Na een lange tijd zeuren mocht ik dan eindelijk een helix laten zetten van mijn ouders. Dus ik naar de juwelier en daar laten schieten. De juwelier zei namelijk dat die dingen altijd geschoten werden. Ik vond het al vreemd want iedereen had het altijd over piercen maar goed, ik dat ding in mijn oor laten schieten.
De twee weken helemaal geen last van gehad. Ik maakte hem braaf iedere dag twee keer schoon en draaide hem af en toe want ze zeiden tegen mij dat dat moest. Al snel merkte ik er niks meer van. Tot drie dagen terug, de derde week, toen begon hij opeens dik te worden en warm aan te voelen. Ook opeens ging de oorbel steeds los dus heb ik hem aangedrukt. Toen zat dat ding natuurlijk muur klem en ging draaien ook moeilijk. De voorkant zat in mijn huid, hij zat niet vast maar ik kon hem ook niet meer draaien.
Vandaag was het zo erg dat ik toen ik mijn hoofd tegen de muur liet zakken ik het uit gilde van de pijn. Dus ik gebeld naar de juwelier en die zei dat ik hem er uit moest halen en er een ringetje in moest doen. Alleen ik kon de oorbel er niet uit halen want ik kon niet bij het voorste stukje. Dus mama en ik naar een juwelier bij ons in het dorp (de juwelier waarbij ik hem liet zetten zat in een stad ongeveer 20 minuten van mijn dorp vandaan). Maar die juwelier er dus naar kijken blijkt het dus dat het slecht is om hem te schieten. Daarbij moest je hem juist zo min mogelijk draaien want anders heelde het wondje niet en blijkbaar hadden ze er ook nog een verkeerde oorbel in geschoten, deze had een verkeerde achterkant waardoor je oor sneller ging zweren. Nou uiteindelijk is dat ding er met veel pijn er uitgehaald en het achter kantje zat zelfs nog een klein stukje vast aan mijn huid.
Maar nu baal ik dus best wel...
"Ignite, my love. Ignite."
. Ook slecht van die juwelier dat hij/zij alles fout doet.
