• Men on Strike
    Why Men Are Boycotting Marriage, Fatherhood and the American Dream — and Why It Matters
    by Helen Smith

    How did society reach the point where, a lawsuit filed this week alleged, a man working at the desk of Planet Fitness on Bay Shore, Long Island was too afraid of repercussions to enter the ladies’ room to administer CPR to a dying woman? “He said he didn’t know what to do and that he wasn’t allowed to go into the ladies’ bathroom,” a witness said in an affidavit.

    A poll conducted on behalf of a British children’s charity reports that many men refuse to join because they fear being labeled pedophiles. A British Airways passenger sued the airline because he was forced to change seats in accordance with the carrier’s policy that no man be allowed to sit next to a child, even one accompanied by his parents. (Don’t worry, there’s a perfectly great middle seat for you in the last row, guys. Next time, take the bus.)

    In Illinois, 28-year-old Fitzroy Barnaby was convicted of “unlawful restraint of a minor,” a sex crime, and placed on a sex-offender registry after he grabbed the arm of an 14-year-old girl to lecture her on not dashing into the street in front of a moving car, as she had just done. On a blog called Parent Dish, a reader said he stopped coaching girls soccer after an 8-year-old player told him, “I don’t have to listen to you. I can get you in trouble just by telling people you touched me.” In England, a man passing by 2-year-old Abigail Rae, who later drowned, declined to help guide her to safety because he feared being labeled a pervert.
    Everywhere you look, men are AWOL. Have they declined to show up or have they been kicked out?

    Both, says Helen Smith in a new book citing these alarming examples and others. “Men on Strike” notes that men have disappeared from campus (where nearly 60% of undergrads are female), from the workplace (the percentage of men employed hit an all-time low last fall, down from 87% to 70% in the past 65 years) and from the family (the American birth rate is just above an all-time low, and more than half of women under 30 giving birth are unmarried). Tired of being labeled defective women, wary of the financial traps of marriage and fatherhood, hammered by the disappearance of construction and manufacturing jobs, disgusted by the presumption that their sexuality is a scary disease, men are shrugging and turning away.

    The rules of the game have tilted against men in every field this side of coal mining (black lung being one of the few male privileges the ladies are happy to cede). Family courts hold men financially liable even for children conceived by women who falsely claimed to be using birth control, while at colleges the presumption of innocence has been withdrawn from men accused of sexual misbehavior.

    “Uncle Tims” — male feminist lapdogs eager to curry favor with their female and feminized masters — are everywhere, Smith notes. Yet one man quoted in the book reports dropping out of college after being accused of “maladjustment” and subjected to horrified looks when he said he might buy a gun someday. A video-gaming blogger notes of fellow enthusiasts, “It’s bizarre how some of them are in their 20s, have graduated from good schools, and have simply zero interest in women.”

    Needless to say, there is not a renowned and powerful National Organization for Men to lobby against these grim and worsening realities, and if there were it would be treated by a joke by those who didn’t dedicate themselves to eliminating or feminizing it the way they destroyed so many traditional all-male associations.

    Helen Smith was once a feminist, when that stood for equality and fairness. “Now it means female privilege,” she writes, “and I believe discrimination against men is every bad as discrimination against women.”

    She concludes by urging men to speak up more, to get their point of view across in public forums, to stand up for their rights in courts and on campus. But as a psychologist she has intimate knowledge of fractured relationships from people she has counseled, and she advises women that they also have much to gain by keeping men from fading out of the picture. It’s a myth that men won’t talk about their feelings, she says: If they’re silent, it’s because they think they won’t get a fair hearing. Listening without judgment, focusing on his positive aspects, and resisting the temptation to complain about him (especially to third parties) can be useful in keeping a man around.

    Polls show that women’s happiness has steadily declined over the last five decades, even as women enjoy unprecedented success in educational and career terms.

    But if men catch a cold, society sneezes. We tell “men they are worthless perverts who reek of male privilege while simultaneously castrating them should they act in a manly manner, and now women are upset that men are becoming more feminized?” Smith writes. “You reap what you sow.”

    Source: New York Post

    Ik wil op één punt inhaken. Een vriend van Nikki's moeder is gewoon gestopt met zijn opleiding (hij wilde iets met kinderen gaan doen), omdat ze hem niet eens fatsoenlijk zijn werk lieten doen. Als de kinderen een middagdutje deden in de slaapzaal, mocht hij niet in het lokaal komen. Er zijn ouders die niet willen dat hij met hun kind naar de wc gaat. Er is zelfs een ongeluk in de slaapzaal gebeurd, maar hij kon niet ingebrijpen, omdat hij niet naar binnen mocht zonder dat hij gezeik over zich heen zou krijgen. Ik bedoel, waar slaat dat op ffs! Voor de rest weet ik niet helemaal zeker wat ik van het artikel moet vinden, het bevat dingen die ik nogal twijfelachtig vind, maar goed.

    Nikki, verbeter me als ik iets gemist heb/verkeerd heb gezegd

    [ bericht aangepast op 16 okt 2013 - 0:39 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Ik vind het ook heel triest, maar het is een beetje een kwaaltje van deze tijd denk ik, die angst. Komt omdat die zaken in het nieuws zo opgeblazen worden.


    Life is hard and then we die

    Tegenwoordig worden mannen inderdaad te snel als pedofiel bestempeld, wat ik echt belachelijk vind. Mijn leerkracht Nederlands vertelde daar straks dat hij heel graag met kinderen werkt waarop de hele klas in lachen uitbarstte en zei dat hij een pedofiel was. Het was dan misschien wel als grap bedoelt, maar ik vind het jammer dat het zo raar gevonden wordt als een man met kinderen wil werken.

    [ bericht aangepast op 15 okt 2013 - 23:29 ]


    Take me to wonderland

    Oké, dat kan een mening zijn. Dan is hier de mijne. Het is een beetje lang, maar dat is omdat ik dingen niet kort kan zeggen. (krul)


    Hoewel er delen van dit artikel zijn waar ik het volkomen mee eens ben en die inderdaad hele belangrijke en zorgwekkende punten naar voren brengen - zoals inderdaad bijvoorbeeld het probleem dat als een man met een kind omgaat waar hij geen familie van is hij bijna meteen voor pedofiel zal worden aangezien, wat uiteraard belachelijk is - zitten er ook wat alinea's tussen waar ik me echt totaal niet in kan vinden. Het begon hier al:

    Helen Smith was once a feminist, when that stood for equality and fairness. “Now it means female privilege,” she writes.

    Nee. Dat soort dingen worden vaak gezegd, maar echt, gewoon, nee. Ik zal niet proberen te ontkennen dat er een afdeling feministen bestaat die meer naar "female privilege" streven dan naar gelijkheid en dat is natuurlijk niet oké, maar dit is een minderheid en het geldt niet voor het hele feminisme. Je hebt altijd mensen met radicale meningen binnen een groep, maar je kunt om die reden niet de hele groep over één kam scheren en zeggen dat alle feministen vandaag de dag een door vrouwen gedomineerde wereld willen. Ik weet dat ik dat persoonlijk in ieder geval niet zou willen, dus dat is al één persoon bij wie het niet klopt. Het is sowieso een argument dat veel te vaak wordt gebruikt, maar het wordt er alleen maar erger van als die Helen Smith zich vroeger een feministe noemde en er nu zo over denkt. De meeste mensen die dit proberen hard te maken hebben gewoon geen idee waar ze over praten, dus ik weet echt niet waarom zij dit nu herhaalt.

    De percentages en feiten die ze noemt bewijzen voor zover ik begrijp ook niets, tenminste niet op de manier waarop ze hier worden gepresenteerd.
    “Men on Strike” notes that men have disappeared from campus (where nearly 60% of undergrads are female), ...

    60% is om te beginnen al geen overweldigend percentage, maar ik zal toegeven dat dit nog iets voor haar punt zou kunnen betekenen. "Disappeared" is hier desondanks een zeer sterk woord. Om hier echt een belangrijk bewijs van te maken, zou je ook moeten weten hoeveel mannen en vrouwen de wens hebben om te studeren. Als mannen vaak liever meteen aan het werk gaan na het afronden van hun middelbare school en helemaal niet willen studeren, kun je niet beweren dat ze tegen hun zin zijn verjaagd; als zou blijken dat er wel heel veel mannen afvallen die juist graag zouden studeren, kun je pas echt spreken van een probleem en op zoek gaan naar de oorzaak en de oplossing.
    ... from the workplace (the percentage of men employed hit an all-time low last fall, down from 87% to 70% in the past 65 years) ...

    Zet de televisie aan en ga naar een willekeurige nieuwszender. Je zult waarschijnlijk maximaal een kwartier moeten wachten tot je het woord "recessie" of de term "economische crisis" hoort. Niet alleen onder mannen is er plots een grotere werkloosheid, dit is zo in de gehele beroepsbevolking.
    (Daarnaast is "the percentage of men employed" een prachtig vage term, waar ik op een economieproefwerk helemaal niets mee zou kunnen. Is dat een percentage van werkzoekende mannen in de beroepsbevolking, of wordt hier iedereen boven achttien meegerekend, dus ook mensen die arbeidsongeschikt zijn of met pensioen? Of misschien zelfs gewoon iedereen van het mannelijke geslacht?)
    ... and from the family (the American birth rate is just above an all-time low, and more than half of women under 30 giving birth are unmarried).

    Sorry, maar hier gaf ik het echt op. Ooit gehoord van anticonceptiemiddelen? Die zijn de afgelopen decennia pas in gebruik gekomen, dus het is niet bepaald een raadsel hoe het kan dat er minder kinderen op de wereld worden gezet dan vroeger. Hoe is het aantal baby's of het aantal kinderen van ongetrouwde vrouwen trouwens in vredesnaam een bewijs dat er geen mannen meer in gezinnen zijn? Steeds meer stellen kiezen er bewust voor om geen kinderen te nemen, wat vroeger om verschillende reden geen optie zou zijn geweest, en er zijn meer dan voldoende koppels die net zo bewust kiezen om niet te trouwen, zelfs als ze wel kinderen krijgen. En zelfs als er minder geboortes zijn omdat er minder stellen zijn, waarom zijn dan juist de mánnen uit de gezinnen verdwenen? De vrouwen zijn dan toch net zo single en zonder gezin?

    Tot slot is deze uitsmijter iets waar ik weinig van snap:
    Polls show that women’s happiness has steadily declined over the last five decades, even as women enjoy unprecedented success in educational and career terms.

    Wat zou dit moeten bewijzen? Dat vrouwen meer rekeningen zouden moeten houden met mannen en minder op hun carrière letten omdat ze volgens een of andere poll minder gelukkig zijn geworden de afgelopen jaren? Ik zie nergens enige reden om aan te nemen dat deze twee dingen enige samenhang hebben, zeker niet als niet wordt vermeld hoe het met het geluk van mannen of de algehele bevolking gesteld is.

    Echt, ik weet dat er problemen zijn. Ik probeer die ook niet weg te praten of te zeggen dat het niet belangrijk is, want dat is het wél. Ieder probleem van iedere bevolkingsgroep is van belang en het is goed om daar dingen over te horen. Ik vind het persoonlijk zelfs erg interessant om een keer in te gaan op de problemen waar specifiek mannen mee te kampen hebben, maar de manier waarop het hier wordt gepresenteerd is niet eerlijk. De data en redeneringen kloppen gedeeltelijk gewoon niet (of er missen op z'n allerminst heel belangrijke verbindingen die het kloppend zouden kunnen maken), en dat is erg jammer, want dat zorgt ervoor dat ik me afvraag wat er nou wel betrouwbaar is in dit artikel en wat een verdraaide of gedeeltelijke waarheid is die werd gebruikt om een bepaald punt te onderstrepen. Dat is niet een goede eigenschap voor een tekst, absoluut niet.


    "Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

    PUKKELxDING schreef:
    Ik vind het ook heel triest, maar het is een beetje een kwaaltje van deze tijd denk ik, die angst. Komt omdat die zaken in het nieuws zo opgeblazen worden.

    Hopelijk verandert het snel. Niet elke man is een pedofiel, maar sommige mensen lijken dat tegenwoordig wel te denken. Het is gewoon sexisme/discriminatie wat er gebeurt!
    Ik zelf ben feminist in klassieke zin, dus voor gelijke behandeling van man en vrouw. Maar dat houdt niet in dat vrouwen moeten inleveren om de man gelukkig te maken. Ze moeten gewoon zorgen dat beiden goed behandeld worden. Het is jammer dat zoals Square zegt er foute argumenten en conclusie aan het artikel zitten =/


    wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder

    Alsof je het over misandrie in de maatschappij hebt... Als ik het goed begrijp, is het hele punt dat mensen kinderen willen beschermen tegen pedofielen, maar het op zo'n wijze doen dat iedere man opeens het stempeltje 'mogelijk pedofiel' krijgt? Laten we niet vergeten dat vrouwen ook pedofielen kunnen zijn, en dat kinderen in feite nergens veilig zijn. Niemand is veilig. Mijn huis kan zomaar in brand vliegen, ik kan zomaar beroofd worden. Of zijn feministen niet voor die vraagstelling gemaakt?