[RPG • 100] YouTuber's Life • Speeltopic - Speeltopics

---

•• Wat er aan vooraf ging •• YouTube: een site met enorm veel filmpjes en waarschijnlijk net zo veel gebruikers. Een site waar mensen filmpjes kijken voor hun plezier, maar ook maken in de hoop bekend te worden. Een site waar mensen er hun baan van hebben gemaakt om kijkers te entertainen en afhankelijk zijn van de zogenaamde ‘subscribers’. Een site waar mensen hun leven zodanig delen dat sommigen van hen gewoon geen privacy meer hebben. Het probleem is dat alle YouTubers de beste willen zijn. Allemaal willen ze meer abonnees, meer views, en ondertussen lopen de spanningen op. Iets wat ooit vriendschappelijke concurrentie was is veranderd in haat. Vrienden worden vijanden, en ze weten niet goed meer wie ze moeten vertrouwen. De spanningen zijn intussen zo hoog opgelopen, dat zelfs de kijkers er ‘last’ van hebben en kanten gaan kiezen. •• Het verhaal •• Het begint allemaal op de Dutch YouTube gathering van 2017. Ondanks alle vijandelijkheid naar elkaar is het de YouTubers gelukt om de fans toch een hele goede dag te bezorgen. Ook al waren zelfs de fans soms deel van de kleine probleempjes die er ontstonden. Tot Enzo Knol bij de ingang gevonden wordt. Dood. En dat is de druppel. Allemaal gaan ze op zoek naar de dader, maar ze zijn zo in zichzelf gedoken dat ze hun ideeën en de waarheid niet meer uit elkaar kunnen houden. Om de dader te vinden, zullen ze moeten samenwerken… •• Regels •• 1. Huisregels van Quizlet: hier valt ook plagiaat onder! 2. Maximaal 2 YouTubers per persoon 3. Probeer het aantal jongens en meisjes gelijk te houden 4. Houd het realistisch: geef bijvoorbeeld je YouTuber van 14 geen 600.000 subs 5. Je bestuurt alleen je eigen personages – overleggen met anderen mag natuurlijk altijd 6. Probeer het spammen te vermijden in de speel/rollentopics, daar hebben we een praattopic voor 7. Maak het invullijstje zo uitgebreid mogelijk, meer info meer fun! 8. Maak niet zomaar zonder toestemming een topic erbij! 9. Zoals in de titel vermeld, een post moet minstens 100 woorden bevatten! 10. En ten slotte, have fun! (Niet verplicht natuurlijk, maar daar kom je voor, toch?) •• Rollen •• Avalon "Aav" Schipper (Aavaerami) door HoIIy (Pagina 1) Jeremy Frieser (AltijdCompilaties) door OfficialCat (Pagina 1) Kacper Przybylski (KASTIOP) door ScotIand (Pagina 1) Roos Jansen (LuanceStories) door xAmphirite (Pagina 1) Joy (BeautyNezz) door TwinButterfly (Pagina 1) Milan Knol (DitIsMilan) door TwinButterfly (Pagina 1) Slava Sofya Sabokaya (Totally Slava) door Polovina (Pagina 2) Michael "Link" van Leeuwen (xLinkTijger) door xAmphirite (Pagina 2) Marijn Arthur Ellenay (Marlenay) door OfficialCat (Pagina 3) Sanne Bakker (SingWithSanne) door SmileNow (Pagina 3) Demira Vanderzeeuw (Dee) door 934 (Pagina 3) Jens Johnson (JFP) door WaIes (Pagina 4) Dionne Slagter (OnneDi) door Soco (Pagina 4) Don (GameMeneer) door SmileNow (Pagina 2) Lexa de Mol (CupOfTea) door piscine (Pagina 5) Gaby Oosterhof (xBlackRoses) door piscine (Pagina 6) •• Topics •• Rollentopic Praattopic Speeltopic - Hier bevindt u zich momenteel

[ bericht aangepast op 20 dec 2016 - 7:53 ]

---

(This signature is removed for copyright infringement)

MT.

Hoe beginnen we eigenlijk?

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Polovina schreef:
MT.

Hoe beginnen we eigenlijk?

Ik ben mijn eerste stukje aan het schrijven

---

(This signature is removed for copyright infringement)

Abo

MT. *insert cheerleadersmiley*

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

---

---

---

      “Mar! Hierheen!” Een stem –overduidelijk van een meisje– leidde me door de kleine zijgangen van het gebouw. Rechts, links, rechts. Drie bochten overslaan. Links, links, rechts. Ik liep een soort binnenplaats op, maar dan – nou ja, binnen. Een soort binnenbinnenplaats.
      Een meisje begroette me – iets in me zei dat ik dit meisje hoorde te kennen. Maar de herinnering kwam niet bovendrijven. Ik plaats daar van liep ik achter haar aan toen ze me naar één van de grote ramen begeleidde.
      “Geen zorgen,” zei ze. “Wij kunnen hen zien, maar zij ons niet.”
      Ik wilde antwoorden, maar ze was alweer verdwenen.
      Ik keek naar de mensen die bij het raam stonden. Mensen die met elkaar hadden samengewerkt voor maar één doel.
      Een doel dat we nu met onze eigen ogen mochten aanschouwen. Moesten aanschouwen.
      Een gevoel dat ik nog nooit heb gekend bekroop me. Liet rillingen over mijn rug glijden. Ik wilde geen deel uitmaken van deze mensen. Wilde hier niet staan, niet zijn. Wilde dat ik op het moment dat het me was aangeboden het afgewezen hebben.
      En toch moest ik dit gevoel voorgoed op mijn schouders dragen.
      Als ik weg zou rennen, zouden ze me uitmaken voor een lafaard. En dus bleef ik staan, bleef ik kijken.
      Drie mensen liepen achter de nietsvermoedende Enzo Knol aan. Enzo Knol, de YouTuber waar velen van ons zo jaloers op waren. Op zijn. Ik was het ook. Ik was één van hen. En daarom sloot ik me aan bij hen. Ik was jaloers op alles wat hij had, de meer dan één miljoen abonnees die hij had.
      Ik wilde wegkijken toen één van hen een mes tevoorschijn haalde. Ik wilde het glas stukslaan toen de andere twee naar voren drongen. Ik wilde naar beneden springen om hen weg te duwen toen ze Enzo vastgrepen. Ik wilde – ik wist niet eens meer wat ik wilde doen, wat ik kon doen, toen de derde het mes in Enzo’s rug stak.
      Zo snel was het gebeurd.
      Schuldig. Ik voelde me niks anders dan schuldig. Alles in me zei dat ik wist dat ik nooit, maar dan ook nooit van dit gevoel af zou komen. Ik zou het verbergen. Zo goed als ik kan. Maar vroeg of laat zouden ze er achter komen. En ik ben bang voor wat ze met me zullen doen.
      Iedereen die ik nodig heb in mijn leven zal me haten. En ik kan het ze niet kwalijk nemen.

---

---

[ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 18:37 ]

---

(This signature is removed for copyright infringement)

I'm not here for your entertainment"

Ik loop van de toiletten vandaan. DYG is eindelijk afgelopen en ik kan niet wachten om thuis op de bank te binge-watchen. Don't get me wrong, ik hou van mijn fans, maar ik ben gewoon moe en zo'n held dag fans meeten is ook niet niks. Ik kijk via mijn fotocamera op het telefoonscherm of mijn haar nog een beetje in orde is, en als dat zo is glimlach ik flink. "Still looking Good," mompel ik tegen mezelf als ik mijn jas grijp en hem vervolgens aandoe. Ik loop richting het binnenplein om daarna de uitgang te nemen om direct daarna lekker naar huis te gaan. Eenmaal aangekomen voel ik een onaangename sfeer. Ik haal mijn schouders op om daarna weer veder te lopen. Opeens bots ik tegen iets aan waardoor ik over iets val. Ik kijk raar op als er allemaal bloed op mijn kleding is en als ik zie waarover ik gestruikeld ben, worden mijn ogen groot van de angst. Ik ben gestruikeld over Enzo. Alleen hij is niet levend. Ik voel de dwang om keihard te gillen en dat doe ik ook.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Mijn hart bonst hevig in mijn borstkas. Weldra zal het gebeuren. Het schuldgevoel borrelt meteen op wanneer ik het scherpe mes tegen mijn been voel drukken, waar het op de loer ligt. Opeens geeft een van mijn twee companen het teken. Enzo loopt nietsvermoedend richting de uitgang. En vanaf dan weet ik niet meer wat ik doe. We wandelen alle drie snel op Enzo af. Hij kijkt niet eens achterom als de andere twee hem bij zijn schouders grijpen. Ik hoor hem niet gillen. Of is het omdat ik zo met mezelf bezig ben? Het mes weerkaatst het licht en ik zie de dodelijk scherpe punt haarscherp voor me. Voor een moment vraag ik me af of ik dit wel wil. Nee. En toch klem ik het mes stevig in mijn hand en steek het naar voren. Ik voel meteen mijn slachtoffers lichaam verzwakken. Het is een afschuwelijk gevoel. Verdoofd trek ik het mes uit zijn lichaam. Donkerrood bloed verspreidt zich over het lemmet en duppelt op mijn hand. Het is niet mijn schuld, denk ik. Ten slotte was ik niet degene die het bedacht, toch? En het was niet mijn plan om de moordenaar te zijn. We lopen alledrie weg. Maak jezelf maar niets wijs, Kacper. Je bent een moordenaar.

[ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 17:49 ]

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

"Zo, hier is je handtekening!", zei ik opgewekt terwijl ik het meisje dat voor me stond haar t-shirt terug gaf. Opeens hoorde ik weer een gil, maar het gaf me geen kik. Waarschijnlijk was het een fan die aan de beurt was bij haar favoriete YouTuber. Bumper liep verveeld rond in de ruimte van haar en Enzo. Aangezien ik de enige was die nog handtekeningen uitdeelde besloot ik ook te sloppen en naar buiten te gaan waar Enzo me opwachtte. "Plasje doen?", riep ik richting Bumper die meteen op me af rende. Ik aaide de bruine hond en liep gevolgd door hem naar de uitgang, maar ok kon niet naar buiten. Overal stonden er mensen. "Wat is er aan de hand?", mompelde ik in mezelf. Een rost meisje naast me had opgemerkt wat ik had gezegd en zei: "Het is Enzo..". "Enzo?", zei ik verbaasd. "Het is vast wel weer een prank!". Maar het was geen prank. Het meisje schudde haar hoofd en opeens gingen er duizenden gevoelens door mijn lijf heen. Wat kon er gebeurd zijn? Was hij gewond, was hij vermoord? Nee, dat zou toch niet kunnen! Ik wou nog niet eens denken aan het misselijkmakende gevoel als Enzo dood zou zijn. Wat zou ik dan moeten doen? Ik duwde mensen aan de kant om bij hem te komen. "Enzo!", gilde ik toen ik hem daar zag liggen. Hij lag in een plas vol bloed en had een gigantische wond in zijn rug. De tranen sprongen me al in mijn ogen maar ik veegde ze weg. Ik moest sterk blijven. bloed. Geschokt knielde ik bij hem neer en sloot mijn armen om zijn koude lichaam. Bumper kwam bij me liggen, alsof hij voelde wat er aan de hand was. Ik wou hem het liefst blijven beschermen met mijn lichaam voor wat ze nu nog meer zouden doen, maar dat kon niet. Na een tijdje werd er mij verteld dat ik beter eventjes aan de kant kon, dat ze hem zometeen zouden wegvoeren. Ik stond op en zei: "Vertel het me als hij weggevoerd word, ik ga met hem mee". Waarna ik liep naar de privéruimte van de YouTubers, hopend Jeremy, Link of Milan tegen te komen.

[ bericht aangepast op 11 dec 2016 - 11:49 ]

---

falling doesn't feel this bad when i know you've fallen this way too.

Jens "JFP" Johnson

Nadat de ellenlange rij uiteindelijk uit nog maar 1 iemand bestond, was ik uitgeput. Ik wilde even gaan plassen. Toen ik richting de binnenplaats kuierde, zag ik er een samenscholing van tientallen YouTubers en fans. Ik propte me tussen een huilende groep Knol-fans, en zag een lijk. Een lijk, en niet zomaar een lijk. Het lijk van Enzo Knol.
Uit ervaring (politiefilms) wist ik dat je het lijk nooit mag aanraken. Enkele mensen die het aanraakten - of er zelfs over vielen - duwde ik lichtjes opzij. "Heeft er al iemand de politie gebeld?" schreeuwde ik door de 'zaal'. Ik keek en luisterde, maar niemand reageerde. Ik nam dus maar mijn Nokia-dakpan en toetste het nummer van de hulp diensten in. "Goeienavond, met de noodcentrale van de politie." hoorde ik een mannen stem zeggen. "Hallo, er is hier een moord gepleegd op Dutch YouTube Gathering. Kunnen jullie snel iemand sturen?" zei ik met een lichte trilling in mijn stem. "Dat is oke. Bedankt van te verwittigen!"
Enkele minuten later hoorde ik de sirenes al. Er stormden mannen binnen die vroegen waar het lijk was. Een jonge vrouw wees in de richting van Enzo, waar ik mijn hand opstak.

[ bericht aangepast op 8 dec 2016 - 19:02 ]

MT (:

---

The Sea, once it casts its spell, holds one in its net of wonder forever

Joy BeautyNezz

Ik heb de laatste handtekening gegeven aan een fan en loop naar de uitgang. Ik zie heel veel mensen om iets staan. Ik kijk goed en zie dat er een persoon op de grond ligt. Als ik naar de mensen loop zie ik Dee naast de persoon en al snel zie ik dat Enzo Knol dat persoon is. Ik schrik dat er heel veel bloed is en ik kan niet tegen bloed. Ik doe mijn ogen dicht en hoop dat het maar een droom is. Als ik mijn ogen open doe zie ik politieagenten binnen stormen en ze vragen waar het lijk was. Iemand steekt zijn hand op.

[ bericht aangepast op 11 dec 2016 - 16:36 ]

---

CooleSarah11 --> TwinButterfly

MT

---

obsessive rage

@Sarah

Je ogen dicht doen maar toch politieagenten zien, haha!

---

falling doesn't feel this bad when i know you've fallen this way too.

---

---

---

Het eerste wat ik hoor als ik zo snel mogelijk weer terug heb kunnen rennen naar de privéruimte, is dat ene veel-te-herkenbare vierletterwoord dat ik niet wil horen. Dat vierletterwoord dat aangeeft dat iemand me wil spreken. Ze mogen niks weten over het ongeluk. Niks over het feit dat ik compleet de controle over mezelf kwijt was geraakt toen ik Enzo vastgreep. Niks over iedereen die hieraan heeft meegedaan. Maar vooral niks over mij.
Tot mijn opluchting is het een vrouwenstem – geen overbezorgde, dodelijk irritante Jeremy dus. Ik kan geen relatieproblemen gebruiken na al deze shit. Ik haat hem, vooral om het feit dat het soms lijkt dat hij geen zier om me geeft.
Dan zie ik dat het Dee is. Enzo’s vriendin. Dat kan ik al helemaal niet hebben. Haar haat ik ook. Ze is te emotioneel, te verdrietig. Ze klampt zich veel te veel aan me vast, en ik haat het.
Het lijkt wel alsof ik alles haat om me hier. En ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat niet zo was. Maar naast iedereen hier, is er één persoon die ik in het speciaal haat. En het is niet Marijn, die onbewust de plannen bedacht. Het is niet Link, die me halverwege het ‘plan’ in de steek liet terwijl ik wist dat hij gelijk had. Het is niet Kacper, om het feit dat hij het mes in Enzo’s rug had gestoken.
De persoon die ik zo haat, heeft dezelfde naam als ik.
Sterker nog, dat ben ik.

---

---

The Sea, once it casts its spell, holds one in its net of wonder forever