• Studentenleven



    Een oudere huisbaas bied studenten voor kleine prijs een plek aan in het splinternieuw gebouwde studentenhuis. Zolang ze maandelijks de huur maar betalen mogen ze genieten van alle faciliteiten van het huis. Er zit echter wel een maar aan, zodra de bewoners zich niet gedragen moeten ze de volle prijs betalen in plaats het schijntje wat ze nu doen. Een bewoner kan het verpesten voor allemaal.
    Het studentenhuis bevind zich aan de rand van stad enkel op een kwartiertje fietsen afstand bevind zich het centrum met verschillende uitgaansgelegenheden, winkels en meer. Voor diegene die het nog dichter bij huis zoeken is er een klein cafétje op de hoek van de straat waar je 's middags ook kwijt kunt voor een kop koffie met een groot stuk taart. Er zijn een paar universiteiten en hogenscholen in de buurt maar de rest valt goed aan te reizen door de centrale ligging.
    De huishoudelijke taken liggen in de handen van de studenten en ook voor eten en boodschappen moet zelf gezorgd worden. Omdat het zowel gezellig als goedkoper is word er zoveel mogelijk samen avond gegeten.


    Het huis
    De buitenkant van het huis ziet er uit als een gezellig herenhuis en zodra je de voordeur uitstapt sta je in de straat. Van binnen is het huis echter veel groter dan het lijkt, vanuit de kleine hal kun je doorlopen naar de gezellige woonkamer. Als je een stukje doorloopt kom je terecht in het kleinekeukentje kunnen de studenten alles vinden wat ze nodig hebben, behalve een eettafel want die bevind zich in het kamertje ernaast. De slaapkamers kunnen de bewoners vinden op de tweede en derde verdieping, waarbij de jongens zich een verdieping hoger vinden dan de meiden. Op iedere verdieping zijn twee badkamers, een kleine en een wat grotere. Ook heeft iedere slaapkamer een klein balkonnetje, er past net aan twee stoeltjes op of op sommige een bankje maar daar blijft het ook bij.
    Bij het huis zit geen tuin, maar voor wie toch graag buiten zit is er een dakterras. Deze is vrij ruim en gevuld met genoeg zitplaatsen voor het hele huis. Verassend genoeg bevind zich er een zwembad in de kelder.

    Houd de relaties tussen de personages zo natuurlijk mogelijk, ze zijn niet meteen vrienden en niet iedereen zal elkaar altijd aardig vinden. Vooral niet als ze met zijn 17e in een wonen, houd rekening met ochtend humeuren, badkamer bezettingen, bewoners die maar niet op willen ruimen, bewoners die nooit koken, katers, stress voor school en etc etc. Probeer hier creatief mee om te gaan, dat zal het alleen maar leuker maken.

    Rollen:
    Meisjes:
    - Rickena “Ricky” McBriar - Starlord
    - Yune van Therme - Enface
    - Hanna Lucy Marin - AnoukXox
    - Samantha Charlie Chavelle - Falahee
    - Lily Kate Johansen - xkimx124
    - Ruby van Vorst - Tubbietoost
    - Karme Alaska Stavros-Colijn - Talkhouse
    - Chester Wellington - Sempre
    Jongens:
    - Milan Portingen - Ossea
    - Mick Kalma - Marriee
    - Daniel Willemse - Enface
    - Santino Lucas DiAngelo - Falahee
    - Drew Sterling - Mamo
    - Tom de Jonge Marrie
    - Kane Faulkner SocialCasualty
    - Austin Jonathan Kingston - Forman
    - Noah van den Berg - Quizslet.



    Kamerindeling:

    De kamerindeling zal volgen.
    Meisjes
    Kamer 1: Karme, Ricky, Samantha
    Kamer 2: Lily, Ruby, Hanna
    Kamer 3: Yune, Chester

    Jongens
    Kamer 1: Milan, Mick, Drew
    Kamer 2: Santino, Kane, Austin
    Kamer 3: Daniel, Tom, Noah

    Invullijstje:

    Naam:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Studie:
    Extra:

    Regels:

    - Minimaal 150 woorden per post. Als je graag langere posten schrijft dan ga vooral je gang.
    - Geen eendagsvliegen, bedenk je alsjeblieft goed of je tijd hebt.
    - Meld het even als je een tijdje niet online kunt komen, dit is geen probleem maar dan kan er rekening mee worden gehouden.
    - 16 + graag onder een spoiler.
    - Geen perfecte personages. Imperfecte personages maken een RPG leuk.
    - Zonder overleg bestuur je niet een ander personage
    - Maximaal twee personages, maar houd deze dan beide actief.


    De personages komen de een na de ander aan in het huis, het is zo rond de 8 uur s' avonds. De eerste kan de huissleutel vinden in een bloembak voor het huis zoals in een mail naar de bewoners heeft gestaan. De rest zal hierna moeten aanbellen, (op deze manier komen ze ook gelijk in contact met elkaar). Op het tafeltje in de woonkamer kunnen ze de kamerindeling vinden net als de mededeling dat er een klein overlevingspakket is waar ze in ieder geval een dag mee door kunnen. Misschien is er een bewoner die er mee komt om ergens in de loop van de week een welkomsfeest te houden met een Halloween, daar zullen boodschappen voor gedaan moeten worden, eventuele versieringen voor het huis en kostuums moeten gekozen worden. Hier is prima tijd voor want de meeste scholen zullen pas beginnen over een paar dagen.

    Veel plezier!
    Praattopic
    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 20:07 ]

    Yune van Therme
    'Ook goed,' antwoorde hij met nog steeds een lach op zijn gezicht. 'Gelukkig' zei ik oprecht. Net voor ik naar binnen wilde stappen kwam er een bruine krullenbol aangelopen, hoewel het eigenlijk meer richting slag ging. Hij had van dat haar waar je je vingers door heen wilde halen. 'Goedenavond, mensen van het goede leven. Ik ben Noah,' en hij stak zijn hand naar ons uit. Ook Milan stelde zich voor en schudde zijn hand wat mij even de tijd gaf om Noah te bekijken em bij te komen van mijn verbazing. Noah kon je zonder twijfel omschrijven als niet vervelend om naar te kijken. Maar goed, ik had zelf een prachtige vriend. Ook ik stak mijn hand uit, 'Jij ook een goedenavond Noah, ik ben Yune' glimlachte ik. Hierna gebaarde ik naar de deur, 'Ik stelde net voor om naar binnen te gaan' legde ik hem uit toen Milan alvast richting de hal liep. Het kon er nog steeds niet bij dat ik met nota bene hem in een huis zou leven. Voor ik zelf ook naar binnen liep legde ik de sleutel terug in de plantenbak waar ik hem gevonden had, misschien was het beter die bij me te houden als er wat meer mensen binnen waren. Anders bleven we heen en weer lopen.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 12:27 ]

    Tom de Jong
    Ik keek om me heen en keek naar de mensen die samen met mij in de bus zaten. Ik had een hekel aan bussen, er waren altijd wel mensen die precies naast je moesten komen zitten terwijl er plek genoeg was. Gelukkig zat ik nu alleen en hield mijn grote roze koffer de stoel naast me bezet. Ik zat nu al tijdje in de bus en verveelde me, gelukkig was ik er bijna. Ik keek uit het raam en was in gedachte verzonken.. Ik schrok op en zag dat ik de halte voorbij reed. Ik zuchte diep, had ik ook weer. De volgende halte was gelukkig niet ver en stapte nu maar wel uit. Ik keek hoe laat de volgende bus terug ging, dat duurde nog een half uur.. Ik had de keuze om ongeveer 100 meter te gaan lopen of een half uur te wachten. Toch besloot ik maar te wachten, die koffer was veel te zwaar + me handtas die ook nog helemaal vol gepropt zat. Ik had nu toch alle tijd dus pakte me spiegeltje uit me handtas en keek hoe ik er uit zag. Natuurlijk zag ik er perfect uit, want ik ging niet eerder de deur uit voordat ik tevreden was. Het half uur ging best snel voorbij want ik zag de bus alweer aan komen rijden. Ik stapte in en na ongeveer 100 meter stapte ik ook weer uit. Ik moest om mezelf lachen, mensen zullen ook wel raar gedacht hebben. Ik liep naar het goeie huis en bekeek het even. Het was prachtig. Ik was benieuwd naar de mensen met wie ik nu ging samen wonen. Ik liep naar de deur en belde aan.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 12:35 ]

    foutje.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 12:35 ]

    Drew Sterling
    Met schokkende bewegingen komt de trein tot stilstand. Ik heb moeite mijn evenwicht te bewaren, dus grijp ik naar de dichtsbijzijnde stoel. De leerachtige stof kreukelt onder mijn vingers. Ik kijk om me heen, in de hoop dat niemand zag dat ik bijna viel. Twee rijen verderop zie ik drie meisjes me giechelend aan kijken. Ik schenk ze een glimlach, waarna ze allebei een rode kleur krijgen en hun blik afwenden. Zodra de deuren van de trein open gaan, lopen de mensen voor me de coupé uit en ik volg ze. Eenmaal buiten haal ik diep adem. Na een rit van bijna twee uur stroomt er eindelijk weer frisse lucht mijn longen binnen en ik geniet er van. Al lopend steek ik een sigaret op, ook dat heb ik gedurende die twee uur ontzettend gemist.
    Tien minuutjes later kom ik aan bij het huis. Er staat al een jongen van ongeveer mijn leeftijd buiten te wachten, dus ik twijfel er geen seconde over of ik wel bij het goede huis ben. "Hallo," begroet ik hem als ik dichterbij ben. "Heb je al in de plantenbak gekeken?" Ik herinner me de mail duidelijk, er stond in dat er een sleutel te vinden was in de platenbak.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Oh shit moet even soepje eten ben zo terug

    Ruby van Vorst
    Terwijl de deuren van de trein langzaam open gingen, kreeg ik een kriebel in haar buik. Hoe was ik in vredesnaam op het idee gekomen om in een studentenwoning te gaan wonen. Ik keek nu al uit naar het weekend, dat ik naar huis kon. Ik had de mail met daarin de gegevens uitgeprint en in mijn hand geklemd, bang hem te verliezen. Er stond dat ik bus 14 moest hebben, maar die zag ik net voor mijn neus weg rijden. "Godver.." Zonder uit te zoeken wanneer de volgende bus kwam, besloot ik te gaan lopen. Het was vast niet ver. Ik vulde de adresgegevens in en de navigatie gaf aan dat het ongeveer een half uurtje lopen was. Ik trok mijn 2 trolleys achter me aan en liep met muziek in richting het studentenhuis. De wandeling gaf me de tijd die ik nodig had om rustig te worden, want toen ik aankwam had ik er al iets meer zin in. Ik zag al schimmen binnen bewegen, dus drukte ik op de bel.


    The thing you do mean something to people -Ncis

    Lily Kate Johansen

    Nou daar ben ik dan onderweg in een niet al te schone bus, op weg naar mij zelfstandige studenten leven. Ik heb hier al zo lang op gewacht, mama wilde al sinds dat ik klein was, dat ik een Miss zou worden, nou dat is mij vorig jaar gelukt, en dan mag ik nu dus eindelijk gaan doen wat ik wil. Kinder verpleegkundige worden. Of nouja, eigenlijk wil ik het liefste danseres van beroep worden, maar het is zo moeilijk om daar werk in te vinden, dus daarom maar gekozen voor mijn tweede passie: kinderen. Terwijl ik verder in mijn gedachten zink, voel ik dat de bus met een ruk stilstaat. Ik kijk door de beslagen ruit, en zie dat ik hier uit zal moeten stappen. Snel pak ik mijn 2 grote roze koffers en mijn handtas, bedank de buschauffeur en stap uit. Een koude wind komt me tegemoet. Ik pak mijn mobiel en zoek even naar de mail die ik heb ontvangen met het adres. Na een paar minuten lopen, heb ik het huis al snel gevonden, en wow wat ziet het er mooi uit. Ik zie dat er twee jongens voor de deur staan en stap op hen af. 'Hoi, ik ben Lily, zijn jullie de eerste hier?' Ik neem aan dat ze toch wel hebben gelezen waar de sleutel ligt. Ik laat mijn koffers los en steek mijn haren in een slordige staart.


    Santino Lucas DiAngelo || Outfit

    Ik kijk naar Giovanni naast me die zijn blik strak op de weg houdt en een kleine zucht verlaat mijn lippen. Mijn vader wou persé dat er een van zijn hulpjes mee ging, omdat hij dacht dat iemand me wat aan zou doen in dit kleine land.. Het had een reden dat ik Italië verliet, maar oké.. Van alle mensen die hij tot zijn beschikking had moest hij ook persé Giovanni uitkiezen. De gozer die ik nog geen twee weken geleden een blauw oog sloeg. Ach, hij vroeg erom. Ik merk dat we de goede straat inrijden en snel doe ik daarom het zwarte jasje aan wat tot nu toe naast me lag.
    Hij parkeert al snel voor het huis en als mijn blik op het bordje met 63 valt knik ik even. 'Je weet dat je vader het er nog steeds niet mee eens is? Je kan nu nog terug...' mompelt Giovanni en ik kijk hem kort aan. 'Volgens mij boeit het jouw meer wat mijn vader denkt, dan mij..' zeg ik en zonder nog iets te zeggen stap ik uit de zwarte Mercedes en ik pak mijn matzwarte koffer snel. Ik laat de auto achter me en hoor hoe Giovanni snel weg rijdt. Daar ben ik ook weer vanaf. 'buonasera*' zeg ik met een kleine grijns. Ze waren vast slim genoeg om te bedenken dat het om een begroeting ging.
    Ik vis een sleutel uit de plantenbak en open de deur die ik open laat staan. Een van de vier achter me sluit het wel weer. Als ik binnen kom zie ik weer drie anderen. 'Goedenavond..' zeg ik, nu wel in het Nederlands. Mijn Italiaanse accent schemert er wat door, maar dat maakt mij niet heel veel uit. 'Ik ben Santino..' zeg ik met een kleine glimlach. Ik besluit mijn koffer gewoon even in de gang te laten staan en ik kijk de rest aan. Ik vroeg me kort af hoeveel er nog zouden komen, maar het was niet iets waar ik me heel druk om maakte..

    [*Goedenavond]

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 16:09 ]


    El Diablo.

    “If people do not believe that mathematics is simple, it is only because they do not realize how complicated life is.”
    - Chester Wellington


    Ik was al dagen aan het rondspringen en dat had mijn vader kapot geïrriteerd. Niet dat hij er geen begrip voor had, mijn enthousiasme had ik immers van hem, maar de opgeluchte lach die vanochtend rond zijn lippen had gestaan toen ik mijn koffers had ingepakt was me niet ontgaan. Het was natuurlijk ook wel wat om je dochter een hele zomer in huis te hebben terwijl ze normaal gewoon op kamers zat. Maar helaas was mijn vorige huurcontract opgezegd, hoewel het ook zeker een goede kant had.
    Met een grijns keek ik naar de mensen die zich voor de deur verzameld hadden en liep er met een vrolijke lach op af. Nog voor de deur zich achter de vier sloot stopte ik mijn voet tussen deur, want ik had echt geen zin om meteen weer aan te bellen. Ik duwde deur weer op en glipte naar binnen om daar even rond te kijken en vervolgens naar de groep die er al stond toe te lopen.
    "Goedenavond allemaal!" Zei ik toen ik bij ze stond terwijl ik ze een voor een nieuwsgierig bekeek. Tot mijn verbazing zat er een bekend gezicht tussen waardoor mijn gezicht nog meer oplichtte. Ik besloot mezelf nog even niet voor te stellen, aangezien ik heel benieuwd was of Drew me zou herkennen.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 13:41 ]


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Drew Sterling
    Zonder op een antwoord te wachten graai ik in de platenbak, waar tot mijn verbazing nog een sleutel in ligt. Ik had verwacht niet de eerste te zijn en achter de deur hoor ik al wat geluiden. Ik pulk wat aarde achter mijn nagels weg als ik voetstappen hoor. Een meisje komt op ons afgelopen. Ze stelt zich voor als Lily en ik schenk haar een vriendelijke glimlach. "Hey, ik ben Drew," stel ik mezelf ook voor. "Volgens mij zijn er al wat mensen binnen, maar de sleutel lag nog wel in de platenbak, dus ik weet het niet," antwoord ik op haar vraag. Net als ik me om wil draaien om de deur te openen, komen er nog twee mensen aan lopen. Een jongen en een wel heel bekend meisje. "Chester?!" vraag ik verbaasd. De laatste keer dat ik Chester zag was zo'n vijf jaar geleden. Ze was toen nog een jong meisje, maar de Chester die nu voor me staat is een prachtige, jonge vrouw.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 13:40 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Lily Kate Johansen

    De jongen stelt zich voor als Drew en schenkt me een glimlach. Drew pakt de sleutel uit de plantenbak, en net als hij de deur wilt openen, komt er een meisje met lange blonde haren aan lopen. Drew kent haar blijkbaar, want hij roept verbaasd haar naam. ' goedenavond, ik ben Lily, naar jou naam hoef ik niet meer te vragen, aangezien Drew die net al heeft gezegd' zeg ik vrolijk tegen haar. 'Nou drew ga je de deur nog open maken, het is erg koud hier buiten' vraag ik aan hem. Maar heb eigenlijk geen zin meer om op antwoord te wachten en ongemakkelijk bij hun gesprek te staan, dus pak ik de sleutel uit zijn hand, en maak de deur open. Ik laat hem maar eventueel open staan voor andere mensen. Binnen zijn inderdaad ook al een paar studenten. Dit soort momenten vind ik altijd eng, de angst wat anderen wel niet van mij zullen denken. Snel zet ik me erover heen en loop op hen af. 'Hoi, ik ben Lily'

    Noah van den Berg

    De blonde jongen gaf me een stevige handdruk en stelde zichzelf voor als Milan.
    Het blonde meisje was me een beetje aan het bestuderen en ik glimlachte naar haar. Zij stelde zichzelf voor als Yune en nodigde mij en Milan uit om binnen te komen.
    Ik volgde hen beide naar de woonkamer, waar de keuken bij aansloot. Meteen rende ik naar de koelkast met mijn rugzak. Deze opende ik en haalde allerlei flessen alcoholische drank uit mijn rugzak. Ik hou gewoon van een drankje af en toe en deze mensen lijken me nu al ontzettend leuk.
    'Champagne?' vroeg ik en hield triomfantelijk een fles in de lucht. Zonder op antwoord te wachten, zocht ik al druk in de keukenkastjes naar wijnglazen.
    Al snel vond ik deze en schonk ze tot bijna aan de rand vol.
    Toen hoorde ik een deurbel.
    Ik gaf Yune en Milan beide een glas en liep, met mijn glas nog in mijn hand, naar de voordeur en trok deze open.
    'Goedenavond huisgenoten!' riep ik vrolijk.


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    “If people do not believe that mathematics is simple, it is only because they do not realize how complicated life is.”
    - Chester Wellington


    "The one and only," grapte ik toen ik Drew verbaasd mijn naam hoorde uitspreken. Met een grote glimlach sloeg ik mijn armen om hem heen om hem even te knuffelen. Ik had hem in jaren niet meer gezien, want hoewel hij een van mijn broers beste vrienden was, was hij al lang niet meer bij ons thuis geweest.
    "We moeten dadelijk echt even bijpraten, ik ga namelijk eerst even mezelf aan iedereen voorstellen."
    Met die woorden glimlachte ik even naar hem en hoewel het me echt wel was opgevallen hoe goed hij eruit zag, zette ik die gedachten even aan de kant, eerst even de rest ontmoeten.
    In de verte zag ik mensen met champagne staan en aangezien ik op zich wel zin had in een glaasje liep ik op het meisje en de twee jongens af.
    "Hoi, ik zal me even voorstellen." Zei ik terwijl ik mijn hand uitstak. "Ik ben Chester."


    When time and life shook hands and said goodbye.

    Yune van Therme,
    Ik grinnikte zachtjes toen Noah meteen naar de keuken toe rende, er klonk wat gerommel van flessen voor hij terug kwam met goed gevulde champagne glazen. Hij had nog geroepen of iemand wilde maar blijkbaar had hij die keuze voor ons al gemaakt. Ik haalde mijn schouders op en keek Milan even grijnzend aan voor ik een slokje nam. Het was nog goede champagne ook. In de minuten daarne leek opeens heel het huis wel aan te komen, de deurbel ging meerdere keren en twee kwamen er de kamer al ingelopen. Blijkbaar hadden zij de sleutel wel gevonden. Opeens was ik heel blij dat ik dat ding weer terug gelegd had.
    Ik zwaaide kort naar de mensen die zich hadden voorgesteld als Lily en Santino. Santino was ook een vreemde naam, ik had het nooit eerder gehoord. 'Hey! Yune, aangenaam' glimlachte ik vrolijk. Ik keek kort even door me heen, hoewel ik net nog in alle rust door het huis heen had kunnen lopen was het nu een chaos van aankomende mensen en koffers.
    Nu pas viel me het briefje op de tafel op, ik had het eerder niet gezien. Nieuwsgierig pakte ik het op en las ik het door. De kamerindeling, blijkbaar sliep ik bij Chester. Ik hield het briefje de lucht in en zwaaide er even mee, 'De kamerindeling!' riep ik hard genoeg om door in ieder geval iedereen binnen was gehoord te worden. Een meisje met hoogblond haar kwam onze richting op gelopen. "Hoi, ik zal me even voorstellen." zei ze en ik schudde haar hand. "Ik ben Chester." zei ze. Oh! Dat was makkelijk. 'Hoi ik ben Yune en je toekomstige kamergenoot' zei ik lachend.

    [ bericht aangepast op 2 nov 2014 - 15:35 ]

    Tom de Jong
    Ik liep naar binnen en keek naar de chaos, wat een drukte was het ineens. Ik keek om me heen en zag behoorlijk wat lekkere jongens er tussen lopen. De meiden zagen er ook wel goed uit maar dat hoefde ik toch niks van te hebben. Ik hoorde een meisje roepen en bekeek haar, ze zag er wel schattig uit, het leek me een meid die nooit iemand kwaad zal doen. Ik liep naar haar toe 'nou tell me schat, waar slaap ik?' vroeg ik. Ik keek rond en dacht wat me voorkeur zal zijn.. Als het maar bij een lekkere man was.