Moeder, mama, mam of toch maar bij naam noemen in verhaal? - Story problemen

The soul needs autumn.

Mag ik antwoorden op je topics, Lindsey? :'D
Ik stem het af op mijn personages zelf, dus hun verhouding met hun ouders (hoe hecht, hoe oud...)
Bij mij is het mama.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Histoire schreef:
Mag ik antwoorden op je topics, Lindsey? :'D
Ik stem het af op mijn personages zelf, dus hun verhouding met hun ouders (hoe hecht, hoe oud...)
Bij mij is het mama.

The soul needs autumn.

Ik gebruik beide voor de afwisseling. Dat je niet steeds; 'Mam gaat naar de keuken. Mam schenkt koffie in. Mam komt weer de woonkamer in.' Om het maar even te overdrijven.

Eh, daar heb ik nooit echt over nagedacht *gaat verhalen teruglezen*.

Ik zie dat ik meestal 'mijn moeder' gebruik, tenzij ze tegen zusjes/broertje praat, dan is het mam of moeder. Mijn oudere personages of diegenen die een slechte band met ze hebben, noemen ze bij naam.

Als je het echt lastig vind, kan je - je personage altijd laten zeggen dat zijn of haar ouders hebben gezegd dat hij/zij ze bij naam moet noemen.

“A queen will always turn pain into power.”

Het hangt van het personage en de stijl af waarin je schrijft, denk ik. Mama vind ik persoonlijk vaak een beetje kinderlijk klinken. In real life zeg ik zelf altijd mam, en als ik over haar spreek zeg ik mijn moeder of mam, dat hangt weer af van tegen wie ik het heb. Maar als het personage gewend is mama te zeggen, kan ze je dat best zo gebruiken.
Het maakt volgens mij dan met stijl uit of de personage de dingen gewoon meer beschrijft van een afstandje, of meer persoonlijk het verhaal vertelt, en/of misschien bij wijze van spreke het tegen zichzelf heeft. Bij dat eerste is mijn moeder misschien iets handiger, en bij dat tweede kan je denk ik beter mam, of mama, of mams, of wat dan ook gebruiken. Afwisselen kan ook altijd.
Soms worden verhalen ook verteld alsof de ik-persoon echt begint met het achteraf vertellen van een verhaal tegenover de lezer. Dan kan de keuze ook wel anders zijn, maar ik ga er vanuit dat dit nu niet het geval is.

Hopelijk heb je wat aan mijn mening. ^^

[ bericht aangepast op 13 sep 2015 - 10:17 ]

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Dankje voor de reacties, ik denk dat ik gewoon tussen alles wat ga afwisselen om eentonigheid te voorkomen. En zoals jullie al zeiden past soms het ene woord beter in de context, dan het andere.

The soul needs autumn.

Ten eerste is het inderdaad handig bij het gebruik van synoniemen. maar als de moeder er vaak in vaar komt, of redelijk vaak, gaat het ook meer om de band tussen het hoofdpersonage en de moeder. Als volwassene zou ik eerlijk gezegd wel eerder mam doen. Maar ik wanneer ik mijn moeder vertel dat ik van haar houd, zeg ik altijd mama. Of als ik verdrietig ben of zoiets. Je kunt het dus ook aan de situatie en emotie koppelen.

Heel veel succes met schrijven!!

Ik zou kijken naar wat jouw personage zou kunnen zeggen.

Daarnaast is Harry Potter in de derde persoon geschreven. Vandaar dat er altijd James staat.

"Ignite, my love. Ignite."

Ik zeg vaak 'mijn moeder' over mijn moeder .

No growth of the heart is ever a waste