weet echt niet wat ik moet zeggen. Ik ben bang dat ik zelf helemaal vol schiet als ik naar haar toe ga, maar ik wil er wel voor haar zijn en haar vooral niet het gevoel geven dat het me niks doen of dat ik het negeer. Zijn er mensen met tips of ervaring?

[ bericht aangepast op 12 maart 2018 - 18:06 ]

Ga je mee verdwalen? Ik weet de weg.

Pfoe heftig. Ik denk het enige wat je kan doen is voor haar te zijn. Maar wat je kan zeggen, dat vind ik ook lastig te bedenken.
Misschien kan je aanbieden dat als er iets is, ze bij je aan kan kloppen. Het aanbod staat er dan ten minste, of ze er gebruik van maakt ligt aan haarzelf.
Sterkte ermee!

It's never gonna happen, Guys.

Je kunt haar idd zeggen dat als er iets is, ze altijd bij je kan komen. Zo heb je wel je hulp aangeboden en weet ze dat ze er niet alleen voor staat. Maar meer dan dat kun je niet doen denk ik.

Je zou ook aan haar kunnen vragen wat ze prettig vindt in hoe je met haar praat over haar vader. Sommige mensen komen graag op school voor wat afleiding en willen het er niet over hebben, sommigen willen juist erg graag over hun verlies praten.

And then we'll see it.

Jeetje heftig. Ik heb een klasgenoot gehad waarbij haar moeder onverwachts overleed en ik was niet echt vriendinnen ofzo.
Ik heb toen een kaartje geschreven dat als ze dat wilde dat ze bij mij terecht kon. Ik heb deze bij haar in de bus gedaan.

Misschien kun je dat ook doen. Zo is het aan haar met wie ze contact wilt op welk moment. Je dwingt je niet aan want misschien wilt ze juist de afleiding hebben maar zo laat je toch weten dat je er voor haar bent.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Oh jeetje. Ik weet heel goed hoe je je voelt.
De vader van 1 van mijn beste vriendinnen die heeft midden november zelfmoord gepleegd. Haar ouders waren ook gescheiden, maar was nog wel om het weekend bij haar vader/stiefmoeder/stiefbroertje en alles. Het was, en dit zijn haar woorden, heel onverwachts en ze had ook totaal niet het idee dat het slecht met hem ging (zowel mentaal als fysiek).

Het enige wat wij voor haar hebben kunnen doen is er zijn wanneer ze zelf wilde, zijn naar de condoleance geweest, en om de zoveel tijd vragen hoe het gaat. Maar ook vooral wanneer we iets wilde doen en we spraken wat af in de groepsapp gewoon vragen of ze mee wilde en of ze er wel zin in had. Vragen of ze zin had dat we langskwamen om gewoon te praten. Er proberen zoveel mogelijk voor haar te zijn en we hebben ook telkens gezegd, geef aan wat je zelf fijn vindt en voel je niet verplicht om met ons af te spreken of iets.
Je mag me altijd een pb'tje doen dat weet je.

Tl;dr: de vader van 1 van mijn beste vriendinnen heeft afgelopen november zelfmoord gepleegd.

"Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO

Wat vreselijk. ):
Wat je kunt doen is aangeven dat ze bij je aan kan kloppen als ze er over wil praten. Dan kan ze zelf kiezen of ze dat wel of niet doet. Sommigen hebben meer behoefte aan praten dan anderen.
Verder kun je haar regelmatig vragen hoe het gaat, vooral wanneer ze zich wat af begint te zonderen. Of samen wat leuks gaan doen, om afleiding te zoeken. Blijf haar vooral betrekken bij dingen, zodat ze zich niet alleen voelt. In zo'n situatie is eenzaam zijn denk ik iets wat je absoluut niet wilt.
Jezelf medelijdend opstellen tegenover haar is iets wat je, denk ik, vooral niet moet doen. Gewoon doen zoals je altijd gedaan hebt. Meestal willen zulke mensen vooral gewoon normaal gevonden en niet ineens gezien worden als de zielige persoon.
Sterkte!

Je hoeft in principe niet veel te zeggen. En als je vol schiet is dat ook helemaal niet erg. Je kunt haar bijvoorneeld condoleren, en dan kun je kijken wat je gevoel zegt om te zeggen, of om te doen, of je bijvoorbeeld haar een knuffel wil geven, of dat je even weg wil en alleen wil zijn.

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

Kingsleigh schreef:
Pfoe heftig. Ik denk het enige wat je kan doen is voor haar te zijn. Maar wat je kan zeggen, dat vind ik ook lastig te bedenken.
Misschien kan je aanbieden dat als er iets is, ze bij je aan kan kloppen. Het aanbod staat er dan ten minste, of ze er gebruik van maakt ligt aan haarzelf.
Sterkte ermee!

I'm a warrior, and you can never hurt me again.

Als je enkel al laat weten dat je er voor haar bent als ze iets nodig heeft, is het al goed. Dat ze weet dat ze haar hart kan luchten of om Hulp kan vragen. Ik heb zelf gemerkt dat dat al meer dan geweldig is, want zoveel mensen die dusdanig begrip tonen zijn er vaak niet.

At the end we're all cursed

Een condoleancekaart (liefst geen ouwbollige maar n mooie) sturen werkt ook goed om aan te geven dat je aan haar denkt en er voor haar wil zijn.

The thing you do mean something to people -Ncis

Toen mijn opa gestorven was, herinner ik me eerder DAT mijn vriendinnen er toen heel erg voor me waren. Het maakt niet echt uit hoe je erover praat. Het belangrijkste is dat je het gevoel hebt dat er op zo'n momenten mensen zijn die van je houden. Het feit dat je voor haar klaar wilt staan is voldoende. Het maakt niet uit op wat voor een manier je dat uit, echt niet.

Hetgeen ik echter het grootste gebaar vond was dat mijn vriendinnen naar de begrafenis van mijn opa waren gekomen, zelfs al konden ze niet binnen want mijn opa was een populaire vent en ze moesten buiten staan en konden alleen maar luisteren. Toch waren ze er en dat gebaar heeft veel voor me gedaan. Ik herinner me dat achteraf toen ze handen schudden en de familie begroeten dat ik mijn vriendin zag en haar ogen waren vol van tranen/empathie en ze knuffelde me gewoon. Gewoon die tranen zien, haar empathie, het feit dat ze er is op die begrafenis, op momenten dat het echt belangrijk is. Dat is vriendschap. Ze hoefde niks te zeggen. Het waren de gebaren die telden. Gewoon het feit dat je er zo wilt zijn voor haar op zo'n belangrijke momenten, op momenten dat het echt telt, dat is echt al genoeg. Wat je zegt telt niet. Het enige wat telt is dat je klaarstaat voor haar.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.