SPECS
Alleen voor Lahote&SPECS 
Rollen Lahote:
Naam: Nevea Salvador.
Leeftijd: 16
Uiterlijk: http://weheartit.com/entry/28315789
Innerlijk: Nevea is een stil meisje met een sterke mening. Ze houdt er van om mensen te bestuderen om ze daarna om haar vinger te winden. Nevea is een meisje waar je niet lang kwaad op kan blijven of je kan haten. Ze houdt er niet van om veel mensen om zich heen te hebben omdat ze dan moeilijk situaties kan overzien. Ze is erg intelligent waardoor ze soms erg betweterig over komt op andere. Toch vinden mensen haar over het algemeen ontzettend lief.
Extra: Nevea is enig kind en woont sinds haar 2e levens jaar in LaPush. Haar vader is erg beschermend omdat Nevea zijn enige dochter is. Daar door heeft Nevea erge strenge regels die ze moet naleven.
& Ik speel Seth Clearwater.
Rollen SPECS:
Lucy Moore is 16 jaar oud wanneer ze verhuist naar La Push omdat ze het zat is altijd het doelwit van de pesterijen te zijn. Ze hoopt in dit kleine dorp een nieuw leven op te bouwen, een beter leven waarin ze gelukkig kan zijn. Helaas hebben de jaren van het pesten Lucy aangetast. Ze is ontzettend achterdochtig en zoekt overal wel wat achter, ze durft zich niet snel open te stellen aan mensen, dit is haar manier om zichzelf te beschermen tegen pijn. Want zolang niemand dicht bij genoeg komt, kan niemand haar pijn doen. Lucy houd van lezen en schrijven en wilt graag een hond in huis nemen zodra ze in La Push is. Lucy is ook erg onzeker over haar uiterlijk en wilt wat kilo's kwijt, maar ze is iemand die ontzettend van eten houd. Ook is Lucy een echte nërd, ze leert voor elk proefwerk alsof haar leven er van af hangt en maakt altijd haar huiswerk. Als ze iets niet heeft doordat ze een keer ziek was schiet ze meteen in de stress, ze krijgt dan ook nooit strafwerk en is nog nooit uit de klas gestuurd. http://oi46.tinypic.com/2q1ifsn.jpg
& Paul Lahote.
Dit hadden we al geschreven:
Nevea Salvador.
Mijn ogen keken nieuwsgierig naar de grote vrachtwagen die naar het lege huis tegenover mij reed. Ik voelde een paar warme handen rond mijn heupen en twee warme lippen tegen mijn hals.
“Ik wil aandacht, niet die vrachtwagen.” Mompelde een zware stem in mijn oor. Ik grinnikte en draaide mijn hoofd om naar Paul. Elke keer weer als ik naar zijn gezicht keek voelde ik mij gelukkiger. Paul was alles waar ik ooit van had kunnen dromen. Hij was een van de knapste jongens die ik ooit gezien had door zijn goed gevormde gezicht. Hij had prachtige jukbeenderen en een smalle neus. Hij had s’ werelds mooiste bruine ogen. Paul was zeker anderhalf kop groter dan mij en hij was ontzettend gespierd. Ik legde mijn hand op Paul zijn gebruinde huid en duwde zachtjes mijn lippen op die van hem. Even bleven we zo zitten. Toen ik mijn gezicht weer naar het raam draaide zuchtte Paul geïrriteerd.
“Wil je niet weten wie er tegenover mij komt te wonen? Dalijk is het een of andere creep.” Grinnikte ik. Paul liet zijn kin op mijn schouders leunen en grinnikte.
“Echt niet, niemand komt dicht bij jou in de buurt.” Zei Paul. Ik schoot in de lach en duwde mijn ellenboog tussen Paul zijn ribben, wetend dat het hem toch geen pijn zou doen.
Seth Clearwater.
Verveeld keek ik naar de ondergaande zon. Het leven was op moment erg saai geworden. Toen Bella nog in verwacht was van Renesmé was er tenminste nog wat actie. Maar nu Jake en Sam de ruzie hebben bij gelegd was het rustiger geworden in LaPush. Er waren veel wolven op moment, te veel voor een klein dorpje als dit. Al vonden de jongen die ingeprent waren dat natuurlijk niet erg, hun vonden het niet erg om bij hun meisje te zitten terwijl anderen hun werk deden. Sam maakte het op moment niks meer uit, hij was te druk met de bruiloft van hem en Emily. Jake had de rol als alfa overgenomen tot Sam weer volledig terug was. Ik vond het niet erg, ik vond Jake leuker dan Sam. Ik zuchtte zachtjes en duwde mijn tenen verder het zand in. Ik begon nieuwsgierig te worden of ik ooit een inprent kreeg. Het was zeldzaam om in te prenten, al was bijna meer dan de helft van de roedel ingeprent. Langzaam kwam ik overeind en wreef met mijn hand door mijn vermoeide ogen. Ik was toe aan wat actie, ik wou dolgraag weer rondrennen als een weerwolf. Zelfs Paul en Leah hun gezeur miste ik.
Lucy: Ik staarde een beetje uit het raam waar je bijna aleen maar het groen van de bomen zag. Het miezerde een beetje, wat ik niet raar vond want ik had al lang het klimaat van La Push uitgezocht. Ik had er niet echt problemen mee want eigenlijk zat ik toch altijd binnen. Ik hoopte dat ik hier een nieuw leven kon opbouwen en dat de mensen hier aardiger zijn dan waar ik vandaan kwam. Ik keek op toen ik zag dat we er waren, een klein huisje stond voor me maar meer had ik ook niet nodig. Met een flauw glimlachje rond mijn lippen stapte ik uit de verhuiswagen en liep door de miezer naar de deur. Ik pakte de sleutel uit mijn broekzak en stak hem in het slot waarna ik de deur opende. Je zag dat er al een tijdje niemand had gewoond want er lag een laagje stof maar voor de rest zag het er prima uit. Al snel kwamen er mannen met meubels en andere dingen het huis in en moest im aanwijzijgen geven over wat waar moest worden neergezet.
Paul: Ik grinnikte eventjes toen ze me porde en drukte een kusje in haar nek. Ik streek met mijn tong zacht over de huid van haar nek en grijnsde onschuldig toen ik mijn hoofd weer terug trok. Bewegingen bij het huisje tegenover hier liet me opkijken. Een meisje die nooit ouder dan 17 kon zijn stapte uit de verhuis wagen en liep het huisje in. Ookal klaagde ik net om aandacht, ik wou inderdaad weten of er niet een creep tegenover de liefde van mijn leven kwam wonen. Ik had er alle vertrouwen in dat dit niet zo was maar je wist het maar nooit. De verschijning van het meisje bevestigde wat ik al had gehad en ik wende mijn blik weer af naar min wonderschone meisje..."Ik hou van je prinses." Fluisterde ik in haar oor en beet zachtjes op haar oorlelletje. "Ik wou dat ik niet hoefde te slapen zodat ik meer bij je kon zijn." Fluisterde ik tegen haar en stopte lief een plukje haar achter haar oor. "alhoewel in geen vampier hoef te worden." Murmelde ik daar nog achter aan en grinnikte eventjes om het idee alleen al.
Nevea Salvador.
Ik draaide mijn hoofd om naar Paul en grinnikte kort. Nieuwsgierig bleef ik uit het raam staren. Voorzichtig legde ik mijn hand tegen Paul zijn borst waardoor ik makkelijk op kon staan. Het bed waar we op zaten kraakte zachtjes toen ik er van af kwam. Paul en ik zaten altijd in mijn kamer zodat we het gezeur van mijn vader niet hoefde aan te horen. Mijn kamer bestond uit de gehele zolder verdieping dus we hadden meer dan genoeg ruimte om er een paar uur door te brengen. Doordat we hier vaak zaten rook het naar Paul, die geur merkte ik vooral op wanneer ik alleen was. Mijn kamer was mooi. Heel de vloer was belegd met licht laminaat. Een paar mater van het raam vandaan stond een groot twee persoonsbed met een beige kleur. Tegenover het bed stond een grote kaptafel met mijn make-up en haarproducten. Daarnaast een grote kast vol met kleren. De muren waren versierd met foto’s die mij inspireerde. Ik ging bij het raam staan om beter te kunnen kijken wat voor soort mensen er tegen over mij kwamen wonen. Het meisje zag er normaal uit. Aan haar blik te zien was ze niet erg out going. Toen Paul verveeld zuchtte draaide ik mij naar hem om. Zijn ogen begonnen weer ondeugend te twinkelen toen ik naar hem toe kwam lopen. Glimlachend klom ik terug op zijn schoot, met mijn gezicht naar hem toe. Mijn armen sloeg ik rond zijn nek.
“Ik hou van je.” Fluisterde ik zachtjes voor ik mijn lippen op die van hem duwde.
Seth Clearwater.
Zuchtend was ik opgestaan uit het warme zand. Mijn maag begon te knorren en liet mij duidelijk merken dat het zin had in wat te eten. Langzaam slofte ik van het strand af. Ik had mijn handen in mijn broekzakken gestopt. Een grote vrachtwagen trok mijn aandacht. Zo te zien kwam er een nieuw gezin wonen. Even bleef ik staan om een glimp op te kunnen vangen van de nieuwe mensen maar mijn maag gooide roet in het eten door hard te protesteren. Zacht zuchtte ik en liep door. Het was gelukkig niet ver naar mijn huis. Voor ik thuis aan kwam merkte ik al dat ik alleen zou zijn. Leah was in het bos en mam haar auto was weg. Ons huis was niet groot maar het was genoeg voor mij. Ik opende de voordeur en sloot hem toen ik er door heen ging. Ik wierp geen blik in de woonkamer maar liep gelijk door naar de keuken.
Lucy: Volgens mij gingen er wel uren voorbij voordat alles eindelijk op zijn plek stond, het was maar goed dat ik een verhuisbedrijf had ingeschakeld want zelf had ik die spullen nooit kunnen tillen laat staan dat ik alles had kunnen vervoeren zonder auto. Ja je hoorde het goed ik had nog geen auto en ook nog geen rijbewijs. Ik had het eigenlijk ook niet nodig want de enigste keer dat ik buiten huis kwam was als ik naar school ging. Nou ja nu ik op mezelf woonde moest ik ook boodschappen doen maar hier in La Push lag alles vrij dicht bij elkaar, het was klein en dun bevolkt. Na enkele uren was alles dan eindelijk klaar en bedankte ik de verhuizers die mijn huis uitliepen. Er werd wat gemompeld en daarna verdwenen ze met hun vrachtwagen. Met een zucht plofte ik neer op de bank in de woonkamer. Het was maar goed dat ik een baantje via het internet had, het was de perfecte oplossing voor me geweest. Ik schreef recensies over boeken en werkte ook bij een uitgeverij, ik las boeken en keurde ze of ze goed waren en als ze goed waren moest ik er spellingsfouten uit halen en dergelijke. Ik wierp een blik op de klok en merkte dat het al tijd was voor het avond eten. Mijn maag liet dat ook duidelijk merken. Met tegenzin stond ik op en pakte mijn jas, tas en paraplu waarna ik naar buiten ging. Ik keek twijfelend rond en begon langzaam te lopen, ik hoopte dat er ergens een klein restaurantje was want de winkels waren waarschijnlijk al lang dicht.
Paul: Ik grijnsde naar haar en legde mijn handen op haar heupen, ik had ontzettend geluk gehad. Ze had niet alleen precies het karakter wat ik zocht maar ze was ook nog eens beeldschoon, ik weet zeker dat als we niet waren ingeprent dat ik dan alsnog iets met haar had proberen aan te knopen. Alleen was dat waarschijnlijk een stuk slechter af gelopen. Want nu, nu ging het ontzettend goed, onze relatie ging in het begin moeilijk. Het maakte me nogal in de war, dat inprent gedoe. Maar nu was alles beter, ik was er aan gewend geraakt. Als Nev in de buurt was, was ik blij, rustig en ontspannen. Meestal kwam mijn rebelse, wilde en agressieve kant wel naar boven als ze er niet was. Maar doordat het roedel nu groot was hadden we veel minder vaak rondes en kon ik dus zo veel als ik wou bij haar zijn. "Ik ook van jou van Nev." fluisterde ik tegen haar en drukte mijn lippen zachtjes op de hare. Ik zoende haar zachtjes en beet voorzichtig op haar onderlip om haar toestemming te vragen om met mijn tong de hare op te zoeken. Ik was altijd voorzichtig en beschermend als het om haar ging al gebeurde het wel eens dat ik me liet gaan. Gelukkig had ik haar nog nooit pijn gedaan.
Seth Clearwater.
Ik was geen kok en dat zou ik nooit worden. Het bereiden van een maaltijd was een grote opdracht voor mij. Vaak maakte ik het mijzelf makkelijk door een magnetron maaltijd klaar te maken. Deze keer had ik een bord met macaroni uit de diepvries gehaald om op te eten. Mijn ogen volgde de bewegingen van het bord dat rond draaide in de magnetron. Een aparte drang om te douchen kroop in mij op toen ik merkte dat het buiten begon te regenen. Voor ik wolf was douchte ik elke dag alleen om het feit dat ik de warmte van het water heerlijk vond. Maar nu ik wolf was moest ik de douche belachelijk hoog draaien om er ook maar een beetje van de kunnen genieten. De magnetron piepte. Glimlachend pakte ik mijn bord uit de magnetron. Samen met curry ging ik aan de keukentafel zitten om het bord binnen een paar minuten naar binnen te werken. Het smaakte goed, alles smaakte goed wanneer je honger had. Onder het kauwen keek ik de keuken rond. Onze keuken was klein maar gezellig. Alles was gemaakt van hout waardoor het een oud idee gaf. De kleuren waren donker maar wanneer de zon er op scheen door het grote raam bij de keukentafel was het mooi licht. Aan de muur hingen allerlei keukengerijen.
Nevea Salvador.
Het was moeilijk om van Paul af te blijven. Doordat ik wist dat ik zou gaan trouwen met Paul en dat hij de vader van onze kinderen zou worden maakte het voor mij niet meer uit hoever we zouden gaan. Maar ik merkte aan Paul dat hij voorzichtig met mij was, soms had hij zijn kracht niet in de hand als we samen waren. Eén keer had hij een ijzeren sier werk op mijn bed vernield toen we op bed lagen te zoenen. Paul werd altijd kwaad op dat soort momenten, kwaad op zichzelf en op wat hij was. Ik vond het niet erg, ik wist wat Paul was en wat zijn kracht was. Er waren risico’s aan verbonden om met een weerwolf verkering te hebben, maar die risico’s accepteerde ik zolang ik bij Paul kon zijn. Paul is de enige die mijn emoties in de hand heeft, door simpele dingen kan hij mij over laten lopen van geluk of van verdriet. Ik kende Paul al heel lang, hij ging naar de zelfde school als ik maar hij was een jongen die onbereikbaar was voor meisjes als ik. Voor Paul een weerwolf was hield hij er van om met losbandige meisjes om te gaan, ik was alles behalve dat. De eerste keer dat hij naar mij keek toen hij weerwolf was –was magisch. Voor ons beide leek er iets veranderd te zijn. Ik werd verliefd op de manier dat hij naar mij keek. Het duurde daarna niet lang voordat we officieel samen waren. Ik opende mijn ogen en haalde mijn lippen van die van hem.
“Blijf je vanavond bij mij?” Vroeg ik zacht.
Lucy: Ik liep rustig door op hoop van zegen. Het begon al snel te regenen, gelukkig had ik een paraplu meegenomen. Ik klapte hem open en liep rustig door maar de regen werd steeds erger en het leek wel alsof het langzaam een echte storm werd. Daarnaast begon het ook nog eens hard te waaien waardoor ik maar moeilijk vooruit kwam. Toen de paraplu kapot ging sloeg ik een kreetje en vluchtte snel het bos in waar de bomen gelukkig veel regen tegenhielden. Ik bleef bij een boom staan en keek met een zucht naar mijn kapotte paraplu waarna ik een verslagen blik op de regen enkele meters voor me staarde. Fijn dat moest ik dan weer hebben, maar ik kon natuurlijk altijd nog langs de bosrand doorlopen. Ik besloot dat maar te doen omdat ik niet wist wat ik anders moest doen en liep rustig door terwijl er soms een irritante regendruppel door de bladeren van de bomen heen prikte en in mijn nek terecht kwam. Toen het begon te bliksemen begon ik dan toch langzaam een beetje bang te worden. Ongemakkelijk liep ik door, maar bleef even stil staan toen ik gekraak hoorde. Ik keek even om me heen en zag een boom omvallen. Ik gilde de longen uit mijn lijf en stormde zonder er bij na te denken in paniek verder het bos in. Ik rende totdat ik een beetje gekalmeerd was en keek toen verward om me heen omdat ik niet wist waar ik was. Ohnee.
Paul: Ik glimlachte terwijl mijn tong haar mond inging zodra ze haar mond een stukje opende. Ik zuchtte dan ook eventjes toen ze haar lippen van de mijne afhaalde maar zei er verder niks over. Ik opende mijn ogen toen ik haar vraag hoorde en liet mijn lippen omhoog krullen in een grote glimlach. "Als jij dat wilt dan zal ik zeker hier blijven." zei ik tegen haar en haalde mijn schouders op. Ik drukte een kus op haar wang en tilde mijn hand op waarna ik er met de rug ervan over haar wang heen aaide. "Ik kan zelfs hier blijven slapen......." stelde ik glimlachend aan haar voor. De vrije tijd die ik tegenwoordig had was ontzettend fijn, het gaf me de kans om wat meer te ontspannen en wat meer mezelf te zijn. Op sommige momenten kon ik zelfs even vergeten wat ik was en dat vond ik prettig. Gewoon even Paul, niet Paul de weerwolf, nee gewoon Paul. Dat miste ik eerst wel ontzettend, maar nu met al die roedelleden hadden we dus minder rondes wat een bij mij een groter gevoel van vrijheid met zich mee bracht. Al wist ik dat ik altijd nog moest opletten dat ik niet zomaar uit mijn vel sprong of dat ik zomaar iets eruit floepte. Maar ondanks dat ik toch op mijn worden en woede moest letten, voelde ik me veel beter.
Seth Clearwater.
Nadat ik mijn eten opgeruimd had besloot ik toch maar te gaan douchen. Langzaam liep ik de krakende trap op naar de badkamer die recht tegen over de trap was. Ik deed de badkamerdeur op slot en draaide de kraan aan. Toen ik mijn broek uitgetrapt had keek ik even over mijn schouder naar de spiegel. Ik was toe aan een vriendin. Altijd als de jongens met hun inprent waren voelde ik een steek van jaloezie. Om zo maar met een meisje dat gaan daten kon ik niet aan, ik zou overlopen van het schuldgevoel omdat ik misschien wel mijn inprent tegen zou kunnen komen. Ik wou geen meisje haar hart breken zo als Sam deed bij Leah. Daardoor zou ik mijzelf gaan haten. Ik draaide mij om en stapte de douche in. De warme druppels deden niks op mijn warme lijf. Het voelde aan als lauw water terwijl het voor normale mensen te warm zou zijn. Ik gleed met mijn handen door mijn vochtige haren en sloot mijn ogen. Dalijk zou ik het bos in gaan, maakte me niet uit dat het regende, ik moest weer even een wolf zijn om mijn energie er uit te rennen. Ik waste mijn haren met shampoo en mijn lichaam met een of andere bus die mijn moeder er neer gezet had. Toen ik schoon was –was mijn zin om te douchen ook weer verdwenen. Zuchtend draaide ik de kraan uit en stapte uit de douche.
Nevea Salvador.
Ik zette mijn handen tegen Paul zijn borst en duwde hem op zijn rug. Glimlachend bleef ik Paul aankijken. Mijn vingers gleden over het stof van zijn shirt. Dat was een van de eisen van mijn vader, hij wou het niet hebben dat Paul hier liep zonder shirt. Mijn vader mocht Paul niet, mijn vader mocht geen één jongen die geïnteresseerd was in zijn dochter. Ik leunde naar voren en duwde zacht een kus op Paul zijn lippen.
“Het zou leuk zijn als je bleef slapen.” Glimlachte ik. Toen Paul terug glimlachte kwam ik van hem af. Langzaam liet ik mij naast hem op het bed vallen. Ik kroop tegen Paul aan. Naast Paul voelde ik mij altijd trots. Paul was een gewild iemand onder de meisjes, hij heeft vele meisjes gehad en gebruikt voor zijn plezier. In het begin was ik hier jaloers op, ik wou niet dat Paul gewild was bij andere meisjes maar nu ik weet dat hij mij toch niet zou verlaten was het anders.
Lucy: Ik keek om me heen maar wist totaal niet meer waar ik vandaan was gekomen. Ik besloot om gewoon de kant op te lopen waar ik met mijn rug naar toe stond maar al snel merkte ik dat ik hopeloos verdwaald was want ik kwam geen steek verder met waar ik nu heen liep. Mijn ogen begonnen langzaam waterig te worden en ik beet hard op mijn onderlip. Ik bleef koppig door lopen en rommelden een beetje in mijn tas, toen vond ik wat ik zocht. Hoopvol haalde ik mijn mobiel uit mijn tas maar toen ik zag dat ik geen bereik had zakte mijn mondhoeken omlaag. Ik voelde de moed me langzaam in de schoenen zakken en kromp een beetje angstig in elkaar toen er weer een harde donderslag klonk. Er vielen wat druppels door het dichte bladerdak heen en ik merkte dat het begon af te koelen. Ik riste mijn jas dicht en sloeg mijn armen om mezelf heen terwijl ik langzaam doorliep. Mijn maag knorde weer eens ten teken dat ik wat moest gaan eten maar er was geen eten in de buurt en dat wist ik ook wel, maar mijn maag wou daar niet aan toe geven. Ik sloeg een rillerige zucht en liep nog even door, ik rilde door de kou die zo plots was komen opzetten, het was sowieso niet warm geweest maar de plotselinge stortbui liet het nog verder afkoelen. Ik liet mezelf tegen een boom aanzakken en trok mijn knieën op waarna ik mijn armen er om heen sloeg. Een traan biggelden over mijn wang heen, geweldig, ik was hier nog niet eens een dag en ik was al verdwaald.
Paul: Ik vond het wel amusant hoe ze tegen mijn borstkas aanduwde maar besloot gewoon mee te werken en liet me op mijn rug duwen door haar. Het shirt dat strak om mijn lichaam heen zat, was niet bepaald prettig maar ik had het er voor over, want anders mocht ik hier niet over de drempel komen. Ik glimlachte toen ik haar lippen op de mijne voelde, toen ze zei dat ze graag wou dat ik bleef krulde mijn lippen nog verder omhoog. Helaas ging ze al veel te snel weer van me af en ging ze naast me op het grote twee persoonsbed liggen. Dat was nog een voordeel, als ik hier was met haar hadden we genoeg ruimte in het bed en konden we tenminste comfortabel liggen, want bij mij hadden we maar een eenpersoonsbed waarop we nogal krapjes tegen elkaar aanliggen. Niet dat ik het erg vind om dicht tegen haar aan te liggen, helemaal niet, maar ik was, hoe stom het misschien klonk, bang dat door het ruimte gebrek ik haar in mijn slaap iets zou doen, of haar uit mijn bed zou duwen. Ik voelde hoe ze tegen me aan kroop en sloeg mijn beide armen om haar heen waarna ik mijn kon op haar kruin legde. Ik sloot mijn ogen en zuchtte gelukzalig, ik genoot in stilte van het moment en wou dat ik voor altijd zo met haar in mijn armen kon blijven liggen. Helaas begon mijn maag plots luid te protesteren tegen het feit dat ik al een paar uur niks had gegeten. Een onschuldige grijns vormde zich rond mijn lippen en ik voelde hoe een lichte blos zich op mijn wangen vormde.
Seth Clearwater.
Ik verbaasde mij over het feit dat ik de enige wolf was in het bos. Het was voor het eerst dat mijn gedachten privé waren als wolf. De regendruppels die op mijn vacht vielen negeerde ik. Vrolijk rende ik door het bos heen toen gesnik mijn gedachten verstoorde. Nieuwsgierig volgde ik het geluid om te kijken waar het vandaan kwam. Ik draaide mijn kop om en zag een meisje met de rug naar mij toe staan. Ik dook terug in de bosjes en liep in een grote boog om het meisje heen zodat ik haar gezicht kon zien. Het moment dat ik haar ogen voor het eerst zag stond mijn wereld even stil. De druppels bleven stil in de lucht hangen en het geluid drong niet door in mijn oren. Het leek of een zware ketting van mij af viel, ik voelde mij zelf lichter. Het werd makkelijker om te ademen. Ik wou een gigantische glimlach opzetten. Mijn hart begon sneller te kloppen en de wereld bewoog weer. Ik veranderde mij terug in een mens. Met mijn ogen strak op het meisje trok ik mijn broek aan en kwam uit de bosjes gelopen. Ze zou verbaast zijn ontzettend verbaast om het feit dat ik op een regenachtige, koude dag in een kapotte broek liep zonder shirt.
“Hey! Wat doe je hier?” Probeerde ik zo zelfverzekerd mogelijk te klinken. Ik merkte dat mijn stem raar klonk. Het meisje draaide haar ogen naar mij. Mijn hart sloeg een keer over en mijn handen werden zweterig. Het meisje was prachtig, ze was het prachtigste wezen dat ik ooit gezien had.
“Kan ik je helpen?” Vroeg ik bezorgd.
Nevea Salvador.
Door Paul zijn geknor moest ik lachen. Glimlachend kwam ik overeind. Mijn ouders waren nog op het werk dus we konden doen in het huis wat we zelf wilde. Ik pakte Paul zijn hand vast en trok hem van het bed af. Omdat mijn trap in mijn kamer lag hoefde we niet eerst door een deur. Terwijl we op weg waren naar de woonkamer leek mij het idee om pizza te bestellen wel goed. Paul zou dat vast niet erg vinden. Toen we in de woonkamer waren plofte ik op de bank. Ons huis was niet groot maar ook niet klein, mijn moeder had het zo ingericht dat het heel ruim en modern leek. Paul had ingestemd met het pizza idee en had de telefoon al gepakt. Ik trok mijn benen op de beige bank en keek naar de bewegingen van Paul.
“Trek je shirt alsjeblieft uit, dat staat veel beter.” Fluisterde ik. Paul schoot in de lach en trok zijn shirt uit. Altijd als hij naar mij toe kwam met ontbloot boven lichaam kon ik een niet te beschrijven gevoel in mijn onderbuik niet negeren. Hij had de telefoon op de witte tafel gelegd naast de rode rozen en kwam naast mij zitten. Voor hij kon praten om te vertellen wat de pizza tent gezegd had –had ik mijn lippen op die van hem geduwd. Mijn nagels kraste langzaam over zijn borst heen.
Lucy: Ik keek geschrokken op toen ik opeens een stem door de stilte hoorde breken. Ik draaide mijn ogen naar de bron van het geluid toe. Toen ik hem zag leek mijn hart een paar slagen te missen voor hij weer verder klopte. Mijn zelfverzekerdheid die toch al niet erg groot was kreeg een deuk toen ik de jongen zag staan. Hij was groot, gespierd en ook nog eens ontzettend knap. Ik beet op mijn lip en sloeg mijn ogen beschaamd neer, hij zou me vast uitlachen, maar ik kon hier ook niet in het bos blijven zitten de rest van mijn leven. "J-Ja." kwam er stotterend uit mijn mond en ik voelde hoe het bloed naar mijn wangen steeg. "I-ik....ik ben verd-dwaald." kwam er onzeker uit mijn mond. Ik kromp een beetje in elkaar en veegde een verdwaalde traan van mijn wang af die zich een weg uit mijn oog had weten te vinden en over mijn wang heen rolde. Een plukje haar viel achter mijn oor vandaan en kwam voor mijn gezicht te hangen. Het regende nog steeds en een nieuwe donderslag klonk. Ik kromp in elkaar en kneep mijn ogen even dicht. Snel opende ik ze weer en keek nerveus in het rond of er niet nog een boom omviel, ik was echt bang dat er een boom op me zou vallen. Het idee alleen al maakte me doodsbang. Ik richtte mijn groene ogen weer op de jongen en beet hard op mijn onderlip. Ik wou niet als een huilbaby overkomen maar ik stond wel op het punt om in tranen uit te barsten.
Paul: Ik hapte eventjes zachtjes naar adem toen ik haar lippen op die van mij voelde en haar nagels over mijn borstkas heen kraste. Ze maakte me gek met al die spontaniteit van haar, ze was echt onvoorspelbaar. Soms kuste we een beetje op een dag en de andere keer deed ze dit soort dingen waarmee ze mijn gedachten helemaal op hol bracht. In mijn hoofd speelde zich meteen allerlei scenario's af, de een nog heftiger dan de ander en ik kapte ze dan ook snel weer af. Ik had respect voor Nev en wou dan ook niet zo over mijn meisje denken al zou ik er niks op tegen hebben als een van die gedachten ooit tot werkelijkheid werd gebracht. Ik bracht mijn handen naar haar kont toe en tilde haar in een snelle beweging op mijn schoot waarna ik zachtjes in haar billen kneep. Ik liet haar mond even los en plaatste mijn lippen in haar nek waar ik kreunend een zuig zoen maakte. Zachtjes beet ik in haar nek en grijnsde breed. Ik streek met mijn tong over haar nek heen naar haar oor toe waar ik mijn mond zachtjes tegen haar oorschelp aan plaatste. "Je maakt me gek weet je dat?" hijgde ik zachtjes in haar oor. Ik was helemaal opgewonden en dat maakte dat ik kortademig werd, iets waar ik niks aan kon doen. Ik had mijn handen nog steeds zachtjes om haar kont liggen en kneep er steeds zachtjes in. Nu bracht ik mijn handen naar haar heupen toe waar ik ze zachtjes plaatsen. Ik wreef even over haar heupen heen en kietelde haar een beetje. Nev was meer dan alleen lichaam want ze was ook nog eens ontzettend slim. Het was dan ook een wonder dat ze niet gek van me werd, ik haalde amper mijn middelbare school en als ik leerde was dat meestal omdat Nev het wou. De enigste reden dat ik er mee instemde was dan ook omdat zij me er mee hielp, dat maakte het nog enigszins dragelijk.
Seth Clearwater.
Het deed mij pijn om te zien dat het meisje zo ongelukkig was. Voorzichtig liep ik naar haar toe en liet haar een gerustellende glimlach zien.
“Zal ik je naar huis brengen? Ik ken de weg hier wel. Het is niet zo ver, je was al aardig goed op weg.” Glimlachte ik. Het meisje knikte langzaam. Voorzichtig pakte ik haar hand vast en begon te lopen.
“Ik ben trouwens Seth Clearwater.” Glimlachte ik naar het meisje. Haar rood aangelopen gezicht bleef mij stil aankijken. We waren niet ver verwijderd van LaPush, hooguit 10 minuten lopen. Weer draaide ik mij om naar het meisje. Ze staarde verlegen naar de grond. Ik moest een plan verzinnen.
“Ik woon hier aan de rand van het bos. Je kan daar wachten en wat eten tot de regenbui voorbij is, je bent even lang als mijn zus je mag vast wel wat kleren van haar lenen… als ze thuis is.” Glimlachte ik. Ik draaide mijn gezicht weer naar voren en wachtte geduldig af op haar antwoord. Haar hand voelde zacht, ongelofelijk zacht. Na een paar minuten kwamen we uiteindelijk uit het bos. Het meisje had nog geen antwoord gegeven op mijn vraag waardoor ik aannam dat ze mijn idee goed vond.
“Kom we gaan rennen, het begint harder te regenen!” Riep ik. Het meisje bleef in stilte achter mij aan rennen.
Nevea Salvador:
Ik grijnsde. Het werd steeds leuker om Paul gek te maken, ik zou hem wel geven wat hij wou ik vertrouwde hem genoeg om verder te gaan maar het moest op een speciaal moment. Het moest vanzelf komen, niet afgesproken of iets. Ik zette mijn handen tegen Paul zijn schouders en duwde hem naar achter. Natuurlijk was ik niet sterk genoeg om Paul echt naar achter te dwingen, als hij echt weg was met zijn gedachten had hij niet eens door dat ik hem aanraakte. Maar meestal luisterde hij braaf naar mijn aanwijzingen. Nog steeds hijgde Paul. Ik grinnikte en duwde zachtjes een kus op zijn lippen.
“Rust maar eens uit. Ik zal wat drinken pakken voor ons.” Lachte ik. Paul zijn handen gleden van mijn heupen af toen ik van zijn benen af kwam. Grijnzend liep ik weg van Paul.
“Wat wil je drinken?” Vroeg ik toen ik de ruime keuken in liep. Ik trommelde met mijn handen op het zwarte aanrecht.
“Heb je niks ***?!” Riep Paul. Ik schoot in de lach en pakte uit de koelkast een fles cola.
“Ik ga je niet dronken voeren Paul.” Riep ik.
Lucy: Ik was overdonderd door zijn plotselinge aanwezigheid en zijn woorden. Ik gaf dan ook geen antwoord omdat ik wist wat er toch niks zinnigs uit mijn mond zou komen. Ik liep met hem mee en protesteerde niet toen hij mijn hand vast pakte, ik vond het eigenlijk zelfs wel fijn want ik wou hem niet kwijtraken, ik wou niet weer verdwalen. Terwijl we liepen stelde hij zich voor als Seth Clearwater. Ik wist dat ik mezelf eigenlijk ook zou moeten voorstellen maar hield mijn mond dicht, hij vervolgde al snel weer zijn worden. Ik ontweek zijn blik zoveel mogelijk, ik schaamde me nog steeds omdat ik verdwaald was geraakt. Ik vond het wel ontzettend lief van de jongen dat hij me hielp, hij had me ook gewoon kunnen laten zitten daar, hij had me zelfs kunnen uitlachen en daarna gewoon weg gaan. Ik was even verward toen hij zei dat we gingen rennen zodra we het bos uit waren maar verhoogde al snel mijn tempo, hij leek er geen moeite mee te hebben en had overduidelijk een betere conditie dan mij. Maar ik zei er niks over want zo zou ik alleen maar mijn zuurstof verspillen en mezelf nog meer voor schut zetten. We waren gelukkig al snel bij het huisje waar hij blijkbaar woonde. Hij opende de deur en trok me daarna mee naar binnen. Zodra ik binnen was voelde ik hoe verkleumd ik was, ik was drijfnat geworden door dat kleine stukje wat we niet door het bos waren gegaan en had het ook ijskoud, ik trilde dan ook zachtjes.
Paul: Ik zuchtte toen ze opstond en weg liep, een klein beetje geërgerd keek ik haar na, altijd deed ze dit met me, ze maakte me helemaal opgewonden en dan liet ze me zitten. Ik schudde even met mijn hoofd en ging met mijn handen door mijn haren heen. "Wat wil je drinken?" hoorde ik vanuit de keuken komen. "Heb je niks stërkers?" vroeg ik aan haar. Ik hoorde gelach van uit de keuken komen, "Ik ga je niet dronken voeren Paul." riep ze terug. Ik sloeg een zucht, "Ik kan heus wel tegen een beetje alcohol!" protesteerde ik, ik was wel wat gewend en dat wist ze ook. Ik wou net weer wat zeggen toen de deurbel ging. Ik stond op en liep naar de deur toe. Ik opende hem en keek naar de jongen die voor me stond, hij had vier pizza's in zijn handen en was nat door de regen. Was ik even blij dat ik niet dat soort baantjes hoefde te doen. Maar ja, iemand moest mij mijn eten bezorgen dus mij hoorde je niet tegen hem zeggen dat hij een ander baantje moest zoeken. Ik betaalde hem en gaf hem een fooi waarna hij weer vertrok. Met de dozen in mijn armen liep ik terug naar de woonkamer en zette de pizza's neer op tafel. Ik plofte neer op de bank en trok gretig een doos naar me toe. Ik opende hem en nam er direct een stuk uit die ik snel en gulzig naar binnen schrokte. "Hmmm, dit is pas echt eten." mompelde ik en zakte onderuit op de bank.
Seth Clearwater.
Uit de schone wasmand uit de keuken pakte ik een handdoek die ik aan het meisje gaf. Rillend van de kou bleef ze bij de voordeur staan. Ik tilde mijn vinger op en wees naar de verwarming waar ik als klein kind altijd tegen aan zat als ik het koud had. Het meisje begreep mijn stille opmerking en liep dankbaar naar de warme verwarming. Ik rende naar boven en opende de deur naast de badkamer. Leah zou me om brengen als ze wist dat ik haar kleren zou weggeven. Ik pakte een trui die ze bijna nooit droeg en een oude broek en liep terug naar beneden. De neiging om mijn armen rond het koude meisje te slaan was groot. Ik wist dat ik haar warm zou kunnen krijgen met mijn lichaamswarmte, ze zou me alleen maar verafschuwen als ik naast haar kwam zitten en mijn armen rond haar dunne, blanke lichaam sloeg.
“Ik heb hier wat kleren. Je kan je wel even in de wc omkleden, dan pak ik een tas voor je natte kleren en maak ik wat te eten voor je. We hebben nog wat ravioli van gister over, wil je dat hebben?” Vroeg ik. Het meisje knikte dankbaar. Ze stond langzaam op van de verwarming en pakte de kleren aan. Ik keek hoe ze weg liep naar de keuken. Ik wou graag weten wat er met haar gebeurt was, waarom liep zo’n mooi meisje alleen in dit bos? Ik draaide mij om en liep naar de keuken om haar eten op te warmen.
Nevea Salvador.
Speciaal voor Paul had ik uit mijn vaders kast wat drank gepakt. Ik wist dat hij van een bepaald mixje hield met allemaal verschillende dingen er in, je moest me echt niet vragen wat er allemaal in zat. Ik was niet thuis in die dingen, maar Paul vond het lekker. Samen met een half glas vol voor Paul en een glas cola voor mij liep ik terug naar de woonkamer. Verbaast bleef ik voor de tafel staan.
“Paul, serieus? 4 pizza’s?! Ik kan een halve op, hoog uit. Je wordt dik als je zo veel blijft eten!” Riep ik. Paul schoot in de lach en pakte zijn glas uit mijn hand.
“Ik word nooit dik, Ik blijf dun door dat weerwolf ding.” Lachte hij terwijl hij een grote slok nam.
“Dankje, lekker!” Zei hij dankbaar. Ik ging naast Paul op de grond zitten en opende een andere doos. Pizza rook lekker. Ik glimlachte en pakte een punt uit de doos. Voorzichtig trok ik een stukje van de pizza af met mijn tanden. Toen ik links naar Paul keek zag ik dat hij zijn glas leeg had.
“Je krijgt niet meer hoor, serieus niet.” Mompelde ik. Paul zuchtte en drukte zijn lippen op mijn slaap. Hij liet daardoor een vette afdruk af.
“Gadver Paul je weet dat ik daar niet van hou!” Riep ik. Paul vond het leuk om mij een kus te geven wanneer hij eten had gegeten dat vettig was.
Lucy: Zodra hij me droge kleren had gegeven en hij me de wc had gewezen verdween ik het hokje in. Ik stroopte mijn natte kleren van me af en veegde mezelf een beetje droog met de handdoek die hij me gegeven had. Toen ik mijn lichaam grotendeels droog was trok ik snel de kleren aan die hij me gegeven had. Ze paste me wel redelijk, ze paste niet perfect maar dat had ik dan ook helemaal niet verwacht. Ik zuchtte eventjes en droogde zo goed mogelijk mijn haren nog een beetje met de handdoek en opende daarna deur van de wc weer. Mijn natte kleren hield ik in mijn hand vast terwijl ik de wc uit liep. Ik keek een beetje om me heen en liep aarzelend verder. Ik stak mijn hoofd om de hoek van een kamer waar ik geluid uit hoorde komen en zag dat Seth een bord in de magnetron had gezet. Ik liep aarzelend verder de kamer in met mijn ogen verlegen op de grond gericht. "Bedankt." mompelde ik tegen hem. Ik vond het fijn dat hij was komen opdagen en me meenam naar zijn huis waar hij me dan ook nog eens droge kleren en eten gaf. Zijn blik stond vriendelijk en zijn mondhoeken krulde dan ook omhoog, hij wou net wat zeggen terwijl hij me een plastic zak aangaf voor mijn natte kleren, toen er een piepend geluid vanaf de magnetron klonk. Seth draaide zich al snel haastig om, om het boord uit de magnetron te halen. Ik was allang blij dat ik vanavond nog wat te eten kreeg want het had er niet naar uit gezien aangezien ik geen winkel of restaurant kon vinden. Ik stopte mijn kleren in de plastic zak die Seth me had aangegeven. Ik propte ze er gewoon in want ze waren toch al helemaal nat en vies van de bos grond. Ik zou ze toch moeten wassen en strijken zelfs als ik ze netjes zou opvouwen, maar dat had dus geen zin. Ik deed er dan ook helemaal geen moeite voor, iets wat ik normaal wel zou doen.
Paul: Ik grinnikte eventjes en keek haar onschuldig aan waarna ik haar een ondeugende grijns schonk. "Ik hou ook van jou schatje." zei ik lachend waarna ik nog een pizza punt naar binnen propte. Ik had aan een pizza nooit genoeg dus bestelde ik er altijd drie, maar meestal at Nev haar pizza nooit op, maar dat deed ik dan wel dus dat was geen probleem. Ik viste de afstandbediening van de bank af en zette de televisie aan waarna ik langs een paar kanalen zapte tot ik bij het sport journaal aankwam. Daar liet ik hem op staan. Ik legde de afstandsbediening weer neer en legde mijn voeten op de tafel neer. Er was boksen op, iets wat ik een leuke sport vond. Als ik geen weerwolf was geworden was ik er waarschijnlijk wel opgegaan en was ik gaan trainen voor de spieren die ik nu had gekregen zonder er ook echt moeite voor te doen. Maar om te gaan boksen als weerwolf zijnde had weinig zin, ik zou toch alles winnen zonder enige moeite en daarbij zou het van Sam ook niet mogen. Het zou ontzettend veel aandacht trekken en ik wist zeker dat er door mij flink wat mensen in het ziekenhuis zouden belanden. Iets waar het roedel dus geen zin in had, we zouden er ontzettend veel problemen mee krijgen en dus deed ik het niet. Ik nam maar genoegen met vampiers afslachten al was het sinds Jake met Renesmee was en de volturi langs was geweest, veel minder geworden. Nou ja naast vampiers afslachten hadden we soms ook wel training, om ons zelf in rustige periodes toch nog in vorm te houden want dat was volgens Sam wel nodig.
Seth Clearwater.
Ik zette het bord voor het meisje haar neus samen met een glas cola. Dankbaar begon ze te eten. Ik nam tegenover haar plaats en glimlachte naar haar toen ze opkeek.
“Ik weet je naam nog niet.” Zei ik zacht, als hint. Het meisje glimlachte voor het eerst.
“Ik heet Lucy, ben vandaag hier komen wonen.” Zei ze. Ik knikte langzaam. Zij was dus het meisje dat hier vandaag is komen wonen, tegenover Nevea. Ik liet mijn rug tegen de rugleuning leunen.
“Waar zijn je ouders?” Vroeg ik. Lucy bleef stil naar haar bord kijken. Toen ze haar vork weglegde wist ik dat ik een gevoelig onderwerp had aangekaart. Lucy slikte hoorbaar.
“Ik woon hier alleen, mijn ouders zijn niet mee verhuisd.” Zei ze zacht. Ik knikte alleen. Ik wist dat het niet beleefd zou zijn als ik ging doorvragen over dat onderwerp. Na een paar seconden ging Lucy verder met eten. Nu pas had ik goed de tijd om Lucy haar mooie gezicht in mij op te nemen. Ik kon niet zeggen of haar haren nu bruin of rood waren maar ik wist wel dat ik een mooie kleur vond. Haar donkere ogen keken doods voor zich uit. Elke emotie leek er uitgezogen. Ze had veel meegemaakt, haar gezicht was jong maar tegelijk tijd ook erg volwassen. Een natuurlijke drijfveer om mensen te helpen kwam weer opspelen. Ik wou Lucy gelukkig zien, haar ogen zien glimmen van geluk. Het zou een levenstaak worden om haar elke dag zien te glimlachen.
Nevea Salvador.
Na een paar pizza punten had ik inderdaad al genoeg gegeten. Ik sloot mijn doos en legde die bij Paul neer zodat hij er aan kon beginnen. Ik liet mijn hoofd tegen Paul zijn been leunen en zuchtte zachtjes. Langzaam nam ik kleine slokjes van mijn cola. Sport was niet helemaal mijn ding, ik wist dat Paul een groot fan was van boksen en daarom keek ik er soms met hem na. Ik kwam overeind van de grond en ging naast hem op de bank zitten. Paul grinnikte toen een van de grote, gespierd mannen op de grond viel.
“Paul. Zou je ook verliefd op mij geworden zijn als je niet met mij was ingeprent?” Vroeg ik. Ik voelde hoe Paul verbaast naar mij om keek. Hij veegde zijn vettige vingers af aan zijn broek en sloeg zijn arm rond mijn schouders. Voor het eerst vond ik het niet erg dat hij mij kuste terwijl hij at.
“Nev waar komt die vraag vandaan? Ik hou van je, dat weet je toch?” Vroeg hij zacht. Ik knikte.
“Ja dat weet ik wel maar ik wilde graag weten of je mij ook zag staan voor je wolf werd.” Zei ik. Paul draaide even zijn gezicht weg en haalde kort zijn schouders op.
Lucy: Het eten wat Seth voor me had neergezet was lekker en ik at dan ook in stilte door na de enkele woorden die we hadden gewisseld. Ik zou mijn ouders ontzettend gaan missen, ik hield heel erg veel van ze maar ik was ongelukkig op de plek waar we woonde. Ik hoopte dat ik hier een nieuwe kans zou krijgen en dat ik hier wel gelukkig kon worden. Ik wou vrienden en misschien wel een vriendje, maar vooral wou ik al dat gepest achter me laten. Om al deze redenen had ik met pijn in mijn hart mijn ouders achter gelaten. Ik knipperde even met mijn ogen toen ik merkte dat ze vochtig werden en at het laatste beetje op. "Bedankt, het was echt lekker." Zei ik zachtjes tegen hem. Dat was nog zo iets, ik durfde niet echt hard te praten, ik was bang dat ik misschien iets stoms eruit zou kramen en dat mensen me dan zouden uitlachen. Ik staarde naar de tafel terwijl ik met mijn vingers een beetje ongemakkelijk aan de broek plukte die ik aan had. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, bang dat ik iets stoms zou zeggen en dat hij me zou gaan uitlachen. Hoe lief Seth ook tegen me deed nu, ik kon er niks aan doen dat ik dit soort dingen dacht. Ik vertrouwde mensen niet snel en ik wist waardoor dat kwam, namelijk door al die jaren dat ik gepest werd.
Paul: De vraag van Nev kwam nogal onverwachts en ik probeerde hem dan ook af te wimpelen, maar ze liet het er helaas niet bij zittend. Ik staarde naar de televisie terwijl ik een goed antwoord probeerde te verzinnen. Ik beet op mijn lip en sloeg toen een diepe zucht, "ik weet het niet Nev." Fluisterde ik en keek haar moeilijk aan. "Je weet dat ik anders was voor ik veranderde....en voor ik jou voor het eerst weer zag toen." Mompelde ik en keek haar bijna smekend aan. Ik wilde haar geen pijn doen, maar ik wou ook niet liegen tegen haar, dat verdiende ze namelijk niet. "Misschien hadden we ooit iets gekregen..." zei ik moeilijk en sloeg mijn ogen neer. "Maar jij en ik weten allebei dat je nooit zo dom zou zijn geweest om verliefd te worden op de l*l die ik toen was Nev." Fluisterde ik. Ik draaide mijn gezicht weg van haar en staarde pijnlijk uit het raam naar buiten toe waar de regen met liters teglijkertijd uit de hemel kwam vallen. Iets wat ik onbewust al lang had opgevangen met mijn oren maar waar ik helemaal geen aandacht aan had besteed tot nu. Want nu we het over dit onderwerp hadden leek de regen buiten opeens wel heel erg interessant.
[ bericht aangepast op 10 juni 2012 - 18:36 ]
You were born original, don't die as a copy.
