Het was voor mij een heftig weekend. Het begon vrijdag al, de zus van mijn vriend ging trouwen. Aangezien ik haar nog niet zo goed ken, was ik behoorlijk zenuwachtig. Onder andere was ik bang dat mijn kleding niet goed genoeg zou zijn, maar dat viel gelukkig mee. Overdag ging alles goed, met een lach en een traan. Wel balen dat ik op het moment van de tranen zonder zakdoekjes zat, meh. Uiteindelijk ben ik niet de hele dag gebleven, want toen we naar de dans-/feestzaal gingen werd het me teveel. De muziek kwam kei en keihard binnen. In no time was ik overprikkeld en stond het huilen me nader dan het lachen. Om de zoveel tijd naar buiten lopen om even te gaan roken hielp niet, want het regende de hele tijd en ik ben ook niet zo'n groot fan van onweer. Op een gegeven moment zat ik zo vol dat ik duizelig werd. We zijn iets van een uur eerder weggegaan. In de auto ging ik zowat dood van schuldgevoel, want ik baalde dat ik het niet meer kon handelen, om het zo maar te zeggen. Het voelde als een huge-ass fail. Ah well. Het was leuk voor zolang het duurde en ik heb zelfs nog op de dansvloer gestaan. 
Ook was ik blij dat ik aan het einde van de dag kon douchen om al die make-up van me af te wassen. Het voelt pittig ongemakkelijk, als je nooit foundation oid draagt, dat ineens wel te gaan doen. Mijn gezicht heeft de hele dag gejeukt en gekriebeld en ik durfde het niet aan te raken, want ik was bang mijn make-up te ruïneren. Ook maakten mensen aan het einde van de dag de opmerking dat mijn armen, schouders en nek net zo rood begonnen te worden als mijn jurk. Ze zeiden dat het op zich wel mee viel, maar niets was minder waar. Toen de jurk uit was, zag ik pas echt hoe vuurrood mijn huid was geworden en er stonden helemaal afdrukken in mijn rug van die stomme doorzichtige bh-bandjes. Grrrr.
Afijn, de volgende dag ben ik gewoon doorgegaan met mijn leven en zo. Het was fucking warm, dat wel. Aan het einde van de dag, besloot mijn vriend dat we wel even samen naar de bioscoop konden gaan. Hij vond het naar voor me dat ik me rot voelde doordat ik het feest niet tot het einde vol kon houden. Dus ik was blij, heel blij. We zouden naar Alice gaan, die nieuwste zeg maar. Hij had helemaal zo'n love arrangement geregeld met loveseat bioscoopstoelen en dergelijke. Omg. De film was, not gonna lie, echt geweldig. No worries, ik zal niets spoilen 
Aan het einde van de avond waren we nog niet echt moe, dus we besloten toen we vlakbij zijn huis waren, nog even een rondje te rijden door het bos. Eigenlijk was het maar een bar slecht idee. Eenmaal verder in het bos zagen we vier mensen staan bij een auto. Ze hielden ons aan, iets waar ik me alles behalve prettig bij voelde, maar uiteindelijk waren het geen mensen met slechte bedoelingen. Nee, het waren vier naïeve mensen die op een parkeerplaats stil waren gaan staan met de auto en de radio, lampjes en basically alles, aan lieten staan. Dus je raad het al; accu leeg. Mijn vriend, zo goed als 'ie was, zei dat hij thuis nog wel startkabels had liggen. Hij woonde immers toch vlakbij. De mensen waren ons dankbaar, dus we gingen terug naar huis om startkabels te halen. Onderweg naar huis, hebben we bijna een zwijntje voor onze auto gehad, dus ik ben me dood geschrokken. We konden nog net uitwijken, het beestje is oké.
Eenmaal terug met de startkabels hebben we dus geprobeerd de boel aan de praat te krijgen. Het was 12 uur in de nacht, dus pikkedonker buiten. Het was echt de perfecte horror scène. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak en heb moeite moeten doen om meerdere paniekaanvallen te onderdrukken. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik helemaal licht in mijn hoofd werd en het gevoel kreeg dat ik flauw ging vallen. We hebben een halfuur tot een uur van alles en nog wat geprobeerd, maar niets hielp. De accu leek zo dood als een pier. Op een gegeven moment kwam er nog iemand langsrijden en die probeerde het ook nog. Toen dat niet hielp, probeerde de langsgereden persoon nog met kabels de auto een stuk vooruit te slepen, om de auto mogelijk op die manier aan de praat te krijgen. Niets hielp. Toen bleek ook nog dat die vier mensen al die tijd niet de wegenwacht hadden gebeld. Het was al laat, dus ze dachten dat - dat ook niet meer kon. Licht in mijn hoofd als ik was, opperde ik dat ze ook wel 112 konden bellen en dat die hen dan wel met de juiste konden verbinden.
Na heel veel 'maar dit, maar dat' hebben ze toch een wegenwacht dinges gebeld. Mijn vriend was best wel pissed, omdat ze best wel even de wegenwacht hadden kunnen bellen. Uiteindelijk was het gewoon fucking 2 uur in de nacht en na nog even praten zijn we maar weggegaan. De volgende dag hadden wij echter een probleem, want toen leek onze accu leeg. Mehhh. Toen hebben de auto moeten duwen en uiteindelijk deed 'ie het weer. Pfoeh.
Wat een weekend
Hoe was jullie weekend?
Voor de mensen die zich mogelijk afvragen hoe mijn jurk eruit zag:
26 - 02 - '16
