Van mijn relatie. De laatste tijd heb ik zoveel ruzie met hem, en dan echt van die ruzie's die nergens om gaan. Hij vat alles van mij verkeerd op, en ik vat alles van hem verkeerd op. Ik kan niks meer zeggen zonder dat hij er pissig of geïrriteerd om wordt.
Net ook weer, ik snapte eventjes niet op hij een bepaald woordje bedoelde, dus ik vraag dat aan hem, maar zo vergeetachtig dat hij is, weet hij niet meer wat ik bedoel. En omdat ik niet meer uit m'n woorden kwam, zei ik maar dat we het wel konden laten zitten (dit zei ik allemaal op een rustige, normale manier). Toen vroeg hij het nog een keer, en toen kon ik het wel uitleggen. Vervolgens krijg ik me toch een preek op me af gebombardeerd... Op het even op te sommen: Ik ben overly attatched, ik breng alleen maar commentaar, ik praat nergens over behalve commentaar, ik ben negatief, hij wordt moe van me, ik begrijp hem nooit, etc etc...
Hij zegt niet klaar met me te zijn, maar weet niet wat hij moet doen (uitmaken of niet). Vervolgens loopt hij wel te hinten dat ik hem wel moet laten gaan, als ik niet happy ben.
Er zal vast nog wel meer zijn dat ik vergeten ben te typen, maar ik ben nu zo radeloos, dat ik gewoon even kwijt moest wat nu in me kwam. Ik weet niet meer wat ik met hem aanmoet, ik durf echt helemaal niks meer te zeggen...
Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.