Na de versmelting
en de eerste, de wankelende passen
steeg hij boven de onwetendheid.
Het leven aanschouwend
vanuit een glazen bol
verrast door de stromingen.
Over de gevolgen van het zijn,
over het worden en het ontdekken,
verrast over de schoonheid van de wereld.
Zijn realiteit ontsponnen,
zijn leven invullend ontgonnen,
de keuzen en dwalingen eisten hun tol.
Ervaring leerde hem
en liet hem zijn
hoe hij wilde ontstaan.
Of niet.
Guys, eerlijk. Is dit te dramatisch?
-