• Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
    De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
    De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.



    Rollen
    Vrouwen
    ×Phoebe Dana Jacksons - TheHorcrux 6
    ×Cassandra Adira Zabini -Falahee 5
    ×June Mercendes - Vivir 4
    ×America Gaia Lazar - CharmedPaige 6
    ×Lillith `Lills` Genevieve Malfoy - Gently 2
    ×Silena Zoë Paetrix - Piaffe 5
    ×Hunter Lake Sharrow - Oneira 4
    ×Carfelia Lydia Romanoff - Sangster 10
    ×Lily Amanda Hale - Verityy 12
    ×Hope Cailla Elaine Woodward - Walker 17
    ×Aiden Luca Millefois - Descent 18
    ×Jade Ira Phernon - TheHorcrux 20
    ×Rose Sophia Cole - Verityy 20

    Mannen
    ×Colton Lucifer DiRomano -Falahee 10
    ×Jackson Charles Vanderbilt - Forman 4
    ×Lewis Mercendes - Vivir 10
    ×Timothy "Tommy" Cleaver - Eloquentiae 8
    ×Nathaniel Dylan Phellon - Oneira 10
    ×Robin McAdair -xBooBear 15
    ×Max Veran Phubar - Rosea 15

    Leraren
    ×Cevelle Appoline Delacour - Charms - 4
    ×Ric Alexander Jones - Potions - Verityy 15
    ×Mary Shawna Woodsen - Divination - TheHorcrux 12
    ×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Verityy 13
    ×Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - Natuurix 16
    ×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies - TheHorcrux 18
    ×Christian Andersson -Anciens Runes 19
    ×Christopher "Chris" Redfield - DADA 7
    ×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 18
    ×Amanda Sprouse -Herbology 19
    ×Andréas Eriksson -Flying Lessons 19
    ×Stefan Hägg -Astronomy 19
    ×Erik Olsson -Arithmancy 19


    Regels
    ×-OOC graag in het praattopic
    ×Minimaal 200 woorden per post
    ×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
    ×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
    ×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
    ×Het Uniform voor de dames
    ×Het Uniform voor de heren.
    ×Kamerindeling


    Topics

    ×Speeltopic 1


    Maandag 29-09 8:15
    Het weekend is voorbij gevlogen, leerlingen die in het zevende of achtste jaar zitten mochten zondag het kasteel verlaten met toestemming van de professoren. Het was een rustig weekend geweest, de leraren zaten veel op hun kantoren waardoor de leerlingen veel vrij spel hadden sinds er geen gangbewaker meer is.
    Over een half uur is het ontbijt over en zullen de leerlingen nog een kwartier hebben om naar de lessen te gaan. De meesten zullen al een tijdje wakker zijn, sommigen hebben zich verslapen. Al met al: Het schooljaar is begonnen, er staat na vandaag veel huiswerk op je bureau en het word weer een druk jaar met veel dingen op de Planning.
    Het bestuur van Oxford acadamy is streng, niet zo streng als op Durmstrang, maar zeker niet zo losjes als op Hogwarts.


    [ bericht aangepast op 4 dec 2014 - 20:09 ]


    Little do you know

    Max Veran Phubar


    En na een tijdje maakt Silena haarzelf van me los. Ze gaat in de kleermakerszit zitten, en ik hijs mezelf een beetje op.
    'Max?' vraagt ze.
    'Ja?' antwoordt ik haar

    (sorry voor de shitty post maar ik ben net terug van Mockingjay (asdfghjkl) en moet alweeer weegggg)


    “A queen will always turn pain into power.”


    Silena Zoë Paetrix
    Glimlachend kijk ik hem nog steeds aan. "Ja?" zijn altijd aanwezige nieuwsgierigheid blijft leuk. Soms irritant, maar wel leuk. Mijn ogen zoeken de zijne en ik twijfel even. De onverschrokken, duivelse, brutale Silena die twijfelt. Dat zie je ook niet dagelijks. "Come and het me." fluister ik in zijn oor waarna ik opsta en de deur uitloop. Vervolgens smijt ik hem dicht en ren ik naar de common room van de meiden, waar ik Lily en June zie zitten. Ik glimlach naar ze en verstop me dan achter de bank in de hoek. Tegen de muur aan zit ik nu. Het 'come and het me' is begonnen in ons derde jaar. Met hele ploegen speelden we het. Wie als eerste het volledige andere team, of persoon, had gevonden mocht bedenken at die persoon moest doen. Over het algemeen een straf of een zoen met iemand. Het was altijd erg leuk en zo nu en dan spelen we het nog steeds en rennen we als kleine kleuters het kasteel door. Wat ons vervolgens weer nablijven oplevert. Ondanks dat we gewoon een variant op verstoppertje doen.


    take me back to the basics and the simple life

    Max Veran Phubar


    'come and get me,' fluistert ze in mijn oor, waarna ze binnen een paar seconden de kamer uit is.
    Come and get me is een spel dat we al heel erg lang spelen. Niet alleen Silena en ik, maar ook de anderen. Eigenlijk gewoon verstoppertje, met een opdracht voor diegene die gevonden is. We spelen het niet vaak meer, maar nog wel.
    Niet veel later dan zij ben ik de kamer uit. In de Common Room zitten Lily en June, maar Silena is nergens te bekennen. Ik denk diep na, en doe alsof ik Silena ben. Wat zou Silena doen?
    Het schiet me te binnen. Silena zou in de Common Room blijven, in de hoop dat ik het hele kasteel door zou zoeken naar haar. Maar helaas voor haar, ken ik haar daar te goed voor.
    Grinnikend loop ik naar de deur van de Common Room, doe hem open, en sla hem weer dicht. Heel stil blijf ik staan. En ja hoor, ongeveer een minuut later verschijnen Silena's prachtige ogen om het hoekje van de bank heen. Ze piept, en ik ren naar haar toe, en pak haar op.
    'Kom jij maar eens mee, stout meisje,' fluister ik in haar oor, waarna ik haar, nog steeds opgetild in mijn armen, terug naar de kamer breng.
    'Ik weet wel iets leuks...'

    [ bericht aangepast op 25 nov 2014 - 21:00 ]


    “A queen will always turn pain into power.”


    Timothy "Tommy" Cleaver

    Na even rond te wandelen, laat ik mezelf tegen een van de bomen aan de rand van het bos zakken. Vandaag scheelde het erg weinig of ik had alles moeten vertellen. Natuurlijk weet ik dat het ooit moet gebeuren, maar liever heb ik dat het niet naar boven hoeft te komen. Dit alles is niet iets wat je zomaar aan de grote klok hangt; al helemaal niet als dat inhoudt dat June het ook weet.
    Want wat zou zij van me vinden als de dood van mijn bloedeigen tweelingbroer mijn schuld is? Om heel eerlijk te zijn, heb ik nooit echt over hem verteld. Ik schaam me ervoor, maar hoe cliché het ook is: ik dacht altijd dat als ik het niet hoefde te vertellen het minder pijn deed.
    Ik veeg met mijn handen ruw over mijn gezicht. Dit is precies de reden waarom ik graag tussen de mensen ben: ze leiden me af van de dingen waar ik anders aan denk.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman


    Silena Zoë Paetrix
    wanner ik Max naar beneden zie lopen grijns ik. Hij staat even stil en keek om zich heen. Vervolgens liep ik naar de deur en ik verschool me weer vanachter de bank. Vanuit daar had hij mijn hoofd met gemak kunnen zien. Als ik de deur dicht hoor slaan glimlach ik en steek ik langzaam mijn hoofd omhoog. Mezelf zijnde, keek ik weer eens te vroeg en zag ik Max al hier heen lopen met een hrijns op zijn gezicht. Ik slaak een klein gilletje en probeer nog weg te komen maar hij rent nu, er zeker van zijnde dat ik biet ontkom. Damn. Hij pakt me op en gooit me over zijn shouder, mijn benen aan de kant van zijn borst en mijn hoofd hangt aan de andere kant. Hij kantelt me een klein beetje en fluistert iets in mijn oor. "Kom jij maar eens mee, stout meisje.." Ondanks dat ik met mijn vuisten op zijn rug trommel kan een glimlach er niet van af vik zwaai nog even naar Lily en June. Terug in mijn kamer gooit hij de deur dicht met zijn voet en fluistert hij nog iets. "Ik weet wel iets leuks.." Ik glimlach en laat me vanuit zijn greep op mijn bed vallen. Met mijn rug op mijn bed liggend kijk ik hem grijnzend aan. "En dat is?" Uitdaging, speelsheid en lichtelijke nieuwsschierigheid klinken door in mijn stem. Met fonkelende ogen kijk ik hem aan. Een speelse grijns siert mijn mond. Uitdagend kijk ik hem in zijn ogen.


    take me back to the basics and the simple life


    June Mercendes


    Ik wacht op Lily's antwoord en kijk ondertussen naar haar en haar gitaar. Lily en haar gitaar zijn echt onafscheidelijk in mijn ogen. Ik en een gitaar zijn twee losse dingen die beter maar ver genoeg uit elkaars buurt kunnen blijven voordat we elkaar iets aandoen. Toch probeer ik het, niet dat ik denk dat het gaat lukken.
    "Dankjewel" Zegt Lily op mijn compliment. Ik glimlach. Ze is bescheiden met dit soort dingen, maar anders is ze dat bij mij nooit. "Je kan ook zingen? Je kan prachtig zingen, welke liedjes ken je allemaal dan kijk ik of ik ze kan spelen?" Of ik nou prachtig kan zingen weet ik nog net zo niet, maar oké. Ik denk even na.
    "Ken je Teardrops on My Guitar?" Vraag ik haar. Ik kan me herinneren dat mijn moeder dat voor me zong, ze zong altijd voor me. Ze zong ontzettend veel liedjes. Dat is ongeveer het enige wat ik nog van haar weet. Ik wordt afgeleid doordat ik voetstappen naar beneden hoor komen. Ik kijk op als ik Silena zie. Ze glimlacht naar ons, maar zegt verder niets en loopt naar de bank waar ze achter gaat zitten. Ik kijk een beetje verbaast, maar het zal wel weer eens iets Silena achtigs zijn. Na een paar jaar met haar ben je nergens meer verbaasd om. Even later komt Max ook. Ook dan ben ik niet verbaast. Niemand houdt zich aan die stomme regels dat we niet bij elkaar op de Common Room mogen komen. Ik zie hier ongeveer net zo vaak jongens als meisjes. Max lijkt ergens over na te denken, opent de deur en gooit hem weer dicht. Het ziet er ergens nogal stom uit, maar het zal wel zijn reden hebben. Langzaam begin ik door te krijgen wat ze aan het doen zijn. Het spel wat we altijd speelden. Het helpt me eraan herinneren dat we dat weer eens moeten doen, maar dat idee zal wel terecht komen bij al mijn anderen ideen die never nooit gaan gebeuren. Ik heb altijd zoveel plannen, maar de meesten voer ik nooit uit. Als Max Silena heeft gevonden, tilt hij haar op en neemt haar mee naar boven. Hij lijkt iets tegen haar te zeggen. Silena lijkt zich er verder niet echt tegen te verzetten en zwaait vrolijk naar ons. Ik zwaai terug. Ergens voel ik een steek van jaloezie, maar dan wordt ik boos op mezelf. Kom op June, kan je niet eens een paar uur zonder hem. Het is nu Lily tijd remember! Ik draai me weer naar haar toe en glimlach. "Die lijken het leuk te hebben." Ik betrap mezelf erop dat ik bedenk wat Silena moet doen van Max. That's part of the game.

    [ bericht aangepast op 25 nov 2014 - 21:29 ]


    She was always looking for more..

    Max Veran Phubar


    Met Silena nog steeds over mijn schouder marcheer ik door haar kamer, waarna ik haar op het bed gooi.
    Ze kijkt me grijnzend, met twinkelende ogen. 'En dat is?'
    Ze kijkt me recht in mijn ogen, en 'dreigend' kom ik dichterbij, grinnikend. Langzaam buig ik me over haar heen.
    'Je vind het vast verschrikkelijk,' fluister ik. De onzekerheid, alles is verdwenen. Ik laat me vallen, bijna boven op Silena, en ze slaakt een gilletje. Het lijkt wel alsof we allebei opeens anders zijn. Ze glimlacht, maar helaas voor haar heb ik me bedacht en sta ik weer op. Dan trek ik plotseling mijn shirt over mijn hoofd.
    'Je straf is om mijn goddelijke lichaam te beschouwen,' vertel ik haar, Tommy na pratend. Dan ga ik weer naast haar liggen, en plant een kus op haar lippen.

    no worries no 16+


    “A queen will always turn pain into power.”


    Silena Zoë Paetrix
    Daar liggend komt Max streds iets dichterbij en laat hij zich langzaam zakken. Beiden glimlachen we. Aks hij zich over me heen buigt fluisterd hij weer iets. "Je gaat het vast vreselijk vinden" ik grijns. Naast me ploft hij op het bed en ik slaak een klein gilletje. Bijna viel hij op me. Opeens staat hij op en mijn glimlach betrekt. Dan trejt hij zijn shirt over zijn hoofd en ik grinns en kijk hem met twinkels in mijn ogen aan. Ik werp snel een blik op de deur. Die gelukkig dicht is. "Je straf is om mijn goddelije lichaam te beschouwen. " zrvt hij. Ik laat mijn blik over zijn buik glijden en daarna weer terug naar zijn ogen. Uitdagend bijt ik lichtelijk op mijn lip. Aks hij naast me ligt draai ik mijn hoifd naar hem toe. Wanneer er vervolgens een kus op mijn lippengeplant wordt. Passioneel beantwoord ik de zoen en gaat mijn ene hand naar zijn buik en streekt deze er over heen. Zijn sixpack goed voelbaar. Mijn andere hand verdwijnt in zijn haren en ik druk me dichter tegen hem aan. Ik weet niet wat het is maar er is een knop omgezet in mijn hoofd. Ik wil hem. Dat is het op het moment. Ik wil hem, en hem alleen.


    take me back to the basics and the simple life

    Max Veran Phubar


    Ze antwoord mijn kus onmiddelijk, en niet zo een beetje ook. All the way, is de beste omschrijving die ik kan geven. Haar ene hand gaat door mijn haar, wat erg fijn voelt. De andere strijkt over mijn buik, mijn sixpack om precies te zijn. Jaren trainen, hardlopen en gewichtheffen. Ik ben er erg trots op, het enige waar ik zo een beetje niet onzeker over ben.
    Maar op dit moment is de onzekere Max verdwenen. Een nieuw persoon heeft hem ingenomen. Een persoon die alleen Silena uit hem kan halen. Silena, lieve, mooie, leuke Silena, die hem op dit moment passioneel kust. Ze drukt me dichter tegen haar aan, en met mijn ene arm trek ik haar nog wat dichter tegen me aan. De andere strijkt over haar mooie, gladde wang.
    Silena's kus wordt bezitterig en harder, en ik breek weg. Heel even kijkt Silena me gekwetst aan, maar ik heb haar alweer overeind gehaald en trek haar shirt over haar hoofd. Ze glimlacht, en onze lippen raken elkaar al weer.

    [ bericht aangepast op 25 nov 2014 - 22:05 ]


    “A queen will always turn pain into power.”

    (#Maxilena overload :Y))

    [ bericht aangepast op 25 nov 2014 - 22:05 ]


    “A queen will always turn pain into power.”


    Silena Zoë Paetrix
    Na ten tijdje worst de jus way ruiner en het enige wear ik san kan denken is Max. Max, van die ik houd. Max, met wie ik nu zoen. Max. Het boeit me niks al vliegt die deur zometeen open en komen Kjellberg en Jones saampjes binnenlopen. I would't fucking care. Wanneer Max de kus verbreekt kijk ik hem lichtelijk gekweten maar vooral vragend aan. Is er iets mis? Wil hij niet meer? Hoort hij iemand? Maar geen van allen is waar. Hij duwt me lichtelijk overeind, aangezien we op elkaar lagen te zoenen. Nog steeds vragen kijk ik hem aan. Dan voel ik zijn warme handen op mijn rug en merk ik hoe hij mijn shirt over mijn hoofd trek. Ik glimlach en laat me weer tegen hem aan zakken om verder te gaan waar ik gebleven was. Mijn ene hand in zijn haren en de andere op zijn borst. Mijn lichaam vlak tegen de zijne. Onze buiken nu huid aan huid. Hij is warm en dit voelt zo fijn. Max is van mij en iemand die het waagt om dat te veranderen zal er aan gaan. Onze lippen zijn nog steeds niet va elkaar weg te halen. Zelfs niet als ik voetstappen richting de deur hoor lopen. We gaan gewoon door. Het liefst wil ik nog dichter bij hem zijn, maar dat zal nu nooit lukken. Niet wanneer iedereen zomaar binnen kan komen lopen en ons zien.


    -Volunteers die naar Max en Silena willen lopen en het onderbreken? Leraressen mogen ook, behalve Kjellberg.-


    take me back to the basics and the simple life

    Rosea schreef:
    (#Maxilena overload :Y))


    -Hehe-(cat):Y):Y)


    take me back to the basics and the simple life

    Max Veran Phubar


    Het wordt vuriger en vuriger, en Silena is de enige aan wie ik nu nog kan denken. Silena, Silena, Silena.
    En dan besef ik iets, iets wat er al langer was maar waar ik eigenlijk nooit echt over na heb gedacht.
    Ik houd van haar. IIk vind haar niet gewoon leuk, ik ben niet gewoon verliefd. Nee, ik hou van haar, zoveel dat het bijna pijn doet. Zielsveel. Je zou het waarschijnlijk niet verwachten, niet bij zulke jjonge mensen. Maar het is er, ja, ik weet het zeker.
    Het voelt alsof Silena en ik de enige zijn op de wereld, terwijl we elkaar steeds dichter bij proberen te trekken, ook al kan dat niet meer. Maar al snel klinken er voetstappen.
    Maar geen van ons stopt. Het maakt ons niets uit, al is het Kjellberg die ons een jaar strafwerk geeft. Het enige wat we doen is doorgaan, nog proberen te genieten van de laatste paar seconden van alleen zijn.

    (Um, iedereen behalve Kjellberg EN Jones ;D)

    [ bericht aangepast op 25 nov 2014 - 22:19 ]


    “A queen will always turn pain into power.”


    Timothy "Tommy" Cleaver


    Na even daar gezeten te hebben, loop ik het kasteel weer in. Misschien waren de anderen in de meisjes Common Room. Max sowieso en.laat het nou net zijn dat ik even wat behoefte heb aan wat tijd wil met een van mijn beste vrienden. Eenmaal bij de Common Room aangekomen, begroet ik June en Lily kort, hopend dat ik niets onderbreek. Ze zitten niet in de algemene ruimte, dus misschien is Max in Silena's kamer. Even twijfel ik. Zou ik hen wel onderbreken? Ergens zou ik het liefst door de deur heen lopen en hem meeslepen om te gaan chillen, maar hoe zou ik het vinden als ik met June was? Ik schud even mijn hoofd, haal mijn schouders op en open dan zonder aan te kondigen de deur. Foute actie, zo te zien, aangezien ze net een... intiem moment hadden. De meesten mensen zouden nu subtiel weglopen, maar ik zou mezelf niet zijn als er een klunzige kreet van verbazing en schrik uit mijn mond komt en ik zo snel mogelijk maar hard de deur dichttrek.
    Subtiel, Tommy.
    Heel subtiel.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    Max Veran Phubar


    De deur vliegt open, maar Silena en ik doen geen moeite te stoppen. Een gil komt uit de mond van de persoon die de deur heeft geopend, en ik grinnik, ook al zijn mijn lippen nog steeds met die van Silena bezig. Het is Tommy, zonder twijfel.
    Uit mijn ooghoeken zie ik hem zo snel mogelijk de deur weer dichttrekken, alsof hij een klein kind is dat per ongeluk in zijn ouders slaapkamer is binnengelopen op een verkeerd moment. Silena en ik barsten allebei in lachen uit, en het moment is verdwenen. Aan de ene kant heb ik zin om Tommy te slaan, maar aan de andere kant weet ik ook wel dat het niet voor eeuwig kon duren, en als ik iemand moest uitkiezen om ons te onderbreken, zou het Tommy geweest zijn.
    De deur gaat weer open, maar heel langzaam deze keer. Tommy gluurt door de deuropening, en Silena en ik komen niet meer bij. Ze trekt haar dekbed over haar heen, omdat Tommy haar shirtloze bovenkant natuurlijk niet hoeft te zien. Met het idee dat de kust veilig is, doet Tommy de deur nu weer wagenwijd open.
    Dit is weer een goede reden waarom Tommy nou mijn beste vriend is. Omdat het, nou ja, Tommy is.


    “A queen will always turn pain into power.”