Het trappenhuis ruikt muf en oud. Ik erger me aan de afgebladderde muur die in een verschrikkelijke staat is. Ik loop de krakende trap op en luister naar het voorbij komend verkeer. Als ik op de tweede verdieping ben haal ik het verfrommelde
papiertje uit mijn zak, Het briefje ruikt al net zo muf en oud als het pand waar ik in sta. Ik haal mijn neus op en zoek naar nummer 14, met mijn ogen ga ik de kamers af. de meeste cijfers hangen scheef op de donkerbruine houten deuren waar van alles op is geklat. Nummer 11, 12, 14! Daar moest ik zijn. Voor de deur blijf ik even staan en vis de verroeste sleutels die bij de brief zaten uit mijn zak, voorzichtig steek ik ze in het bekraste slot. Ik hoor een zachte *klik* en dan glijdt de donkerbruine deur langzaam open...
[ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 19:03 ]
"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."