Zodra ik gisteren mijn username mocht veranderen heb ik dat gedaan, en ik ben er heel blij mee. Niet per se omdat ik de naam Firan nu helemaal het einde vind, maar omdat ik van dit personage houd. Firan is de persoon waar mijn hoofdpersonage een crush op heeft. En stiekem ben ik er heel trots op dat ik hun lijn in mijn verhaal heb verwerkt, ondanks dat iedereen in mijn omgeving een 'zou je dit wel doen' houding heeft als ik erover vertel.
Anyway, om dit topic nog een beetje interessant te houden: Kennen jullie het gevoel van een trots of liefde voor een zelfverzonnen personage, in de zin dat je er tegen iedereen over wil vertellen, terwijl het eigenlijk niemand ook maar iets kan schelen?
We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.
Phlegethon
