Voor mijn oma die moest gaan
Een ster voor iemand zó bijzonder
Dat zij eigenlijk alleen moest staan
Nu kijk ik naar de sterren
En huil ik naar de maan
Dan straalt daar weer die ene ster
Dus is mijn oma eigenlijk nooit weggegaan
Dit gedicht heb ik tijdens de begrafenis van mijn oma op 11-10 voorgelezen. En toen ik gisteren van vakantie terugkwam, stond daar helemaal alleen, ver weg van de andere sterren, een fonkelende ster. Hij was echt super fel. Hij straalde het meest van alle andere sterren. En toen moest ik weer aan dat gedicht denken...
Think before you act.