• Mystic Falls, which was once a hotbed of supernatural events, became one of the few places (if not the only one) in the world where non-traditional magic had no effect (although all magic, including traditional magic, was ineffective); therefore, the majority of supernatural species, and magical artifacts had no effect in the town. As a consequence of the spell that the Travelers cast to undo non-traditional magic within the town borders, a vampire or a hybrid who entered Mystic Falls would have the magic that keeps them vampires slowly stripped away until they finally reverted to the stage in which they existed before being reawakened as a vampire-- a dead body. They would then die the exact same way they died before reawakening in transition to become a vampire (e.g. drowning, snapped neck, slit throat, etc.) and will stay dead due to the lack of magic reanimating their corpses.

    The magical energy that empowered the Travelers' anti-magic barrier spell, was absorbed by Malachai Parker. As a result, magic can once again exist in Mystic Falls.


    V E R H A A L - L I J N

    De verhaal-lijn is vooral dat er nieuwe vampire's in de stad zijn. En niet alle van hen zijn even aardig of kunnen hun honger in toom houden. De andere ( Original Characters) proberen ze tegen te houden, maar of dit goed zal gaan..


    TIJDELIJKE STOP OP MEISJES

    R O L L E N

    Elena Gilbert •
    Katherina Petrova/ Pierce •QueenStark
    Stefan Salvatore • Mignon
    Damon Salvatore • Vladifer
    Caroline Forbes • Astrifero
    Tyler Lockwood •
    Bonnie Bennett •
    Matt Donovan •
    Jeremy Gilbert •
    Niklaus 'Klaus' Mikaelson • Alastor

    Rebekah Mikaelson • CourageKindness
    Elijah Mikaelson •


    A N D E R E R O L L E N

    • Gereserveerd door McCIair
    •
    •
    •



    •
    • Sayu Kaede Yamashita • Alastor
    • Safirianna Justine Walker • QueenStark
    •


    L I J S T J E

    Naam :
    Leeftijd :
    Ras :
    Innerlijk :
    Uiterlijk :
    Relatie's :
    Extra :


    R E G E L S

    • Er is een minimum van 200 woorden.
    • Niemand buitensluiten.
    • Maximum 3 personnages.
    • Houd jongens en meisjes gelijk.
    • 16+ / 18+ is toegestaan. (Deze stukjes wel in een spoiler zetten voor de mensen die dit liever niet willen lezen)
    • Have fun !


    B E G I N
    Het begin is simpel : Er zijn al enkele slachtoffers gevallen door de nieuwe vampire's. Ieder heeft hier zo zijn eigen manier voor om dit op te lossen. Naar een heks gaan en de desbetreffende vampire's te laten opsporen, of zelf actie ondernemen met een groep/alleen. Je hebt hier je vrije keuze in,

    MT


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    MT

    Mt. :)


    She's imperfect but she tries

    Safirianna Justine Walker


    You told me you loved me,Why did you leave me, all alone,Now you tell me you need me,When you call me, on the phone



    Een niet al te zonnige dag in Mystic Falls, alweer. Niet dat Safirianna daarmee zat, ze hield van de wat donkere dagen en slechter weer. Neen, de zon was niks voor haar en iedereen wist dat. Zelf nu het miezerde zat ze buiten op een bankje met haar grimmore, een paraplu boven het hoofd en een zonnebril met zwarte glazen. je zou denken, waarom een zonnebril op doen met dit weer? Safirianna zou een simpel antwoord geven als waarom niet. Het is immers toch maar een bril die zeer handig is onder verschillende omstandigheden. En laat het nou net zo zijn dat ze daar graag gebruik van maakt.

    Met een diepe zucht kijkt ze om zich heen, er was niemand in de buurt en ze verveelde zich zwaar. De meeste dingen die erin stonden wist ze al en dus had het eigenlijk helemaal geen zin om het te gaan zitten lezen. Maar wat moest je anders als een groot deel van de mensen en wezens je vreesde omdat je ze op hun knieen kon krijgen zonder er echt iets voor te doen. Maar alas, ze hoopte dat er gauw iemand zou komen want veel zin om alleen te zijn had ze niet. Dus sloeg ze haar grimmore dicht en stopte deze in haar tas zonder er nog een verdere blik aan te geven.


    Your bridges were burned, and now it's your turn, To cry, cry me a river, Cry me a river, boy.

    [ bericht aangepast op 20 juli 2015 - 22:28 ]

    MT


    "Family don’t end in blood”

    {MT}


    She was always looking for more..

    NIKOLAJ "NIK" RORY DECLAN

    Uiteindelijk weet ik een taxi zover te krijgen om me naar het dorpje te rijden. Onderweg staar ik bedenkelijk uit het raam. Ik werp een blik op het houten bord wat de ingang van het dorp voor moet stellen: Mystic Falls, Virgina, de plek waar ik mijn zinnen op heb gezet. Ik weet niet precies waarom ik juist dit dorpje heb gekozen om heen te reizen, maar veel energie heb ik ook niet in die keuze gestoken. Het is gewoon de volgende van de velen plekken die ik al heb opgezocht en later nog op ga zoeken. Ook heb ik geen idee hoe lang mijn verblijf er zal zijn. Dat ligt er waarschijnlijk aan of ik het er naar mijn zin heb of niet, en dat zal vast nog wel te bezien zijn. Meestal doe ik gewoon wat ik wil, wanneer ik het wil. Erg veel langetermijnplannen staan er niet echt in mijn agenda, geen enkele om precies te zijn. Waarom zou ik ook? Ondertussen worden mijn gedachten luid onderbroken door de man achter het stuur van de taxi.
    "Je bent in Mystic Falls knul." Komt er morrelend uit zijn rechtermondhoek. Als ik even een korte blik werp op de man, zie ik dat zijn bruine, chagrijnige ogen mij doordringend irritant aankijken. Zijn ene hand is uitgestoken en klaar om zijn verdienste in ontvangst te nemen, terwijl zijn andere hand nog steeds op het stuur rust. In de gehele auto hangt de lucht van sigaretten, waar ik mijn neus bij optrek. Over het algemeen wordt ik niet al te vrolijk van sigaretten, ze doen me te veel denken aan mijn vader. Ik kijk de man dan ook met een zure blik aan, waarna ik het geld in zijn hand druk en snel uitstap zonder nog iets te zeggen. Het inademen van frisse lucht doet me goed, zeker na de vieze geuren van de auto. Ik geef mezelf even twee seconden om me te oriënteren aan de omgeving. Wat ik zie, ziet er niet al te verkeerd uit - gelukkig. Ik kom er alleen al vrij snel achter dat ik geen idee heb waar ik heen moet. Geërgerd dat ik de weg niet weet, neem ik de beslissing om op een meisje {Safirianna} af te lopen. Ik bekijk haar even van top tot teen voordat ik haar een vraag stel.
    "Excuseer me.. Heb jij toevallig enig idee waar ik het pension van mevrouw Flowers kan vinden?" Vraag ik op een beleefde, onderzoekende toon, waarna ik haar weer aankijk.


    She was always looking for more..

    Rebekah Mikaelson
    "You're right. I do care. I want stupid koala corsages and a prom. I want to have kids with someone who loves me enough to stand outside my window with a stupid boombox. I want to be human."


    Ik moest toch eerlijk toegeven, het was goed om hier weer terug te zijn na een lange tijd weggeweest omdat we de stad niet in konden. Mijn lange, lichtblonde haren breng ik voor de spiegel in model met mijn vingers. Bijna klaar om het huis te verlaten. Als laatste trek ik mijn lange, zwarte laarzen met sleehak aan bij mijn zwarte broek en witte top. Nu was ik klaar om het huis te verlaten en ergens wat vermaak te zoeken. Ik was er alleen nog niet zeker van wat dat vermaak ging zijn. Uit het raam kijkend zie ik al snel dat het weer, opnieuw, waardeloos is. Het regent.. of nou ja, het is aan het miezeren. Uit de kast haal ik nog snel een bruin jasje dat ik over mijn kleding heen aan trek waarna ik de trap af loop en het huis verlaat. Het probleem aan Mystic Falls was dat het hier de ene dag barstte van het drama, en de volgende dagen was er niks, maar dan ook niks meer te doen en moesten we weer opzoek naar ons eigen tijd verdrijf. Terwijl ik over straat loop denk ik na, misschien als ik niemand vond dat ontbijt nog een optie was. Ik was dan wel een original maar ik moest ook eten niet waar?

    [ bericht aangepast op 21 juli 2015 - 22:05 ]


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Safirianna Justine Walker


    You told me you loved me,Why did you leave me, all alone,Now you tell me you need me,When you call me, on the phone



    Een stem trekt mijn gedachten en mijn donkere ogen kijken omhoog naar de jongen.. of man die er staat. Alsof ik niks beters te doen heb dan iemand de weg te wijzen, ha. Nou ja, het klopt wel, ik heb echt niks beters te doen, dus dan maar de lieve dame spelen die toeristen helpt. Met een neppe glimlach sta ik op en pak mijn tas, het was nou niet zo dat Madame Flowers zo ver weg woonde en ikzelf kende de vrouw ook, aardig maar mysterieus. Natuurlijk kon ik het goed vinden met haar, als mijn mede-witch. Maar buiten dat.. ging alles niet altijd even soepel tussen ons. " Ik zal wel even meelopen,het is geen eind, maar het is moeilijk te vinden." De glimlach was nog steeds nep, maar begon langzaam echt te worden. Dingen moesten overtuigend zijn, en hij leek een zeer aardige jongeman. Dus dit zat dan wel goed. " Safirianna Walker, is de naam." Mijn hand stak ik uit, zodat hij zich ook kon voorstellen. Mijn ogen gleden over hem, hij zag er niet slecht uit, zeker niet. Maar er was iets dat toch niet goed zat met hem, ik kon het voelen. Een wolf, oh ja, het was te ruiken. Het ineens zo aardige glimlachje verdween en mijn lippen werden een streep, zelf mijn ogen lachte niet meer en keken iets gemener. " Wat, doe jij hier. We hebben hier al een overlast aan alle soorten." En weg was het lieve meisje dat er daarnet was, maar zo deed ik me ook alleen maar voor. Neen, ik was alles behalve lief, vaak dan. Ik kon aardig tegen je zijn maar dan moest je dat verdienen. En op dit moment ergerde ik me er alleen maar aan dat er steeds meer van zowel zijn soort, wolven, als vampiers kwamen. Het leek was alsof we nergens meer veilig waren. Net zoals eigenlijk de hele week al, het is niet zo dat ik ze vermoord, maar een goed pak koppijn en wat geheugenverlies en bloed kon geen kwaad als ze me aanvielen. "Nou?"


    Your bridges were burned, and now it's your turn, To cry, cry me a river, Cry me a river, boy.

    NIKOLAJ "NIK" RORY DECLAN

    Mijn lippen vormen zich tot een glimlach als de dame op het bankje naar me opkijkt. Een lachje siert haar gezicht.
    "Ik zal wel even meelopen,het is geen eind, maar het is moeilijk te vinden." Zegt ze als ze opstaat met haar tas in haar hand. Na die woorden glimlach ik terug. Ze lijkt me een aardige vrouw op het eerste gezicht. Dat lijkt me in elk geval goed voor mijn humeur, wat eerder vandaag niet al te best was. "Safirianna Walker, is de naam." Vervolgt ze als ze zich aan me voorstelt, waarna ze haar hand uitsteekt. Deze pak ik dan ook aan, waarna ik hem even kort schud.
    "Aangenaam, Nikolaj Declan." Ook ik stel mezelf voor, het kan nooit kwaad om mensen te ontmoeten. Zonder dat ik het eerst überhaupt merk, zie ik Safirianna's uitdrukking veranderen. Waar eerst een vriendelijk, behulpzaam meisje had gestaan, staat nu een afstandelijke dame. De lach die eerder nog op haar gezicht had gestaan, is compleet verdwenen, net als de vriendelijke toon in haar stem wanneer ze weer begint te praten.
    "Wat, doe jij hier. We hebben hier al een overlast aan alle soorten." Meteen probeer ik om niet meteen hardop te gaan zuchtten. Als ik ergens geen zin in heb is het wel dit gesprek. Kan ik niet gewoon minstens één dag doorkomen zonder dat alles in één klap ontzettend gecompliceerd wordt? Blijkbaar heeft deze Safirianna mijn geheim al meteen uitgedokterd, wat voor zover ik weet enkel kan betekenen dat ze een heks is. Persoonlijk heb ik meestal absoluut niets tegen heksen, tenzij ze dus zo veroordelend reageren als deze hier. Dat ik een wolf ben, betekent heus niet meteen dat ik een seriemoordenaar ben. Oké, misschien zou daar wel eens enige waarheid in kunnen zitten, maar ook ik verdien een vrolijk ontvangst. Met een 'wat, doe jij hier' scoor je niet echt punten als het op mij aankomt. En daar gaat mijn goede bui. Maar wat me naast haar ontzettend vijandelijke toon nog meer opvalt aan haar woorden, is het 'alle soorten' gedeelte. Dit kan nog wel eens bijzonder interessant worden. "Nou?" Vraagt ze, alsof ze verwacht dat ik meteen in twee seconden een antwoord klaar heb liggen.
    "Ach, ik dacht er maar eens op uit te gaan. Je zou het een doorreis kunnen noemen. No worries, tot nu toe ben ik niet van plan om lang te blijven, tenzij ik hier iets buitengewoon interessants spot uiteraard." Ik spreek de woorden op een luchtige, onverschillige manier uit, al is de vriendelijkheid in mijn gezicht op het moment alweer ver te zoeken. Als zij hard wilt spelen, speel ik hard terug. "Nu het ijs een beetje doorgebroken is, hoe zat het nou met het pension?"


    She was always looking for more..