Haar stem ... - Liefde, Vriendschap & Familie

I'm in love with cities I've never been to and people I never met.

Ik denk dat het heel normaal is.
Veel sterkte, als er iets is. Je kunt altijd bij mij terecht, ook al ken ik je niet

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 0:45 ]

"I have a tender spot in my heart for cripples, bastards and broken things."

Ahwww ik denk dat dat best wel normaal is.. ik ben daar ook niet goed in.. als ik nu moet denken aan me ma dr stem dan weet ik die ook niet terwijl ik dr vandaag gesproken heb..

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Lieve schat, dat is helemaal normaal. Inclusief de paniek en de angst en de schuld over het je niet kunnen herinneren. Ik heb het ook meegemaakt met mijn vader, ik herinnerde me zijn stem na een paar maanden ook niet meer. Het is heel kut, maar het is normaal. En denk maar zo, kleine details zijn leuk, maar het zijn de herinneringen en de beelden die daadwerkelijk tellen op het eind. Haar stem is niet wat je je hoeft te herinneren, om haar voor altijd bij je te dragen.

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 0:46 ]

If you don't stand for something, you'll fall for anything.

ik kan me veel niet herinneren van de mensen die gestorven zijn
maar wat je vooral moet onthouden zijn de herinnering; gelukkig momenten samen, uitjes,... die dingen
herinner haar karkter, haar manier van doen

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 0:47 ]

Cool, neat, swell -Cry

Lievert dat is heel normaal. Mijn moeder is ook overleden en heel lang kon ik me haar alleen ziek herinneren, of hoe ze er uit zag op foto's. Geen bewegende beelden zeg maar. Nu kan ik me haar herinneren zoals ze echt was, en niet een idyllisch beeld of de foto's

Stemmen zijn sowieso heel moeilijk te onthouden. Maar geloof, al herinner je je haar stem niet, dat betekent niet dat je haar vergeet. Dat je het erg vind is al bewijs genoeg dat je haar niet vergeet en nooit zou vergeten. En dat je zielsveel van haar houd.

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Ecanus schreef:
Lieve schat, dat is helemaal normaal. Inclusief de paniek en de angst en de schuld over het je niet kunnen herinneren. Ik heb het ook meegemaakt met mijn vader, ik herinnerde me zijn stem na een paar maanden ook niet meer. Het is heel kut, maar het is normaal. En denk maar zo, kleine details zijn leuk, maar het zijn de herinneringen en de beelden die daadwerkelijk tellen op het eind. Haar stem is niet wat je je hoeft te herinneren, om haar voor altijd bij je te dragen.

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 0:55 ]

Ecanus schreef:
Lieve schat, dat is helemaal normaal. Inclusief de paniek en de angst en de schuld over het je niet kunnen herinneren. Ik heb het ook meegemaakt met mijn vader, ik herinnerde me zijn stem na een paar maanden ook niet meer. Het is heel kut, maar het is normaal. En denk maar zo, kleine details zijn leuk, maar het zijn de herinneringen en de beelden die daadwerkelijk tellen op het eind. Haar stem is niet wat je je hoeft te herinneren, om haar voor altijd bij je te dragen.

I'm in love with cities I've never been to and people I never met.

Brooklyn schreef:
(...)

njaa , het word gewoon nog meer duidelijk zo , dat ze steeds verder van me weggaat ...

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 1:09 ]

If you don't stand for something, you'll fall for anything.

Ecanus schreef:
(...)

Ik ken het gevoel maar al te goed. Het is moeilijk, maar het is iets.. een cruciaal iets, waar je doorheen moet. Je mag best overstuur zijn en huilen, gooi het er allemaal uit en laat het er vooral niet in zitten. Er zullen nog meerdere dingen komen, die moeilijk zullen worden, maar je zult er uiteindelijk wel doorheen komen. Je zult haar nooit vergeten en je zult haar altijd bij je dragen. Bij elke belangrijke gebeurtenis, zul je aan haar denken. Het is zwaar, heel zwaar om haar langzaam écht los te moeten laten, maar het zal je wel lukken. Je zult er vrede mee krijgen. Maar voor nu, moet je het over je heen laten komen en al je emoties er uit gooien. Anders ga je er zelf ook aan onderdoor.

I'm in love with cities I've never been to and people I never met.

Gecondoleerd met je verlies meid. En ik deel je pijn; ik heb al 11 mensen naar het graf gebracht, dus ik snap hoe je je voelt. Neem het jezelf niet kwalijk, het kan ook zijn dat je onbewust haar stem verdringt omdat het je teveel pijn doet. Hou je vast aan de herinneringen die je nog wel van haar hebt. Heel veel sterkte x

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 1:32 ]

I love you Tim

Ah kut man, je hebt me echt verdrietig gemaakt met dit topic. Ik weet echt niet hoe ik je moet helpen... sorry.

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Brooklyn schreef:
(...)

Ik kan haar echt niet loslaten ... ik weet dat ik dat zou moeten doen , om te kunnen doorgaan met m'n leven en terug dromen te hebben maar ik ben zo bang dat ik alles ga vergeten van haar ...

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

MrsLovett schreef:
(...)
Geef het wat tijd, ze is pas 6 maanden dood. Op een gegeven moment ga je door, op een gegeven moment herinner je je niet alles meer alleen de belangrijke dingen. Op een gegeven moment doet het niet meer constant pijn en kan je met een goed gevoel aan haar denken.
Het heeft tijd nodig.

I'm in love with cities I've never been to and people I never met.

sterkte!

<3333

Brooklyn schreef:
(...)

Ik hoop het ... Dankje!

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall