Valse vriendenkring (?) - Liefde, Vriendschap & Familie

Mijn vriendenkring blijkt nu niet zo leuk te zijn als ik dacht. Ik dacht dat ze me mochten om wie ik ben. Mooi niet dus...

Het begon allemaal eigenlijk in het begin van dit schooljaar.(voor de mensen die m'n andere topic over die pesters hebben gezien: het is niet m'n geluksjaar) Vanaf een bepaald moment begonnen ze me te negeren; wat ik ook zei of deed, het maakte niks uit. Iedereen ging gewoon door met haar conversatie zonder te laten merken of ze me überhaupt gehoord hebben.Dat ik 's ochtends bijna een vol uur alleen op de 'speelplaats' moet wachten, omdat de ideale vriendenkring dat uur buiten de poort blijft staan tot 2 minuten voor de bel gaat om op de laatsten te wachten maakt hen niets uit. Als ik even weggeroepen wordt, zien ze er geen erg in weg te lopen zodat ik hen zeker niet meer vind, maar ho maar, als het over iemand anders gaat. Dan is het : "Ilke, de pot op, je kan zelf alleen gaan ook," Of "Kun je niet nog even wachten?" Altijd dat gesneer. Maar tot daar aan toe, ik begreep nou eenmaal wel dat het zo moest zijn, volgens de 'hiërarchie' in de groep. Het was gewoon normaal, nooit heb ik er aandacht aan besteed en als een bezorgde leraar me om mijn vriendengroep vroeg, wees ik hen meteen aan. Dat ik ben beginnen inzien dat ik eigenlijk het vijfde wiel ben in de groep besef ik pas een weekje, hieronder kun je ook lezen waarom.

In de week voor de herfstvakantie begonnen ze die al helemaal vol te plannen met afspraken en na elke afspraak werd er in onze groep rondgevraagd : "Jij komt toch ook wel? Zaag bij je ouders want je moet komen!" Aan iedereen vroegen ze dat, behalve aan mij. Dat kon ik nog wel hebben. Gedurende de hele vakantie heb ik geprobeerd om via sms een gesprek te voeren. Van niemand heb ik enige reactie gekregen. Nogmaals : tot daar aan toe, dacht ik zo, ze zullen het druk hebben. Maar donderdagavond (de avond van Halloween, dus) komen ze doodleuk aanbellen. Snoep of poets! Over een poets bakken gesproken Waarbij ze het nodig vinden om verscheidene keren goed luid te zeggen hoe leuk de afgelopen dagen wel niet waren en dat ze dat veel vaker moeten doen. Dat vond ik er dus over; eerst sluiten ze me uit om me daarna in te komen wrijven hoe leuk alles wel niet is, als ik er niet bij ben.

Persoonlijk heb ik het wel even gehad met hen. Maar ja, als ik hen niet meer heb sta ik zo forever alone op de 'speelplaats' en zouden die vijfdejaars wel eens mooi de kans kunnen zien om hun spelletje 'stomme derdejaars pesten' te hervatten.

Ik weet echt niet meer wat te doen. Des te meer omdat ik er thuis niet over kan praten. Wat ik ook zeg, of het nou bij mijn moeder, vader of nu zelfs al grootvader is, het is altijd verkeerd. Wat moet ik nu? Soms wil ik echt dat ik niet zo laf ben en gewoon een punt achter dit leven kan zetten.

---

Nowadays we all cry in colours of silver and gold.

Ga op zoek naar andere mensen en maak daar een praatje mee, want als ik het allemaal zo lees begrijp ik dat ze geen moer om je geven.
Daarom heb ik ook maar weinig vrienden, omdat mensen mij ook altijd laten vallen.
Je kan beter 1 goede vriend hebben, dan 10 nep-vrienden.

Dit is echt kut, ik heb zelf zo'n periode gekend en dus weet ik hoe je je voelt. Eerst negeer je het, maar dan begin je het je echt aan te trekken en word je het beu. Ik was bij momenten ook alleen als een vriendin van een klas hoger op stage was, maar als zij er was had ik wel iemand al had zij ook wel liever haar momenten met haar andere vriendinnen en dan was ik ook weer alleen. Probeer eventueel erover te praten met hun dat je dit niet leuk vind en vraag wat hun probleem met je is, desnoods praat je met een leerkracht die je vertrouwt en probeer eventueel een andere vriend(in) te zoeken op school?

Als je nog wat kwijt wil hierover mag je mij altijd pb'en aangezien ik ooit hetzelfde heb meegemaakt. Veel succes!

---

16 - 09 - '17

Als er een ding is dat ik geleerd heb, is dat ik gelukkiger ben alleen zonder vrienden, dan met fake vrienden. Ik ben nooit echt genegeerd, maar leuk was mijn tijd met bepaalde vrienden niet echt. Ik heb met ze gepraat, in jouw geval gaat dat een beetje moeilijk , en ik heb gezegd dat het of moest veranderen, of ik ging weg. Ze gaven niet genoeg om me om iets te veranderen dus ben ik weggegaan bij hun. Ik sta niet alleen in de pauze want ik heb ik nieuwe vrienden gemaakt. Deze geven wel om mij en geven me een goed gevoel.
Alsjeblieft, beeindig niet je leven. Probeer er alsnog met hun over te praten enanders, probeer nieuwe vrienden te zoeken. Ga sporten bij een toneelclub etc. Als je wilt praten, mijn gb staat altijd open! Succes (:

---

Never forget who you are

Ik zou zeggen: zet dan een punt achter die "vriendschap". Je kan beter gewoon in je uppie in de pauze gaan zitten en dan zorgen dat je zelf iets te doen hebt zoals lezen, schrijven, muziek luisteren etc. En anders zou ik op zoek gaan naar nieuwe vrienden. Misschien is er bij jou op school ook zo iemand die in haar uppie zit of ook dat soort problemen heeft? Of gewoon iemand die je aardig lijkt.
Het kan ook helpen om het tegen iemand te zeggen, al lijkt me dat ik jouw geval erg moeilijk. Ik heb ook iets soortgelijks meegemaakt en het heeft mij geholpen om erover te schrijven.
Succes

---

-

Ja . Het is gewoon echt heel erg kut . Gewoon echt heel erg .
Allereerst; ignore those pieces of shit. Lastig natuurlijk, maar je hoeft nog maar een jaartje als het goed is, want waarschijnlijk mag je dan vakkenpakket kiezen, en word de groep een beetje gebroken.
Maar goed, zit je niet op een sport, of zijn er geen andere mensen van je school die je via-via kent? Als dat zo is, kun je proberen eens een keer bij hen in de pauze te gaan staan ! Of zijn er geen jongens uit je klas, of andere meisjes natuurlijk, waarmee je ook wel op kan schieten? Zou je ook eens naar kunnen kijken.
En verder, ja , ik weet het ook niet. Ik ben ook wel in zo'n soort situatie geweest, zij het wat minder erg, en ik had daar andere vrienden, die mij wel helemaal konden waarderen.
Het ligt er ook een beetje aan op wat voor school je zit, hoe makkelijk het is om gewoon bij iemand anders in de pauze te gaan staan. Voordat ik verhuisd was, ging ik met een paar vriendinnen ook wel eens bij iemand zitten die alleen zat. En sindsdien zijn wij ook vriendinnen, of in ieder geval mogen we elkaar. We spraken niet bij elkaar af ofzo, maar als we elkaar zagen zeiden we gewoon even 'hoi' , met een lach. Dat soort dingen moet je naar uitkijken! Mensen die ook alleen zijn, of mensen die je wel aardig lijken. En anders, nogmaals, volgend jaar zit je weer met andere mensen.
Heel erg veel succes ! C:

En je kan mij ook altijd pb'en, ik ben er voor je !

---

' So many books, so little time ' ~ Frank Zappa

Fantastisch, nu blijkt dat een van hen haar gal op Facebook heeft zitten spuien.
En als ik überhaupt in hun buurt kom, beginnen ze al met verwijten naar mijn hoofd te gooien. En dan ben IK het die kinderachtig doet.Dan is alles MIJN fout. Terwijl ze niet eens weten waarover het bij mij gaat.

Soms weet ik echt niet meer wat te doen. Het erge is dat ik met die galspuier van Facebook Twee uur per week mijn lessenrooster moet delen. En dat ze daarvan gebruik maakt om me nog even onzekerder te maken.

---

Nowadays we all cry in colours of silver and gold.

Iel
zijn dat serieus je vrienden
lekker zeg
dumpen die handel
je kan beter krijgen

---

Ha! I invent the word impossible. That's why I am the champ. Whether I like it or not.

Daarom ben ik niet graag afhankelijk van andere mensen.
Vaak zijn ze niet te vertrouwen, doen je pijn en zijn vervolgens ook nog te laf om eerlijk te zijn.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, want er zijn ook heel wat mensen, dat echt goede vrienden zijn.
Alleen de grootste groepering laat elkaar gewoon vallen om mee te draaien in het populariteitsspelletje dat ze spelen.
Dat is mijn mening erover en dat vind ik dus.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Ik snap hoe je voelt. Want ik ken het ook als geen ander. En ik snap je dilemma van nu alleen staan of toch 'vrienden' blijven? Maar vraag jezelf eens af: Wil je nu echt bevriend met hun blijven en slecht voelen omdat je buiten blijft en hun een eer doen dat je ook nog achter hun blijft lopen of wil je op zijn minst proberen andere vrienden te maken?

---

-

Maar, Ilke...
Zo bedoelden wij dat niet
Kom weer bij ons zitten
We zijn je vrienden
We menen serieus het beste met je
Kom terug
Je doet het jezelf aan als je wegblijft
Ugh... Dankzij die leukertjes van de leerlingenbegeleiding en het secretariaat/ leraarskamer ben ik welgeteld 10 minuten weer bij hun gaan zitten. Natuurlijk zeggen ze weer niks tegen me en bekijken ze me niet. Op eentje na, die was in een bijt-beu en heeft voorgesteld in mijn hand te bijten. Leuk
Na die tien minuten ben ik in de refter vrijwillig aan de -door mij omgedoopte- Forever Alone Table (er zit nooit iemand, vandaar). Bleven ze weg. Mij niet gelaten, want tot mijn grote verbazing kwamen er twee jongens uit de EW ( de andere helft van onze samengestelde klas) bij mij zitten. Het zijn niet bepaald de types waarmee je gezien wilt worden, maar toch. Ze zaten bij mij

---

Nowadays we all cry in colours of silver and gold.

xBoselfje schreef:
Ik zou zeggen: zet dan een punt achter die "vriendschap". Je kan beter gewoon in je uppie in de pauze gaan zitten en dan zorgen dat je zelf iets te doen hebt zoals lezen, schrijven, muziek luisteren etc. En anders zou ik op zoek gaan naar nieuwe vrienden. Misschien is er bij jou op school ook zo iemand die in haar uppie zit of ook dat soort problemen heeft? Of gewoon iemand die je aardig lijkt.
Het kan ook helpen om het tegen iemand te zeggen, al lijkt me dat ik jouw geval erg moeilijk. Ik heb ook iets soortgelijks meegemaakt en het heeft mij geholpen om erover te schrijven.
Succes

---

Some people are art and do art at the same time

Nienya schreef:
Maar, Ilke...
Zo bedoelden wij dat niet
Kom weer bij ons zitten
We zijn je vrienden
We menen serieus het beste met je
Kom terug
Je doet het jezelf aan als je wegblijft
Ugh... Dankzij die leukertjes van de leerlingenbegeleiding en het secretariaat/ leraarskamer ben ik welgeteld 10 minuten weer bij hun gaan zitten. Natuurlijk zeggen ze weer niks tegen me en bekijken ze me niet. Op eentje na, die was in een bijt-beu en heeft voorgesteld in mijn hand te bijten. Leuk
Na die tien minuten ben ik in de refter vrijwillig aan de -door mij omgedoopte- Forever Alone Table (er zit nooit iemand, vandaar). Bleven ze weg. Mij niet gelaten, want tot mijn grote verbazing kwamen er twee jongens uit de EW ( de andere helft van onze samengestelde klas) bij mij zitten. Het zijn niet bepaald de types waarmee je gezien wilt worden, maar toch. Ze zaten bij mij

Reputatie doet er denk ik niet veel toe, het gaat erom wat ze voor jou doen en of ze betere vrienden voor je willen/ kunnen zijn dan je oude vrienden. Ik wil trouwens nog wel even zeggen, dat ik het erg dapper van je vindt dat je het aan heb gedurfd om toch eerlijk te zijn tegen iedereen. Het is echt heel knap wat je hebt gedaan en ik zou willen dat meer mensen dat zouden doen, want er zijn echt genoeg die niet de moed hebben om eerlijk te zijn en gewoon doorgaat met leven, terwijl jij echt iets doet aan je probleem. Dat vind ik echt heel goed van je

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Taka schreef:
(...)

Reputatie doet er denk ik niet veel toe, het gaat erom wat ze voor jou doen en of ze betere vrienden voor je willen/ kunnen zijn dan je oude vrienden. Ik wil trouwens nog wel even zeggen, dat ik het erg dapper van je vindt dat je het aan heb gedurfd om toch eerlijk te zijn tegen iedereen. Het is echt heel knap wat je hebt gedaan en ik zou willen dat meer mensen dat zouden doen, want er zijn echt genoeg die niet de moed hebben om eerlijk te zijn en gewoon doorgaat met leven, terwijl jij echt iets doet aan je probleem. Dat vind ik echt heel goed van je

Mij maakt hun reputatie niet zoveel uit, zelf ben ik ook niet zo'n populaire. Waar ik wel verbaasd over ben, is dat Brad uit vrije wil bij mij kwam staan vanmorgen, terwijl hij me vorig jaar nog bestempelde als een potentieel gevaar voor een gemeenschappelijke kennis. Aangename verassing

---

Nowadays we all cry in colours of silver and gold.

Nienya schreef:
(...)

Mij maakt hun reputatie niet zoveel uit, zelf ben ik ook niet zo'n populaire. Waar ik wel verbaasd over ben, is dat Brad uit vrije wil bij mij kwam staan vanmorgen, terwijl hij me vorig jaar nog bestempelde als een potentieel gevaar voor een gemeenschappelijke kennis. Aangename verassing

In dat geval is die of verliefd op je of hij snapt hoe jij je voelt en probeert je een beetje te steunen

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Aah meid toch, ik weet hoe je je voelt. Ik bevond me in precies dezelfde situatie toen ik in de vierde zat (ja, zelfs op die leeftijd schijnen mensen dus nog zo te kunnen doen). In mijn geval was het 1 stoorzender die de rest tegen me opstookte. Is dat bij jou ook misschien zo? Meestal begint er 1 met roddelen, en gaat de rest er als een kudde schapen in mee.

Hou de eer aan jezelf, en kijk of er andere mensen zijn waarbij je aansluiting kan vinden. Zij zijn jou energie niet waard, en proberen toch nog wanhopig bij dit groepje te blijven, vinden ze vast alleen maar amusant. Jongeren zijn keihard. Hou vol <3.

---

ars moriendi