Oke hallooo.
Ik weet dat er slimmere manieren zijn om dit te vertellen en zo, maar om eerlijk te zijn doe ik het (nog) niet voor deze mededeling, maar helaas moet ik mijn ei kwijt / wil ik even wat advies (al betwijfel ik of dat laatste zal lukken).
Begin deze week is het dus gebleken dat ik zwanger ben en binnenkort moet ik naar een verloskundige en al die rompslomp natuurlijk. Geweldig natuurlijk, want dit was zeker iets dat mijn vriend / verloofde en ik wilde. Nu zijn de drie maanden nog niet over dus alles kan nog gebeuren, maar uiteraard zijn we hoopvol.
Nu is het zo dat wij beide slecht zijn in geheimen bewaren, dus meneer had de volgende ochtend zijn zus in Oman gebeld (waar zijn moeder op dit moment ook is). Hij heeft hen dit verteld, op dat moment gelovende dat zij enthousiast zouden reageren maar het is alles behalve dat. Mijn vriend is dus Algerijns, en moslim (op eigen wijze, anders zou ik uiteraard niet zwanger kunnen zijn haha). Voor zijn familie was het gelijk een schandaal, werd er gesproken over hoe het kind een bastaard zou worden en bullshit like that. Mijn vriend wordt vergeleken met zijn oom die in Belgie een vrouw ontmoette en een hit and run veroorzaakte, nu zit zij met een kind zonder enig contact met de vader. Dit vinden hun geen probleem though, enkel het bastaard gedeelte. Lekker dubbel.
Oprecht. Ik snap dat moslims een ander idee in hun hoofd hebben dan mij en natuurlijk respecteer ik dat. Begrijp dit alsjeblieft niet verkeerd. Mijn punt is enkel dat zijn zus in Oman het dus enkel erger maakt en hun moeder helemaal gek aan het maken om dit punt. Mijn vriend heeft hen gesmeekt positiviteit te delen, niet enkel het gezeik van trouwen, maar niets! Zijn zus is zelf altijd erg verkaast geweest en we vinden beide haar reactie erg overdreven.
Nu heeft hij dus nog een zus in Algerije en een vader die overal en nergens woont. Deze zus is echt een moslim, altijd geweest. Ze is echt vreselijk blij en juichde het gehele idee zwaar toe. Geen opmerking over trouwen at all. Met zijn vader, die ook echt gelovig is, hetzelfde. Hij was zo enthousiast, het enige dat hij verlangde was dat het kind dus wel de Algerijnse cultuur mee zou nemen, wat we toch al van plan waren. Hun reactie is onlogischer dan zijn verkaasde zus, maar echt welkom.
Mijn punt is dus eigenlijk dat dit op dit punt abnormaal veel stress bezorgd + dat mijn vriend nu spreekt over "naar de gemeente gaan en dat fucking papiertje getekend moet worden". Oke. We hebben het altijd gehad over het feit dat we geen ceremonie hoeven, maar dit is wel the least romantic way om te trouwen. En deze stress is me nu al teveel. Ik kan amper eten, slapen en niets meer binnenhouden sinds het zo uit de hand is gelopen. Voorheen was het toch echt wel wat beter. Mijn vriend lijkt weer in een depressie te vallen door dit, waardoor ik op dit punt echt veel woede voel tegenover zijn familie. Hoe ze hem dit aan kunnen doen vind ik zo vreselijk en ik weet echt niet wat ik eraan kan doen gezien ze niet mijn grootste fan zijn (ik heb hun enige zoon / broer in Nederland gehouden, ik ben geen moslim, ik ben niet goed genoeg, enz enz -- maar alle goede dingen die ik deed tellen niet). Ik heb zijn zus in Algerije hierover gesproken en die zei dat ze zouden kalmeren binnen enkele dagen. Ze was echt heel lief en blij hierover, maar zijn moeder belde gisteren nog en zei dat ze echt teleurgesteld is en dat ze vind dat we binnen een week moeten trouwen omdat het een schandaal is in Algerije en al die dingen. Het punt is dat ik het begrijp, maar ik vind het allemaal zoveel dramatischer gemaakt dan nodig is voor mijn vriend. Hij heeft een goed hart en was zo blij toen de test positief was, maar nu huilt hij zich nog net niet in slaap.
Om eerlijk te zijn weet ik niet meer zozeer wat mijn punt van dit topic is, ik denk dat ik mijn ei kwijt wil omdat ik het idee heb dat dit niet bepaald goed (zeg maar toxic) is voor zowel de baby als mijn vriend. Mijn gevoelens kon ik minder om geven, maar die twee personen zijn het belangrijkste in mijn leven en ik wil niet dat hen iets overkomt. Zijn familie mag best achter ons staan en wat blijschap tonen, maar blijkbaar is dat teveel gevraagd. Het sloopt mijn vriend en dat doet me echt pijn om te zien.
Jij, persoonlijk, bedankt dat je dit las. Als je iets wil melden, je bent welkom. Ook al is het hoe ik aan het overdrijven ben, want als het zo is hoor ik het graag. c: Ik zal proberen mijn hormonen niet in de weg te laten komen, haha.
I'm your little ray of pitch black.