• De Australische Renee Young heeft het leven geschonken aan een Siamese tweeling met één lichaam maar met twee gezichten en twee breinen. 'Faith' en Hope' zijn amper vijf dagen oud en nu al spreekt men van een medisch wonder.
    De meisjes werden afgelopen donderdag zes weken te vroeg geboren via een keizersnede in Sydney. De kindjes lijden aan de zeldzame aandoening diprosopus ('twee gezichten', afgeleid van het Grieks). Er zijn nog maar 35 gevallen wereldwijd geregistreerd. In alle gevallen overleden de baby's vrij kort na de geboorte.


    Renee Young en Simon Howe kwamen er na een echo achter dat de tweeling die ze verwachtten in feite één kind bleek te zijn met twee symmetrische gezichtjes. Ondanks dat de artsen erop aandrongen om over te gaan tot het afbreken van de zwangerschap, zette het koppel dat al zeven kinderen had, toch door.

    Tweeling
    'Ook al is er maar één lichaam, voor ons is het een tweeling', verklaarde de moeder aan het magazine Woman's Day. 'Het zijn onze meisjes en we zien ze ontzettend graag.'

    De dokters staan in elk geval versteld van de progressie die de Siamese tweeling heeft gemaakt. Na vijf dagen konden ze zelfstandig ademen. Hoe het nu verder moet, is koffiedik kijken. Wellicht vormt eten toch een probleem aangezien Faith en Hope slechts over één slokdarm beschikken. De ouders hopen heel erg dat ze de baby's op termijn mee naar huis kunnen nemen.
    Bron: AD.nl

    Wat vinden jullie er van dat de ouders van deze meisjes er voor gekozen hebben om de zwangerschap voort te zetten?
    Ik vraag mij eigenlijk af wat voor leven deze twee meisjes krijgen, als ze hier mee kunnen opgroeien.

    Paracosm schreef:
    Ik weet niet exact wat ik er van moet denken –– aangezien ik me niet kan voorstellen hoe het is om in de schoenen van deze ouders te staan. Alhoewel ik het er op dit moment niet mee eens ben dat ze uberhaupt de zwangerschap hebben voort gezet –– beide kindjes lijden op dit moment hoogstwaarschijnlijk pijn en zullen zeer spoedig overlijden (wanneer je naar de andere gevallen kijkt) en dan is het voor deze ouders en de omgeving alleen maar moeilijker om afscheid te nemen.
    Daarnaast hik ik een beetje over de namen –– 'Hope' en 'Faith' zijn hoogstwaarschijnlijk alleen maar gekozen omdat ze deze aandoening hebben en niet omdat de ouders deze namen mooi vonden. Maar dat is dan wel weer 'n hele andere discussie (':


    wat was dit ookalweer

    Ik snap de ouders wel waarom ze hen liever in leven willen houden, het blijven tenslotte hun kinderen. Ik vrees er enkel voor dat ze zelf niet zo lang gaan leven


    Take me to wonderland

    Deze siamese tweeling is overleden.

    Het leven word je geschonken, op welke manier dan ook. Ik vind het heel goed dat deze ouders hebben doorgezet!
    Als ik in de schoenen van deze ouders stond, zou ik niet eens een keus hebben gehad denk ik. Om de bovenste reden. Je kunt niet beslissen over het leven van iemand anders. Dat is niet aan jou.

    Naar mijn idee is dat aan God.


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    Krull schreef:
    Deze siamese tweeling is overleden.


    Oh, had dit nog niet gelezen... Toch vind ik het goed wat deze ouders gedaan hebben.


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    ^ Ik ga niet eens de moeite doen om daar normaal op te reageren.

    @ Krull, eigenlijk had ik dat wel verwacht :c


    26 - 02 - '16

    Wel te verwachten, maar heel erg jammer. ;c


    Your make-up is terrible

    Ik vind het zielig voor hun. Maar ik hoop van harte dat ze in leven zullen blijven. Ik vind het juist lief van de moeder dat ze met haar zwangerschap doorging en niet meteen afbrak zoals vele andere moeders zullen doen. Het zal verschrikkelijk moeilijk zijn als ze dood gaan, maar ik vind het nog altijd beter dan abortus.

    Ik weet dat velen het niet met me eens zullen zijn, maar abortus is toch wel moord. Ik kan het me echt niet voorstellen dat iemand dood over leven kiest. Als je bv verkracht bent, heb ik zoveel liever dat je het kind houdt en voor adoptie geeft dan dat je het leven weigert. Het leven is mooi en iedereen -gewild of niet- horen een kans erop te hebben.

    Edit: awh nee. Ik lees nu pas dat ze dood zijn. Hoe zielig (no_chears)

    [ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 21:23 ]


    -

    Indis schreef:
    Het leven word je geschonken, op welke manier dan ook. Ik vind het heel goed dat deze ouders hebben doorgezet!
    Als ik in de schoenen van deze ouders stond, zou ik niet eens een keus hebben gehad denk ik. Om de bovenste reden. Je kunt niet beslissen over het leven van iemand anders. Dat is niet aan jou.
    Naar mijn idee is dat aan God.

    Maar je mag kiezen over je eigen leven, toch? Dus als er een celmassa in jouw baarmoeder zit dan mag je er ook voor kiezen om deze weg te laten halen.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Oberyn schreef:
    (...)
    Maar je mag kiezen over je eigen leven, toch? Dus als er een celmassa in jouw baarmoeder zit dan mag je er ook voor kiezen om deze weg te laten halen.


    Nee, ik vind van niet, want dan beslis je over twee levens.


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    Indis schreef:
    (...)

    Nee, ik vind van niet, want dan beslis je over twee levens.


    En wat als iemand zwanger wordt van haar verkrachter?


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Indis schreef:
    (...)

    Nee, ik vind van niet, want dan beslis je over twee levens.

    Het leeft nog niet. Er is een reden waarom er een grens is bij drie maanden in de zwangerschap.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Nu we toch de discussie aangaan over wanneer je een baby mag houden en wanneer je abortus moet plegen, mag ik een hele rare vraag stellen? :Y)

    Wat zou je doen als je aan het bevallen was, van een ongezonde baby. Verzin zelf maar wat er mankeerd aan de baby. Maar jij als moeder zijnde bent je eigen leven aan het verliezen (dit gebeurt soms bij bevallingen. Baby is gekomen, maar moeder is overleden). De dokters zeggen dat ze jou kunnen redden, maar dan zal de baby sterven. Of je geeft je eigen leven op voor die van de baby.
    Wat zouden jullie doen, zelf in leven blijven en de ongezonde baby laten sterven, of zelf sterven en de baby een leven bieden?

    Ik weet het, dit is een rare vraag. Maar het kwam zomaar bij me op en ik kon het niet laten 'm toch te stellen. :x


    En om eventjes OT te blijven:
    Ik vind het zielig dat de kindjes toch zijn overleden. Hoewel ik zelf niet snap dat de ouders toch de zwangerschap hebben doorgezet. Persoonlijk wil ik het zo'n kind niet aandoen om een leven te leiden (of lijden? Ik verwar het steeds :x) waarin ze continu worden aangestaard en het qua ontwikkeling denk ik best moeilijk zullen hebben.
    Maar het is ieder z'n eigen keuze, en dat respecteer ik ook. Vandaar ook dat ik het toch zielig vind voor de ouders dat ze hun kindjes zijn kwijt geraakt. Ondanks dat dit wel te verwachten was, gezien dat alle andere gevallen de kinderen ook zijn overleden.


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Ze hadden ze beter gewoon weggehaald, zielig misschien, maar wat voor een leven hadden ze gehad als ze hadden overleefd?

    Btw vind ik niet dat godsdienst hier ook maar enige inspraak in mag hebben. We leven in de 21ste eeuw, de ouders zijn de enige die hierover hebben te beslissen.


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Karthus schreef:
    Ik vind het zielig. :c


    That is a perfect copy of reality.