• Nou omdat jullie zoiets de enige zijn waar ik tegen kan praten, die het niet door zal vertellen of dom commentaar zal leveren. (oke dat weet ik niet zo zeker, maar het eerste wel) Ik kan mijn vrienden gewoon niet met dit vertrouwen. Er is namelijk een jongen "Tom" -neppe naam, maar ik wil dat zijn identiteit geheim blijft- Ik heb hem 2 a 3 jaar geleden leren kennen, via 1 blik. En die blik was zo geweldig. Elke keer als ik hem weer inbeeld op zijn fiets, zijn stoere fiets. Oke nu is die fiets echt lelijk maar ik was toen pas 10 dus, als je het begrijpt wat ik bedoel. Maar "Tom" was niet zomaar een jongen, hij was de meest onberijkbaarste jongen in het hele dorp. Ik zag hem een paar keer maar sprak hem dus absoluut niet. Toen hij van die school afging dus ook niet, ik vergat hem. Totdat ik hm echt ontmoette 1 jaar geleden. Ik was op een markt met twee vriendinnen en eentje ervan was verliefd op een jongen genaamd "Tom", maar ik wist natuurlijk de naam niet van die leuke jonge op de stoere fiets. Dus ik dacht er totaal niet bij na. Ik ging met mijn ex-bff naar die "Tom" heen. We spraken even met hem en liepen toen weer lachend weg. De hele tijd dat ik op die markt was, was ik opzoek naar hem. En elke keer was ik weer dromerig aan het staren en zuchten. Hij was zooo knap. Die dagen erna heb ik dromerig zitten te staren naar zijn foto want ik had eindelijk zijn naam ontdekt, dus ook zijn hyves. Na een paar dagen vergat ik hem weer. Tot vorig jaar november ongeveer. Ik had een nieuwe vriendin ontmoet en zij zat op dansen. Ik moest perse met haar mee, want er was zo'n leuke jongen daar, genaamd "Tom". Ik, als blonde kip, dacht niet na over zijn naam. Want ach, er bestaan toch zoveel "Tom"'s? Dus ik besloot dat ik naar haar dansen ging. Op het moment dat ik binnen liep in die zaal draaide hij zich om. Meteen herkende ik die blik. Zijn mooie gezicht en zijn mooie glimlach. Ik besloot toen om gewoon rustig op het bankje te gaan zitten. Toen kwam hij voor me staan, en ging toen recht voor mijn neus dansen. De hele tijd draaide hij zich om, hij wou wat zeggen maar het eindigde altijd op een glimlach. Hij heeft wat onzin verteld maar ik deed er gewoon stoer onder, wat ik eigenlijk totaal niet ben. Ik besloot die week om me ook aan te melden bij het dansen. Ik was zo onder de indruk van die jongen. Hij was de eerste jongen, sinds mijn nutteloze ex, die me aandacht gaf, die naar me lachte met zo'n lieve blik. De keer erop dat ik erheen ging hadden we een speciale les. Ik was alleen met hem en zijn broertje en zusje. Maar zijn broertje en zusje waren meer ruzie aan het maken, dus had ik meer tijd met hem. Twee uur lang, inplaats van 1, was ik bij hem. Overal waar we heen liepen, we waren samen. Ik heb zelfs, voor hem omdat hij zo lief was om me voor te laten, chocomel gedronken (wat ik echt super vies vind!) De weken erop werden alleen nog maar leuker. Ik was zo blij met hem. Hij danste soms met me, sloeg zijn arm om me heen, maakte grapjes met me en noemde me zelfs 'schat'. Maar niet alles was zo perfect aan hem. Dat is juist de reden waarom ik mijn vrienden het niet durf te vertellen. Het gerucht gaat dat hij rookt, zelf heeft hij het ook toe gegeven maar hij zei dat hij er klaar mee was. Ook is hij player number one. Hij had om de twee weken een nieuwe vriendin. En hoe langer ik op het dansen was, hoe minder hij interesse ging tonen. De laatste 5 weken ben ik niet geweest, wegens mijn rugklachten. Helaas is hij ook niet gegaan. Ik voel me nu zeer klote want ik heb algelopen week moeten horen dat ik hem nooit meer zal zien. Hij is gestopt. Ik kon wel door de grond zakken van ellende. Want hij was altijd dat leuke moment in de week. Als ik hem niet zag, draaide ik totaal door. En als ik hem zag, ging mijn hart te keer. Ik ben nu eigenlijk me erbij neer aan het leggen dat ik hem waarschijnlijk nooit meer zal zien. Dat hij me nooit meer 'amttie' kan noemen en dat ik zijn gezicht niet meer zie. Maar ik moest dit gewoon even kwijt. Ik loop er al maanden lang mee rond en nu werd het me gewoon even te veel. Ik hoop dat jullie het begrijpen en alsjeblieft geen slecht commentaar geven? x


    Swag,♥ Van Inge(L)

    Ik snap echt totaal waar je mee zit.
    Heb je geen andere informatie over hem? Je had toch zijn Hyves of iets? Twitter misschien?Zorg gewoon dat je een keertje met hem kan afspreken en misschien moeten jullie er dan over praten (als je er klaar voor bent). En anders gewoon afspreken 'voor de leuk'. Het ziet er namelijk naar uit dat je hierdoor (door het dansen en tijd met hem doorbrengen) juist heel erg aan hem gehecht bent geraakt en hem niet kan vergeten (nog niet tenminste). En zoals ik nu lees lijkt het alsof hij jou ook als een vriendin heeft beschouwd, hij zal jou dan toch ook wel missen? Als je in het echt met mensen praat nemen ze je meestal veel serieuzer dan via internet en kan je ook gelijk weten wat ze erover denken (bijv: via msn heb je heel lang om een antwoord te bedenken) en je kan zijn gezichtsuitdrukking zien. Als hij een player is is dat natuurlijk niet fijn, maar het zou natuurlijk kunnen veranderen. Misschien zoekt hij gewoon nog naar de juiste persoon.
    Trouwens, dat over het minder aandacht aan jou besteden: dat is normaal. Het is een leerproces genaamd 'gewenning' dat je laat wennen aan een bepaalde prikkel. Stel je voor: Je ziet 'Tom' voor het eerst en je krijgt helemaal kriebels en vlinders. Als je hem vaker gaat zien, worden deze kriebels steeds minder omdat je eraan gewend raakt. Je wilt meer: bijvoorbeeld met hem praten. Daar krijg je vlinders van voor de eerste keer, maar deze worden ook minder etc.
    Ik weet trouwens niet of dat bij 'Tom' het geval is maar dat zou heel goed kunnen. Besteedde jij eigenlijk wel genoeg aandacht aan hem? En dat stoere 'masker' moet je misschien ook afzetten (als je dat niet al hebt gedaan) want dat zou ook heel goed kunnen helpen. Jongens vinden het namelijk ook fijn om aandacht te krijgen.
    Ik weet niet of dit helpt, maar ik hoop van mij.
    Echt heel veel succes, maar misschien moet je er toch maar over praten met vriendinnen. Ze zullen je heus wel begrijpen, want ik begrijp je nu ook.


    I can't define who I am.

    Jeetje, wat vervelend voor je. Maar jij kon er toch niets aan doen? Wat je nu vooral niet moet doen is eventueel schuld aan jezelf gaan geven. Pak een grote bak ijs (of wat je ook lekker vindt) en wat films en ga die kijken met vrienden. Hopelijk knap je daar wat van op (:


    26 - 02 - '16

    Dankje voor jullie reactie. &Zayngasm, ik denk dat ik hem wel wat te weinig aandacht gegeven heb. Ik werd pas echt verliefd op hem toen hij niet meer veel met me deed. Ik dacht dat hij me leuk vond omdat hij al eens toegegeven had dat hij verliefd op me was geweest (3 jaar geleden, via onze eerste ontmoeting, hij was jaloers op de jongen die toen heel veel tijd met me door moest brengen, ja moest want we waren iets met carnaval) Ik denk dat ik hem gewoon een berichtje via hyves ga sturen. Waarom hij gestopt is, zo kom ik tenminste in een gesprek. En ik weet al een vriendin die ik het kan vertellen. Ze is zelf ook op hem geweest en zal snappen hoe ik me voel. Plus, zij heeft zijn nummer haha. (: Nou nogmaals bedankt! x


    Swag,♥ Van Inge(L)

    oke na 10 minuten ofzo naar het beeld gestaard te hebben, heb ik toch besloten om dat berichtje te versturen. Pff, ik heb er buikpijn van...


    Swag,♥ Van Inge(L)

    ga naar hem toe? Bel em? Krabbel em op hyves?


    Pretty is just a pretty word.

    Ik ben blij dat je toch nog initiatief getoond hebt, :)
    Maar, in 3 jaar tijd kan er natuurlijk wel wat veranderen (net als dat jij hem vergeten was). Maar ik hoop echt dat het iets wordt! Wat stond er in het berichtje?


    I can't define who I am.