Once Upon a Time in Neverland × Speeltopic [Heropend] [1] - Speeltopics

---

Ongeveer een jaar geleden kwam ik op het idee een rollenspel te openen, gebaseerd op Once Upon a Time, maar dan een Neverland editie. _Orphan_ vroeg me of het geen leuk idee was het nog eens te openen, dus hier is het dan!       Het idee Het idee van deze RPG zou zijn dat je Neverland van Once Upon a Time hebt, in ongeveer 1880 tot 1900, het Victoriaanse tijdperk. Het oorspronkelijke idee was dat we daar vooral Lost Boys, piraten, meerminnen en de andere bewoners van Neverland zouden spelen, maar ik vind het goed het nu iets meer los te maken. Als je een schoorsteenveger weet te verzinnen die per ongeluk door een poort is gevallen vind ik dat dit keer ook goed.

---

---

Lost Boys De Lost Boys horen bij Peter Pan, en zijn meestal verstoten door hun ouders, of hebben andere redenen gehad om weg te lopen. Ze zullen niet zo snel twijfelen aan Pan's motieven, en nog vrij kinderlijk denken, maar ook gesloten. Lost Boys kunnen vaak wel een beetje vechten, met stok, (kruis)boog of mes. De meesten zullen jongens zijn, als je toch een meisje wilt spelen, kan ze wel verkleed zijn als jongen. De gemiddelde leeftijd voor een Lost Boy is 10 tot 17, maar eigenlijk altijd wel onder de 20. Lijstje - Naam - Leeftijd (geestelijk en fysiek) - Innerlijk - Uiterlijk (als je een faceclaim gebruikt, zet erbij welke dit is!) - Verleden - Wapens - Relaties - Extra

Pirates De piraten horen bij Captain Killian Jones. Het is eigenlijk een normaal piratenschip, maar ze zullen niet zo'n fan zijn van de Lost Boys. Ze hebben een afspraak met Pan en zullen hem dus niet proberen te vermoorden, zoals in de Disney film, en misschien wel bang voor hem zijn. (Remember: Peter Pan is hier een demon de eruit ziet als een tienerjongen met een bende vechters met giftige wapens, daarbij heeft hij ook nog magie en controle over het eiland waar ze vastzitten, dat kan misschien helpen bang te zijn voor hem als piraat) Piraten zullen meestal mannelijk zijn, maar van mij mag je hier ook een vrouw aanmaken, gezien ik wel begrijp als je ook een meisje wil kunnen spelen. Piraten zijn meestal boven de 18. Lijstje - Naam - Leeftijd (geestelijk en fysiek) - Innerlijk - Uiterlijk (als je een faceclaim gebruikt, zet erbij welke dit is!) - Verleden - Wapens - Status op het schip - Relaties - Extra

Mermaids Meerminnen zijn op Neverland zeker geen roze, Barbie gerelateerde glitterpopjes die men uit de verdrinkingsnood helpt. In Neverland zijn het zelfs gemene, sirene achtige wezens. Ze zien er prachtig uit, maar zullen je proberen te verdrinken en als ze erg kwaadaardig zijn je zelfs proberen op te eten. Ze hebben niet allemaal een magische zangstem, maar vaak zullen ze dat ook niet nodig hebben om je ten onder te brengen: Tegen het schip rammen tot het kantelt, of je enkel pakken en je het water insleuren werkt net zo goed. Meerminnen zijn op Neverland meestal vrouwelijk, en gezien het gewoon een ras is, hebben ze geen leeftijdslimiet. Ze kunnen benen krijgen, met een armband die ze dat geeft, anders niet. Lijstje - Naam - Leeftijd - Innerlijk - Uiterlijk (als je een faceclaim gebruikt, zet erbij welke dit is!) - Verleden - Relaties - Extra

Other Dit zijn eigenlijk alle overige personages: Dit kan Peter Pan zelf zijn, een fee (zoals Tinkerbell), een verdwaalde schoorsteenveger of werkster in een textielfabriek, alles kan! Wel zou ik het fijn vinden als je niet té vreemde dingen bedenkt. Als je bijvoorbeeld een dochter van Captain Hook maakt, laat het dan bij één dochter, en maak er niet twintig. (Liever heb ik helemaal geen familieleden, maar mocht je echt een goed idee hebben, is dat hartstikke welkom!) Er is hier geen leeftijdslimiet, maar denk wel goed na over de reden dat je in leven wordt gehouden door Peter Pan, ben je een speeltje, ben je gewoon ongevaarlijk, of is hij eigenlijk wel van plan je kop af te hakken (om het zo maar even te zeggen)? Hoe dan ook moet je dit met de speler van Peter Pan (in dit geval mij) overleggen. Lijstje - Naam - Leeftijd (geestelijk en fysiek) - Innerlijk - Uiterlijk (als je een faceclaim gebruikt, zet erbij welke dit is!) - Verleden - Wapens? - Relaties - Extra?

---

---

Rollen
Mannelijke rollen
- Peter Pan (gereserveerd door Vesania) -Overig-
- Joey Mortem (door JoSnape, pagina 2) -Lost Boy-
- Gereserveerd (door DarkOne) -Lost Boy-
- Max Jackson/Marin Jones (door Vesania, pagina 5) -Overig-
- Killian Jones Hook (door Choctaw, pagina 4) -Piraat-
- Jace Cooper (door Ochtendzon) -Lost boy-
- Stiles-Jacob Cooper (door Atarau) -Lost boy-

Vrouwelijke rollen Stop op de meisjes tot er weer meer jongens zijn!
- Ava Child/Alice Liddell (door Vesania, pagina 1) -Overig-
- Alyona Manousakis (door Trishanakru, pagina 4) -Meermin-
- Jo Child (door JoSnape, pagina 3) -Overig-
- Amy Evelyn Jones (door _Orphan_, pagina 2) -Piraat-
- Gereserveerd (door DarkOne)
- Katherine "Kate" Anne Bennet (door Kenopsia, pagina 3) -Piraat-
- Dominique Cooper (door Ochtendzon) -Overig-
- Gereserveerd (door Ochtendzon) -Piraat-
- Dawn "Dean" Sagesse (gereserveerd door Shigeru) -Lost Girl Boy-

Regels
Niemand vindt regels leuk, maar om toch wat orde te houden, wil ik er toch een paar instellen. Als je er per ongeluk eentje overtreedt is het geen drama, maar het is gewoon zodat niet alles door elkaar heenloopt. Ik zal je er wel op wijzen als je er eentje overtreedt, maar als dit niet met opzet was, is het enige wat je hoeft te doen, je post aanpassen.
1) Een voor mij heel belangrijke regel: Bestuur iemand anders rol niet! Alleen als je hebt afgesproken met de eigenaar van de rol, mag dit. (Met claimen dat je ergens het beste in bent, een onafgesproken familielid maakt, of iets in die trant, doe je dit ook al)
2) Ik ben heel slecht in woordenlimieten invullen, maar toch zou ik graag minimaal 100 woorden per post zien. Als we met zijn allen al vaker schrijven, en je alleen hoeft weg te duiken voor een zwaard, kan dat losgelaten worden.
3) Ik heb liever geen familieleden van al bestaande karakters, maar als je het met mij en de speler van dat bestaande karakter bespreekt, kan dit wel.
4) Je mag je rol in de loop van het spelen nog aanpassen, maar niet om een discussie te winnen.
5) Heb medelijden met degenen die een abo op het topic hebben, spam mag in het praattopic (':
6) Naamsveranderingen doorgeven graag!
7) Nu is 16+ toegestaan, mits je het onder een spoiler zet voor degenen die het niet willen lezen (en graag ook met een waarschuwing)
Geef inactiviteit even door a.u.b., want soms loopt het verhaal een beetje vast als je niet weet dat je je post beter kan aanpassen gezien er toch geen reactie gaat komen voor een week (heel rude gezegd)

Faceclaims
- Alycia Debnam-Carey (Alyona Manousakis)
- Cameron Dallas (Joey Mortem)
- Clara Paget (Katherine "Kate" Anne Bennet)
- Colin O'Donoghue (Killian Jones Hook)
- Daria Sidorchuk (Amy Evelyn Jones)
- Elizabeth Olsen (Gereserveerd)
- Emma Watson (Ava Child/Alice Liddell)
- Emma Watson (Jo Child)
- Kristine Froseth (Dawn Sagesse)
- Robbie Kay (Peter Pan)

Topics
Praattopic -Klik-
Rollentopic -Klik-

De start
Sorry maar ik heb dit niet echt besproken ghehe (': Het begint op een tamelijk gewone morgen op Neverland.
Voor de overige karakters
Als je karakter "Overig" is, en je niet al eeuwen op Neverland woonde, ben je hier net nieuw aangekomen. Je weet nog vrijwel niks van dit eiland, gezien er nog geen boek over is, het verhaal van Peter Pan is nog nergens opgeschreven. Het is dus ook niet logisch dat je personage Peter Pan al herkent of weet dat hij slecht is, dat laat hij niet weten. Je bent hoogstens een paar dagen op Neverland.

Voor de Lost Boys
Een doodgewone dag, aan de hogere statussen (Ja Stiles, Joey, ik heb het oa tegen jullie, en ja Joey, vanaf nu heb jij een hogere status) heeft Pan echter een belangrijke opdracht gegeven: Het eiland doorkammen en alle vreemdelingen opsporen, gezien niet alle overige personages in het kamp zijn beland. (Degenen die deze Lost Boys kunnen vinden zijn oa. Dominique Cooper, de Child tweeling (Jo en Ava, tenzij die toch in het kamp zijn beland) en Max. Als ze een piraat niet herkend hadden kunnen ze die ook vinden.

Voor de piraten
Het voelt alsof jullie ongeveer een week op hetzelfde stukje water dobberen, zonder dat er veel is gebeurd. De Lost Boys zijn, net als Pan, gelukkig nog maar één keer langs geweest, het is dus rustig, voor nu dan. Wel hebben jullie opgemerkt dat er nieuwe mensen zijn aangekomen, daar kan je eventueel nog wat mee doen.

Voor de meermin(nen)
Ten eerste heb je natuurlijk een piratenschip ontdekt, en er zijn nog Lost Boys en dommere nieuwelingen die je kan plagen. Heaven toch?

-Ik heb nu even vrij duidelijke startpunten neergezet, zodat er minder misverstanden komen-

---

mortui vivos docent

MT

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Minee

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

MT

---

Never grow up, it's a trap.

Mt

---

If no one else will defend the world then I must

❝I could see so well in the night that I felt blinded by the sun,❞ - Ava Child       Als er iemand was die zich afvroeg hoe zoveel mensen er elke ochtend in slaagde om rond zeven uur 's ochtends op te staan, dan was ik het wel, want ook toen ik me er bewust van werd dat de grond onder mijn rug absoluut mijn matras niet was -niet eens mijn plankenvloer- had ik weinig zin om ook werkelijk overeind te komen. Ik bedoelde, dat ik zo gauw even niet wist waar ik me precies bevond, was geen reden mijn ogen te openen, verblind te worden door het licht, en vervolgens niks meer kunnen zien. Gewoon nope, nope, nope.       Ik draaide me op mijn zij, zodat mijn hoofd wat afgeschermd was voor mogelijk zonlicht, en opende toen héél voorzichtig één oog. Toen ook het andere, liet mezelf aan het plotselinge licht wennen, en draaide me toen weer op mijn rug. Bleek zonlicht scheen door een bladerdek, geen bekend bladerdek, maar eerlijk gezegd, had ik nauwelijks andere bomen in mijn leven gezien dan degene die in mijn achtertuin stond, en dat was het zeker niet.       Met lichte tegenzin kwam ik overeind, langzaam kwamen de herinneringen weer terug. Ik had een schaduw achtervolgd, omdat het geen lichaam had gehad, wat ik nogal curieus had gevonden. Ja, toen was ik gestruikeld, door mijn eeuwige onhandigheid, en was met het ding aan de praat geraakt, al wist ik daarvoor niet eens dat schaduwen konden praten.       Ja, toen had hij me over dit eiland verteld en was ik meegegaan. Alleen een beetje jammer dat ik op een random plek in het bos was gedropt. Langzaam stond ik op en liep in een willekeurige richting.       ❝I'm dreaming d a r k      d r e a m s, to other ones nightmares, that are turning into things that shouldn't be seen,❞

[ bericht aangepast op 9 maart 2017 - 20:09 ]

---

mortui vivos docent

Voorzichtig open ik mijn ogen, bonkende hoofdpijn komt in me op en wanneer ik op wil staan begint alles te draaien. Voorzichtig hou ik mezelf omhoog door een boom. Een levensredder, achtig iets.
Wanneer het draaien is opgehouden kijk ik om me heen, waar ben ik? Het felle zonlicht wat door de bladeren van de bomen schijnt, in mijn gezicht, doet me opschrikken. Deze plaats... Ik ken het niet?
En waar is Ava!?
Ik ruik de zoute geur van de zee, misschien kan ik daar iets vinden. Misschien herinner ik me dan iets? Of valt er niets te herinneren? Ik loop op de geur af wat langzaam ook een geluid word. Niet veel later zie ik de zee met verderop een schip. Het ziet er oud uit. Ik loop over het zand en heb grote neigingen mijn schoenen uit te doen, gadver, zand in schoenen is niet prettig!
Ik ga voor het schip staan, zou ik aankloppen?
Ik sluit mijn ogen even, verstand op nul zetten! Waarom kloppen? Ze horen me vast niet... Ik blijf toch staan, nee! Dit doe ik niet.. Of wel? Ugh!
Ik doe een paar stappen naar achter, om op het strand, naar het schip te kunnen kijken

[ bericht aangepast op 11 maart 2017 - 21:24 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Het word vast leuk. De taak die ik heb gekregen. Op zoek naar de nieuwelingen. Ik klim uit de boom, waar ik in zat voor beter uitzicht, en loop een beetje door het bos. Ik bijt op mijn lip wanneer ik bijna over een steen struikel maar mezelf overeind weet te houden. Gelukkig. Anders, fail! Peter vertelde dat Max hierbij zou zitten, ik ben benieuwd. Zou hij me nog kennen? Waarschijnlijk wel. Niet dat ik dat erg zou vinden! Ik schuif wat struiken weg, doel, Max. Als ik zo'n ander kind vind, ik loop het gewoon voorbij. Ik ben op zoek naar Max. Niemand anders! Na een tijdje ga ik op de grond zitten en sluit mijn ogen, Max kan wel even wachten. Of hij komt naar mij, dat zou grappig zijn!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Stiles-Jacob Cooper
Talking to Jo / / Searching for the new ones / / 17 years old

De opdracht van Pan was duidelijk geweest en dus voerde ik hem uit. Struinend door de dichte bossen been op zoek naar de nieuwelingen. Het mocht dan misschien niet een van mijn favoriete klusjes zijn, als ik erdoor in een goed blaadje kwam vond ik het allemaal prima. Met mijn hand duwde ik een voor mijn gezicht hangende tak weg en deze schoot vrijwel meteen terug zodra ik hem losliet. Ik was boven op een rotspunt terecht gekomen en wou ik ervan af komen moest ik dezelfde weg terug lopen. Ik keek even om me heen en nam het uitzicht in me op, het was mooi al kon het mijn aandacht niet lang behouden. Mijn blik verplaatste nog altijd zoekend naar een andere uitweg. Het water onder me klotste tegen de kliffen aan en de zee was overduidelijk best wild. Zonder er al teveel bij a te denken sprong ik van de klif af in het koude water. Ik had het vroeger wel vaker gedaan en dus sprong ik enkele minuten later al weer uit het water het droge op. De zoektoch was me nu al behoorlijk aan het frustreren, al een uur was ik aan het zoeken en nog steeds niets. Met mijn vuist ramde ik op de rotswand als teken van mijn frustratie. Ik zou Pan niet teleurstellen, nooit en dus zette ik mijn zoektocht zwijgend voort. Ik schopte enkele steentjes maar voren en al mijn aandacht was op de grond gevestigd, een grond die nog steeds bestond uit alleen maar zand en hier en daar een wat grotere steen, oftewel strand. Mijn op de grond gerichtte blik zal dan ook wel de reden zijn geweest dat ik vol tegen het meisje aanliep. Geschrokken keek ik op in haar donkerbruine ogen. Ik moest toegeven het was een mooie meisje en daarom zette ik meteen mijn scheve grijns op, ook wel mijn flirt glimlach. "Hee, sorry, dat was helemaal mijn fout. Ben je nieuw hier?" Ik stak mijn hand naar haar uit en hield de scheve grijns op mijn gezicht geplakt. Ik kon straks eindelijk naar Pan toe, ik had een van de nieuwelingen gevonden, dat was duidelijk te zien aan haar nieuwsgierige maar vooral nogal verbaasde blik. I'll listen when you need me and I act if you want . Because I ain't really a leader.

[ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 7:38 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

MT
Allison is sowieso bijna af.

[ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 9:47 ]

---

There is something haunting in the light of the moon; it has all the dispassionateness of a disembodied soul.

De wind strijkt door mijn haren en ik heb het gevoel dat ik al een tijdje onbewust naar het schip zit te staren. Maar het maakt me niet uit. De vlag maakt mooie bewegingen en het geluid van het schip trekt me aan om toch te kijken. Toch wint mijn nieuwsgierigheid niet van me en al helemaal niet wanneer er een jongen tegen me aanbotst die me doet opschrikken. Snel doe ik een stapje achteruit om niet om te vallen en kijk de jongen, lichtelijk geschrokken, aan. De jongen grijnst, "Hee, sorry, dat was helemaal mijn fout. Ben je nieuw hier?" hij steekt zijn hand uit. Even twijfel ik of ik hem aan moet nemen. Mijn blik glijd razendsnel over de jongen en ik besluit dan zijn hand aan te nemen. Ik steek ook mijn hand uit, "Ja... Nieuw...." zeg ik met een zwakke glimlach, "Waar ben ik?"

[ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 10:40 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Stiles-Jacob Cooper
Talking to Jo / / Searching for the new ones / / 17 years old

"Ja. Nieuw" antwoord ze waarna ze meteen haar volgende vraag stelt "Waar ben ik?" Ze had mijn hand geschud wat misschien wel een teken van vertrouwen was maar aan haar onzekere blik te zien moest ik daar nog even aan werken. "Welkom op het allermooiste eiland, Neverland genoemd. Wil je een rondleiding?" Vraag ik ondeugend terwijl ik als een echte gentleman voor de tweede keer mijn arm naar haar uitsteek, een arm deze keer geen hand. Ik was benieuwd of Joey ook al iemand had gevonden want op het moment voelde ik me wel de uitstekende volger. "Ben je hier met iemand aangekomen of alleen? Want als je eerst op zoek wil gaan naar iemand anders kan dat natuurlijk altijd." Ik speelde nog een andere troef om haar vertrouwen te winnen, geduld was alles herinnerde ik mezelf. Geduld was een schone zaak en een zaak waar ik een enorme hekel aan had. "Wil je dat niet. Dan vertel ik je natuurlijk alles over dit prachtige eiland waar jij zonet je bestemming hebt gevonden, ik weet zeker dat je het hier leuk gaat vinden." De woorden waren oprecht gesproken al wist ik dat ik er zelf helemaal geen woord van meende, gelukkig was liegen een van mijn sterkste kanten, van vroeger geleerd. Het is me zelfs ooit verteld dat mijn hart niet versnelde wanneer ik loog dat kun je zien als een positieve zaak niet. Tenzij je net zo schijnheilig was als mijn broer en zusje. Wat was ik blij dat mijn broer er nog was en mijn zusje was achter gebleven, dat was nu eens een goede manier om van mensen af te komen. I'll listen when you need me and I act if you want . Because I ain't really a leader.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

A L L I S O N C O O P E R
Soundtrack
I used to be strong
but you made me weak.

Ochtend. Ik stond op en was echter binnen drie stappen bij de keukentafel. Nadat mijn broers zijn vertrokken en de meester dief is opgepakt leefde ik hier. In een huisje waar ik vanaf mijn bed binnen drie stappen in de keuken stond, binnen vijf stappen stond ik naast het bad en in 2 stappen was ik de deur uit. Nog altijd was ik hier blij mee, ik hoefde geen villa of een paleis. Ik leefde in een gammel huisje, maar dit was mijn gammel huisje. Ik wilde een beker pakken, maar stootte mijn been tegen het nachtkastje en viel tegen de badkamerdeur. Het enige wat ik kon uitbrengen was een korte ''au.'' Ik trok me op en zette het raam in de keuken open. Een windvlaag vloog langs mijn oren en bracht mijn haar als een föhn naar achter. De windvlaag bracht ook een woord mee. Ik hoorde mijn naam klinken door de bossen. Een hypnotiserende klank sleurde me mee naar buiten. Ik rende het bos in tot dat ik op een open plek uitkwam. De wind draaide rondjes om me heen, zo voelde het. Ik werd duizelig en voordat ik echt neerviel zag ik een schim die me oppakte en meenam... Ik opende mijn ogen en keek om me heen. Dit was niet mijn huis. In mijn huis ligt geen zand op de grond of staan er bomen in wat de badkamer zou geweest moeten zijn. Ik ging recht op zitten en bekeek mijn handen, die had ik nog. Mijn benen? Voelde ik nog. Mijn hoofd? Had ik vast ook wel. Ik stond op en klopte het zand van mijn jurk af. Ik keek nog een keer om me heen, waar ben ik in vredesnaam? De schim was verdwenen net zo snel als hij voor mijn ogen was verschenen. Ik voelde snel aan mijn nek, mijn ketting was er nog. Ik besloot een random kant uit de lopen. Niet weten waar ik ben bezorgde me rillingen... Wat moest ik doen? Uit eindelijk begon ik maar te rennen. Ik voelde een steek in mijn maag waardoor ik wel moest stoppen. Ik liet mijn knieën in het zand zakken en keek om me heen. Kon iemand me in hemelsnaam vertellen waar ik ben?!

---

There is something haunting in the light of the moon; it has all the dispassionateness of a disembodied soul.

A M E R I C A S K Y
Soundtrack
It's always my fault,
isn't it?

Het was pas vroeg in de ochtend, maar ik stond met een fles wodka in mijn hand op het dek te kijken naar het water. Ik zag hoe één of andere piraat op me afliep en dus zin had in een praatje, maar ik niet. ''Wat drink je?'' Binnen in mijn begon ik te lachen, je loopt op een meisje af en vraagt wat ze drinkt, terwijl de meeste piraten me kennen als de een-beetje-drankverslaafde dame. Ik kon het niet laten om de piraat voor schut te zetten, ''appelsap, wil je proeven?'' Achter me hoorde ik het gelach van piraten die nu eigenlijk aan het werk moesten zijn, maar het gesprek tussen mij en de jongeman niet wilde missen. Ik heb namelijk een reputatie hier. De piraat opende zijn mond om iets nieuws te zeggen, hij was echt geen opgever. ''De grote America drinkt appelsap, lekker.'' Ik rolde met mijn ogen, ''weet je wat ook lekker is?'' ''Wat dan?'' ''Een frisse ochtend duik.'' Ik pakte de piraat en mikte hem zo overboord. Ik zag hoe de piraten meteen riepen: ''Man overboord! Man overboord!'' Alleen ik liep droogjes naar de keuken om uit eindelijk een nieuwe fles wodka te halen, want deze was een beetje muf gaan ruiken.

[ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 13:15 ]

---

There is something haunting in the light of the moon; it has all the dispassionateness of a disembodied soul.

"Welkom op het allermooiste eiland, Neverland genoemd. Wil je een rondleiding?" Ik grinnik wanneer hij zijn arm uitsteekt. Hij is best aardig. Toch weet ik niet of ik hem kan vertrouwen. Nog voordat ik kan antwoorden begint hij weer te praten, "Ben je hier met iemand aangekomen of alleen? Want als je eerst op zoek wil gaan naar iemand anders kan dat natuurlijk altijd." een glimlach komt op mijn gezicht, "Wil je dat niet. Dan vertel ik je natuurlijk alles over dit prachtige eiland waar jij zonet je bestemming hebt gevonden, ik weet zeker dat je het hier leuk gaat vinden." Ik sluit mijn ogen eventjes, oké, bij vraag een beginnen. "Ik zou best een rondleiding willen" zeg ik vriendelijk, "Ik weet niet met wie ik hier ben aangekomen dus zoeken lijkt me moeilijk." ik denk even na, wat was de laatste vraag? "Maar voordat ik met je mee ga..." ik ben even stil, "Wil ik je naam weten" ik pak voorzichtig zijn arm, het is zo lullig om hem zo te laten staan. "Dus, wat is je naam?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Stiles-Jacob Cooper
Talking to Jo / / Searching for the new ones / / 17 years old

"Ik zou best een rondleiding willen, ik weet niet met wie ik hier ben aangekomen dus zoeken lijkt me moeilijk" ik knikte bevestigend. Daar had ze een punt. Er zat een lieve glimlach op haar gezichtje eentje waarvan ze waarschijnlijk vele mannenharten mee kon laten smelten, niet die van mij. Ik had al vele van die glimlachen gezien en ook vele daarvan zien doven. De meeste daarvan moest ik zeggen hier op het eiland, de andere door een gebroken hart. Ach, je kan ook niet alles hebben wat je hartje begeert, al komt het er tegenwoordig voor mij erg dichtbij. "Maar voordat ik met je mee ga wil ik je naam weten. Dus, wat is je naam?" Daar had het meisje een punt ik wist haar naam niet en zij de mijne niet. "Stiles, at your service" zei ik terwijl ik mijn overige arm als een soldaat naar mijn hoofd bracht. Opgelucht dat ze mijn arm had aangepakt liep ik met haar aan mijn arm verder over de stranden van Neverland. "Nou waar je net zo uitgebreid naar hebt staan kijken zijn de piratenschepen die rond Neverland varen, niet dat je die heel veel zal zien want meestal verdwijnen ze op den duur." Bewust van wat ik zei verzweeg ik de worden dat ze meestal verdwenen door typetjes als mijzelf, andere lost boys en natuurlijk Peter Pan. We liepen verder over het strand het schip achterlatend. Als het goed is konden we dadelijk ergens rechts de bossen weer in en kon ik mijn eerst gevonden nieuweling bij Pan afleveren. Echter mocht mijn dag niet goed zijn, zoals normaal op het eiland. Al de hele dag zat me er een gevoel dwars en eindelijk vond ik de oorzaak, nog geen vijftien meter van ons vandaan zat Allison op haar knieën in het zand. Mijn vervelende zusje was ons weer eens gevolgd naar Neverland. Ik versnelde mijn pas en liep of rende bijna naar haar toe, maar voor ik dat deed liet ik Jo los waardoor ik haar iets achter me liet. "Ben zo terug" riep ik nog naar haar toe. "Wat doe jij hier?" Siste ik haar woedend toe. Ik had nooit een goede band met haar gehad in tegenstelling tot Jace wie met ons beide wonder boven wonder een goede band had. "Maak dat je hier weg komt! Dit is mijn plek niet die van jou." probeerde ik haar duidelijk te maken niet al te hard pratend in de hoop dat het meisje me niet kon horen. I'll listen when you need me and I act if you want . Because I ain't really a leader.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."