Ik weet de laatste tijd echt niet wat ik met mezelf moet doen. Iedereen vind me steeds nerveuzer worden, ookal heb ik eigenmijk geen goede reden. Mijn baas zei het zelfs, mijn oma wordt er gek van, om nog maar te zwijgen over mijn vrienden. Ik zit constant met mijn voet te tikken, vingers te kraken, op mijn lip te bijten, gisteren had ik een zenuwtrek in m'n oog die zo'n 5 uur duurde...
Daarbij heb ik ook nog een soort verlatingsangst. (Het bestaat vooral uit het idee dat iemand van de ene minuut op de andere tegen me gaat zeggen dat we niet meer met elkaar kunnen omgaan en dat ik het niet zie aankomen, dit is twee keer gebeurt en het is een trauma...) Die is aan het uitdraaien op serieuze paranoia, wat ik vooral voor mezelf houd, maar soms wordt het me een beetje te veel en laat ik iets van ongegronde vermoedens dooschijnen en natuurlijk is dit heel vervelend voor mijn vriendin, die het nergens aan verdient. Helaas kan ik er echt niets aan doen, waardoor ik helemaal gek wordt van mezelf en de nervositeit bijna paniek wordt.
Ik heb echt medelijden met m'n vrienden, ze moeten me kalmeren en beginnen ook door te krijgen dat ik doodsbang ben dat ze me in de steek gaan laten, dat vind ik het ergste. Ze verdienen vertrouwen, maar ik kan het zo moeilijk geven!
Wow, zeiktopic...
Hebben jullie hier ervaring mee? Zou er misschien ook een verklaring of oplossing voor zijn? (Liefst iets waarmee ik mijn vrienden en vriendin niet moet mee irriteren, als ik het haar nog lastiger maak is zij nummer drie...)
Wees maar eerlijk, ook als je denk 'die is haar verstand kwijt', dat denk ik momenteel namelijk ook...
Everybody wants forever, I just want to burn up bright...
