Ralf Auron - 4th year Gryffindor – chaser
Ginny liet hem los en keek me even aan. Ik had niets te vertellen, zij ook niet. Had ik kunnen verwachten.
Voordat ik richting de twee personen toe kon lopen, zag ik een oranje harige jongen tussen komen en duwde hij Malfoy weg.
'Blijf van mijn zusje af, idioot! Was ik niet duidelijk!' schreeuwde Fred boos. Ik liet de pilaar los en keek nu Fred aan die heel woest leek te zijn. Waarom kon ik niet net als hem zijn? Zo dapper en verdedigend. Dapper. Ha.. Ha.. Waarom ben ik überhaupt een Gryffindor?
'Nou, misschien moet je haardost dan uitleggen. Zij kuste mij namelijk.' De woorden boorden pijnlijk in mijn ziel en het leek alsof hij mijn hart in elkaar sloeg. Het deed pijnlijker dan dat ik het dacht. Maar wat kon ik ook anders denken.. ik ben de laagste hier op school. Alle jongens hier op school is wel een concurrentie. Malfoy stond weer op van de vloer en Fred richtte een woedende blik naar Ginny toe. Ik leek volkomen onzichtbaar hierzo net als altijd, dus bleef ik ook zo staan. Niets is beter dan nu onzichtbaar worden.
'Was jij niet degene die Ralf naar George stuurde om ervoor te zorgen dat Malfoy niet in de familie kwam? Ik had dit niet van je verwacht. En ik had gehoopt dat je een betere smaak in jongens zou hebben,' zei Fred.
Draco stond op en keek Ginny even aan.
'Kan jij je niet gewoon met je eigen zaken bemoeien?' vroeg Draco. Ik schopte al mijn moed bij elkaar en trok mijn mond open om wat te gaan zeggen, maar Ginny was me al voor. Ik hield mijn hart vast bij haar volgende woorden.
‘Ik weet dat er geen goede woorden voor mijn daad zijn en ik weet dat ik alles verpest heb en ik weet ook dat wat voor broeder zuster band wij hadden; ook dat laatste verloren is.’ Met dat liep ze weg en liet ons alleen. Nog een pijnscheut dronk mijn voorhoofd in en verslagen duwde ik mezelf tegen de pilaar aan.
‘wat kon het anders?’ zei ik en liet expres de pijn in mijn stem los en mijn handen vormden een vuist. Ik heb mijn pillen nodig. Nu of nooit. Ik keek op en zag dat het niet lang meer zou gaan duren. En oh god: ik ben nog op Zweinstein terrein..
‘ik b-ben een afschuwelijke persoon. Ooit moest ze wel mijn ziel in stukken scheuren, voor onze eigen bestwil.’ Een paar tranen stroomden over mijn wangen en ik plakte mijn handpalm tegen mijn voorhoofd aan. Ik wist niet van waar die traan kwam: was het door de pijn of verdriet? Ik liet mijn voorhoofd gaan en met dezelfde hand grabbelde ik in mijn broekzakken en haalde de doosje met pillen tevoorschijn. Niets. Er zat niets in. Angstig gooide ik die op de grond en het leek alsof mijn hele lichaam begon te trillen terwijl de maneschijn langzaam in mijn ogen boorden waardoor ik wel verplicht was om naar de glinsterende knikken te gaan kijken. Natuurlijk. De laatste 16 pillen gooide ik ze allemaal tegelijk in mijn mond tot poging dat Ginny zou geloven dat ik van haar hield. Ja. Hield. Ik wist niet meer wat ik deed. Wat ik wel wist was dat ik achterover viel en tegen de muurtje aankwam. Ik kon nauwlijks op mijn benen staan. Het leek alsof iets of iemand al mijn ledematen een voor een aan het afsnijden waren.
‘g-ga naar binnen,’ murmelde ik tussen de harde geruis door die in mijn hoofd zich afspeelde. En voor ik het wist, was alles zwart voor mijn ogen.
Je mag hem wel een beetje besturen zodat het lijkt alsof hij veranderd. Aangezien Ralf nu knock-out is xq
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••