Heey,
Ik heb net echt ruzie met een vriendin gehad en het was een beetje raar...
Ik ken haar al zo'n 4 jaar. Maar van begin af aan doet ze een beetje aanstellerig, zo is ze opgevoed. Niet gymmen als ze ongesteld is, niet naar school gaan vanwege hoofdpijn, etc. En haar ouders zijn ook zo, eigenlijk.
Goed, natuurlijk moet die vriendin (Amber) het zelf weten. Maar nu irriteer ik me nogal eens daaraan. Zelf kamp ik met wat problemen: dagelijks hoofdpijn en slaapproblemen. Omdat ik altijd toch toch naar school ga en de dagelijkse dingen doe, kan ik er niet zo goed tegen als zij iets afzegt om iets onbenulligs als haar ongesteldheid. Als ze er zo last van heeft, moet ze een pilletje nemen. Dat doe ik zelf ook.
Nu zou ik vandaag naar een andere vriendin gaan met Amber en daar zouden we gaan slapen, filmavondje enzo. Nu wilde die andere vriendin en ik die wilden nog wat leuks doen. We hadden om half 8 afgesproken, maar het leek ons leuk om nog wat te doen. Daar had Amber geen zin in. Ze wilde de hele week al niets doen en ik vond haar een beetje een aanstelster en het leek alsof Amber niets met ons wilde doen, voor mijn gevoel. Ik heb er nooit wat van gezegd, ik bedoel, het zijn haar eigen keuzes. Maar nu was ik het helemaal zat en heb ik mijn gedachtes gewoon verteld (nu ja, we waren aan het praten via whatsapp). En nu vindt ze me plotseling een slechte vriendin omdat ik alleen maar slecht over haar kan praten.
En langs de ene kant voel ik me hier echt kut over, vooral omdat ik erover begonnen ben. Maar langs de andere kant heb ik zoiets van: nu ben ik opeens een slechte vriendin? Het is de eerste keer dat ik er wat van zeg, voor zover ik weet.
Wat zouden jullie doen? Nu wil Amber ook niet meer mee naar die andere vriendin en dat vind ik nogal lullig... En eigenlijk wil ik dat het gewoon doorgaat. Iemand tips?
To live would be an awfully big adventure