En we dansten op gebroken glas. - Stories promoten

Dit is een verhaal over de dood. En over maskers die zorgen dat we elkaar herkennen. Ik ga je vertellen over struikelen en met je gezicht op de feiten vallen. De feiten die me vertelden wie ik was en wie ik moest zijn. Ze fluisterden woorden in mijn oor die ik niet begreep en ze legden tuinen aan om me erom heen te leiden. Ik zal je vertellen over feiten die me zeiden wat ik werkelijk wilde en om wie ik uiteindelijk echt gaf.
En langzaam drong het door, het sijpelde mijn verstand in... Hij is dood.
En hij komt niet meer terug.

"Mijn blik ging naar de hemel. Ik voelde een zucht over mijn natte huid.
Ik keek om me heen. Zoveel warme lichamen, bewegend op de maat. Lachend, pratend, gillend van de lol.
En we dansten. En we dansten. En we dansten op gebroken glas. "

En we dansten op gebroken glas.

[ bericht aangepast op 25 jan 2012 - 15:38 ]

---

I can't even think straight.

Breakdancer schreef:
Jouw schrijfskills. ;u; /jealous

N'ah, dank je! Ik neem het als een compliment (een compliment dat een grote glimlach op mijn gezicht toverde :]).

---

I can't even think straight.

De titel deed me denken aan de titel van een boek dat ik heel graag wilde lezen.

Liberum schreef:
De titel deed me denken aan de titel van een boek dat ik heel graag wilde lezen.

Oh, echt? Wat grappig. :] Hoe heet het boek?

---

I can't even think straight.

De zesentwintigste dans.

---

I can't even think straight.