Vreselijk schuldgevoel. - Stamcafé

Kennen jullie het gevoel dat je iets fout hebt gedaan en het niet terug kan draaien. En dan het moment dat je weet dat je het echt verpest hebt maar verder nog niemand weet. De spanning die dan in je lichaam zit voor reacties van anderen.

Dat gevoel heb ik zo vaak gehad. Ik heb een periode gehad dat ik nogal slechte dingen heb gedaan. Iedere keer als ik dan weer iets plaatste of zei tegen iemand nam dat gevoel me over. Dat ik iets slechts had gedaan en niemand het wist. En dat allemaal als reactie op angst.

En dan het moment dat ze erachter kwamen en ik alleen maar kon huilen. Niet perfect en rustig zoals je altijd leest in verhalen maar met luide snikken en watervallen die over mijn wangen liepen. Het enige wat ik dan wou was mezelf opsluiten niemand meer zien. Maar dat kon niet, ik moest naar hun toe komen, maar mijn ouders toe gaan, mijn vriendinnen, alles uitleggen en ze recht in de ogen kunnen aankijken.

Mijn vrienden en vriendinnen hadden andere problemen. Slechte cijfers, ruzie met iemand, moeite met een vak. Mijn problemen waren anders. Hoe hun populariteit of goede cijfers wouden wou ik alleen maar vergeven worden. Ondertussen ging het eigenlijk ook met mijn cijfers niet heel geweldig. Ik leerde niet meer en deed niet meer mijn best. Onvoldoendes bleven komen, ook voor vakken waar ik normaal geen moeite mee had. Ik kreeg te horen dat als ik zo door ging ik een kans had op blijven zitten. Wat ik echt niet wou.

Iedereen die op die momenten van me walgde. Hun, hun vrienden, docenten, mijn ouders, sommige vrienden. De enige die er altijd voor me is geweest is mijn zusje. Die altijd maar zei dat het goed zou komen en het niet erg was. Dat een negenjarige mij moet troosten om mijn fouten. Ik wil haar kunnen troosten en een goede zus voor haar zijn. Ze geloofde niet dat haar zus als dertienjarige zo iets heeft gedaan.
En eigenlijk zit het me voor mijn gevoel nog steeds achterna. Iedere keer als ik de personen zie die ik wat heb gedaan overneemt een gevoel van spijt me. Dat ik hun leven anders heb gemaakt, heb verziekt voor mijn gevoel. Dan zit ik op de fiets met de gedachte 'Als ik nu dood zou gaan, zou iemand me dan missen?' Ik heb hun leven zo gemaakt, waarom zouden hun het mijne dan niet verpesten. Ik ben nooit gestraft voor alles, hun zijn altijd aardig voor mij gebleven. Terwijl uiteindelijk ze diep in hun hart me vreselijk vinden.

Mijn bijdrage voor persoonlijke verhalen ^^
Het is misschien nog heftig maar voor mij hielp het eigenlijk heel erg om het op te schrijven.
Sorry als ie heel lang is

wat was dit ookalweer

Ik weet niet wat je hebt gedaan, maar ik weet wel dat niemand zo'n rottig gevoel verdient en dat zelfs als die mensen jou niet vergeven (als ze al boos op je zijn), je jezelf wel zou moeten vergeven.<3

You were born original, don't die as a copy.

Ik ken het gevoel en het is idd een kutgevoel, zeker als je jezelf wijs hebt gemaakt iets fout gedaan te hebben terwijl je eigenlijk niks hebt gedaan.
Veel sterkte ermee, en ik hoop dat alles goedkomt!

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Divergents schreef:
Ik weet niet wat je hebt gedaan, maar ik weet wel dat niemand zo'n rottig gevoel verdient en dat zelfs als die mensen jou niet vergeven (als ze al boos op je zijn), je jezelf wel zou moeten vergeven.<3

Pulsar schreef:
Ik ken het gevoel en het is idd een kutgevoel, zeker als je jezelf wijs hebt gemaakt iets fout gedaan te hebben terwijl je eigenlijk niks hebt gedaan.
Veel sterkte ermee, en ik hoop dat alles goedkomt!

wat was dit ookalweer

Dat is echt klote :c
misschien kan je er met iemand over praten die er echt verstand van heeft?
mijn pb staat in ieder geval altijd voor je open X

'The best way to predict the future is to create it'.

Het is vreselijk om je zo te voelen, maar je mag jezelf niet zomaar overal de schuld van geven. Sterkte ermee, het komt wel goed. Als je nood hebt aan een praatje, dan kan je altijd bij me terecht!

16 - 09 - '17

Nori schreef:
Dat is echt klote :c
misschien kan je er met iemand over praten die er echt verstand van heeft?
mijn pb staat in ieder geval altijd voor je open X

Foraoise schreef:
Het is vreselijk om je zo te voelen, maar je mag jezelf niet zomaar overal de schuld van geven. Sterkte ermee, het komt wel goed. Als je nood hebt aan een praatje, dan kan je altijd bij me terecht!

wat was dit ookalweer

Ik heb geen idee wat je gedaan hebt, maar het is duidelijk dat jij hierbij je eigen grootste vijhand bent. Niemand is boos op je, waarom zou je jezelf dan schuldig blijven voelen na al die tijd?
Ik ben er van overtuigt dat geen mens schuldgevoel hoord te hebben (tenzij je een moordenaar of verkrachter bent), misschien ben ik daar wel makkelijk in omdat ik mezelf dat al erg vroeg heb afgeleerd, maar toch blijf ik hierbij. Als ik jou was zou ik mezelf proberen te vergeven, en als iemand er ooit achter komt (zoals ik het begrijp weet niemand van je fouten) dan verondschuldig je je en zeg eerlijk hoe rot je je erover gevoeld hebt.

The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.