goed weer een zeik bericht...
vandaag dus een aanvaring gehad met een mannelijk klasgenoot hij vond het nodig om een stoel in mijn enkels te parkeren, waarop ik hem met een grapje liet weten dat ik daar niet zo van gediend was. nog nooit problemen gehad met die jongen. begint meneer ineens te roepen dat ik een jankert ben een k dikke vet zeug. waarop ik hem wederom wilde uitleggen dat ik het gewoon niet normaal vind wanneer hij een stoel door mij heen probeert te duwen. wederom een hoop gescheld met pijnlijke hard aankomende woorden die ik hier net ga herhalen.
waarop ik zacht zeg, wat natuurlijk ook niet juist was van mij, je moeder... het was gewoon een reactie op de pijnlijke woorden en beschuldingen die hij mij toeriep om niets.
komt hij terug door de gang het klaslokaal in en grijpt hij naar mijn keel, om echt te knijpen (hij had mij beet en heeft pijnlijk in mijn keel geknepen wat resulteerde in een blauweplek op mijn hals). een klasgenoot sprong er tussen en trok hem mee onder luid gescheld en nog hardere woorden.
ik vind niet dat ik het verdiende om zo fysiek aan gevallen te worden. we zitten in een 20+ klas op een zorg opleiding, hoe durf je zo agressief te zijn!
ik het aangekaart bij de leraar die mij ook naar de concerge stuurde, om 14:00 zouden we een gesprek krijgen want tja het moest en zou vandaag nog de lucht uit zijn. kom ik om 14:00 bij de desbetreffende docent zegt ze mij dat ik en hij allebij naar huis moeten. dat we morgen om 9:30 een gesprek krijgen met de directeur. dat was letterlijk het enige wat ze zei want ze moest naar een klas toe.
ze liet me daar flabbergasted staan... ik heb het aan de concerge (diep in tranen, heel erg geraakt) gevraagd en die verklaarde dat het protocol was bij onwenselijk gedrag.
Ik weet dat ik niet je moeder had moeten zeggen, maar met de dingen die hij riep was het ook maar een reactie die eruit floepte. ik vind niet dat iemand dan fysiek mag worden en zeker niet mijn keel dicht mag knijpen. daarnaast heb ik verstikkings angst.
en ik vind het al helemaal niet correct dat het slachtoffer inprinciepe ook word gestraft, zonder gesprek, zonder verdere uitleg en totaal aan haar lot word over gelaten. godzijdank heb ik getuigen en ik zit na te denken over een aangifte.
wat vinden jullie?
edit: om 14:00 was bij ons een kerst brunch waar ik ook aan had mee betaald.
Edit2:
Vandaag gesprek gehad met mijn mentor en de teamleider... ik dacht dat de jongen in kwestie er ook bij zou zijn, maar nee. Niemand had mij gezegd dat ik ook vanmorgen (van half 9 tot half 10) niet welkom was in de les. Dus toen ik zat te werken in de les werd ik dus weg gestuurd, ik moest maar kijken wat ik deed en werd gewoon letterlijk de regen ingestuurd. Wat ik had begrepen dat ik de laatste uren niet meer welkom was.
Ik was midden in het openleercentrum (de algemene computer ruimte van school) aangesproken en toen brak ik. Ik heb gehuild (iets wat echt niet iris is), ik voelde mij echt voor lul staan, ik kan dan ook niet begrijpen dat ze mij niet even mee hebben gevraagd naar een kantoortje.
Van alle kanten word ontkent dat ze mij in de kou hebben laten staan. Terwijl het duidelijk was dat ik niet wist dat we vanmorgen niet welkom waren. Ze had in minder dan een minuut gezegt en geen ruimte gelaten voor vragen.
Om half tien mij gemeld bij de info desk zoals afgesproken en toen het gesprek ingegaan. Mijn mentor kwam pas na 10 min binnen (dus telaat). Zegt ze serieus tja time flies when you having fun... Ik werd in dat gesprek aan gesproken op mijn houding... wat mijn mentor letterlijk zei: "Ja in het openleercentrum zag ik oprecht verdriet, en nu zit je hiet haast triomfantelijk". Iets wat totaal niet klopte! Ik barste natuurlijk gelijk weer in huilen uit en heb haar kalm (Maar met heel veel verdriet) verteld dat ik niet zie hoe ik hier triomfantelijk over kan zijn. Ik kan hier niets aan winnen, ik niet en die jongen niet... Er werd geen excuses gemaakt, eigenlijk werd het onderwerp gewoon gepasseert.
Ik heb het verteld precies zoals ik denk dat het is gegaan, ook hierbij verteld dat mijn opmerking ''je moeder'' niet correct was. Maar dat deze uitspraak volgde op een emotie van gekwetstheid. Ik heb mij open en eerlijk opgesteld, heb geen verwijten gemaakt en bij alles gezegt: Ik vind, of ik heb het gevoel dat of naar mijn gevoel.
Om 10 uur moest die jongen dus opgesprek en werd ik weg gestuurd dit keer wel naar het openleercentrum. Eigenlijk zat ik zo vol emoties (ik heb vannacht ook niet geslapen) dat ik geen werk heb verricht. Ik kon nauwelijks een tekst normaal lezen.
De teamleider zei tegen mij dat hij drie stukken heeft waar hij naar moet handelen, mijn persoonlijk verhaal, de veiligheid van mijn klas en de veiligheid van school. Hier heb ik begrip voor... maar in dit geval heeft hij enkel mijn verhaal aangehoord.
De sanctie is dus... dat ik EN die jongen voor 2 dagen zijn geschorst. In de vakantie moet ik een opdracht maken die ik over de mail krijg op gestuurd en pas na de vakantie volgd een gesprek met ons beide waarin we dus het moeten oplossen.
Ik voel mij echt slachtoffer van de acties van die jongen, hij valt mij fysiek aan, maar omdat ik alleen je moeder had gezegt heb ik dus ook een straf ontvangen. Ik voel mij bedreigd, maar eigenlijk kan ik ook geen stappen ondernemen richting politie en aangifte.
Want dit betekend dat we nog een procedure in moeten op juridisch gebied, wat een oplossing niet ten goede komen en na de vakantie dus ook niet kan worden opgelost. Dit kan dus gevolgen hebben voor mijn opleiding.
Ik ben ten einde raad, kapot en emotioneel uitgeput. Ik weet het niet meer jongens... Ik ben blij dat ik 3 januari al naar een psychologe moet vanwegen mijn neurologische uitvals verschijnselen. Ik red het nog wel tot dan... maar echt... alles word teveel.
Ik ben geen opgever en ik zeg vrijwel nooit dat ik het niet meer aan kan... maar ik heb 2 jaar geleden in een depressie gezeten en dit voeld exact het zelfde. Ze hebben mij letterlijk weer een depressie ingestompt.
Edit3:
De opdracht:
19-12-2013
Uitnodiging 8 januari 2014 om 8.30
Plaats; Vijf Meilaan
Beste Iris,
Naar aanleiding van het incident dat plaats vond met jou en Iris op 18-12-2013 aan het eind van de les bij docent 1 hebben wij het volgende afgesproken.
Op 8 januari hebben Naamjongen en jij een gesprek met mij erbij. Tijd 8.30 uur
Dit gesprek wordt door jullie beiden voorbereid en heeft als doel; Relatie herstel.
Je maakt een plan.
Het plan bevat voornemens hoe je het gesprek zult gaan voeren. Wat is je doel, op welke wijze ga je dit doel bereiken.
Hierin kom je met voorstellen voor afspraken met jezelf en de ander op welke manier jullie verder deze studie doorlopen met elkaar.
In dat plan maak je ook duidelijk op welke manier jij er voor zorg draagt dat de veiligheid en rust in de klas hersteld wordt.
Het doel van het gesprek is relatie herstel; denk er goed over na wat je hiervoor nodig denkt te hebben en verwerk dat in je plan.
Vriendelijke Groet
Naam mentor
Edit 4:
De officiële brief dat ik ben geschorst van wege het dreigen met woorden of fysiek geweld... toch knap dat 'Je moeder' dreigen is.
[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 22:10 ]
Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.
een ROC in leiden. school zegt dus, als ik niets had gezegd had het niet geescaleert. Ik ben het met hen eens, en gaf dit tijdens het melden ook al aan, dat het niet juist van mij was om je moeder te roepen. maar als je hem had gehoord de dingen die hij riep... dan zou je het begrijpen. toch valt het niet goed te praten en als hij mij de kans had gegeven voor hij mij daadwerkelijk aanviel had ik daar ook oprecht mijn excuses voor gemaakt.