• Oke, waarschijnlijk is dit een heel vaag topic, dus ik snap het best als jullie t niet helemaal begrijpen. Zelf begrijp ik het ook niet helemaal, heh.
    Nja, ik heb nu alweer een halfjaar iets met mn vriend. Alleen vind ik hem de laatste tijd een beetje...apart doen. Maar dit komt ook deels omdat andere mensen dit zeggen, en dan ga ik weer twijfelen of me onzeker voelen ><.
    Mijn moeder vindt het bijv. raar dat, als we elkaar een dag niet zien, we elkaar pas 's avonds laat spreken. Voor mij is dit niet meer dan normaal, ik ben niet anders gewend. Maar toen ben ik er eens over gaan nadenken, en het viel me op dat we elkaar dan idd bijna niet spreken. Laatst, woensdag, dacht ik dat het eens leuk was om elkaar ook door de dag heen even een berichtje te sturen. Maar het dan gelezen wordt en je geen reactie krijgt, houdt het op... Gisteren had 'ie wiskunde olympiade 's middags. Ik was nog even bij hem thuis geweest, en fietste daarna met hem mee naar het station. Hij zou met een zgn vriend van hem gaan, nouja, een vriend is het niet echt.. Maar toen ging hij zoooo anders doen ineens! Sowieso weet ik van hem dat hij zich op school anders gedraagt dan dat hij zich bij mij gedraagt.. Hij zei eens dat hij bij mij zichzelf kan zijn, en hoe hij zich op school gedraagd dat dat niet de 'echte' hij is. Enfin, op het station zei hij bijna niks meer uit zichzelf tegen mij, het hele kwartier niet dat we moesten wachten. Alleen toen de trein kwam, maar toen had hij ineens zoooo'n haast, alsof de trein binnen 3 sec weer weg zou zijn ><. Ik vond dit alles niet zo leuk en was dus meteen weggelopen toen hij in de trein was, waar ik al heel snel spijt van had..
    Ik ben zelf best onzeker en ben best bang dat het ineens uit zal gaan, zoals het in mijn vorige relatie gelopen is (die jongen voelde poef ineens niks meer voor me na zo'n maand). Dit heb ik hem op de een of andere manier al eens verteld, en hij zei me toen dat ik daar niet bang voor moet zijn. Mja, je weet toch nooit wat er kan gebeuren :s. Mijn vriend is veel nuchterder dan ik en maakt zich waarschijnlijk ook niet zo veel zorgen, die doet gewoon z'n ding en ja... Ik pieker heel veel over dingen en denk goed na over wat ik doe, bang om fouten te maken.

    En hier word ik dus helemaal gek van. Sommige mensen zeggen dat ik me druk maak om niks en niet zo veel achter dingen moet zoeken. Maar ik zoek er niet echt iets achter, ik vind het vooral gewoon niet leuk. Wat is jullie mening hierover..?


    You're never fully dressed without a smile

    Ik zou het gewoon laten rusten. Je hoeft elkaar niet de hele dag door te spreken, dat is normaal. Als er echt iets is, zegt ie het vanzelf wel. Maar als je er echt mee blijft zitten zou ik het wel tegen hem zeggen. Het gaat waarschijnlijk gewoon onbewust.


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Menzel schreef:
    Ik zou het gewoon laten rusten. Je hoeft elkaar niet de hele dag door te spreken, dat is normaal. Als er echt iets is, zegt ie het vanzelf wel. Maar als je er echt mee blijft zitten zou ik het wel tegen hem zeggen. Het gaat waarschijnlijk gewoon onbewust.


    Je haalt me de woorden uit mijn mond. Veel sterkte.


    Some people are art and do art at the same time

    Ik zou met hem erover praten zodat hij ook weet hoe jij erover denkt. En voor de rest zoals hierboven al gezegd is je hoeft niet de hele dag met hem te praten.


    A friend is someone who knows the song in your heart and can sing it back to you when you have forgotten the words.

    [ bericht aangepast op 15 maart 2014 - 10:44 ]

    Menzel schreef:
    Ik zou het gewoon laten rusten. Je hoeft elkaar niet de hele dag door te spreken, dat is normaal. Als er echt iets is, zegt ie het vanzelf wel. Maar als je er echt mee blijft zitten zou ik het wel tegen hem zeggen. Het gaat waarschijnlijk gewoon onbewust.


    Nja oke, maar t is ook zo, bijv op zo'n dag als vandaag, eig elk weekend dat we elkaar de heele dag niet spreken, pas om 22.30 ofzo.. is dat normaal? ;#


    You're never fully dressed without a smile

    Louella schreef:
    Ik zou met hem erover praten zodat hij ook weet hoe jij erover denkt. En voor de rest zoals hierboven al gezegd is je hoeft niet de hele dag met hem te praten.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Weet je, het is heel simpel. Ik kan nu honderdduizend dingen zeggen, maar dat veranderd jouw gevoel niet. Als het jou niet lekker zit, zou ik met hem gaan praten. Misschien heeft hij niet eens door dat jij er zo van streek van bent, misschien zit hij zelf ook ergen mee. En ik begrijp je onzekerheid ook al te goed, een gebroken hart vind niemand leuk. Maar als het zo door gaat -en jij dus niet gelukkig bent- is het dat dan wel waard? Want als ik het zo lees zit er al een klein scheurtje in je hart.
    Heel veel succes ermee!


    I'll lick the poison from right off your kiss

    Baixue schreef:
    (...)

    Nja oke, maar t is ook zo, bijv op zo'n dag als vandaag, eig elk weekend dat we elkaar de heele dag niet spreken, pas om 22.30 ofzo.. is dat normaal? ;#


    Iedereen heeft een andere definitie van normaal. Het gaat er juist om of jij het normaal vindt en vooral of jij het fijn vindt. Zo ja waarom zou je er dan iets aan veranderen? Zo nee dan zal ik als jou was met hem erover gaan praten.


    A friend is someone who knows the song in your heart and can sing it back to you when you have forgotten the words.

    Is dat anders dan anders? Want uit je verhaal maak ik op dat alles nog hetzelfde is als in de afgelopen maanden, alleen dat je meer bent gaan twijfelen door dingen die andere mensen zeggen. Een aantal daarvan zijn toch wat vreemd. Zo zie ik niet helemaal in waarom het raar zou zijn als je elkaar pas in de avond spreekt op een dag waar je elkaar niet ziet. Het is meestal onverstandig om te kijken naar wat "hoort", want dat verschilt per persoon en per relatie.


    quidquid excusatio prandium pro

    Okammy schreef:
    Is dat anders dan anders? Want uit je verhaal maak ik op dat alles nog hetzelfde is als in de afgelopen maanden, alleen dat je meer bent gaan twijfelen door dingen die andere mensen zeggen. Een aantal daarvan zijn toch wat vreemd. Zo zie ik niet helemaal in waarom het raar zou zijn als je elkaar pas in de avond spreekt op een dag waar je elkaar niet ziet. Het is meestal onverstandig om te kijken naar wat "hoort", want dat verschilt per persoon en per relatie.


    Hmm oke, dat idee heb ik nu ook. Alleen is het vervelend dat mn moeder BLIJFT zeggen dat 'het niet normaal is':s ik word er echt helemaaal gek van. Mja daar moet ik me denk ik gewoon overheen zetten..


    You're never fully dressed without a smile

    Baixue schreef:
    (...)

    Hmm oke, dat idee heb ik nu ook. Alleen is het vervelend dat mn moeder BLIJFT zeggen dat 'het niet normaal is':s ik word er echt helemaaal gek van. Mja daar moet ik me denk ik gewoon overheen zetten..

    Moeders hebben hebben het ook niet altijd bij het rechte eind.
    Bovendien is elke relatie anders. Ikzelf praat heel veel met m'n vriend, van zodra we tijd hebben tot het moment dat we echt gaan slapen. Sommige mensen hebben genoeg met alleen de avond. Als dat van het begin zo was, zou ik me geen zorgen maken en zeker niet meer gaan opdringen. Blijkbaar is hij iemand die toch nog wat vrijheid nodig heeft binnen een relatie.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Ik spreek de jongen waar ik mee date/flow (hoe je het ook wil noemen) ook niet de hele dag door. Meestal app ik hem of hij mij even voor ik ga slapen, ik kan altijd toch rustiger slapen als ik weet dat het goed met hem gaat.


    Firm believer of all that is magic

    Zoals bij elk topic over een relatie:
    Praten.


    I live for the applause, you will die for it.

    Mannen zijn ondoorgrondelijke wezens, net zoals mannen dat over vrouwen denken.
    Onze manier van denken is nu eenmaal anders.
    De waarheid is dat je misschien nooit écht zal weten of je er iets achter moet zoeken, tot er echt bewijs van is en het misschien te laat is.
    Want voor hetzelfde geld is er helemaal niets aan de hand en zit hij gewoon zo in elkaar.
    Ik zou hem niet recht confronteren met je onzekerheid, want dat schrikt hem misschien af.
    Ik zou voor de subtiele manier gaan en voorzichtig duidelijk maken dat je het fijn vind om ook overdag af en toe een smsje te ontvangen van hem.
    Doe dat bijvoorbeeld door te laten vallen dat zijn smsjes je altijd doen glimlachen en dat de dag op slag beter word na zijn sms.
    Stuur overdag zelf ook eens een smsje, maar niet zomaar een vaag 'hey jij' berichtje, maar een verassend berichtje.
    Ik weet niet hoe oud jij en je vriend zijn en of jullie al dan niet al seks hebben, maar indien dat wel het geval is kan je hem ook onverwacht een erotisch getint smsje sturen. 'Dat hoeft niet meteen sexting te zijn, maar iets suggererend en grappig is ook goed. Iets wat zijn aandacht trekt en waar hij het niet op kan laten terug te sturen.
    Na een tijdje gaat dat overdag smsen misschien wel vanzelf :)
    En verder moet je niet vergeten dat als je in een lange relatie zit, je soms een beetje uitgepraat raakt.
    Dat is op zich geen probleem, maar het is normaal dat je soms niet goed weet wat te zeggen en niet ieder detail van je dag meteen naar elkaar smst.
    En tsja, jongens willen zich vaak nu eenmaal stoerder voor doen bij hun vrienden, dat is nu eenmaal zo.

    Of er ook echt iets met hem aan de hand is of niet, kunnen wij je helaas niet vertellen.
    Dat weet alleen je vriend zelf waarsschijnlijk.


    Failure is the opportunity to begin again, more intelligently.

    Weet je wat het is?
    Soms zit je gewoon even in een dipje en dat gebeurd vaker. Maar na een tijdje gaat die dip over en krijg je alleen maar een nog groter hoogte punt. Ik zou me er zelf niet zoveel zorgen over maken. Als er echt iets was dan had hij het al wel verteld right? Maar als je je er echt heel erg rot over voelt dan zou ik het er met hem over hebben u know?


    Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.