• Precies wat de titel zegt, ik ben verward. En ik moest het even kwijt en heb er een gedicht van gemaakt. Ik ben niet zo heel goed met dichten, vind ik zelf, maar ik wilde het toch met jullie delen. Gewoon, omdat dat kan en ik een reactie altijd wel kan waarderen.


    Verward

    Met grote ogen
    Kijk ik geboeid toe
    Naar wat er voor mij afspeelt.

    Raak ik betrokken
    Bij het spel
    En maak ik mee wat er gaande is.

    Het raakt me,
    Het maakt me overstuur.
    Het draait me,
    Wat doe ik hier?

    Huilend en sniffend
    Uiteindelijk is het over
    En kan ik gaan.
    Beseffende dat wat er gebeurt is
    Nog meerdere jaren door zal gaan.

    Tenzij ik een ander pad in sla,
    En dan niet zeker ben van mijn weg
    Niet zeker ben van mijn toekomst
    En niet zeker ben van pech.

    Ik weet niet meer wat ik doen moet
    Dat wat fijn is, of dat wat goed is
    Plezier, of tegenzin.
    Maar doorgaan zal ik wel moeten
    Nu de eerste stap is gezet.
    Nu het klokje tikt.


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Naw vind het alsnog mooi geschreven Yolanda!
    Hoop dat je je nu wat minder verward voelt (:

    Apricity schreef:
    Naw vind het alsnog mooi geschreven Yolanda!
    Hoop dat je je nu wat minder verward voelt (:


    Nee, ik ben nog steeds verward. Want ik weet gewoon niet wat ik doen moet. :p
    En dankjewel! (:


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Mooi geschreven! Stiekem ben ik nu toch wel nieuwsgierig waar je de inspiratie uit hebt gehaald (:


    ars moriendi

    Ik vind het heel goed gedaan!


    Alleen maar tranen van geluk

    Ribery schreef:
    Mooi geschreven! Stiekem ben ik nu toch wel nieuwsgierig waar je de inspiratie uit hebt gehaald (:


    Ik denk ook voor een groot deel je gevoelens, toen ik een keer heel erg verdrietig was heb ik met tranen in m'n ogen in het Engels
    een gedicht/liedje geschreven dat ook nog best wel goed gerijmd en alles was haha als ik nu geforceerd iets moet schrijven ben ik daar
    veel slechter in.

    Apricity schreef:
    (...)

    Ik denk ook voor een groot deel je gevoelens, toen ik een keer heel erg verdrietig was heb ik met tranen in m'n ogen in het Engels
    een gedicht/liedje geschreven dat ook nog best wel goed gerijmd en alles was haha als ik nu geforceerd iets moet schrijven ben ik daar
    veel slechter in.

    Ja dat begrijp ik, maar ik bedoelde eigenlijk de situatie (;

    [ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 22:31 ]


    ars moriendi

    Ribery schreef:
    Mooi geschreven! Stiekem ben ik nu toch wel nieuwsgierig waar je de inspiratie uit hebt gehaald (:


    Ik speel nu al bijna 7 jaar accordeon (dus sinds mijn 10e, zegmaar) en heb altijd van de beste docent uit NL lesgehad. (Vinden wij thuis tenminste. Ik ben nog geen betere tegengekomen. )En we konden het altijd zeer goed vinden. Nu wil ik naar het conservatorium, en wil het conservatorium dat ik les krijg van hun docent. Nu had ik hem al ontmoet en het klikte niet zo heel erg goed. Hij vind mij geweldig en ik vind hem maar niets. En vanavond heb ik voor het eerst les gehad van hem. In één woord: Ver- schrik- ke- lijk!
    Hij wil dat ik per se doe wat hij zegt, en hij kan zijn eigen mening niet eens beargumenteren. Hij is ook totaaaaal anders dan de docent die ik eerst had. Toch is hij wel goed genoeg hoor, anders zou hij niet op het conservatorium lesgeven. Maar nu moet ik dus kiezen: Naar het conservatorium gaan en deze docent voor 5 jaar behouden, en dan wél de sociale contacten op het conservatorium zelf hebben (ik zit al sinds mei thuis, door omstandigheden met leerplichtambtenaar, denk je dit wel even in). Of terug gaan naar de docent die ik had (die ook nog eens mij op een hoger niveau zal kunnen helpen, en waarmee het ook nog eens klikt) maar dan niet naar school gaan want hij geeft geen les meer op het conservatorium. Dus dan is het thuisstudie (wat ik al doe) en dan wanneer ik er klaar voor ben, alleen even naar het conservatorium gaan om mijn diploma op te halen.
    Dus ik weet niet wat ik wil. *sigh*

    Applaus als je je weg door mijn woorden hebt weten te vinden, want het verbaasd me niets als ik het misschien een beetje raar opgeschreven heb. Gebeurt soms. :')


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Gibbs schreef:
    (...)

    Ik speel nu al bijna 7 jaar accordeon (dus sinds mijn 10e, zegmaar) en heb altijd van de beste docent uit NL lesgehad. (Vinden wij thuis tenminste. Ik ben nog geen betere tegengekomen. )En we konden het altijd zeer goed vinden. Nu wil ik naar het conservatorium, en wil het conservatorium dat ik les krijg van hun docent. Nu had ik hem al ontmoet en het klikte niet zo heel erg goed. Hij vind mij geweldig en ik vind hem maar niets. En vanavond heb ik voor het eerst les gehad van hem. In één woord: Ver- schrik- ke- lijk!
    Hij wil dat ik per se doe wat hij zegt, en hij kan zijn eigen mening niet eens beargumenteren. Hij is ook totaaaaal anders dan de docent die ik eerst had. Toch is hij wel goed genoeg hoor, anders zou hij niet op het conservatorium lesgeven. Maar nu moet ik dus kiezen: Naar het conservatorium gaan en deze docent voor 5 jaar behouden, en dan wél de sociale contacten op het conservatorium zelf hebben (ik zit al sinds mei thuis, door omstandigheden met leerplichtambtenaar, denk je dit wel even in). Of terug gaan naar de docent die ik had (die ook nog eens mij op een hoger niveau zal kunnen helpen, en waarmee het ook nog eens klikt) maar dan niet naar school gaan want hij geeft geen les meer op het conservatorium. Dus dan is het thuisstudie (wat ik al doe) en dan wanneer ik er klaar voor ben, alleen even naar het conservatorium gaan om mijn diploma op te halen.
    Dus ik weet niet wat ik wil. *sigh*

    Applaus als je je weg door mijn woorden hebt weten te vinden, want het verbaasd me niets als ik het misschien een beetje raar opgeschreven heb. Gebeurt soms. :')

    Jeez, wat een tweestrijd. Ik begrijp helemaal dat je nu geen idee hebt wat je moet doen. Ik kan niet voor je kiezen omdat ik niet in de situatie zit en je niet persoonlijk ken, maar ik kan je wel meegeven dat contact met medestudenten op school echt goud waard is op opleidingen. Zelfde interesses, zelfde golflengte.. Onderschat het niet, daar maak je meestal vrienden voor het leven (:

    Nu ik dit weet lees ik het gedicht weer op een hele andere manier. Knap gedaan hoor! Heel veel succes met je keuze.


    ars moriendi

    Ribery schreef:
    (...)
    Jeez, wat een tweestrijd. Ik begrijp helemaal dat je nu geen idee hebt wat je moet doen. Ik kan niet voor je kiezen omdat ik niet in de situatie zit en je niet persoonlijk ken, maar ik kan je wel meegeven dat contact met medestudenten op school echt goud waard is op opleidingen. Zelfde interesses, zelfde golflengte.. Onderschat het niet, daar maak je meestal vrienden voor het leven (:

    Nu ik dit weet lees ik het gedicht weer op een hele andere manier. Knap gedaan hoor! Heel veel succes met je keuze.


    Haha jaa, het is vet moeilijk. En dan nog met alle andere kopzorgen van alles wat er het afgelopen jaar gebeurt is, is het best kut om dit er ook nog eens bij te hebben.
    En inderdaad, ik mis sowieso wel het omgaan met mensen op een school en daar vrienden maken, en wat je zegt: contact met medestudente met dezelfde interesses etc is ideaal.
    Maar ik kan gewoon níét door een deur met de docent. Hoewel dit de eerste keer les was, en ik het in ieder geval nog een maand uit zal houden zodat we beiden aan elkaar kunnen wennen. Ik hoop tenminste dat we aan elkaar kunnen wennen en uiteindelijk met elkaar door een deur kunnen, want hij bepaalt of ik het conservatoriumdiploma uberhaupt haal of niet. En dat is daar vaak een kwestie van of hij mij mag of niet.
    Ugh, vreselijk gewoon. :'D

    En dankjewel, hopelijk komt het allemaal goed. Maar dat komt het ook wel, denk ik. Het duurt alleen een tijd. :p


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •