Nu ik voor de zoveelste dag in mijn eentje zit te kniezen, bedacht ik me dat het misschien wel een goed idee zou zijn om Quizlet als hulplijn in te schakelen, dus vandaar dit topic. Bij deze wil ik ook even iedereen die niet zit te wachten op pessimistisch gezeur alvast aanraden deze pagina te verlaten. (:
Goed. Om het even simpel te zeggen zit ik gewoon echt niet lekker in mijn vel. Voor de vakantie was het allemaal wel te overzien, omdat ik het niet druk had met school en uitkeek naar het feit dat ik vier dagen naar Londen ging. In Londen heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad en daar heb ik dan ook niets over te klagen. Helaas is dat, op een feestje tijdens oudjaarsavond na, het enige wat ik deze vakantie heb meegemaakt. Op zich is dat niet zo erg, omdat ik me normaalgesproken wel goed weet te vermaken, maar doordat het op mentaal vlak niet goed met me gaat, vind ik het alles behalve fijn om de hele dag thuis te zitten. Mijn ouders zijn allebei heel de week van 9 tot 6 aan het werk en alle vriendinnen die met me af wilden spreken, hebben me uiteindelijk laten weten dat ze toch geen tijd voor me hebben. Ik zit nu vast in een vreselijke routine van mezelf dwingen om te bewegen, huishoudelijke klusjes doen en vooruit werken voor school. Daarnaast ben ik rond aan het bellen naar allerlei maatschappelijke hulpinstanties en al die onzin, omdat ik inmiddels al drie maanden aan het knokken ben om in een behandelingsproject of iets dergelijks terecht te komen. Kortom: ik doe iedere dag hetzelfde en ben continu aan het denken over hoe slecht ik me voel. Ik voel me namelijk gewoonweg in de steek gelaten door mijn vrienden, praat mezelf aan dat ik niet goed genoeg ben voor anderen en bedenk me iedere keer hoe fucked up het is dat ik me het grootste gedeelte van de tijd zo moedeloos en klote voel. Ik doe er alles aan om mijn gedachten te verzetten door mezelf bezig te houden, maar twee weken lang het huis schoonmaken en bijna iedere dag drie kwartier de hond uitlaten, gaat ontzettend vervelen. Daarnaast vind ik het ook ongelooflijk frustrerend om te zien wat voor hoopje ellende ik ben geworden. Ik doe heel erg mijn best om dit voor mezelf en anderen te verbergen, maar nu ik constant alleen ben, word ik er heel de dag mee geconfronteerd. Knettergek word ik ervan. Ik had me namelijk voorgenomen om in 2014 de schakel om te zetten en te vechten om weer te worden wie ik was, maar ondanks dat ik het niet hardop toe wil geven, zie ik nu dat het alleen maar bergafwaarts gaat. En nu moet ik weer bijna huilen en ik ben het helemaal beu en bah. :c
Ik heb nu nog vier dagen vakantie en ondanks dat het haast onmogelijk lijkt, wil ik er op de één of andere manier toch nog van genieten. Hebben jullie misschien wat tips voor me?
If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.
