Jup. Het is weer zo ver. De maandelijkse periode is er weer (met ingang van vandaag. -.-)
Vanochtend was ik nog blij dat ik ein-de-lijk ongesteld was, maar nu kan ik wel in tranen uitbarsten.
Ten eerste; ik heb mijn schema weer eens genegeerd en ik ben dus sowieso hardstikke boos op mezelf dat ik dat wéér gedaan heb...
En. Ik heb net mijn vriendin een beetje afgekafferd (ze was een beetje vaag bezig, ik snapte het niet, en ik was gewoon al in een kuthumeur).
Dus, twee vraagjes:
1. Hoe ga ik dit met mijn vriendin oplossen, door niet wéér chagrijnig te reageren?
2. Hoe kan mezelf weer vrolijker krijgen? (chocola hebben we niet, en ik heb bijna een hele pot thee opgedronken...)
Alsjeblieft, niet gaan zeuren over het feit dat ik niet moet zeuren, ik wéét het, er zijn tienduizend ergere dingen op de wereld, en het zou een rotsmoes zijn om te zeggen dat het door mijn ongesteldheid komt, maar daar komt het serieus door. En doordat ik nog stééds ziek ben (is héél frustrerend en dan ben sowieso nooit helemaal helder).
Dankjewel als je dit gelezen hebt...
Deep inside, I've never felt alive