Ik ben afgelopen week met Yoda-Sam, haar stiefvader en moeder naar Tsjechie op vakantie geweest. Het was awesome 
Enfin, er was een coole muts. Sam had een muts nodig dus sam kocht de coole muts. Daarna gingen zij en haar moeder boodschappen doen. Ik, de muts en Rik (haar stiefvader) bleven buiten achter. Al snel had hij de muts op en had hij een zitplaats op een nabijgelegen vuilnisbak. Door middel van een EVILCUNNINGAWESOME plan lukte het me om de muts, de zitplek EN zijn vest te stelen.
Triomfantelijk na mijn grootse overwinning. In mijn handen het buitgemaakte vest
Vervolgens zat ik met de muts (en dat ding is heet, vooral als het 30 graden is!) op de vuilnisbak en was Rik zijn retard shtick aan het uitvoeren. We trokken dus nogal wat bekijks. Dat bracht mij op een idee.
Toen Sam en haar moeder uit de supermarkt kwamen en niet in onze identiteitswissel trapten (ik heb veel haar en Rik heel erg weinig) liepen we verder door het stadje. Alleen had ik de awesome muts nog steeds op.
Sam en ik lopen door de stad. Wat helaas niet te zien is hoe zij keihard aan het blaffen en miauwen is en hoe ik twiet als een vogel
De reacties waren best wel awesome. Er waren heel wat starende mensen, sommigen met open mond en sommigen die nog even in hun ogen wreven om te kijken of dit wel echt was. Je ziet niet vaak twee vroege twintigers met een vage muts op luid twietend/blaffend voorbij wandelen, met een blik alsof er niks aan de hand is. Het leukste was een man op een terrasje, die ons met open mond aanstaarde. Hij stootte zijn vrouw aan, die geirriteerd weigerde op te kijken van haar krant. Toen hij echter bleef aandringen keek ze toch op, en vervolgens staarden twee oude mensjes ons met open mond na.
Helaas, aan alles komt een eind, en zo ook aan onze wandeling door het dorpje. Uiteindelijk moesten we weer terug. Dat was het moment waarop de muts van eigenaar wisselde: Ik deed hem af en Sam deed hem op.
let vooral op het schattige neusje dat PEEEHHH zegt als je erop duwt
De reacties op Sam met muts waren heel erg anders dan op mij, maar ze waren (in ieder geval voor mij) niet minder grappig. We kwamen namelijk een groep duitse wandelaars tegen. Een van hen, een oude vrouw, maakte een gebaar alsof ze bibberde en wees naar de muts. Tegen haar ouders die achter ons liepen zeiden ze dat ze Sam er heel schattig uit vonden zien met de muts.
Daarna kwamen we aan in het hotel en dat is het einde van het verhaal van de muts.
quidquid excusatio prandium pro
