28 mei 2011 is mijn Oma Adriana van vlijmen overleden. Gisteren, 18 maart 2012 zou ze jarig zijn en zou 84 geworden zijn. Het is al bijna een jaar geleden en gister voelde ik die pijn zo erg weer. Ik zag mijn oma bijna nooit, vanwege bepaalde omstandigheden. Maar telkens als ik haar zag, was het zo leuk. Mijn oma was een ras echte botte amsterdamse. Ze kon flink bot uit de hoek komen, maar soms gaf ze zulke wijse raad. Een van die wijze raad heb ik ook laten tatoeren als lijfspreuk. Ik dacht, omdat het al bijna een jaar geleden is dat de pijn minder geworden zou zijn, omdat ik haar ook haast nooit zag. maar het is soms nog zo erg en ik snap er niks van...
[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]