Vandaag had ik echt wat je noemt een kut dag. Ik voelde me nog verschrikkelijk rot van het weekend omdat het thuis altijd ongezellig is en stom. Ik ben ook van plan hulp te gaan zoeken met alle problemen die ik heb. Het was vandaag ook weer raak op school. De docent zat er helemaal doorheen en op een gegeven moment liepen er allemaal mensen te schreeuwen enzo. Ik werd gewoon helemaal gek. In de pauze zat m'n vriendje niet bij me en ik zat nog in de stress van thuis. Door voor ik het wist kwam het ugly-cry-moment. Na schooltijd liep ik naast me vriendje de trap af. Het was heel stil enz. Toen vroeg ik of er iets was en hij zei nee. Daarna vroeg ik het weer en hij zei dat er toch wel iets was. Toen zei hij vervolgens dat hij het uit wilde maken. Ik had het al een sorta aan zien komen, maar het kwam wel hard aan. Ik heb al op mijn lip bijtend, gezegd dat het oké was en ik het snapte. Op weg naar huis kwamen de tranen pas. Ik vond het gewoon een harde klap, ook al had ik het al wel een beetje verwacht. Nu heb ik mezelf beloofd dat ik het komende jaar, of langer, geen vriendje meer wil. Al weet ik dat dat heel moeilijk voor mij gaat worden, omdat ik gewoon niet alleen kan blijven.
Zouden jullie me willen helpen met het noemen van redenen waarom het hebben van een vriendje echt niet altijd beter is?
26 - 02 - '16