Entity - Stories promoten

Langzaam sloop ik langs de huizen, een smal zijstraatje in. De daken van de huizen waren triestrood beschilderd, waardoor het leek alsof het bloed van de daken afdroop. De plotselinge windvlagen die voorbij kwamen, deden me huiveren, terwijl ik me haastig een weg baande door de pikzwarte straten van Fifth Avenue. Mijn haar wapperde woest mee in de wind, alsof ze me smeekten terug te gaan. Het leek alsof de strenge wind me aan mijn haar trok. Ik verzette me tegen de snijdende wind, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Mijn hoofdhuid leek uiteen te scheuren, een helse, brandende pijn bekroop me van achteren, maar ik wist dat dit allemaal een illusie was. Een stom tafereel dat zich afspeelde in mijn hoofd. Ze zeiden dat ik aan het doordraaien was, dat ik niet spoorde. Dat ik de hoofddraad in mijn leven was kwijtgeraakt. Ja. Tuurlijk. Ik wist dat ik niet gek aan het worden was. Er zat wel degelijk iets onmenselijks achter me aan. Iets dat volgens de ongelovigen niet wetenschappelijk verklaard kon worden. Er waren zogenaamd geen "harde bewijzen" om aan te tonen dat er daadwerkelijk iets bovennatuurlijks achter me aan zat. Verwacht je dan ook echt van een entiteit dat hij zich zomaar zou blootgeven? Nee. Het pakt je wanneer je alleen bent. Wanneer je je het kwetsbaarst heb opgesteld. Het was mijn fout. Ik stond ervoor open, met mijn armen gespreid, klaar om ze op te vangen. En toen deelden ze de fatale klap uit. De klap die mijn leven totaal veranderde.