Faalangst op school? Help mij! - School

Hoi Q-ers, ik zit met een soort van probleem en ik hoop dat jullie kunnen helpen.

Op school heb ik vaak laat van faalangst. Ik kan slecht tegen kritiek en druk. Met als gevolg dat ik begin te huilen. Dat is al twee keer gebeurt. Één keer bij scheikunde en één keer bij wiskunde. Dat zijn de vakken (plus economie) waar ik niet goed in ben. Ik kan er slecht tegen dat als leraren een vraag stellen die je klassikaal moet beantwoorden. Ik ben al niet zo'n snelle werker, dus ik was überhaupt nog niet eens bij die vraag. Ik zei dat ik het niet wist, en hij bleef maar doorvragen waardoor ik van binnen in paniek raakte en begon te huilen. Ik schaam me daar gewoon voor, want er zijn dan echt klasgenoten die zeggen: Pff, zij weer. Volgende week heb ik een gesprek met de economie leraar en mijn moeder, en ik ben bang dat ik dan ook weer moet huilen omdat hij waarschijnlijk alleen maar kritiek gaat geven.

Wat moet ik doen? Ik schaam me zo...

Allereerst moet je je er niet voor schamen. Er zijn heel veel mensen met faalangst tegenwoordig en het is niet aan de kinderen om daarmee om te leren gaan, maar aan de leraren om daarmee om te leren gaan en deze kinderen op een voor hun comfortabele manier aan te sporen. Ik heb een ontzettende hekel aan docenten die blijven doorvragen en pushen en dan maar zeggen 'anders leert ze het nooit', want die zelfverzekerdheid verkrijg je niet door die kinderen zo te pushen dat ze uiteindelijk bang worden om antwoorden te geven. Maar goed, tegenwoordig vindt ik ook dat de meerderheid van leraren niet voldoende wordt geïnstrueerd over hoe ze moeten omgaan met noodkids (faalangst, dyslexie, dyscalculie, adhd, ect). Ik heb dit alle 4 en mijn leraren zeiden gewoon: laat maar je kan het toch niet, ga maar kader doen.

Maar goed daar ging het niet om. Hebben ze bij jou op school geen faalangsttrainingen? Of is er een faalangst training die je buitenschool kan doen? Ik weet niet of dat wat uithaalt, maar ik weet ook niet hoe je eruit los kan komen, want eerlijk, ik ben nu 22 en ik worstel er nog mee.

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Ik heb ook faalangst! (yeaaah...)
Er is niets mis met het tonen van emoties. Ik ben bijna 21 en af en toe kan ik de tranen ook niet tegenhouden. Toen ik op de middelbare zat kreeg ik ook vaak zulke opmerkingen. Ze zijn heel vervelend en pijnlijk, maar je moet er niet naar luisteren. Huilen is oke (en soms zelfs heel fijn na grote spanning).
Docenten hebben meestal wel begrip voor faalangst. In de klas is het soms vrij lastig om te herkennen dat een leerling faalangst heeft. Een gesprek is dan misschien wel handig. De docent weet het dan en kan er rekening mee houden. Als tip geef ik mee om met iemand op school (mentor of decaan) te praten over je faalangst. Ze kunnen eventueel hulp en steun bieden!

Seasons will change, but I shall remain

Je moet in ieder geval je leerkrachten op de hoogte brengen van het feit dat je hier zo mee kampt en huilbuien hebt. Leerkrachten in het middelbaar zijn niet als leerkrachten in het hoger onderwijs. Ze houden echt rekening met leerstoornissen of faalangst of ziektes.
Je hebt vast leerlingenbegeleiding in je school. Klop daar eens aan. Er was ook een meisje met faalangst in mijn klas vroeger en de leerlingenbegeleider heeft haar kunnen helpen met technieken.
Verder is het bij faalangst belangrijk om niet uit te stellen en een haalbare planning op te stellen. Zo zal je je rustiger voelen omdat je meer controle hebt.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.