Gymlesfobie - School

Ik heb gymlessen nooit leuk gevonden (bewegen is niet echt mijn ding, ik blijf liever lekker zitten), maar de laatste tijd is dat gevoel overgegaan in werkelijke angst. Steeds vaker ben ik misselijk en rillerig tijdens de les en heb ik telkens de neiging om te gaan huilen (wat de afgelopen paar keren ook gebeurd is, maar altijd door verschillende dingen waardoor het net teveel werd) en sneller te gaan ademen, omdat ik het gevoel heb niet genoeg zuurstof te krijgen. Ik heb geen idee waar het vandaan komt, aangezien ik een heel aardige leraar heb en we ook redelijk leuke dingen doen, maar desondanks balanceer vaak op het randje van paniek tijdens gym. Dat is vervelend, wat dat is nou net een vak dat ik nog minstens drie en een half jaar zal hebben. ><

Dus, is hier iemand die dit herkent (hoeft niet bij jezelf te zijn) en misschien wat tips zou kunnen geven tegen dat nare rotgevoel? (no_chears)

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

ik ben wel een tijd bang geweest voor gym, maar dat kwam omdat ik een keer bijna ben flauw gevallen tijdens gym, maar nu is dat weer weg en is het gewoon dat ik gym haat.
Dus helaas heb ik geen tips, wel sterkte/succes ermee.

---

Do it scared, but do it anyway.

Ik heb dat al jaren angst gevoelens tijdens gym. Jammer, genoeg ben ik er nooit van afgekomen, maar het is wel minder geworden.
Je kunt het beste opdrachten doen met mensen die je vertrouwd -of gewoon goed ken- om beter op je gemak te voelen c:. En als alles te veel wordt: Rustig ademhalen en gaan zitten. Sterkte ermee!

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Zeker bekend bij mij... Ben zelfs een keer tijdens de les in huilen uitgebarsten. Mijn moeder weet er van en schrijft af en toe een briefje voor de leraar. Maar dat kan natuurlijk niet elke les. Morgen moet ik ook weer naar gym en daar zie ik ook enorm tegenop. Wat ik meestal doe is altijd bij mijn vriendin in het team te komen als we een groepsspel gaan doen, zoals voetbal, basketbal, hockey en dat soort dingen en ik probeer me afzijdig te houden. Ik ren wel mee, maar eigenlijk voer ik niks uit. Dan kunnen mijn klasgenoten ook niet schelden dat ik alles verkeerd doe, waar ze heel goed in zijn. Met turntoestellen probeer ik helemaal nooit mee te doen en heb ik opeens een blessure...
Ik heb niet echt tips voor je, omdat ik er zelf mee zit. Maar zelf probeer ik altijd met mijn vriendinnen te staan of gewoon helemaal niet mee te doen.

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Ik heb precies hetzelfde als jou, ben er zelfs voor in therapie geweest, in het begin heeft het heel erg geholpen en durfde ik weer gewoon normaal mee te doen, maar nu heb ik net 3 weken stage gehad, en dus geen gym gehad. Ik ben nu ook weer zo bang ervoor. Het beste wat ik altijd probeer is er gewoon niet aan te denken, iets doen waar je blij van word, en als het in je hoofd opkomt het blocken, dus dan laat je jezelf aan iets denken wat je leuk vind, en dat probeer je iedere keer als je aan de gymles gaat denken, meestal helpt dit bij mij wel...

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Ik vind gym juist heel leuk ^^ maar goed, dat helpt waarschijnlijk niet. Wat je gewoon het beste voor jezelf kan doen is rustig ademhalen, en zeg het anders tegen je gymdocent? Je geeft zelf al aan dat die aardig is, en dan kan die je misschien ook wat moed inspreken!

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ik heb er ook lang last van gehad maar eigenlijk is het sinds dit jaar wel over. Waarschijnlijk omdat we nu - met mate - zelf mogen kiezen wat we gaan doen voor een periode van vier weken dus ik heb er nu regelmaat in en weet wat me te wachten staat. Met jouw probleem kan ik je waarschijnlijk niet echt helpen, sorry, maar sterkte.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Ik vind gym juist het leukste vak, omdat er nauwelijks regels zijn. Misschien is het omdat je je onzeker voelt of zo, omdat je niet vaak sport of omdat je het gevoel hebt dat je niet goed kan sporten. Misschien moet je er achter zien te komen wat het nou precies is waar je zo bang voor bent. Opletten wanneer je nou bang wordt, tijdens de les of in de kleedkamers. Misschien is het wel heel wat anders?

---

The odds are néver in our favor.

Ik ben nooit echt geweldig geweest in de dingen die we bij gym doen en in combinatie met mijn (net vastgestelde ernstige) sociale faalangst, was dat nooit echt handig. Ik ken dan ook het misselijke gevoel en ging vaak hyperventileren en dergelijke. Het is nu een stuk minder, omdat we in niveau's spelen en dan speel je dus gewoon standaard met de mensen die ook niet zo geweldig zijn in gym. Bovendien heb ik nu een docente die ziet dat ik mij wel inzet en mij dus hoge inzet cijfers geeft.
Ik heb het dus zelf ook wel gehad, maar bij mij kwam dat gewoon omdat ik niet wilde falen voor de ogen van alle anderen.

---

Happy Birthday my Potter!

Ik las een zeer moeilijke fobie.. Dacht ik dan. Lolol, het was dus gewoon gymles. Pf ;c
Ik haat gym ook, yeah, maar ik heb er geen angst voor dus ik weet het niet.

---

Pretty is just a pretty word.

jaimyhoi schreef:
Ik vind gym juist heel leuk ^^ maar goed, dat helpt waarschijnlijk niet. Wat je gewoon het beste voor jezelf kan doen is rustig ademhalen, en zeg het anders tegen je gymdocent? Je geeft zelf al aan dat die aardig is, en dan kan die je misschien ook wat moed inspreken!

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Ik ben alles behalve goed in de meeste gymonderdelen. Toen we nog met jongens gymden in de eerste en tweede klas, vond ik gym ook niet leuk. Jongens zijn altijd zo fanatiek en gooien ballen naar je hoofd als je niet oplet (zo ging het bij mij tenminste :'D). Maar sinds vorig jaar is gym een stuk leuker, met meiden die er net als ik niet veel van bakken. Ik vermaak me nu prima als we gaan honkballen en ik in plaats van de bal de catcher sla.
Maar ik begrijp je wel. Wat is het precies wat het niet leuk voor je maakt? Is het de klas, kan je het gewoon niet, snap je het niet...

---

i put the fun in funeral

Ik snap je. Vooral dan die angst dat mensen je doorhebben, dat is pas vervelend. Gewoon zorgen dat je je op de mensen focust die je vertrouwd, werkt bij mij meestal.

---

Just keep your head up. Stick on the ice.

Audacity schreef:
Ik ben alles behalve goed in de meeste gymonderdelen. Toen we nog met jongens gymden in de eerste en tweede klas, vond ik gym ook niet leuk. Jongens zijn altijd zo fanatiek en gooien ballen naar je hoofd als je niet oplet (zo ging het bij mij tenminste :'D). Maar sinds vorig jaar is gym een stuk leuker, met meiden die er net als ik niet veel van bakken. Ik vermaak me nu prima als we gaan honkballen en ik in plaats van de bal de catcher sla.
Maar ik begrijp je wel. Wat is het precies wat het niet leuk voor je maakt? Is het de klas, kan je het gewoon niet, snap je het niet...

Mijn klas is geweldig, dat is het punt niet. Ik ben ook niet onzeker over mezelf op dat gebied, maar ik heb gewoon constant het gevoel dat alles compleet mis zal gaan en ze me vervolgens dood van de gymvloer af mogen schrapen. Ik heb twee linkervoeten en heb al meerdere keren meegemaakt dat ik mezelf best ernstig blesseerde door tweehonderd meter te lopen, dus ik denk dat het best wel daar aan kan liggen. ><

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Wiarda schreef:
(...)
Mijn klas is geweldig, dat is het punt niet. Ik ben ook niet onzeker over mezelf op dat gebied, maar ik heb gewoon constant het gevoel dat alles compleet mis zal gaan en ze me vervolgens dood van de gymvloer af mogen schrapen. Ik heb twee linkervoeten en heb al meerdere keren meegemaakt dat ik mezelf best ernstig blesseerde door tweehonderd meter te lopen, dus ik denk dat het best wel daar aan kan liggen. ><

Ohhh, dat heb ik ook wel eens, alleen dan niet met gym. Soms loop ik echt met tegenzin een trap af omdat ik het gevoel heb dat ik er vanaf flikker en mijn nek breek oid :'D. Maar heb het ook met paardrijden gehad, terwijl ik juist noooit bang ben voor paarden. Out of nowhere durfde ik sommige dingen niet meer, terwijl er helemaal niets gebeurd was.
Ik kan niet echt advies geven eigenlijk... Bij mij is het gewoon overgegaan.

---

i put the fun in funeral

Audacity schreef:
(...)

Ohhh, dat heb ik ook wel eens, alleen dan niet met gym. Soms loop ik echt met tegenzin een trap af omdat ik het gevoel heb dat ik er vanaf flikker en mijn nek breek oid :'D. Maar heb het ook met paardrijden gehad, terwijl ik juist noooit bang ben voor paarden. Out of nowhere durfde ik sommige dingen niet meer, terwijl er helemaal niets gebeurd was.
Ik kan niet echt advies geven eigenlijk... Bij mij is het gewoon overgegaan.

Ha, dat ken ik. Constant als ik de trap af loop zie ik mezelf al gewoon door mijn enkel gaan en 'm breken. Ook durf ik nu nog steeds niet terug te gaan op paardrijden omdat ik nog steeds bang ben om te vallen (na 40 keer zonder schade gevallen te zijn). Mis het heel erg, maar ik ben nog steeds te bang. (no_chears)

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.