Dit had allemaal anders moeten zijn.
Ik had anders moeten zijn.
Hoewel jij alles ontkent, weet ik dat dit mijn schuld is.
Dit had kunnen zijn, wij hadden kunnen zijn.
We zworen om eerlijk tegen elkaar te blijven.
We zworen om elkaar te begrijpen.
Maar jij begreep mij niet.
En ik begreep mezelf niet.
Jij vertelde mij jouw geheim, en vroeg me of ik dan ook de mijne kon vertellen.
Ik zei dat ik dat niet wou, want ik wou je geen pijn doen.
Het geheim was dat ik in tweestrijd was.
En ik hield mezelf voor dat ik niet kon kiezen.
Maar ik had al gekozen.
Ik koos voor jou.
Ik moest alleen nog gedag tegen hém zeggen.
Niet wetend dat dat mijn grootste fout werd.
Want toen jij ons zag, was alles ineens voorbij.
Niet meer ons, niet meer wij.
Toen was het alleen nog maar jij.
Toen waren het alleen nog maar de verlangens naar jou.
Toen waren het alleen nog maar de onbeantwoorde Sms'jes.
En mijn eeuwige verlangens naar jou.
"I would have followed you, my brother... my captain... my king."
