[RPG] Skypirates - Speeltopics

Na het vinden van dode RPG's en het praten over skyland;

Het broeikaseffect heeft toegeslagen; maar niet zoals de wetenschappers hadden verwacht. Delen van de wereld missen en alles ligt nu uit elkaar. De aarde bestaat enkel uit stukken land, die ergens los rond vliegen. Één man – de corrupte Tjerkov- probeert, na zijn succesvolle wereldovername, macht over het hele universum te krijgen. Er is waternood, armoede en er dreigt een nog grotere economische crisis te komen. Een paar mensen, voegen zich bij het verzet. Zij heten ‘Skypirates’( of S.P.O. (SkyPirates Official)). S.P.O. is begonnen door de nu oude man; Jake Menson. Maar zodra Jake vermist is, komt er niks meer van. De Skypirates blijven aan de grond tot meer mensen zich aansluiten en ze overhalen Jake te redden.

Invullen:

Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk: géén beroemdheden.
Taak: Bijvoorbeeld - Skypirate of werknemer bij Tjerkov
Extra's:


Skypirates - Addison - JamieLynn - Catheryn - Tholomew en Daniels -
Spheres (Mensen van Tjerkov)- James- Alessandrio - Ashlee - Paige- Lola - Drake
Random andere mensen -

Het hoofdschip van de skypirates heet; Saint Nazaire

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 juli 2011 - 22:28 ]

---

We're all mad here.

Btw, Simone, het is Alessandrio niet Alessio ^^

Alessandrio Hector - The Sphere
En ik bleef weer achter met dat scharminkel. Op dit moment had ik een nog grotere hekel aan die Drake. Dude, wie liet er zijn bloedeigen zus nu zo behandelen? Als ik in zijn plaats was, was dit allemaal niet waar geweest.
"Hé, you okay?" vroeg ik aan Paige.
Ergens had ik wel medelijden met haar. Ze zat hier als een rat in een kooi opgesloten terwijl haar broer hier rondliep als de koning en naar macht hongerde. Ik mocht nu ook redelijk sadistisch zijn, maar zo ver zou ik toch niet gaan.

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Ashlee Tjerkov

Wat een ongelooflijke egoïst is die gast zeg. Alsof hij alles draaiende houdt. God, wat zou ik hem graag van het schip afgooien. Dan zijn we van hem af.
Damn, 't is wel jammer dat ik nu niet kan dreigen met zijn familie. Zijn gezicht maakt duidelijk dat hij daar echt niet mee zou zitten. Ik vind sowieso wel iets waar ik hem mee kan kwetsen, vroeger of later, dat maakt niet uit, ik zal het vinden.
'Wij kunnen prima zonder jou! Graag zelfs, niemand mag je en je loopt alleen maar in de weg. Jij bent niet degene die onze plannetjes bedenkt, dat is James, jij betekent niets voor mijn vader, dus naar jouw woorden zal ook nooit geluisterd worden.' Drake haalt echt het slechtste in me naar boven, hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Wat houdt me eigenlijk tegen? Ik ben tenslotte in de positie om hem te ontslaan, of te vermoorden. Ik mag hem doen wat ik wil.

---

everything, in time

Iemand zei Alessio en hij heeft een lange naam :'D
En tssk, 'dat scharminkel'.


Paige Emily Dawn. ~ The Sphere, gevangene.
De vraga verbaasde me, niemand hier had er ook maar ooit naar gevraagd hoe ik me voelde, alsof ik 'wel oké' was. "Zie ik eruit alsof ik oké ben?" mompelde ik en veegde mijn tranen weg. Ik voelde me vreselijk belabberd. Ik keek hem aan deze keer. "En trouwens, wat maakt jou dat uit? Ik ben 'zomaar een gevangene', een slaaf. Nietwaar?" In de ogen van de mensen hier was ik een niemand, het boeide ze niks. Al zou ik hier dood liggen gaan, het enige wat ze jammer zouden vinden is dat ze dan een persoon minder hadden om klusjes af te handelen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Drake Porter Dawn
Ik trok mijn wenkbrauw op, denk wat je wil meisje, voor mij ben je níéts meer waard, dacht ik. 'Vraag papa maar even of hij het goedkeurt om mij te ontslaan en kom dan terug,' zeg ik met een serieus, strak gezicht. James de eikel, vond alles natuurlijk wel best zo, om een beetje met de eer te gaan lopen strijken. Ik voelde diep van binnen de woedde zich ophopen. Dochter van Tjerkov of niet, als ze zo door zou gaan, bleef er níéts meer van haar over.

---

Let it come and let it be

Alessandrio Hector - The Sphere
Ik zuchtte en keek haar aan.
"Oké, niet dan. Sorry, ik sluit je wel weer op. Als je dat liever hebt,"
Ik draaide me om en liep de cel weer uit. Vrouwen.

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Paige Emily Dawn. ~ The Sphere, gevangene.
"Nee wacht!" Ik greep zijn pols vast en keek hem aan. "Alsjeblieft niet?" vroeg ik hem, ik liet zijn pols los en sloeg mijn armen over elkaar. Beschaamd wendde ik mijn blik af, ik haatte het om zo afhankelijk te zijn en alles te moeten vragen. "Mag ik niet heel even naar buiten?" vroeg ik zachtjes, ik had evne afleiding nodig en die kreeg ik niet als ik hier alleen opgesloten zat.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ashlee Tjerkov

Mijn geduld raakt op. 'Trek godverdomme je wenkbrauw niet zo asociaal naar me op!' schreeuw ik. 'Ik heb het nu echt helemaal gehad met jou! You've crossed a certain line, sir. Vader of niet, ik zal er persoonlijk voor zorgen dat je zult krijgen wat je verdient. Dat wil zeggen; een hele hoop pijn. Je bent toch zo goed? Zo slim? Dan wil ik wel eens zien hoe jij je uit bepaalde situaties redt.' Wie denkt hij wel dat hij is? Zijn gigantische ego moet nodig de grond in worden geboord.

---

everything, in time

Alessandrio Hector - The Sphere
Ik aarzelde even. Ach, Drake en Ashlee konden de pot op. Ik rechtte mijn rug en knikte.
"Je kijkt niemand aan, je zegt geen woord en je blijft de hele tijd op minder dan een meter van me vandaan. Begrepen?" zei ik dreigend.
Ik deed een stap opzij om haar door te laten. Meteen liep ik achter haar aan.

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Wees gewaarschuwd, Drake is écht slim hoowr, nu mogen jullie massaal proberen zijn plannetjes dwars te zitten, ben benieuwd hoe Drake zich overal uit zal redden, of zal vluchten

Drake Porter Dawn
'En wie gaat dat vuile werk opknappen? Jij of papa?' Ze had gelijk, ik ben inderdaad brutaal, maar Ashlee wil altijd haar gelijk, als mijn berekeningen klopten, zou alles vlekkeloos verlopen. Ieder onderdeel van mijn plan zou slagen, Ashlee zou haar vader vragen mij te ontslaan, haar vader zou protesteren maar weigeren te vertellen waarom. Ashlee gaat naar James, James raakt gefrustreerd door die vraag van haar, en zowel Ashlee als James zouden lijden. Nou ja, als James zich er van te voren niet mee gaat bemoeiten temninste, ik moet hem weg houden van Ashlee.
Mijn ogen brandde van verlangen, ik voelde me écht machtig. Ik had álles uitgestippeld, als James mee zou werken, kon er niks mis gaan, maar natuurlijk, James mee laten werken kon moeilijk worden. Misschien moest ik hem uitlokken tot een gevecht?

---

Let it come and let it be

Paige Emily Dawn. ~ The Sphere, gevangene.
Ik luisterde naar wat hij zei, als een hondje dus. Ik wilde mijn mond open doen om wat te zeggen, maar sloot hem toen weer. Ik moest blij zijn dat ik überhaupt even weg mocht. Een zacht zuchtje ontsnapte aan mijn lippen en ik knikte. Zwijgend liep ik mijn cel uit, ik wilde praten, ik verlangde er naar. Gewoon een gesprek over niks bijzonders, densoods over het weer, nu bleven mijn gedachten steeds hangen bij wat Drake me zojuist verteld had. Opeens zag ik een poes, ene poes..? Nooit geweten dat ze die hier aan boord hadden, misschien had iemand die stiekem gehouden en was het beestje nu ontsnapt? Ik wilde erheen lopen, ik hield van dieren, altijd al gedaan, maar realiseerde me dat ik dan te ver weg liep. Teleurgesteld liep ik dus maar weer met Alessandrio mee.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oeeeeeh.... *damdamdammuziekje*

Ashlee Tjerkov

'Ik natuurlijk! Verdomme, ik ben niet afhankelijk van hem!' Ik kan me niet meer inhouden en geef Drake een klap in zijn gezicht. Als ik zo doorga met schreeuwen ben ik morgen hees. Ik kan het alleen niet hebben dat Drake al die tijd zo rustig praat terwijl ik haast overkook van woede. Het meest vervelende is dat hij gelijk heeft. Ik ben helemaal niet de persoon die het recht heeft hem te ontslaan, ik zal inderdaad naar mijn vader moeten. Maar dat is niet zo erg, dat hoeft Drake niet te weten en hij zal hoe dan ook ontslagen worden. 'Zijn we klaar nu?' vraag ik iets rustiger. Hoe eerder ik naar mijn vader kan, hoe beter.

[ bericht aangepast op 9 juli 2011 - 11:32 ]

---

everything, in time

Drake Porter Dawn
'Tenzij u er nog iets aan toe te voegen heeft, zijn we naar mijn mening klaar, mevrouw,' mijn brede glimlach viel niet te onderdrukken. Praat ik eens beleeft tegen haar, krijg ik een onderdrukte dodelijke blik, Paige had me vandaag wel niet geamuseerd, maar Ashlee véél meer dand dat, toen Ashlee de ruimte wou verlaten hiel ik haar snel tegen. 'Uw vader zit nog altijd in de spreekkamer,' vervolg ik. Die blik, prachtig...

---

Let it come and let it be

Alessandrio Hector - The Sphere
Ik keek haar even waarschuwend aan toen er een kat voorbijkwam. Als ze het maar vergat. Dierenliefde zat er niet in vandaag. Ik gluurde even naar haar vanuit mijn ooghoek. Ze was mooi, met haar roodbruine haren en porseleinen huid. Ik vroeg me af hoe het moest voelen om hele dagen opgesloten te zitten en gekleineerd te worden. En er dan achter te komen dat een hoge piet hier je broer was. Die je overduidelijk haatte. Voor het eerst in mijn leven had ik medelijden met iemand.
Ik leidde haar naar een uitkijkdek, waar de wind ons in het gezicht blaasde. Haar haren waaiden in een waaier achter haar aan. Vreem genoeg, vond ik haar nu adembenemend mooi. Fuck.

---

Nobody ever said I was sane, my love.

Ashlee Tjerkov

Verbaasd kijk ik hem aan. Waarom praat hij nu ineens zo beleefd. Ik zweer het, hij voert iets in zijn schild. 'Ja, dat weet ik, maar als jij daar zo voor de deur blijft staan kan ik er niet door. Aan de kant.' Mijn ogen bleven bij zijn blik hangen. Zijn ogen straalde van alles uit, maar wat het ook uitstraalde, het was absoluut niet goed.

---

everything, in time

Drake Porter Dawn
Ik zette een perfecte glimlach op en hield de deur voor Ashlee wagenwijd open. Ze wil toch behandels worden als een prinsesje? Nou ze kon het krijgen, met een overdosis sarcasme bij de hand.
Ik had eerlijk gezegt weinig zin om die blik van haar te zien, ik wist dat ik het normaal prachtig zou vinden, maar zodra Ashlee de ruimte uit was, liet ik de deur achter me dichtvallen en liep naar mijn kamer.
Macht is fijn, maar eenzaam. Ik liep langs de cellen en keek narbinnen, Paige was weg, waarschijnlijk met die Alesandrio, maar ik kon me er niet over opwinden. Ik heb iedere kans op vriendschap of liefde afgeslagen, ik ben van alle kanten gehaat en soms gevreest. Waarom ben ik nou zo, zo... Zo dóm!
Ik keerde me naar een cel en sloeg er met mijn vuiste hardhandig op, ik voelde de trillingen zich door mijn armen verplaatsen, de oorvoordovende knal was werkelijk door de hele gan te horen, maar Paige, Alessandrio en Ashlee mochten het écht niet horen, dat zou het teken zijn dat ik me over gaf.

[ bericht aangepast op 9 juli 2011 - 11:46 ]

---

Let it come and let it be