Oké! Dan ga ik ook wat schrijven
Ik weet nog wel dat jij me zomaar aansprak op hyves. Ik kende je niet, maar een (toenmalig) vriendin had me wat over je vertelt. Ik antwoordde droogjes met 'wie ben jij?'. Geen idee dat daar grote gesprekken uit zouden voortkomen en dat we nu zelfs al bijna een halfjaar samen zijn.
Onze eerste gesprekken gingen nergens over, ze waren gewoon grappig. Maar naarmate we meer gingen praten, gingen we meer delen. Ik hielp jou wat en jij hielp mij wat.
We gingen elkaar dingen toevertrouwen en uiteindelijk bleek het dat we gewoon heel veel op elkaar leken qua interesses en voorkeuren.
In al die tijd, bijna een maand, waren we te schijterig om elkaar op school aan te spreken.
Toen we dat eindelijk eens zouden doen had ik door een gedoetje het helemaal verpest.
Ook mijn ouders maakten het moeilijk voor ons, maar uiteindelijk zijn we nu wel samen. (:
En nu wil ik je nooit, maar dan ook nóóit meer kwijt!
Michael, ik hou van je
26 - 02 - '16