"Oh mijn God! Oh mijn God! Oh mijn God!" Piept Bill kaulitz de glamouristische 18 jarige frontman van de duitse emo-metal-pop band Tokio Hotel. Zijn handen flapperen ,met zijn vingertoppen naar het casino plafond, als kolibrie vleugels heen en weer. Zijn sonic de hedgehog kuif is te stijf om zijn wiebelende hoofd bij te houden.
Het is het laatste spel van Tokio Hotels dag in het Hamburg casino, waar zij besloten om de $ 848 , die blender hen gul beschikbaar had gesteld, grof te vergokken. Voor Bill Kaulitz liggen de Ruiten Aas en de Schoppen Boer. De ogen van de zanger, omlijnd als een wasbeer met oogpotlood, worden groot, en hij piept van blijdschap "Jaaaaaah! Blackjack!" Snakkend naar adem verteld hij via een tolk, "Ik heb in zo'n korte tijd zoveel geld verdiend, ik ga professioneel gokker worden. Vaarwel rock en roll!"
Als Kaulitz en zijn bandvriendjes, identieke tweelingbroer en gitarist Tom, bassist Georg Listing 21, en drummer Gustav Schäfer 19, weg druppelen bij de speltafel, komt er een zwerm van casino personeel zwaaiend met papiertjes en pennen vanuit het niets op ze afgestormd.
De jongens, die 6 miljoen CD's en DVD's verkochten wereldwijd en voor afgeladen stadions stonden, zijn wel gewend aan de aandacht. De tweeling treed al op sinds ze 9 jaar oud waren. In 2003, twee jaar nadat ze werden wat nu Tokio Hotel is, heeft Bill de smaak van het beroemdheid al te pakken door de kwart finales van de Duitse versie van "Star Search" te halen met het nummer "Its Raining Men."
In de gecontroleerde omgeving van het casino, afgehuurd voor hun persoonlijke gebruik, is niets te merken van de waanzin die normaal gesproken het leven van Tokio Hotel typeert. (denk aan de beatles ca. 1964 of de Backstreetboys ca. 1997) Er zijn exclusieve geheimhoudings verklaringen van het personeel, busjes met getinte ramen en bodyguards die de hele omgeving uitkammen voor de jongens het casino betreden. De veiligheids maatregelen zijn niet alleen voor de band, maar ook voor de fans. Een glimp van Tokio Hotel opvangen buiten een van de concerten is genoeg om de harten van de meisjes op hol te doen slaan. Je kunt nog vergeven worden als je nog nooit van Tokio Hotel hebt gehoord. Ze zijn een fenomeen wat niet makkelijk te begrijpen is, behalve natuurlijk als je een 14 jarig meisje bent met een zwakke plek voor androgyne jongens en vastbesloten bent om Duits te leren. Door de band, kan het Goethe-Institut in Frankrijk de aanvragen voor Duitse taal lessen niet bijbenen. Nadat 5000 Israëlische fans een petitie tekenden, voor Tokio Hotel om daar om te komen treden, vloog de groep naar Tel Aviv, waar ze zo'n spetterende show opvoerden dat 20 crew leden medische hulp nodig hadden. In Juli 2007 traden ze op onder de Eiffel Toren en 500 000 mensen kwamen opdagen om de jongens te zien rocken. En ergens, schittert er in de hemel, complimenteert een Tokio Hotel fan, een ster die Tokio Hotel heet.
Als hun verschijningen in New York en Hollywood - steden waar ze in februari 3 shows hebben gespeeld - een indicatie zijn van hoe het in Amerika met de band zal gaan, is hun anonieme leventje hier snel afgelopen. Duizenden hyperventilerende meisjes (sommige moesten meer dan 1000 kilometer reizen) wachten in de rij, met de kaartjes al in de hand, een halve dag voor de deuren van de concerthallen opengaan. Verder bewijzen ze hun trouw aan de band door de hele nummers, niet alleen de refreinen, mee te zingen in het Duits.
(Het eerste Amerikaanse album, het volledig in engels gezongen Scream, komt eind april uit. Het is duidelijk dat de angstwekkende leuzen van Tokio Hotel “Together we can makei t while the world is crashing down” (“Ready, Set, Go!”) aanslaan. De bewondering was wederzijds. “In New York hadden de meisjes hele korte rokjes aan terwijl het vroor!” brengt Bill uit. Georg knikt met zijn hoofd terwijl hij er aan toevoegt: “Eerste klas respect.” Geïnspireerd door het 18e verjaardagsfeest van de tweeling september j.l wat in het teken stond van “Casino” bedacht Tokio Hotel dat een gok uitbarsting de beste manier was om onze gedachten op hol te laten brengen. Helaas hadden we niet veel geld te bieden aan de jongens. “Is dit alles wat ik krijg?” piept Bill nadat we hem zijn deel € 145,- geven. “OK het is geen vetpot maar hier ga ik gemakkelijk € 4000,- mee verdienen.” Georg is het daar mee eens: “Bij ons pakt het vaak positief uit als het om winnen en geld gaat.” Een paar ronden bij de roulette tafel verder, blijkt dat de staregie van de tweeling om altijd op rood te wedden niet echt werkt. Als het voor de derde keer op rij zwart word schreeuwen ze beide “NEIN!” “Maar je moet begrijpen” zegt Bill druk gebarend met zijn gemanicuurde handen. “Ik neem rood omdat het de kleur van de liefde is. Nu moet ik wel zwart nemen. De kleur van Tom’s ziel.” Waneer het balletje op 20 zwart valt begint Tom een psychologische analyse van het gebeuren te geven: “Pech met spelletjes betekend altijd geluk in de liefde. Het is logisch dat ik verlies, omdat ik altijd zoveel geluk heb bij de dames” Blender vraagt Tom om zijn geheim: Zijn het de perfecte blonde dreads, De enorme baggy spijkerbroek? “Het is net als met ons succes, ik weet het gewoon niet” zegt hij schouderophalend “het is niet dat ik er voor kies” Na een paar spannende potjes Black Jack ,en het vertrek van een aantal handtekeningen jagers, tellen de jongens hun chips. Blender komt er eindelijk achter wat ze van plan waren om te kopen met hun winst. “Een huis” zegt Georg. “Een auto” zegt Gustav, “Een huis in de zon” vult Tom aan. “Een klein eiland ergens in het zuiden waar het knus en gezellig is ,” tjilpt Bill. Ondanks het feit dat ze niet genoeg gewonnen hebben om een huizen te kopen, heeft de band het casino arm achter gelaten. Iedereen ging naar huis met winst, met een totale winst van meer dan “twee duizend dollahz” probeert Georg met een gek engels accent te zeggen.
Nadat de croupier €680,- aan Tom overhandigd de absolute winnaar van vandaag zingt de gitarist “Ik ben de kampioen!” terwijl hij daarbij op zijn borst slaat. Direct achter hem komen Gustav, met € 485,-, Bill met € 430,-, en Georg met € 370. “Georg jij kan alleen maar een tent kopen” plaagt Bill. “Maar je mag wel bij mij logeren… in de kast, bij alle schoonmaakspullen!”
Later bij het “Posh Hotel Kemsinki Atlantic” zitten de jongens in een groene zone gemaakt door hun bodyguards om met champagne hun overwinning te vieren. De staf is op hun hoede en de aristocratische gasten gluren naar Bill. Het is tijd om de oorsprong van zijn glam-goth uiterlijk, de inspiratie achter vele discussies op diverse foras “is hij het nu wel? Of is het hij niet? (conclusie, alleen de haters vinden dat hij het wel is), te achterhalen.
“Toen ik klein was, was ik een vampier op een Halloween feestje” zegt Bill lachend. “Toen ben ik begonnen met het dragen van make-up en het verven van mijn haar” Blender haalt een gebeurtenis aan waarin een medewerker een promotie foto van Bill zag en aan de hand daarvan verklaarde: “zij is zo lekker”. Aangezien worden voor Duitslands next Top-Model zit Bill totaal niet dwars, het zorg zelfs voor de terugkeer van de kolibrie vleugel handjes. “Soms is het zo zwaar om verlaagd te worden naar alleen maar mooi” verklaard Bill. “Het gaat allemaal om de muziek. Dat is in ieder geval wat ik de jongens vertel zodat ze niet te jaloers worden."
Misschien een beetje oud, maar ik vind dit intervieuw ZOOO GENIAAL XD - Artiesten
-
17 okt 2008 - 20:34
17 okt 2008 - 20:34
17 okt 2008 - 20:35
17 okt 2008 - 20:38
17 okt 2008 - 20:38
17 okt 2008 - 20:39
17 okt 2008 - 20:40
17 okt 2008 - 20:40
17 okt 2008 - 20:40
17 okt 2008 - 20:41
17 okt 2008 - 20:41
17 okt 2008 - 20:42
17 okt 2008 - 20:44
17 okt 2008 - 20:49
17 okt 2008 - 20:50
x'D Yaa
Ik heb 'm van internet, het is een vertaling uit een Duits tijdschrijft ='''3
ik had ook nog nooit gelezen.
Waar stond ie in toen?17 okt 2008 - 20:58
