[RPG] De Populos-Spelen | 1 - Speeltopics

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

MT

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

{Mijn topics}

"We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"

{Ik weet niet of ik vandaag al iets kan poste, komt er ook een praattopic?}

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

[ja maak ik zo wel, mijn personage is net ingevuld ]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

[Mijn topics.]

Reality's overrated.

Gwen Kateleya Mayra Mérna |Mensen|
Ik loop naast Calum mee, de anderen rustig volgend. Calum is mijn zusje van 10. Maar in tegen stelling tot mij, is ze blond en heeft ze helderblauwe ogen. Pap zei altijd voor te lachen dat ze van een andere vader is maar ze lijkt gewoon op 2 druppels water als mama. We horen de muziek al en Calum grijpt vrolijk mijn hand vast. 'Kom op May.' glimlacht ze en trekt me mee naar de voorste rangen van de groep om te zien hoe ver we zijn van de stad. Ze glundert als ze de gebouwen dichter zie komen en ik glimlach. Waarom ben ik niet meer zo?

Brennon Darren Chayler |Elfen|
Ik kijk vanuit het raam, van mijn gehuurde kamer, naar buiten. De festiviteiten zijn al begonnen. Overal zijn potsemakers, dansers, muzikanten en acrobaten. Het is zo'n vrolijke sfeer maar ergens kan ik er toch niet van genieten. Maar één van onze groep zal de overkant halen als eerste. Die zal regeren, en de anderen zullen moeten dienen tot de volgende heerser komt, als er al geen doden vallen. Dat is het engste deel van die hele proef. Het feit dat er werkelijk gewonden kunnen vallen, de wetenschap dat het geen spel is. Ik zucht en loop mijn kamer al slenterend uit. De straat op. Een afleiding zoekend.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

{Weten ze eigenlijk al dat ze zijn gekozen voor de spelen en hoe zijn ze dan gekozen?}

"We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"

wel aangezien het, 5u30 sochtends is en ik niet direct iets weet, hebben ze zich opgegeven en zijn ze dan geloot op een groot plein. Ja ze zijn dus al gekozen in hun eigen Huis;]

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

LostMagic schreef:
wel aangezien het, 5u30 sochtends is en ik niet direct iets weet, hebben ze zich opgegeven en zijn ze dan geloot op een groot plein. Ja ze zijn dus al gekozen in hun eigen Huis;]

"We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"

{Delahaye---> Gawain}

"We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"

Ruadan Mathacarma

Op het grote plein van de stad, waar vlakbij de spelen gehouden zouden worden, was het een drukte van jewelste. Overal zag je muzikanten, acrobaten, en allerlei andere lieden die geld probeerden te verdienen bij de grote hoeveelheid mensen die naar Redher gekomen waren. En ze kwamen voor de spelen. Spelen waar ik aan mee zou doen. Er was ons op het hart gedrukt dat ze niet persé dodelijk zouden zijn. Ja, er konden doden vallen, maar het hoefte niet persé. Het was niet dat er maar een paar levend de overkant mochten bereiken. Maar toch verontruste het me een beetje, ookal was ik in hart en nieren een strijder, ik hoorde dit aan te kunnen.
Er was een loting geweest over wie van de elfen in de spelen ingezet zouden worden. Als je won, als eerste van je huis de overkant bereikte, dan was je verzekerd van een goede toekomst. Het hoofd van je huis en nooit meer armoede. Een erg aanlokkelijke prijs.
Bij de loting was ik gespannen geweest, ik had een voorgevoel gekregen dat ik gekozen zou worden. Maar ik wilde niet meedoen aan de spelen, ik hoefde niet de heer van mijn huis te worden. Mijn leven zoals het nu ging, vond ik prima. Maar mijn voorgevoel was juist geweest, ik werd gekozen om mee te doen aan de spelen. Vlak voordat ik mee moest voor verder uitleg, werd ik door mijn ouders op het hart gedrukt dat ik het wel zou redden. Ik was een echte strijder, niets of niemand zou mij klein krijgen. Ik zou de overkant als eerste halen en eeuwige roem krijgen. Waarom snapten zij niet dat dat niet hoeft voor mij.
Nu zat ik hier in een muffe kamer van een herberg aan het grote plein van Redher, in afwachting tot ik gehaald zou worden voor de spelen. Ik had geen zin om naar buiten te gaan, al het plezier daar buiten deed mijn geen goed, gezien de strijd die ik zou moeten gaan leveren, de ontberingen die ik zou moeten doorstaan. En ik houd gewoon niet van drukte, geef mij de rust maar.
Ik pakte maar een boek en begon te lezen. Ik hoopte ik dat boek nog nuttige tacktieken en trucs te lezen die mij in de spelen van pas zouden komen.

"We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"