Vanaf die Dag
Die dag was zwart.
Vanaf die dag
Verdween zijn lach.
En alle dagen
Bleef hij jagen
Tot het einde.
Tot zijn hart
Zich overgaf
Aan wraak en nijd,
Maar nooit genoeg.
En vanaf die dag
Waakte hij ‘s nachts
Onder het gewicht
Van koude sterren
En kille herinnering.
En vanaf die dag
Kon hij niet vergeten,
Kon hij nooit vergeven,
Vocht hij door.
Vanaf die dag,
Een kil verlangen
In zijn hart.
Hij doodde alles
Wat hij ooit had.
En alle kleuren werden zwart.
Die dag was zwart.
Vanaf die dag
Verdween zijn lach.
En alle dagen
Bleef hij jagen
Tot het einde.
Tot zijn hart
Zich overgaf
Aan wraak en nijd,
Maar nooit genoeg.
En vanaf die dag
Waakte hij ‘s nachts
Onder het gewicht
Van koude sterren
En kille herinnering.
En vanaf die dag
Kon hij niet vergeten,
Kon hij nooit vergeven,
Vocht hij door.
Vanaf die dag,
Een kil verlangen
In zijn hart.
Hij doodde alles
Wat hij ooit had.
En alle kleuren werden zwart.
[ bericht aangepast op 12 feb 2017 - 23:13 ]
We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.